Το νέο κεφαλαιοποιητικό ασφαλιστικό σύστημα που ψήφισε η κυβέρνηση εισάγει με το ζόρι τον τζόγο του χρηματιστηρίου στις συντάξεις.
Σαν να μην θυμόμαστε την εντελώς πρόσφατη ιστορία μας, σαν να μην μπορούμε ποτέ σε αυτόν τον τόπο να διδαχθούμε από τα μεγάλα λάθη προηγούμενων κυβερνήσεων. Ζούμε στην ίδια χώρα που έχει βιώσει το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου του 1999, όταν ο τότε Υπουργός Οικονομικών Γιάννος Παπαντωνίου είχε παραπλανήσει τους Έλληνες πολίτες με την ψευδή δήλωση ότι η αύξηση του ελληνικού χρηματιστηρίου αντανακλούσε την δήθεν ευρωστία της ελληνικής οικονομίας. Το αποτέλεσμα ήταν οι άνθρωποι του μόχθου να παίζουν τα αποτελέσματα της βιοπάλης μιας ζωής στο χρηματιστήριο και να τα χάνουν όλα, καθοδηγημένοι από ένα δυστυχώς ανεύθυνο κράτος. Όμως, ακόμη και αυτό που έχει μείνει στην Ιστορία ως ένα μεγάλο και άκρως καταστροφικό για τους ανθρώπους της πραγματικής οικονομίας σκάνδαλο, βασιζόταν στην ελεύθερη προαίρεση των ανθρώπων, ακόμη κι αν ήταν εγκληματική η λάθος καθοδήγηση από την τότε κυβέρνηση.
Αυτό που κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ασυγκρίτως χειρότερο. Γιατί εισάγει με το ζόρι τον τζόγο του χρηματιστηρίου στις συντάξεις. Και μάλιστα σε μια οικονομία που είναι πολύ χειρότερη από το 1999, καθώς πλέον πολύ περισσότερο έχει αποσυνδεθεί το χρηματιστήριο από την πραγματική οικονομία και είναι στο έλεος των κεντρικών τραπεζών και της πολιτικής βούλησης που βρίσκεται πίσω από αυτές. Και είναι άκρως ειρωνικό να λέγεται ότι θα υποστηριχθούν και καθοδηγηθούν οι ασφαλισμένοι για να επιλέξουν ένα ταιριαστό σε αυτούς επενδυτικό προφίλ, όταν την τελευταία φορά που «καθοδηγήθηκαν» οι πολίτες από το ελληνικό κράτος έχασαν όλες τις περιουσίες και τις καταθέσεις τους.
Αλλά πρόκειται πάνω απ’ όλα για θέμα αρχής. Οι βιοπαλαιστές δεν μπορούν να γίνουν επενδυτές με το ζόρι! Και μάλιστα με τόσο σκοτεινούς όρους! Δεν υπάρχει απόλυτη διαβεβαίωση στο άρθρο 47, παράγραφο 3 του νομοσχεδίου ότι τα επενδυόμενα περιουσιακά στοιχεία δεν θα πηγαίνουν λ.χ. σε τοξικά παράγωγα. Σαν να έχουμε ξεχάσει όχι μόνο τι συνέβη το 1999, αλλά και το τι συνέβη στο πιο κοντινό 2008 με τη χρεωκοπία της Lehman Brothers, λόγω της έκθεσής της σε τοξικά παράγωγα. Η οποία Lehman Brothers χρησιμοποιούσε κατά τραγική ειρωνεία και αυτή τον ίδιο αόριστο όρο «σε συνετά επίπεδα», όπως και το νομοσχέδιο.
Αλλά έχουμε ξεχάσει ακόμη και το τι συμβαίνει στη χώρα μας από το 2010 έως σήμερα. Η λογική του νομοσχεδίου είναι ότι ο δημοσιονομικός κίνδυνος, ο δημογραφικός και ο κίνδυνος των αγορών είναι τρεις ανεξάρτητοι κίνδυνοι και για αυτό υποτίθεται ότι μόνο η επικουρική ασφάλιση θα υπάγεται στον κίνδυνο των αγορών, που είναι δήθεν ανεξάρτητος από τους άλλους κινδύνους. Αλλά ποια είναι η εντελώς πρόσφατη εμπειρία στη χώρα μας; Ότι όταν καταρρέει το οικονομικό σύστημα μιας χώρας έχουμε ταυτόχρονα δημοσιονομική, δημογραφική καταστροφή και κατάρρευση των αγορών. Ταυτόχρονα, το κράτος αδυνατεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους για μισθούς και συντάξεις, το χρηματιστήριο καταρρέει, οι νέοι φεύγουν στο εξωτερικό ή, αν μείνουν, αδυνατούν να κάνουν οικογένειες. Το να υπάρχει, λοιπόν, η ουτοπία ότι ο κίνδυνος των αγορών είναι κάτι διαφορετικό από το δημοσιονομικό και το δημογραφικό ζήτημα έρχεται σε κατάφωρη αντίφαση με ό,τι έχουμε ζήσει όλοι μας μόλις τα τελευταία έντεκα χρόνια!
Γιατί, λοιπόν, υπάρχει αυτή η ένοχη λήθη, η λησμονιά της εντελώς πρόσφατης ιστορίας μας του 1999, του 2008, αλλά και του 2010 έως σήμερα; Ο λόγος είναι πολιτικός. Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση τώρα πειραματίζεται με τις επικουρικές συντάξεις που θα είναι η λεπτή σφήνα για να αλωθεί και η εθνική σύνταξη. Και όταν οι πολίτες θα είναι εξαρτώμενοι από το χρηματιστήριο με το ζόρι, τότε δεν θα μπορούν να αντιδράσουν, δεν θα μπορούν να προβούν σε πολιτική διαμαρτυρία, από φόβο μήπως καταρρεύσει το χρηματιστήριο και χάσουν οι ίδιοι ή κάποιο πιο ηλικιωμένο μέλος της οικογένειάς τους τη σύνταξή του. Η κυβέρνηση θέλει να μεταφέρει με το ζόρι το επενδυτικό ρίσκο από τους καπιταλιστές στους βιοπαλαιστές για να τους καταστήσει πειθήνιους. Και για αυτό η αντίσταση σε αυτό το νομοσχέδιο είναι κατ’ εξοχήν πολιτικό ζήτημα.
Μαρία Απατζίδη, Βουλεύτρια Ανατολικής Αττικής με το ΜέΡΑ25
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα POLITICO την 9/9/2021
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
