Σήμερα, 14 Νοεμβρίου, μια ημέρα που έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη (ύστερα από πρωτοβουλία της Διεθνούς Ομοσπονδίας Διαβήτη και υπό την αιγίδα της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας), η Μαρία Απατζίδη, βουλευτής Ανατολικής Αττικής με το ΜέΡΑ25, κατέθεσε στο Κοινοβούλιο ερώτηση με σκοπό να βοηθηθούν οι πάσχοντες από διαβήτη να μην ταλαιπωρούνται από αχρείαστες και άσκοπες εξετάσεις με μεγάλο οικονομικό και ψυχολογικό κόστος, αλλά να επωφελούνται των ευεργημάτων, που προβλέπονται από τον νόμο, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Η ερώτηση αξιοποιεί τις προτάσεις που κατέθεσε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων και Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη (Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ.) σε επιστολή που απέστειλε στον Πρόεδρο της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία και Χρόνιες Παθήσεις (Ε.Σ.ΑμεΑ), προκειμένου να γίνουν απαραίτητες τροποποιήσεις στον νέο Ενιαίο Πίνακα Προσδιορισμού Ποσοστού Αναπηρίας (ΦΕΚ Β’ 5987/31.12.2018). Πρόκειται για προτάσεις, οι οποίες δεν κοστίζουν περαιτέρω στο Σύστημα Υγείας. Σκοπός τους είναι η σωστή λειτουργία των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.), η αποφυγή της ταλαιπωρίας των πασχόντων με περιττές εξετάσεις που συνεπάγονται οικονομική και ψυχολογική επιβάρυνση. Και γενικότερα την προσαρμογή του Ενιαίου Πίνακα Προσδιορισμού Ποσοστού Αναπηρίας (Ε.Π.Π.Π.Α.) με τα απολύτως σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα, που προβάλλει, μεταξύ άλλων, η Διεθνής Ομοσπονδία για τον Σακχαρώδη Διαβήτη (International Diabetes Federation: I.D.F.), προκειμένου αφενός οι πάσχοντες από διαβήτη να επωφελούνται από τις προβλέψεις για τα άτομα ΑμεΑ στον σωστό βαθμό που αρμόζει, αλλά και να υπάρχει καλύτερη διάγνωση σύμφωνα με τα διεθνώς ισχύοντα στη σχετική ιατρική έρευνα.
Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για πέντε σημαντικές προτάσεις. Η πρώτη πρόταση αφορά στο ότι στον νέο Ε.Π.Π.Π.Α. συνεχίζεται η διάκριση ως προς την ηλικία διάγνωσης αφενός σε παιδιά πριν από την εφηβεία και αφετέρου σε έφηβους και νεαρούς ενήλικες. Αυτό, όμως, δεν είναι σαφές και προκαλεί προβλήματα πώς θα κριθεί από τους ιατρούς των ΚΕ.Π.Α. Επίσης, αναφέρονται μια σειρά από εξετάσεις που δεν αποζημιώνονται και επιβαρύνουν οικονομικώς τους πάσχοντες, κάτι που πρέπει να λυθεί είτε μέσω ρύθμισης για αποζημίωση είτε με το να μην θεωρούνται πλέον οι εξετάσεις αυτές ως αναγκαίες για την πιστοποίηση του σακχαρώδη διαβήτη. Η δεύτερη πρόταση ασκεί κυρίως κριτική στο ότι στον νέο Ε.Π.Π.Π.