Πρόσφατα γιορτάσαμε στις 8 Μαρτίου την Ημέρα της Γυναίκας, που αποτελεί τιμή για το φύλο που θεωρείται ως το πιο «αδύναμο» στο πλαίσιο της πατριαρχικής κουλτούρας. Και υπόμνηση ότι οι γυναίκες ακόμη θυματοποιούνται εξαιτίας της πατριαρχίας σε όλες τις περιστάσεις. Και όταν υπάρχει πόλεμος, ως άμαχες γίνονται αντικείμενο ποικίλων εκμεταλλεύσεων. Αλλά και όταν υπάρχει ειρήνη, υφίστανται βία που φτάνει μέχρι τη γυναικοκτονία. Αυτή όμως η θεωρούμενη αδυναμία είναι μια πνευματική δύναμη, για να οικοδομήσουμε μια κοινωνία ισότητας, συμπερίληψης και πολιτικής αγάπης.
Βεβαίως, η σκέψη όλων μας είναι αυτές τις μέρες στην Ουκρανία. Τεράστιες ουρές προσφύγων δημιουργούνται στα σύνορα προς την Πολωνία, όπου καταφεύγει ένα μέρος του άμαχου πληθυσμού. Προσφυγιά βεβαίως σημαίνει ακραία επισφάλεια. Ήδη πολλοί οργανισμοί και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις προειδοποιούν για τον κίνδυνο εκμετάλλευσης των γυναικών μέσω δικτύων τράφικινγκ στα οποία θα είναι εκτεθειμένες. Οι γυναίκες που αναγκάζεται να εγκαταλείψουν τη χώρα τους λόγω της πολεμικής σύγκρουσης βρίσκονται σε μια εξαιρετικά ευάλωτη συνθήκη και αποτελούν εύκολους στόχους για τα δίκτυα του οργανωμένου εγκλήματος. H δράση κυκλωμάτων τράφικινγκ έχει ήδη καταγραφεί στην Ουκρανία, αλλά αναμένεται να εκτραχυνθεί λόγω της μαζικής προσφυγιάς των αμάχων, που θα είναι σε εξαιρετικά επισφαλή θέση ακόμη και για απαγωγές και άλλους εξαναγκασμούς.
Ένα ζήτημα διαφορετικής φύσης, αλλά σχετιζόμενο με τις συνθήκες πολέμου είναι αυτό της παρένθετης μητρότητας. Πολλές γυναίκες από την Ουκρανία γίνονται παρένθετες μητέρες, για να αποκτήσουν παιδί ζευγάρια από τη Δύση. Σε πολλές περιπτώσεις αυτό γίνεται με παράνομο τρόπο. Ο πόλεμος αναμένεται να αυξήσει τα φαινόμενα παράνομης αναπαραγωγικής εκμετάλλευσης γυναικών, όπως υποδεικνύουν σχετικές οργανώσεις που καταγγέλλουν τον ανήθικο και πολύ συχνά και παράνομο τρόπο με τον οποίο λειτουργούν κυκλώματα αναπαραγωγικής εκμετάλλευσης των γυναικών.
Αντί να στέλνουμε στην Ουκρανία όπλα τα οποία θα επιτείνουν τον πόλεμο και το δράμα των γυναικών, υπάρχουν πράγματα που μπορούν πραγματικά να βοηθήσουν. Οι γυναίκες αυτές που φεύγουν ως πρόσφυγες από την Ουκρανία, αλλά και αυτές που μένουν εκεί, πρέπει να βοηθηθούν από τις κυβερνήσεις, από ανθρωπιστικές οργανώσεις, αλλά και από διωκτικές αρχές, για να κατασταλούν στη ρίζα τους τα φαινόμενα εκμετάλλευσης γυναικών.
Πατριαρχική βία, όμως, υφίστανται οι γυναίκες και στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα της κυβέρνησης Μητσοτάκη έγιναν βάσει μόνο των επίσημων στοιχείων 17 δολοφονίες γυναικών μέσα στο 2021. Και μετρούμε ήδη τουλάχιστον 2 μέσα στο 2022. Γυναικοκτονίες από άνδρες που ήταν σύντροφοι ή σύζυγοι των γυναικών τις οποίες δολοφόνησαν με ειδεχθή τρόπο, προτάσσοντας την εξουσία που εκχωρεί η πατριαρχική αντίληψη στο ανδρικό φύλο. Άνδρες που έφτασαν την αντικειμενοποίηση της γυναίκας, την οποία καλλιεργεί η πατριαρχική κουλτούρα, μέχρι τον φόνο και τον θάνατο.
Υπάρχει κάτι πολύ απλό που μπορούμε να κάνουμε άμεσα. Να αναγνωριστεί επιτέλους νομικά ο όρος «γυναικοκτονία»! Πόσες γυναίκες πρέπει να σκοτωθούν ακόμη, για να προχωρήσει αυτή η νομική αναγνώριση που ισχύει προ πολλού στις προοδευτικές χώρες; Δεν είναι μόνο λεξιλογικό το ζήτημα, όπως θα σπεύσουν πολλοί να πουν. Η πολιτεία οφείλει να αναγνωρίζει τα σεξιστικά, πατριαρχικά, τιμωρητικά κίνητρα που υπάρχουν πίσω από κάθε γυναικοκτονία και να τα αξιολογεί ως τέτοια στην απόδοση ποινών στους δράστες.
Ο όρος «γυναικοκτονία» έχει καθιερωθεί και από το Ινστιτούτο της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2017 και από τον ΟΗΕ στη Βιέννη το 2013. Η μη αναγνώριση των έμφυλων κινήτρων του δράστη, είναι πιθανό να οδηγεί σε πρακτικές συγκάλυψης, υπόθαλψης, ή και κοινωνικής ανοχής. Η νομική αναγνώριση και ένταξη του όρου γυναικοκτονία στον Ποινικό Κώδικα θα λειτουργήσει αποτρεπτικά για τους μελλοντικούς θύτες και θα συντελέσει στη διακριτή τιμωρία του θύτη ως δράστη ειδεχθούς σεξιστικού εγκλήματος.
Μαρία Απατζίδη, Βουλεύτρια Α΄ Ανατολικής Αττικής με το ΜέΡΑ25
Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη KontraNews στις 13/03/2022
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
