Η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη ξεκίνησε τον βίο της το 2019 με την κατάργηση του ασύλου στα Πανεπιστήμια.
Τώρα, λίγο πριν το τέλος της θητείας της, καταθέτει ένα, ακόμα, νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Με αυτό, κατάφερε να προκαλέσει αμέσως ομοβροντία και ομοφωνία αντιδράσεων και διαμαρτυριών από όλους τους φορείς της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Κανέναν δεν ξαφνιάζει ο νομοθετικός ζήλος του Υπουργείου Παιδείας να ενεργοποιείται μέσα στο κατακαλόκαιρο, που σχολεία και πανεπιστήμια είναι κλειστά.
Το κάνετε κατά σύστημα – και αυτό, από μόνο του, χαρακτηρίζει την πολιτική σας!
Είμαστε συνηθισμένοι στη χώρα μας να ζούμε την καταχρηστική πολιτική των Κυβερνήσεων, και στις μεθοδεύσεις και στην ουσία της.
Εκμεταλλευόμενες – ή μάλλον καταχρώμενες – την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, εφαρμόζουν πολιτικές που είναι, ουσιαστικά, δημοκρατικά ανομιμοποίητες.
Η σημασία, όμως, των ζητημάτων της Παιδείας υπερβαίνει κατά πολύ τις επιλογές και τις αποφάσεις ενός κλειστού ιδεοληπτικού μηχανισμού.
Και το λέω έτσι, γιατί είναι δεδομένο ότι αυτά που εφαρμόζετε δεν είναι πολιτικές που τις έχουν επεξεργαστεί, με κάποιον τρόπο, έστω, κάποια όργανα της Κυβερνητικής παράταξης. Έστω και μόνο αυτά.
Πρόκειται για προϊόντα μιας κλειστής ομάδας μανδαρίνων της γραφειοκρατίας, που λειτουργεί με την προτεραιότητα υπηρέτησης συγκεκριμένων ιδεοληψιών και όχι για την υπηρέτηση των πραγματικών αναγκών.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν αντιμετωπίζει την Παιδεία ως κοινωνικό αγαθό και, για αυτό το λόγο, θεωρεί εντελώς περιττές τις ευρύτερες συναινέσεις στα θέματα Παιδείας.
Κινείται μόνη και αλαζονική, σαν κάτοχος της απόλυτης αλήθειας, για να εφαρμόσει πολιτικές που βαφτίζονται σαν δήθεν «κυβερνητικό πρόγραμμα», ενώ – όπως είπαμε – δεν εγκρίθηκαν και δεν νομιμοποιήθηκαν ποτέ από κανένα όργανο, ούτε καν κομματικό.
Και, Δεν τις νομιμοποιεί από μόνο του το εκλογικό σας ποσοστό στις τελευταίες εκλογές, όπως θέλετε μονίμως να παρουσιάζετε, δίνοντας έτσι και το μέτρο της πραγματικής δημοκρατικής σας συναίσθησης.
Εκεί εξαντλείται, για σας, η Δημοκρατία : στο ποσοστό που πήρατε στις εκάστοτε τελευταίες εκλογές.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα : Μόλις πριν δυο χρόνια (ν.4692/20) νομοθετήσατε τον τρόπο εκλογής των Πρυτανικών Αρχών από όλους τους Πανεπιστημιακούς κάθε Ιδρύματος.
Και έρχεστε τώρα να νομοθετήσετε το ακριβώς αντίθετο.
Αλήθεια, κ. Υπουργέ, Ποιο από τα δύο ήταν στο Πρόγραμμα της Ν.Δ. που ενέκρινε ο λαός στις τελευταίες εκλογές ;
Το όλο νεοδημοκρατικό σκηνικό συμπληρώνεται από την οργάνωση ενός σκηνικού έντασης και σύγκρουσης, με την εισβολή των ΜΑΤ στο Αριστοτέλειο, την επί εβδομάδες απροκάλυπτη καταστολή, ακόμα και δολοφονικές επιθέσεις εναντίον φοιτητών, μέχρι και την πρωτοφανή αυτοπρόσωπη υπουργική μήνυση κατά φοιτητών.
Φέρνετε ένα νομοσχέδιο που δεν έχει τη σύμφωνη γνώμη, τη συναίνεση – Ας αφήσουμε τα κόμματα – ούτε από ένα Πανεπιστημιακό Ίδρυμα της χώρας !
