Η κυβέρνηση της ΝΔ, πιστή στο μοτίβο του πολιτικού newspeak, αυτή τη φορά δίνει νέα έννοια στον όρο “Διεθνής Προστασία”. Με το ομώνυμο νομοσχέδιο η ΝΔ δεν ενισχύει την προστασία των αιτούντων αυτής, δηλαδή τους πρόσφυγες, αλλά αντιθέτως τους αντιμετωπίζει όλους με το τεκμήριο της ενοχής, ως εν δυνάμει κίνδυνο για τη χώρα. Η Διεθνής Προστασία για την κυβέρνηση δεν σημαίνει ανθρωπισμός και αλληλεγγύη προς τους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου, αλλά το ακριβώς αντίθετο, την προστασία της χώρας από τις διεθνείς ροές.
Το νομοσχέδιο
Το ΜέΡΑ25 εκτιμά ότι η εξαιρετικά μικρή διάρκεια διαβούλευσης ενός νομοσχεδίου με δεκάδες άρθρα, συχνά εκτεταμένα, και σημαντικές αλλαγές στην ενσωμάτωση των σχετικών κοινοτικών οδηγιών αποτελεί ουσιαστικά πρόσχημα διαβούλευσης που δεν επιτρέπει την ουσιαστική και σε βάθος μελέτη του νομοσχεδίου από το νομικό κόσμο και τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το νομοσχέδιο έχει ως στόχο την ουσιαστική προσαρμογή των διαδικασιών ασύλου, υποδοχής και φιλοξενίας στις επιστροφές προσφύγων και μεταναστών είτε στην Τουρκία είτε στις χώρες καταγωγής τους. Αυτό που ενδιαφέρει δεν είναι τόσο η παροχή διεθνούς προστασίας, υποδοχής και φιλοξενίας των προσφύγων, παρά τη συμμόρφωση, σε γενικές γραμμές, με τις σχετικές κοινοτικές οδηγίες, αλλά η αποβολή των αιτούντων διεθνή προστασία από τις διαδικασίες ασύλου με την υποβολή τους σε διαδοχικές διαδικαστικές προυποθέσεις προκειμένου να παραμένουν στις διαδικασίες σε βαθμό που, συσσωρευτικά, παραβιάζουν, κυρίως, το δικαίωμα σε μία πραγματική και αποτελεσματική προσφυγή, όπου θα επανεξετάζονται όλα τα νομικά και πραγματικά ζητήματα κάθε υπόθεσης των προσφευγόντων. Ακόμα χειρότερα, στον πρώτο βαθμό οι συνεντεύξεις στις περιπτώσεις εξέτασης του παραδεκτού των αιτήσεων με την ταχεία διαδικασία των συνόρων, προκειμένου να επιστρέφονται πιο γρήγορα οι απορριφθέντες αιτούντες στην Τουρκία, μπορεί να διεξάγονται από προσωπικό της αστυνομίας και των ενόπλων δυνάμεων, κατά πρωτοφανή πρόβλεψη για τα ευρωπαικά δεδομένα και διαβρώνοντας έτσι αποφασιστικά έτσι το δίκαιο και αποτελεσματικό της διαδικασίας ασύλου! Έτσι όλο και περισσότεροι θα παραμένουν χωρίς έγγραφα, χωρίς έλεγχο και “αόρατοι” από το κράτος στην επικράτεια με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη βιοτική τους κατάσταση και την ασφάλεια των ελλήνων πολιτών.
‘Αλλα σοβαρά προβλήματα του νομοσχεδίου είναι:
1) Το γεγονός ότι καθίστανται ουσιαστικά δικαστήρια οι δευτεροβάθμιες Επιτροπές Προσφυγών με τη συμμετοχή τριών δικαστών έτσι ώστε να υφίσταται ζήτημα συμβατότητας της ρύθμισης με το Σύνταγμα που απαγορεύει τη συμμετοχή δικαστών στη διοίκηση πλην συγκεκριμένων εξαιρέσεων, αγνοώντας δε την αντισυνταγματικότητα της μονομερούς σύνθεσης διοικητικού οργάνου με δικαστή (απόφαση ΣτΕ 2980/2010, σκέψη 5) στις ως άνω Επιτροπές. Τυχόν εφαρμογή της θα οδηγήσει σε καθυστερήσεις αντί σε επιτάχυνση των διαδικασιών λόγω πιθανών δικαστικών προσφυγών.
2) Απαγορεύσει σε μερίδα παιδιών που, είτε δεν έχουν χαρτιά είτε δεν καταφέρνουν να παραμείνουν στη διαδικασία λόγω διαδικαστικών εμποδίων, να μπορούν να πάνε σχολείο και να ασκήσουν το βασικό τους δικαίωμα στην εκπαίδευση, όπως επιτάσσει η διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού.
3) Η κράτηση των αιτούντων διεθνή προστασία τίθεται πλέον ως κανόνας, σε αντίθεση με το κοινοτικό δίκαιο που την προβλέπει σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Τα όρια κράτησης για τους αιτούντες μπορούν να φτάσουν στους 18+18 μήνες. Όλα αυτά τη στιγμή που οι χώροι κράτησης στα προαναχωρησιακά κέντρα, συχνά, δεν πληρούν τα διεθνή πρότυπα και η Ελλάδα έχει επανειλημμένα καταδικαστεί στο παρελθόν από το Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση των κρατουμένων σε τέτοιους χώρους.
4) Οι εξαιρετικά σύντομες προθεσμίες στις, κατά προτεραιότητα, διαδικασίες περιορίζουν τα δικαιώματα των αιτούντων ενώ είναι απίθανο να μπορέσει να τις μπορέσει να τις τηρήσει η διοίκηση λόγω έλλειψης υποδομών και προσωπικού.
5) Δεν λαμβάνεται μέριμνα για την απαγόρευση της κράτησης ανηλίκων και την πρόβλεψη φιλοξενίας σε κατάλληλλους ξενώνες κι έτσι συνεχίζεται το αίσχος κράτησης ανηλίκων. Επίσης, οι λεγόμενες “ασφαλείς ζώνες” στα κέντρα υποδοχής στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου κάθε άλλο παρά δικαιολογούν την ονομασία τους καθώς οι ανήλικοι εκεί είναι εκτεθειμένοι σε πληθώρα κινδύνων.
6) Το δικαίωμα στην εργασία θα χορηγείται πλέον στους αιτούντες διεθνή προστασία μετά την πάροδο εξαμήνου οπότε η εξέλιξη αυτή θα επιδεινώσει την αδήλωτη εργασία καθώς οι υλικές συνθήκες φιλοξενίας των αιτούντων, πολύ συχνά, υπολείπονται της αξιοπρεπούς διαβίωσης – οπότε είναι απαραίτητη η εργασία για τους αιτούντες.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
