Συγκεκριμένα:
Οι πιστώσεις του Κρατικού Προϋπολογισμού για το Πυροσβεστικό Σώμα το έτος 2009 -σύνολο μισθολογικών και ασφαλιστικών δαπανών, κτιριακές υποδομές, τεχνικά μέσα, οχήματα, συντήρηση, μίσθωση εναέριων μέσων κλπ- ανέρχονταν στα €500εκ. Με τον νόμο 4029/2011 μεταφέρθηκαν πυροσβεστικές υπηρεσίες στους δήμους, συγχωνεύθηκαν υπηρεσίες, ενώ πάγωσαν οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Αποτέλεσμα, η ετήσια δαπάνη για το Πυροσβεστικό Σώμα να κυμαίνεται μεσοσταθμικά στα €340εκ, δηλαδή €160εκ λιγότερα ετησίως λόγω των μνημονιακών περικοπών.
Το έγκλημα της ουσιαστικής κατάργησης της δασοπροστασίας
Το 1998, με τον ν.2612/98, η κυβέρνηση Σημίτη ουσιαστικά κατάργησε τη δασοπροστασία, με την απαξίωση της Δασικής Υπηρεσίας, καθώς της αφαιρέθηκε η αρμοδιότητα της δασοπυρόσβεσης. Η Δασική Υπηρεσία κατέστη υπηρεσία χωρίς πόρους και στελεχιακό δυναμικό, αδυνατώντας να επιτελέσει στην πράξη τον ρόλο της: έργα αντιπυρικής θωράκισης, καθαρισμό εκτάσεων για μείωση της καύσιμης ύλης, δημιουργία αντιπυρικών ζωνών, εγκατάσταση υποδομών και συστημάτων άμεσης πυρανίχνευσης για την έγκαιρη αναγγελία και άμεση επέμβαση.
Τα Δασαρχεία κάθε χρόνο ζητούν περί τα 15 με 17 εκ ευρώ, αλλά λαμβάνουν περί το 10%, όπως φαίνεται παρακάτω, στις δαπάνες προϋπολογισμού για Αντιπυρική Θωράκιση:
- 2016 – €1,8εκ
- 2017 – €1,6εκ
- 2018 – €1,6εκ
- 2019 – €1,6εκ
- 2020 – €2,0εκ
- 2021 – €1,7εκ
Επιτακτικές οι ανάγκες σε προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή
Τα μισά πυροσβεστικά οχήματα είναι από 25 έως 30 ετών.
Από τους 1.200 δασολόγους δεν έχουν μείνει στις υπηρεσίες ούτε 500.
Η κλιματική κρίση δεν είναι ένα κενό περιεχομένου ζήτημα για να το χρησιμοποιεί επικοινωνιακά η κυβέρνηση, ιδρύοντας υπουργείο που το μόνο το οποίο κάνει είναι να εκδίδει φιρμάνια απαγορεύσεων πρόσβασης των πολιτών στα δάση, τα άλση και τα πάρκα. Κλιματική κρίση σημαίνει πως θα συναντούμε όλο και πιο συχνά ακραίες καιρικές συνθήκες -ξηρασία, πλημμύρες, άνεμοι.
Αυτό λοιπόν που πρέπει να γίνει άμεσα είναι η επανασύσταση της Δασικής Υπηρεσίας με επαρκή χρηματοδότηση και στελέχωση. Χωρίς αυτό, χωρίς δηλαδή πραγματική πρόληψη και πραγματική αντιπυρική θωράκιση, οι πυρκαγιές θα σβήνουν στη θάλασσα περνώντας μέσα από πόλεις και χωριά.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση να πάψει την ρητορική της “ατομικής ευθύνης” ξεκινώντας άμεσα την αποκατάσταση των υποδομών που καταστράφηκαν καθώς και καταβολές αποζημιώσεων προς τους πληγέντες, που βλέπουν το βιός τους να καταστρέφεται από τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
