Μ. Καρακίτσου: Μπορούμε να έχουμε καταπολέμηση των έμφυλων ανισοτήτων στην εποχή των ατομικών συμβάσεων εργασίας;

Αναδημοσιεύσεις
07 Δεκ, 2022

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, που η κυβέρνησή μας φρόντισε να τιμήσει προβάλλοντας ένα γραφικό έξω από τη Βουλή την ώρα που αρματωμένοι Ματατζήδες συνόδευαν με φουλ εξάρτηση την πορεία των φεμινιστικών οργανώσεων από την Ομόνοια έως το Σύνταγμα (αν σας φαίνεται οξύμωρο, εμάς να δείτε που το βιώσαμε) αλλά και το νομοσχέδιο Χατζηδάκη που καταργεί στην ουσία τα με σκληρούς αγώνες κατεκτημένα εργασιακά μας δικαιώματα και καθιερώνει τις ατομικές συμβάσεις εργασίας ανησυχώ για το πόσο ακόμα πιο δυσοίωνη (και φοβάμαι πολύ) θα γίνει η εργασιακή και κατά συνέπεια η κοινωνική πραγματικότητα για εμάς τις γυναίκες.

Η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση στον δείκτη ισότητας των δύο φύλων ανάμεσα στις χώρες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης με εξαιρετικά χαμηλό το ποσοστό των γυναικών σε υψηλόβαθμες θέσεις στην πολιτική, στην εκπαίδευση και στην εργασία. Για την πατριαρχική ελληνική κοινωνία οι γυναίκες εξακολουθούμε να θεωρούμαστε υποδεέστερες από τους άντρες, αμειβόμαστε λιγότερο από τους άντρες συναδέλφους ειδικά στα ελεύθερα επαγγέλματα που δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο για τις ίσες αμοιβές για την ίδια εργασία, δυσκολευόμαστε περισσότερο να βρούμε δουλειά, έχουμε μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας και αποτελούμε το μεγαλύτερο ποσοστό εργαζόμενων με μερική απασχόληση. Η δε μητρότητα, την προστασία της οποίας υμνούν και διαφημίζουν στα λόγια φυσικά μόνο οι κυβερνώντες, αντιμετωπίζεται σαν μειονέκτημα στην εργασία και φενάκη επαγγελματικής εξέλιξης. Κοινώς η οικονομική μας κατάσταση είναι δυσχερής και η δυνατότητα διαπραγμάτευσης μας με τους εργοδότες ουσιαστικά ανύπαρκτη.

Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, που όριζαν τις κατώτατες έστω αμοιβές και τα εργασιακά δικαιώματα με ίσους όρους και για τα δύο φύλα, εντείνει ακόμα περισσότερο τις εργασιακές έμφυλες ανισότητες. Η οικονομική ανισότητα των γυναικών επιδεινώνει ακόμα πιο πολύ την ανισότητα μας στην κοινωνία αλλά και στο ίδιο μας το σπίτι.

Είναι ζωτικής σημασίας, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για εμάς τις γυναίκες να είμαστε οικονομικά ανεξάρτητες. Να αμειβόμαστε με αξιοπρέπεια, να έχουμε περιχαρακωμένα τα δικαιώματά μας, να υπάρχει έλεγχος και προστασία από την εκμετάλλευση και φυσικά από την σεξουαλική παρενόχληση σωματική και λεκτική.

Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου σε μία χώρα όπου μετράμε κάθε μέρα θύματα γυναικοκτονιών, βιασμών και ξυλοδαρμών.

Στην ολοένα και πιο φτωχοποιημένη Ελλάδα, με την ανεργία στα ύψη, την ακρίβεια στα βασικά αγαθά να αυξάνεται καθημερινά, την στέγη να γίνεται πολυτέλεια με τα ενοίκια στο Θεό και τα σπίτια βορά στα κοράκια των πλειστηριασμών, πως θα μπορέσουν οι γυναίκες να φύγουν και να καταγγείλουν τον κακοποιητή τους πριν γίνει ο δολοφόνος τους; Πως θα εγκαταλείψουν το σπίτι που μοιράζονται με τον σύντροφο τους πριν να είναι αργά αν δεν μπορούν να συντηρήσουν μόνες τους τον εαυτό τους;

Και πως θα μπορέσουν να διαπραγματευτούν με τον εργοδότη την ατομική τους σύμβαση εργασίας, όταν ξέρουν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή;

Στον αγώνα για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας και ανισότητας οι επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας με διασφάλιση ίσων και αξιοπρεπών αμοιβών και παράλληλο πλαίσιο προστασίας και αποτροπής σεξουαλικών παρενοχλήσεων και σεξιστικών συμπεριφορών είναι απολύτως απαραίτητη.

Αν δεν θέλουμε να μένουμε μόνο στα ευχολόγια και τις επικοινωνιακές φούσκες να θυμόμαστε ότι ο νόμος υπάρχει (ή μάλλον θα έπρεπε να υπάρχει) για να προστατεύει τους ανίσχυρους και όχι τους ισχυρούς.

Μαρία Καρακίτσου, Ηθοποιός – Μέλος της Π.Γ. του ΜέΡΑ25

Πηγή: kontranews.gr

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.

Μετάβαση στο περιεχόμενο