Είναι η πρώτη φορά που όλες οι Σύγκλητοι, όλες οι Σχολές και οι Σύλλογοι, η Σύνοδος Πρυτάνεων και η ΠΟΣΔΕΠ απορρίπτουν το προτεινόμενο μοντέλο διοίκησης.
Εντυπωσιακό (!) : Κανένα Πανεπιστήμιο ή Σύλλογος Διδασκόντων δεν έχει τοποθετηθεί θετικά στις προτεινόμενες ρυθμίσεις για τα Πανεπιστήμια, ούτε καν καθηγητές που πρόσκεινται πολιτικά στην κυβέρνηση.
Ένα νομοσχέδιο με 464 άρθρα, πάνω από 400 σελίδες και με συνολικό υλικό σχεδόν 1400 σελίδες, δόθηκε στη δημόσια διαβούλευση για μόλις (3) εβδομάδες !
Νόμοι συντάσσονται και ετοιμάζονται εν κλειστώ και παραβύστω, χωρίς ούτε μία συνάντηση διαλόγου με έναν αρμόδιο φορέα.
Και μετά, ευτελίζετε κατά σύστημα ακόμα και τις θεσμικές προβλέψεις για τη διαβούλευση, με μια πρακτική που υπάρχει μόνο για να τηρούνται τα προσχήματα.
Όλα δείχνουν ότι ακόμα και έτσι, μάλλον πιστεύετε ότι κάνετε και μεγάλη παραχώρηση.
Και, μάλλον θεωρείτε ότι υφίστασθε αυτή τη διαδικασία χωρίς κανένα νόημα.
Το κακό είναι ότι, με την αντίληψη και τον τρόπο που λειτουργείτε, μάλλον έχετε και δίκιο!
Για να μη σχολιάσουμε ότι έρχεται προς συζήτηση στην Επιτροπή μία μόλις μέρα μετά την κατάθεσή του ! Έτσι υπηρετείτε εσείς την ουσία των κοινοβουλευτικών διαδικασιών !
Πάντως, αυτό που δεν μπορεί κανείς να σας αμφισβητήσει είναι το εντυπωσιακό ρεκόρ : 464 άρθρα – νόμος 417 πυκνογραμμένων σελίδων – και συνολικό υλικό νομοσχεδίου 1384 σελίδες (!)
Στ’ αλήθεια, Πολλή δουλειά !
Και όμως :
Αυτό το νομοσχέδιο δεν υπηρετεί ούτε στο ελάχιστο τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας για μια σύγχρονη, δημόσια, ποιοτική και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Ούτε λύνει τα ουσιαστικά προβλήματα των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στα ελληνικά πανεπιστήμια.
Αυτό που βιώνει η κοινωνική πλειοψηφία είναι μια δήθεν “δωρεάν” παιδεία στην οποία :
Η μαθητική πρόοδος και, ιδίως, η εισαγωγή στα ΑΕΙ απαιτεί υπέρογκες οικογενειακές δαπάνες για φροντιστήρια.
Η φοιτητική ιδιότητα απαιτεί επιβάρυνση των οικογενειών τουλάχιστον με τα έξοδα στέγασης και σίτισης, γιατί πρόνοια για αυτά υπάρχει μόνο για ελάχιστο αριθμό φοιτητών.
Και ποια είναι η οργάνωση της Ανώτατης Παιδείας στην Ελλάδα ;
Στις ανθρωπιστικές – κοινωνικές επιστήμες, οι πανεπιστημιακές σπουδές οδηγούν σε μάλλον υποβαθμισμένα πτυχία και με ελάχιστο αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, εγχώρια και διεθνή.
Η Τεχνολογική-Επαγγελματική εκπαίδευση έχει τυπικά “ανωτατοποιηθεί” αλλά στην πραγματικότητα έχει απαξιωθεί.
Εξάλλου, με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, έχει ανοίξει ο δρόμος για την πλήρη παράδοσή της στα διάφορα ιδιωτικά κολλέγια.
Για αυτά, πάλι, τούτο το νομοσχέδιο είναι ένα ακόμα βήμα εύνοιας και θεσμικής κατοχύρωσης.
