Ψωμί, Παιδεία, Ειρήνη, Ελευθερία.

Από την Ελλάδα μέχρι την Παλαιστίνη,

Ενώνουμε τις φωνές μας – Ονειρευόμαστε νέες πραγματικότητες.

Η φετινή επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου βρίσκει τη φτώχεια, την ακρίβεια, την επισφάλεια και την εκμετάλλευση να κυριεύουν τις ζωές της νεολαίας, βρίσκει το κράτος δικαίου και τον δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας και της υγείας υπό καθεστώς πολιορκίας, βρίσκει την ελληνική κυβέρνηση, για άλλη μία φορά, να μας προσδένει σε κατάπτυστους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς.

50 χρόνια μετά, το σύνθημα «έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ» είναι ακόμα επίκαιρο καθώς η Ελλάδα μετατρέπεται σε ορμητήριο πολέμου και σε άλλοθι και συνένοχο του

καθεστώτος Απαρτχάιντ του Ισραήλ, ενόσω εκείνο προχωρεί στην εξόντωση της Παλαιστίνης.

50 χρόνια μετά, το σύνθημα «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» μας θυμίζει ότι ο πραγματικός αγώνας του λαού απαιτεί δικαίωση απέναντι τόσο στα συμφέροντα της ξένης όσο και της ντόπιας ολιγαρχίας που εξακολουθούν να απομυζούν τον μόχθο του.

50 χρόνια μετά το αίτημα για «Ψωμί», τα λαϊκά νοικοκυριά βλέπουν τα εισοδήματά τους να εξανεμίζονται στο πρώτο μισό του μήνα. Ολόκληρες γενιές βρίσκονται στη φτώχεια και την επισφάλεια και αντιμάχονται την ανεξέλεγκτη αισχροκέρδεια των καρτέλ της ενέργειας, των supermarket και των τραπεζών, ενώ η κυβέρνηση αφήνει συνειδητά αβοήθητους τους πολίτες, επιλέγοντας να μην καταπολεμήσει τον ταξικό πληθωρισμό, αλλά να στηριχθεί σε προσωρινά ημίμετρα που οδηγούν στον κοινωνικό αυτοματισμό.

50 χρόνια μετά το αίτημα για «Παιδεία», ερχόμαστε αντιμέτωποι και αντιμέτωπες με μια κυβέρνηση που στοχεύει στην υπονόμευση και διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Μια κυβέρνηση που επενδύει στην καταστολή με την κατάργηση του ασύλου, την απόπειρα για πανεπιστημιακή αστυνομία, τα πειθαρχικά, τις διώξεις, τις διαγραφές φοιτητ(ρι)ών. Μια κυβέρνηση που επενδύει στους ταξικούς φραγμούς με την ελάχιστη βάση εισαγωγής. Μια κυβέρνηση που προωθεί μια εκπαίδευση με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ταξικά φίλτρα και ρεβανσιστική πειθαρχία και καταστολή.

50 χρόνια μετά το αίτημα για «Ελευθερία», βρισκόμαστε σε απέναντι σε μια κυβέρνηση που κήρυξε πόλεμο με τη νεολαία, που επιτίθεται με κατασταλτική μανία σε διαδηλώσεις, που εκδίδει διατάγματα απαγόρευσης συγκεντρώσεων, που συγκαλύπτει κρατικές δολοφονίες, που στήνει μηχανισμό παρακρατικών παρακολουθήσεων.

50 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο αμερικανικός παράγοντας συνεχίζει να έχει ισχυρή επιρροή και στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την περιοχή της Μεσογείου. Το σύνθημα «Έξω οι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ» μας θυμίζει τους αγώνες του Πολυτεχνείου απέναντι στην αμερικανοκίνητη Χούντα, αλλά παράλληλα μας δείχνει την πλευρά που πρέπει να πάρουμε σήμερα υπέρ των αγώνων του Παλαιστινιακού λαού. Οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, αντίθετα με τη βούληση και τις αξίες του ελληνικού λαού, έχουν στρέψει την πλάτη τους στη Δικαιοσύνη και την Ειρήνη. Εμείς στεκόμαστε στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού και φωνάζουμε πως δεν θα υπάρξει καμία λύση χωρίς την κατάργηση της κατοχής και του απαρτχάιντ στην Παλαιστίνη.

50 χρόνια μετά, θυμόμαστε πως η ηρωική νεολαιίστικη εξέγερση ακόμα αποτελεί αγκάθι για τη δεξιά και την ολιγαρχία, ακόμα αποτελεί πεδίο σύγκρουσης και πάλης, ακόμα αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα πως ενίοτε δεν είμαστε όλοι οι Έλληνες μαζί. Όπως ακριβώς και τώρα που υπάρχει ένα μέρος του ελληνικού πληθυσμού που παρασιτικά επωφελείται από την εμβάθυνση της χρεοδουλοπαροικίας, έτσι και τότε η αστική εξουσία και οι ακόλουθοι της συμμετείχαν ενεργά στη βίαιη και βάρβαρη δικτατορία. Για αυτό και τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να εντείνεται η επίθεση στη μνήμη και στο μήνυμα του Πολυτεχνείου. Βλέπουμε να επιχειρείται η υποβάθμιση της σημασίας του και η αναθεώρηση της ιστορίας, βλέπουμε μια ολομέτωπη επίθεση στη συλλογική μνήμη. Αλλά το Πολυτεχνείο είναι εδώ για να μας θυμίζει πως όταν ο λαός θέλει και μπορεί να αποτινάξει τους δυνάστες του ντόπιους, ξένους ή ξενόφερτους. Το Πολυτεχνείο είναι εδώ ως ένα διαχρονικό κάλεσμα για παλλαϊκή εναντίωση στην υποτέλεια, την εξάρτηση και τον φόβο. Μας φέρνει μπροστά στις απαιτήσεις και τα καθήκοντα του σήμερα για αλληλεγγύη, ανασύνταξη και αγώνα απέναντι στον φασισμό, στον πόλεμο, στην αυταρχικοποίηση του κράτους, στην ιδεολογική ηγεμονία και θεσμική παντοδυναμία της δεξιάς. Μας υπενθυμίζει πως οι αγώνες και οι θυσίες των νέων δεν πάνε ποτέ χαμένοι, πως τα συνθήματα για «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» και «Έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ» παραμένουν επίκαιρα και διαχρονικα, πως σε αυτή τη δύσκολη χρονική συγκυρία συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για την κοινωνία που οραματιζόμαστε, για την Ειρήνη, την Ελευθερία και τη Δημοκρατία, για μια ζωή με αξιοπρέπεια.

Για αυτό και εμείς, ως Νεολαία ΜέΡΑ25, συμμετέχουμε στη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση και πορεία μνήμης για την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Δίνουμε ραντεβού στον δρόμο. Ενώνουμε τις φωνές μας. Υψώνουμε τις γροθιές μας.

Ονειρευόμαστε νέες πραγματικότητες.