Οι εν ψυχρώ δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα Ισπανίας – Μαρόκου προς τον θύλακα Μελίγια, τον έναν από τους δύο ισπανικούς θύλακες στις μαροκινές ακτές, πέραν της ηθικής κατάρρευσης της δήθεν «σοσιαλδημοκρατίας», αποτελούν άλλη μία απόδειξη του μόνιμου διαζυγίου που έχει πάρει η “σοσιαλδημοκρατία”, την οποία σήμερα κάποιοι προσπαθούν να ξανά-πλασάρουν, με τον ανθρωπισμό.

Τα δε «επιχειρήματα» του φερόμενου ως προοδευτικού Ισπανού Πρωθυπουργού Πέδρο Σάτσεθ, ο οποίος πέρα από το μοίρασμα συγχαρητηρίων στις δυνάμεις καταστολής της Ισπανίας και του Μαρόκου για αυτές τις φρικαλεότητες, έκανε λόγο και για «επίθεση στην εδαφική ακεραιότητα της χώρας», ευθέως μάς παραπέμπουν σε όσα ακούγαμε στη χώρα μας περί δήθεν «υβριδικής απειλής» και «εισβολέων» στον Έβρο.

Αυτή όμως είναι η απάνθρωπη πολιτική της ΕΕ στο μεταναστευτικό και προσφυγικό, της ΕΕ που σήμερα τάχα μου δήθεν αγκαλιάζει τους πρόσφυγες από την Ουκρανία, αλλά συμφωνούσε με τον καθεστώς Ερντογάν σε παράνομες και απαράδεκτες κοινές δηλώσεις τις οποίες εδώ ο κ. Τσίπρας αποδεχόταν μετ’ επαίνων, της ίδιας ΕΕ που τώρα σχεδιάζει συμφωνίες οι οποίες θα προσπαθήσουν να ξεπλύνουν το έγκλημα των παράνομων επαναπροωθήσεων της Κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη στο Αιγαίο.

Πέρα όμως από αυτήν την απαράδεκτη, υποκριτική και σαφώς απάνθρωπη πολιτική της ΕΕ στο προσφυγικό και μεταναστευτικό, αλλά και το ξεμπρόστιασμα των συνοδοιπόρων του κ. Τσίπρα και κ. Ανδρουλάκη στην Ισπανία, με ποιο δικαίωμα ακριβώς η Ισπανία σήμερα κατέχει έδαφος, τον θύλακα Μελιγιά στο Μαρόκο και χτίζει κιόλας εκεί τείχη απανθρωπιάς, δολοφονώντας παράλληλα όσους προσπαθούν να τα διαβούν;

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.