Η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, δεν είναι μια μέρα που απλά θα δηλώσουμε να σταματήσει η βία και θα σταματήσει. Είναι μια μέρα που μας θυμίζει πως η κακοποίηση και η βία που δέχονται γυναίκες και θηλυκότητες, έχουν πολλές πτυχές και βρίσκονται παντού. Οι γυναίκες και οι θηλυκότητες, νιώθουν μεγάλη ανασφάλεια και φόβο σε όλη την διάρκεια της ζωής τους, καθώς γνωρίζουν πως μπορεί να τους ασκηθεί βία μέσα στο σπίτι τους, στον δρόμο, στα ΜΜΜ, στην δουλεία τους. Οι θύτες δεν εμφανίζονται ξαφνικά αλλά, είναι παντού και τις περισσότερες φορές έχουν το πρόσωπο κάποιου από την οικογένεια ή το στενό φιλικό περιβάλλον, από κάποιον πρώην ή νυν σύντροφο/σύζυγο, κάποιο συνάδελφο, εργοδότη ή ακόμη και πελάτη.

Η πατριαρχία το μόνο που κάνει είναι να κακοποιεί, να βιάζει και να δολοφονεί. Εκτός από τους άνδρες κακοποιητές δεν πρέπει να ξεχνάμε και την κακοποίηση με θύτες γυναίκες και αποδέκτες άλλες γυναίκες ή θηλυκότητες (εσωτερικευμένος μισογυνισμός). Είναι πολλές οι γυναίκες που αρνούνται πως υπάρχει πατριαρχία και στην αποκάλυψη κάποιου περιστατικού όχι μόνο δεν δείχνουν την αλληλεγγύη τους στα θύματα, αλλά δηλώνουν “γιατί το θύμα το θυμήθηκε τώρα;” “γιατί δεν έφευγε;” “τι έκανε εκεί ντυμένη έτσι;”

Μετρώντας δεκατρείς γυναικοκτονίες για το 2021 και το κίνημα MeToo να έχει εξαπλωθεί και όλο και πιο πολλά θύματα βρίσκουν το θάρρος να μιλήσουν, για την κακοποίηση που έχουν υποστεί. Υπάρχουν όμως και πολλά θύματα που φοβούνται και διστάζουν να προβούν σε καταγγελία. Ο λόγος δεν είναι άλλος από την βαθιά πατριαρχία που επικρατεί παντού. Αρχικά είναι οι ίδιοι οι νόμοι που δεν είναι ισχυροί και δεν προστατεύουν τα θύματα.

Όταν ο Υπουργός Δικαιοσύνης αρνείται να εντάξει τον όρο γυναικοκτονία στον Ποινικό Κώδικα και αντί αυτού φέρνει και ψηφίζει νομοσχέδια που κάνουν ακόμη πιο ευάλωτα τα θύματα απέναντι στους κακοποιητές τους (Νομοσχέδιο Υποχρεωτικής Συνεπιμέλειας). Όταν ένα θύμα ξέρει ότι θα πάει στην αστυνομία να καταγγείλει κάποιο περιστατικό και η αστυνομία θα το αποθαρρύνει ή σε περίπτωση που κάνει την καταγγελία η διαδικασία είναι χρονοβόρα και κοστίζει. Όταν δεν υπάρχει κάποιος ασφαλής χώρος να γυρίσει το θύμα χωρίς να το βρει ο κακοποιητής του. Όταν ο συνδικαλιστής της Ελληνικής Αστυνομίας Μπαλάσκας βγαίνει και δίνει οδηγίες στου γυναικοκτόνους τι να πουν στην αστυνομία για να γλιτώσουν όσο μπορούν. Όταν στις περισσότερες γυναικοκτονίες που έγιναν αποδείχθηκε πως το θύμα είχε κάνει καταγγελία, ή περιοριστικά μέτρα ή άτομα που ακούσαν τον καυγά κάνανε καταγγελία και η αστυνομία απλά πέρασε με το περιπολικό και το μόνο που έκανε ήταν να κατεβάσει το τζάμι του αυτοκινήτου και να φύγει.

Αντιθέτως σε άλλες περιπτώσεις η αστυνομία δεν διστάζει να μπει μέσα σε σπίτια χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος, καταγγελία ή ένταλμα Εισαγγελέα να συλλαμβάνει και να δέρνει κόσμο (περιστατικά Νέας Σμύρνης Μάρτιος 2021, υπόθεση Ινδαρέ). Άντρες της αστυνομίας που σε καταδίωξη πυροβολούν τραυματίζουν και εκτελούν κόσμο παραβλέποντας εντολές που έχουν πάρει από τον ανώτερο τους να σταματήσουν την καταδίωξη (υπόθεση Νίκου Σαμπάνη Πέραμα). Ένα άτομο που του έχει ασκηθεί κάποια μορφή βίας ή κακοποίησης είναι ήδη αρκετά τρομοκρατημένο και φοβισμένο, και είναι λογικό να διστάζει να κάνει κάποια καταγγελία. Όταν δεν υπάρχει καμία ουσιαστική φροντίδα και μέριμνα από το Κράτος και την Πολιτεία για το θύμα, πως θα βρει το θάρρος το θύμα να πάει να καταγγείλει;

Η Κυβέρνηση που έδωσε λεφτά για να φτιάξει πανεπιστημιακή αστυνομία με τις σχολές κλειστές. Που χρησιμοποιεί την αστυνομία μόνο να προπηλακίζει κόσμο που κάθεται σε πλατείες, να χτυπάει μετανάστες και πρόσφυγες, να ξυλοκοπεί αθώες/ους  διαληλώτριες/ες και βουλεύτριες/ες, να εκτελεί κόσμο σε καταδίωξη. Έχει την υποχρέωση να εξασφαλίσει στο θύμα την ασφάλεια και την προστασία που χρειάζεται όταν θα πάει να κάνει καταγγελία.

Ως Νεολαία ΜέΡΑ25 δηλώνουμε την συμπαράσταση μας στα θύματα που έχουν υποστεί οποιαδήποτε μορφή βίας και κακοποίησης. Απαιτούμε από την Κυβέρνηση να προβεί στην άμεση αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία και να κάνει αυστηρό νομικό πλαίσιο για τους θύτες. Να πάρει τα απαραίτητα μέτρα για την πρόληψη και την προστασία των θυμάτων, με οικονομική και νομική ενίσχυση και ασφαλή στέγαση. Να εξασφαλίσει το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη πως θα υπάρχει σοβαρός και ουσιαστικός έλεγχος πως η αστυνομία ακολουθεί την διαδικασία που χρειάζεται, όταν ένα θύμα πηγαίνει να κάνει καταγγελία.

Η βία που ασκεί η πατριαρχία δεν έχει πρόσωπο, δεν μπορούμε να την αγνοούμε συνεχώς, οφείλουμε να την εξαλείψουμε.

Δεν είναι ο έρωτας, η αγάπη, η ζήλεια, και η κακιά στιγμή που οπλίζουν το χέρι ενός άντρα, είναι η πατριαρχία.