Υπάρχουν και οι ελληνικές σχολές που προσφέρουν πτυχία με πραγματικό αντίκρισμα. Κυρίως Ιατρικές, Πολυτεχνικές και Πληροφορικής.
Και αυτά τα πτυχία, όμως, οδηγούνται κατά κύριο λόγο στη διεθνή αγορά εργασίας.
Με πόρους του ελληνικού λαού παράγονται επιστήμονες για να εργασθούν και να αξιοποιηθούν σε ξένες χώρες.
Απολύτως αναμενόμενο και προφανώς αποδεκτό από όλες τις τελευταίες κυβερνήσεις, που για σχεδόν 12 χρόνια εφαρμόζουν τις μνημονιακές πολιτικές.
Η αποδόμηση του εργασιακού περιβάλλοντος στην Ελλάδα από τα μνημόνια και τον υπερβάλλοντα ζήλο της Κυβέρνησης Μητσοτάκη (άλλος προνομιακός τομέας για τις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις σας), έχουν κάνει ό,τι ήταν δυνατόν για να διώξουν τους νέους επιστήμονες στο εξωτερικό με το καθεστώς των υποαμειβόμενων θέσεων ελαστικής υπεραπασχόλησης,.
Με αυτό το νομοσχέδιο επιδεινώνεται δραστικά η κατάσταση για την πλειοψηφία όσων ζουν και εργάζονται σήμερα στα ελληνικά Πανεπιστήμια. Πιο συγκεκριμένα :
Οι κατηγορίες του Ειδικού Διδακτικού Προσωπικού (ΕΕΠ, ΕΔΙΠ, ΕΤΕΠ) επιβαρύνονται με πρόσθετη υποχρεωτική παρουσία στα ΑΕΙ (+ 2 ώρες εβδομαδιαίως), χωρίς αντίστοιχη αύξηση των αποδοχών τους. Και μάλιστα, την ίδια ώρα που – αντίθετα – για τα μέλη ΔΕΠ, αφαιρούνται 2 ώρες φυσικής παρουσίας στα ΑΕΙ.
Στα μέλη ΕΔΙΠ αφαιρείται η αυτοδύναμη διδασκαλία. Αυτή είναι μία σαφώς εκδικητική διάταξη.
Εκφράζει το μένος εναντίον του σχετικού νόμου της προηγούμενης κυβέρνησης και όσων απασχολούνται και προσφέρουν με βάση αυτόν.
Ήταν ο νόμος που έδινε τη δυνατότητα να μεταπηδήσουν σε Τμήματα των ΑΕΙ, μετά από κρίση, εκπαιδευτικοί της Α΄βάθμιας και Β΄βάθμιας, κάτοχοι διδακτορικού, με επιστημονικές δημοσιεύσεις και διδακτική εμπειρία στην Τριτοβάθμια. Στην ουσία έπρεπε να έχουν τα τυπικά προσόντα που απαιτούνται για εκλογή σε εισαγωγική βαθμίδα ΔΕΠ.
Η συγκεκριμένη πρόβλεψη υπηρετούσε μία συγκεκριμένη ανάγκη, αξιοποιώντας υπάρχον επιστημονικό δυναμικό: Να καλυφθούν οι μεγάλες ανάγκες που είχαν δημιουργηθεί από την οκταετή μνημονιακή αναστολή προσλήψεων στα ΑΕΙ.
Με τούτο το νομοσχέδιο, όλο αυτό το επιστημονικό δυναμικό προορίζεται να ασκεί καθήκοντα επιτήρησης στις εξεταστικές και να λειτουργεί σαν παρακολούθημα των μελών ΔΕΠ.
Μια τραγελαφική αναβίωση της αλήστου μνήμης “Έδρας”.
Η εμμονή της ελληνικής Συντήρησης με την “Έδρα” φαίνεται και στη θεσμοθέτηση των λεγόμενων “Επωνύμων Eδρών”.
Δεν πρόκειται για κάποια μεγάλη έμπνευση ή πρωτοτυπία. Είναι, απλώς, η μηχανιστική αντιγραφή, η «καρικατούρα» μιας πρακτικής που εφαρμόζεται σε άλλες συνθήκες, σε ξένα κράτη.
Διάφοροι επιχειρηματίες, σε συνεργασία με τις πρόθυμες αρχές των ΑΕΙ, θα χρηματοδοτούν θέσεις ΔΕΠ, έχοντας μάλιστα λόγο και στη διαμόρφωση των γνωστικών αντικειμένων.
