Από τις αρχές του χρόνου μέχρι σήμερα μετράμε ήδη εφτά γυναικοκτονίες σε εφτά μήνες. Ένας απολογισμός ο οποίος για άλλη μια φορά μας δείχνει όχι μόνο την βαθιά ριζωμένη αντίληψη της πατριαρχίας που επικρατεί στην κοινωνία, αλλά κάνει απαραίτητη, την νομική αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία (Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, Συμβούλιο της Ευρώπης, Μάϊος 2011). Έκτος από τις γυναικοκτονίες δεν πρέπει να υποτιμάμε τα φαινόμενα και περιστατικά κακοποίησης, βιασμών παρενόχλησης κτλ, την καταπάτηση στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του ατόμου και της προστασίας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που βλέπουμε συνεχώς να καταπατάται.
Μπορεί μετά τις μεγάλες διαστάσεις που πήρε το κίνημα MeTοo, πολλά θύματα να βρίσκουν το θάρρος να μιλήσουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και περιστατικά που δεν μαθαίνονται ποτέ.
Και ενώ μετράμε όλο κι πιο πολλά τέτοιου είδους περιστατικά, που μέσα στην πανδημία αυξήθηκαν ακόμη πιο πολύ. Σε πολλά από αυτά υπάρχει η συγκάλυψη ή μη παρέμβαση της Αστυνομίας, οι απαράδεκτες δηλώσεις του συνδικαλιστή της Ελληνικής Αστυνομίας Σταύρου Μπαλάσκα, και η στάση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, που δεν παίρνει ξεκάθαρη στάση. Ενώ ο Πρωθυπουργός, σωστά, από την μια βγαίνει και προτρέπει τα θύματα να μην φοβηθούν και να μιλήσουν, από την άλλη όμως δεν κάνει τίποτα απολύτως για την υποστήριξη των θυμάτων. Αντιθέτως η Κυβέρνηση ψηφίζει νομοσχέδια που κάνουν τα θύματα ακόμη πιο ευάλωτα, όπως το νομοσχέδιο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια ή η ανακοίνωση του Υπουργού Δικαιοσύνης για την απόσυρση του όρου της “συναίνεσης” από τον ορισμό του βιασμού. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και οι πρόσφατες (2/8) απαράδεκτες δηλώσεις της Υφυπουργού Εργασίας, αρμόδιας για τη Δημογραφική Πολιτική και την Οικογένεια, Μαρίας Συρεγγέλλα η οποία δήλωσε: “δεν υπάρχει έξαρση στις δολοφονίες με έμφυλη διάσταση, αλλά στις καταγγελίες βίας” και δεν δίστασε να συγκρίνει την Ελλάδα με χώρες όπως η Βενεζουέλα ή το Μεξικό. Δείχνοντάς μας έτσι για άλλη μια φορά ποια είναι η πραγματική θέση και στάση της Κυβέρνησης για τα θέματα έμφυλης βίας.
Ως Νεολαία ΜέΡΑ25 έχουμε τονίσει πολλές φορές ότι η στάση της Κυβέρνησης απέναντι στα θέματα έμφυλης βίας είναι απαράδεκτη, ελλειμματική, προβληματική και τις περισσότερες φορές προσβλητική απέναντι στα ίδια τα θύματα. Βρίσκουμε απαράδεκτες τις δηλώσεις της Υφυπουργού Εργασίας, Μαρίας Συρεγγέλλα και ζητάμε από τον Πρωθυπουργό να πάρει ξεκάθαρη θέση.
Ζητάμε την προστασία στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του ατόμου και της προστασίας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ως θεμελιώδη συνταγματικό δικαίωμα.
Απαιτούμε από την Πολιτεία να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες για να υπάρξει σωστή μέριμνα για τα θύματα.
Απαιτούμε την Νομική αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία.
Για να μην υπάρξει καμία άλλη δολοφονημένη, καμία άλλη λιγότερη.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.