Θα δανειστώ τον τίτλο της ταινίας του εξαιρετικού ντοκιμαντερίστα και αγαπημένου φίλου Γιώργου Αυγερόπουλου, που με τα γεγονότα εν εξελίξει γύρισε το ντοκιμαντέρ αναλύοντας τους λόγους που οδήγησαν στο πραξικοπηματικό «μαύρο» της ΕΡΤ τον Ιούνιο του 2013 και ανοίγοντας παράλληλα τη συζήτηση για το αβέβαιο μέλλον των διεθνών ραδιοτηλεοπτικών μέσων. Δέκα χρόνια μετά, με αφορμή το Χαμένο Σήμα της Δημοκρατίας, προσπαθούμε να κατανοήσουμε αυτό που συμβαίνει.
Το αυταρχικό «μαύρο» στην ΕΡΤ, διά στόματος του κυβερνητικού εκπροσώπου Σίμου Κεδίκογλου, της τριμερούς κυβέρνησης Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, εκείνο το βράδυ της 11ης Ιουνίου του 2013 θα μείνει στην παγκόσμια ιστορία για δύο λόγους: α) για αυτή καθαυτή τη φασιστική απόφαση, λες και η ΕΡΤ, η δημόσια ραδιοτηλεόραση, «ανήκει» στην εκάστοτε κυβέρνηση και όχι στους πολίτες, και β) για την αντίσταση των εργαζομένων που την κράτησαν ανοιχτή και αυτοδιαχειριζόμενη επί 2 χρόνια. Η ΕΡΤ OPEN στην Αθήνα, μετά την εισβολή των ΜΑΤ τον Νοέμβριο του 2013 στο κεντρικό κτίριο της ΕΡΤ, στην Αγία Παρασκευή, η ΕΡΤ3 στη Θεσσαλονίκη και όλοι σχεδόν οι Περιφερειακοί Ραδιοφωνικοί Σταθμοί παρέμειναν υποδειγματικά λειτουργικοί και ανοιχτοί στην κοινωνία, δημιουργώντας ένα πρωτοφανές και επιτυχημένο παράδειγμα αυτοοργάνωσης.
Τους πραγματικούς λόγους του «μαύρου» δεν μας τους είπε ποτέ η κυβέρνηση και τα ιδιωτικά κανάλια. Στην αρχή μάς είπαν πως έκλεισαν την ΕΡΤ γιατί ήταν «χαρακτηριστική περίπτωση μοναδικής αδιαφάνειας και απίστευτης σπατάλης».
Μετά μας είπαν πως ήταν απαίτηση της τρόικας και των μνημονιακών μέτρων οι απολύσεις των 2.500 εργαζομένων της ΕΡΤ. Αφού είδαν την απίστευτη συμμετοχή και αλληλεγγύη από όλο τον κόσμο, εντός και εκτός Ελλάδας, αναγκάστηκαν να ανακοινώσουν πως θα φτιάξουν έναν νέο φορέα (τη ΝΕΡΙΤ) με το πολύ 1.000 εργαζόμενους. Αυτό που δεν μας είπαν ήταν το σχέδιο απόλυτου ελέγχου της κυβέρνησης για όλα τα τηλεοπτικά μέσα και το σχέδιο της DIGEA που ήθελε την ΕΡΤ κλειστή, προκειμένου στον έτσι κι αλλιώς «φωτογραφικό» διαγωνισμό που έτρεχε τότε να ήταν αυτή που θα τον κέρδιζε.
Τι ήταν η DIGEA; Μια κοινοπραξία των 6 μεγάλων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών (παρόχων περιεχομένου), οι οποίοι λειτουργούσαν από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 χωρίς άδειες, και ήρθαν να πάρουν και τις ψηφιακές συχνότητες, το δίκτυο! Οι ίδιοι, δηλαδή, που ήταν τότε (όπως και τώρα) σε συμμαχία με την κυβέρνηση και τις τράπεζες, θα είχαν το περιεχόμενο και τη μετάδοσή του. Μιλάμε για τον απόλυτο έλεγχο!
Ευτυχώς εκείνα τα χρόνια, μετά τις πλατείες των αγανακτισμένων, είχαν δημιουργηθεί πολλά ανεξάρτητα δίκτυα ενημέρωσης που ένωσαν τις φωνές τους με την αυτοδιαχειριζόμενη EPT, υπήρχαν πολλά κινήματα, των καθαριστριών, των σχολικών φυλάκων, των εργατών της Lafarge και πολλών άλλων, που είχαν τα ίδια αιτήματα ενάντια στα άδικα μνημονιακά μέτρα, και έτσι όλα αυτά βοήθησαν να αναστραφεί το κλίμα και να ανάψει η σπίθα για την πολιτική ανατροπή.
Σήμερα, 10 χρόνια μετά το «μαύρο», έρχεται η ίδια η πραγματικότητα να απαντήσει στο ΓΙΑΤΙ τελικά η κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει την ΕΡΤ. Βλέπουμε πως όλες οι κυβερνήσεις λειτουργούν με τους ίδιους αυταρχικούς τρόπους.
«Κλείνουν» χώρες εν μιά νυκτί καταστρέφοντας τις οικονομίες, τις δομές και τους λαούς. Η καθημερινότητά μας μαστίζεται από την ακρίβεια στα βασικά είδη ανάγκης, τα παιδιά μας μεταναστεύουν για να βρουν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Βλέπουμε το Χρηματιστήριο Ενέργειας, που από πίσω κρύβονται τα ίδια καρτέλ της ολιγαρχίας με αυτά της DIGEA και των τραπεζών, να αποφασίζει για τις τιμές ενέργειας και εμείς να πληρώνουμε προς όφελός τους, σιωπηλοί και υποταγμένοι.
Σήμερα ως εργαζόμενη στην ΕΡΤ, που συμμετείχα τότε ενεργά στην αυτοδιαχειριζόμενη EPTOPEN, θα θυμάμαι αυτή την περίοδο του «μαύρου», τη διετία 2013 -2015, σαν μια από τις πιο χρωματιστές και φωτεινές σελίδες της ζωής μου.
Μπορεί να μην έχουμε τώρα την ΕΡΤ που είχαμε ονειρευτεί τότε, σίγουρα όμως κερδίσαμε τον αγώνα για την επαναλειτουργία της, κερδίσαμε τις δουλειές μας, κερδίσαμε μια σπουδαία νίκη απέναντι στο Καθεστώς και ζήσαμε την ελπίδα μιας πολιτικής άνοιξης, που δυστυχώς διαψεύστηκε νωρίς. Μάθαμε όμως στην πράξη τι θα πει αλληλεγγύη και συμμετοχή. Αυτό είναι το κέρδος και η παρακαταθήκη μας. Γιατί τελικά όλα είναι στο χέρι μας!
Ντέπυ Βρεττού: Παραγωγός στην ΕΡΤ & υποψήφιας στην Α´ Αθήνας με το ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη
Πηγή: efsyn.gr
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.