Στην ίδια κατεύθυνση, ακολουθείτε τα χνάρια της καταστροφικής πολιτικής της προηγούμενης Κυβέρνησης, που νομοθέτησε τη δημιουργία Πανεπιστημιακών Ερευνητικών Κέντρων (ΠΕΚ) στα ΑΕΙ.
Εδραιώνετε, πλέον, τη λειτουργία τους. Απλώς τα μετονομάζετε σε Πανεπιστημιακά Κέντρα Έρευνας και Καινοτομίας (ΠΑ.Κ.Ε.Κ.), επιμένοντας να αγνοείτε και να υποτιμάτε τα υπάρχοντα Ερευνητικά Κέντρα.
Αλλά και για τα ίδια τα ΠΑΚΕΚ προβλέπετε ένα αβέβαιο και δυσμενές πλαίσιο χρηματοδότησης.
Στην πραγματικότητα, η λειτουργία τους θα βασίζεται στις “ευέλικτες” και υποαμειβόμενες μορφές εργασίας των λεγόμενων “ερευνητών επί θητεία”, που εισάγετε με τούτο το νομοσχέδιο.
Οι λεγόμενες ευέλικτες μορφές εργασίας είναι, ούτως ή άλλως, εδώ και πολλές δεκαετίες, καθεστώς στα ελληνικά ΑΕΙ.
Με το ΠΔ/407, με τους πανεπιστημιακούς υποτρόφους και με την εντελώς απλήρωτη εργασία των μεταδιδακτόρων σε μεταπτυχιακά προγράμματα.
Με αυτό το νομοσχέδιο, υπάρχει επέκταση και αναβάθμιση στη θεσμική κατοχύρωση και μια νέα ονομασία: “Εντεταλμένοι Διδασκαλίας”
Διδάσκοντες, δηλαδή, ορισμένου χρόνου (ακόμα και για ένα μόνο εξάμηνο) , χωρίς καμία συμβολή στη διαμόρφωση του προγράμματος σπουδών και χωρίς θεσμική συμμετοχή στις διαδικασίες του Τμήματος, που, κυριολεκτικά, απλώς θα τους εκμεταλλεύεται.
Από το άλλο μέρος, αυτό το νομοσχέδιο αγνοεί εντελώς το διοικητικό προσωπικό των ΑΕΙ και τις αντίστοιχες ανάγκες για την εύρυθμη λειτουργία των Πανεπιστημίων.
Καμία ρύθμιση για την υποστελέχωση, για το έλλειμμα διοικητικής και γραμματειακής υποστήριξης και όσα αυτά συνεπάγονται.
Υπάρχει μια, μόνο, κατηγορία Πανεπιστημιακών που, κατά κάποιο τρόπο, ευνοούνται από αυτό το νομοσχέδιο : Είναι τα μέλη ΔΕΠ που αφυπηρετούν, που συνταξιοδοτούνται.
Τους δίνετε, πλέον, και επίσημα το δικαίωμα, να συνεχίζουν να κάνουν μαθήματα και σε προπτυχιακό επίπεδο (στα μεταπτυχιακά αυτό ήδη προβλέπεται), αν και χωρίς αμοιβή (άρθρο170)
Με αυτόν τον τρόπο, όμως, μπαίνει ένας ακόμη φραγμός στην ανανέωση του επιστημονικού προσωπικού των ΑΕΙ, στην κάλυψη των πραγματικών αναγκών με προσλήψεις νέων μελών.
Εδώ έχουμε άλλη μία κυβερνητική ευρεσιτεχνία : Συνταξιοδότηση προσωπικού που δεν γεννά ανάγκη αναπλήρωσης !
Η Κυβέρνηση της ΝΔ πιστεύει ότι η ποιοτική αναβάθμιση των ΑΕΙ διασφαλίζεται με την απλήρωτη εργασία των συνταξιούχων (μαζί με την επισφαλή διεκπεραιωτική συνεισφορά των “εντεταλμένων διδασκαλίας”).