Α. το ποσοστό αναπηρίας των ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2 που βρίσκονται σε εντατικοποιημένο σχήμα ινσουλινοθεραπείας μειώθηκε αδικαιολόγητα από 50% σε 30%. Όμως ο Σακχαρώδης Διαβήτης χαρακτηρίζεται ως μία μόνιμη βλάβη ενός οργάνου του σώματος και για αυτό θα έπρεπε να λαμβάνει 50% ποσοστό αναπηρίας, όπως συμβαίνει στο νομοθετικό πλαίσιο των προηγμένων χωρών, το οποίο και αναλύεται. Η τρίτη πρόταση εξετάζει τα απολύτως σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα για τον Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου L.A.D.A. (Λανθάνων Αυτοάνοσος Διαβήτης σε Ενήλικες / Latent Autoimmune Diabetes in Adults), ο οποίος είναι μια υποκατηγορία του Διαβήτη τύπου 1, αλλά λόγω της καθυστερημένης ανάπτυξής του, διαγιγνώσκεται αρχικά από τους γιατρούς λανθασμένα ως Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2, γεγονός που έχει δυσμενείς συνέπειες. Η τέταρτη πρόταση αφορά στον μονογονιδιακό Διαβήτη τύπου MODY ο οποίος αποτελεί μια ιδιαίτερη μορφή Σακχαρώδη Διαβήτη που εμφανίζεται ως διαταραχή πριν από την ηλικία των 25 ετών. Το πρόβλημα είναι ότι σε όλες τις ερευνητικές μελέτες, που έχουν ασχοληθεί με το συγκεκριμένο ζήτημα, υπάρχει σημαντική αλληλοεπικάλυψη στις παρουσιάσεις Διαβήτη τύπου 1, Διαβήτη τύπου 2, και μονογονιδιακού Διαβήτη, έτσι ώστε οι μονογενείς τύποι του Σακχαρώδη Διαβήτη να διαγιγνώσκονται αλλά και να αντιμετωπίζονται εσφαλμένα. Η ερώτηση του ΜέΡΑ25 ακολουθεί την πρόταση της Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ. ότι πρέπει η κάθε κατηγορία τύπου MODY να έχει δικαιώματα μέσα από συγκεκριμένα ποσοστά αναπηρίας, και όλες οι κατηγορίες του πρέπει να αναγνωρίζονται γιατί αφορούν κυρίως παιδιά μικρής ηλικίας και ιδιαίτερων αναγκών, που οφείλουμε να προστατεύσουμε. Η πέμπτη πρόταση επικεντρώνει στο ότι στον νέο Ε.Π.Π.Π.Α. θα πρέπει να προστεθεί και η εμφάνιση του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 σε παιδιά, κάτι που λαμβάνει αυξανόμενες διαστάσεις παγκοσμίως.
Η ερώτηση αυτή της βουλευτού Μαρίας Απατζίδη έρχεται να προστεθεί στην ερώτηση του βουλευτή του ΜέΡΑ25 Κλέωνα Γρηγοριάδη (15/10/2019), που είχε ως σκοπό να αρθεί η αντισυνταγματική διάκριση μεταξύ ασφαλισμένων και ανασφάλιστων διαβητικών. Το μεγάλο πρόβλημα, που θέλει να αντιμετωπίσει η ερώτηση είναι ότι οι ανασφάλιστοι ινσουλινοεξαρτώμενοι διαβητικοί Τύπου 1 αποκλείονται από την οριστική αποζημίωση του συστήματος στιγμιαίας μέτρησης γλυκόζης, ενός καινοτόμου συστήματος, που βοηθά τα μέγιστα στην καθημερινότητα των εν λόγω διαβητικών. Οι τελευταίοι αναγκάζονται να χρησιμοποιούν το παρωχημένο πλέον καθεστώς των μετρητών σακχάρου με ταινίες μέτρησης και σκάρφισμα των δακτύλων. Η ερώτηση του Κλέωνα Γρηγοριάδη είχε σκοπό να μην αποκλείονται πλέον οι διαβητικοί από τις τελευταίες επιστημονικά λύσεις.
Το ΜέΡΑ25 θεωρώντας ότι μια κοινωνία κρίνεται από το πώς φέρεται στα πλέον ευάλωτα μέλη της, προσπαθεί με τα μέσα κοινοβουλευτικού ελέγχου που διαθέτει να προωθήσει μια καλύτερη ζωή για τους διαβητικούς, οι οποίοι θα πρέπει να έχουν στη διάθεσή τους την τελευταία λέξη της επιστημονικής τεχνολογίας, αλλά και των διαγνωστικών τεχνικών. Η ημέρα ευαισθητοποίησης για τον διαβήτη οφείλει να είναι μια αφορμή για να δίνουμε αυτόν τον αγώνα με όλα τα μέσα, συμπεριλαμβανομένων και των δημοκρατικών μεσών κοινοβουλευτικού ελέγχου, συνεχώς και με συνέπεια.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