Έτσι θα ανοίξουν, λοιπόν, οι “Νέοι Ορίζοντες” που λέτε στον τίτλο του νομοσχεδίου ;
Έτσι εννοείτε την ποιοτική αναβάθμιση των ΑΕΙ ;
Έτσι θα γίνει η ανάπτυξη της επιστημονικής γνώσης στην Ελλάδα ;
Έτσι θα αντιμετωπίσετε και το γνωστό πρόβλημα της ελληνικής χρονοκαθυστέρησης απέναντι στις παγκόσμιες επιστημονικές και ερευνητικές εξελίξεις ;
Τα ελληνικά Πανεπιστήμια χρειάζονται σοβαρές επενδύσεις σε κτιριακές υποδομές. Χρειάζονται μέριμνα και για τη σίτιση και για τη στέγαση των φοιτητών. Χρειάζονται σοβαρή επένδυση για την κάλυψη των κενών και για την ανανέωση του προσωπικού τους, και διδακτικού και διοικητικού.
Αντ’ αυτών το σχέδιο νόμου της ΝΔ υπηρετεί:
1ον) ένα μοντέλο δήθεν «επιχειρηματικού» πανεπιστήμιου που τάχα αποτελεί από μόνο του θεραπεία για πάσα νόσο ,
2ον) τον αυταρχισμό και τη θεσμική αποτύπωση όλης της διάλυσης όλων των τελευταίων δεκαετιών , και
3ον) την ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση του ελληνικού Πανεπιστημίου, η όποια εξασφαλίζεται από την ελλιπή χρηματοδότηση και την έλλειψη πολιτικής βούλησης για ουσιαστική αναβάθμιση και πραγματικό εκσυγχρονισμό.
Μη γελιέστε : Δεν είναι εκσυγχρονισμός η αντιγραφή και μηχανιστική μεταφορά μοντέλων προηγουμένων δεκαετιών – πολλών δεκαετιών – από το εξωτερικό.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κινούνται και οι άλλες ρυθμίσεις σας :
Τα προτεινόμενα Συμβούλια Ιδρύματος διαλύουν και τα τελευταία ψήγματα δημοκρατίας που υπήρχαν στα ελληνικά ΑΕΙ.
Τα ΑΕΙ υποτίθεται ότι είναι αυτοδιοίκητα. Το “αυτοδιοίκητο”, όμως, χωρίς δημοκρατία, είναι και πάλι ένα καθαρά αυταρχικό μοντέλο.
Δημοκρατία σημαίνει να μετέχουν, να εκλέγουν και να εκλέγονται στα όργανα διοίκησης όλες οι κατηγορίες της Πανεπιστημιακής Κοινότητας : μέλη ΔΕΠ , ΕΕΠ , ΕΔΙΠ , ΕΤΕΠ, διοικητικό προσωπικό και, φυσικά, φοιτητές.
Το σχέδιο νόμου, ούτως ή άλλως, θέλει να αγνοεί – ή να παρακάμπτει – το «αυτοδιοίκητο» των ΑΕΙ :
Εδώ, για την κατάργηση, κατάτμηση, δημιουργία και συγχώνευση Τμημάτων και Σχολών απαιτείται μόνο Υπουργική απόφαση (χωρίς πρόταση του Τμήματος και σύμφωνη γνώμη της Συγκλήτου).
Έχουμε, όμως, και αυτή την κατασκευή του Συμβουλίου Διοίκησης με τα 6 “εσωτερικά” μέλη (μόνο Καθηγητές και εκλεγόμενοι μόνο από τα μέλη ΔΕΠ) και τα 5 “εξωτερικά”, μετά από διεθνή δημόσια πρόσκληση προς ενδιαφερομένους.
Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ένα σύστημα διοίκησης που είναι καταδικασμένο, για όσο κρατήσει (γιατί είναι προφανώς θνησιγενές), να λειτουργήσει οπωσδήποτε αρνητικά.
Ακριβώς γιατί δεν θα έχει νομιμοποίηση από την Πανεπιστημιακή Κοινότητα.
Ας ξεπεράσετε επιτέλους το DNA σας στην κυβερνητική παράταξη. Ας καταλάβετε, επιτέλους, ότι η δημοκρατική νομιμοποίηση δεν είναι “ψιλά γράμματα”.
Και κάθε απόπειρα παράκαμψής της (είτε στα Πανεπιστήμια είτε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ή οπουδήποτε αλλού), πέρα από όλα τα άλλα, είναι οπωσδήποτε ένα βαρύ λάθος, που προδιαγράφει από σοβαρά αρνητικές έως καταστροφικές συνέπειες.
Επιχειρείται ο πλήρης εξοβελισμός του φοιτητικού συνδικαλισμού από τα ΑΕΙ.
Αφού σας ενοχλούν οι δικαιολογημένες αντιδράσεις των φοιτητών, ο δρόμος για σας είναι ένας : Η θεσμική ακύρωση του φοιτητικού κινήματος.
Για την κυβέρνηση της ΝΔ οι φοιτητές είναι μόνο χρήστες/καταναλωτές εκπαιδευτικών υπηρεσιών.
Το πολύ-πολύ να κληθούν, κάποτε, σε μια διαδικασία αξιολόγησης των παρόχων αυτών των υπηρεσιών. Μέχρι εκεί ! Άλλο λόγο δεν δικαιούνται να έχουν !
Αφιερώνονται πάνω από 25 άρθρα στις πειθαρχικές διατάξεις για τους εργαζομένους και φοιτητές των ΑΕΙ.
Είναι και αυτό ένα λογικό συμπλήρωμα της δημιουργίας της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Έτσι αποτυπώνεται κάπως πιο ολοκληρωμένα η γονιδιακή κατασταλτική λογική της Κυβέρνησης.
Και από το άλλο μέρος :
Θεσμοθετείτε πια τη διαδικασία της Μπολόνια, με τα τριετή και δήθεν ευέλικτα προγράμματα σπουδών και τα κατακερματισμένα πτυχία, και μάλιστα στη χειρότερη μορφή της.
Αυτό είναι ένα σύστημα που αποκαλύπτει την κυβερνητική προσπάθεια εξίσωσης των ελληνικών Δημόσιων Πανεπιστημίων με τα ιδιωτικά Κολλέγια.
Εξίσωση προς τα κάτω, βέβαια ! Με την υποβάθμιση των ΑΕΙ, γιατί για αναβάθμιση των κολλεγίων δεν μπορεί να γίνει λόγος !
Το νομοσχέδιο επιχειρεί να αποσυνδέσει τα πτυχία από τα αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα. Να τα καταστήσει απλά πιστοποιητικά χαμηλής αξίας.
Τα νέα ΑΕΙ, πάντα χωρίς επαρκή χρηματοδότηση, θα παρέχουν εκπαίδευση χαμηλών δεξιοτήτων, που θα οδηγεί σε επισφαλείς και χαμηλά αμειβόμενες σχέσεις εργασίας.
Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι ότι δεν συνδέονται τα Πανεπιστήμια με την αγορά.
Με το νεοφιλελεύθερο σχήμα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, επιχειρείται, στην πραγματικότητα, η αποσύνδεση της επιστήμης από την κοινωνία.
Εδώ και πολλές δεκαετίες οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνται να επενδύσουν σοβαρά στα Πανεπιστήμια.
Όμως, με όλες τις κατά καιρούς περίφημες “μεταρρυθμίσεις” έχουν επιφέρει τα γνωστά αποτελέσματα.
Στην Παιδεία ζούμε επί δεκαετίες μία μεγάλη αντίφαση :
Η Ελληνική Πολιτεία αρνείται να επενδύσει σοβαρά στην Εκπαίδευση.
Αρνείται να παρέχει ακόμα και την κατά κοινή ομολογία αντικειμενικά αναγκαία χρηματοδότηση.
Όσο φειδωλή, όμως, είναι στην ουσιαστική στήριξη, τόσο σπάταλη και αλόγιστη είναι σε μεταρρυθμιστικές εμπνεύσεις.
Με πρόσχημα, πάντα, την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό, έχουν περάσει σειρά τέτοιων νόμων.
Βέβαια, όλα αυτές οι – εντός ή εκτός εισαγωγικών – μεταρρυθμίσεις, αποτελούσαν, σε μεγάλο μέρος, μία συνεχή προσπάθεια διευθέτησης ιδιοτελών συμφερόντων. Γι’ αυτό και είχαν τα γνωστά αποτελέσματα.
Δυστυχώς, αυτό θα είναι το αποτύπωμα και τούτου του ανοικονόμητου, πάλι μεταρρυθμιστικού, νομοθετήματος, που προσθέτει “με τη μία” 464 άρθρα στην ελληνική πολυνομοθεσία για την Παιδεία.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
