Με τη γνωστή τακτική της σιγής ιχθύος από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, άλλο ένα περιβαλλοντικό έγκλημα προωθείται στο Βόλο αυτή τη φορά, που όμως έχει και γεωπολιτικές προεκτάσεις και διαστάσεις. Συγκεκριμένα, όπως καταγγέλλει στο Στίγμα της ΜέΡΑς ο πρόεδρος του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Κώστας Μανωλίδης, με αδιαφανείς διαδικασίες προωθείται η εγκατάσταση τερματικού σταθμού υγροποιημένου αερίου στο λιμάνι της θεσσαλικής πόλης: «Πρόκειται για μια ιστορία που κοντεύει τώρα ένα χρόνο. Πρωτακούστηκε τον περασμένο Δεκέμβριο σε μια παρουσίαση στο Δημαρχείο του Βόλου, όπου ήρθαν προσκεκλημένοι των επενδυτών για να παρουσιάσουν το σχέδιο, απαγορεύοντας την παρουσία κοινού και εργαζομένων. Στη συνέχεια άρχισε να δημοσιοποιείται μετά από μια αρχική έγκριση που δόθηκε από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, η οποία βέβαια δεν αποτελεί κανένα είδος αδειοδότησης. Από κει και πέρα ξεκίνησε μια επικοινωνιακή διαδικασία, να προβάλλεται το έργο, να προκύπτουν κάποιες λεπτομέρειες για τη χωροθέτηση και εκεί όλη η πόλη του Βόλου σοκαρίστηκε, αφού η πρόταση ήταν να γίνει ακριβώς στην είσοδο του λιμανιού, λίγες εκατοντάδες μέτρα από το μέτωπο της πόλης στο πιο κλειστό κομμάτι του κόλπου δίπλα σε ένα βιότοπο στις εκβολές ενός χειμάρρου, δίπλα σε αρχαιολογικό χώρο και σε πλήρη θέα από κάθε σημείο της πόλης. Τα πιο σημαντικά θέματα όμως που ανησυχούν όλους είναι τα περιβαλλοντικά και της ασφάλειας. Εμείς σαν επιστήμονες συζητήσαμε από διάφορες σκοπιές αυτό το θέμα και συμφωνήσαμε ότι είναι πλήρως απαράδεκτη αυτή η χωροθέτηση. Ενέχει τρομερούς κινδύνους και για το περιβάλλον, αλλά και σε περίπτωση ατυχήματος κινδυνεύει ολόκληρη η πόλη. Διεθνώς αποφεύγονται και δεν γίνονται τέτοιες εγκαταστάσεις σε κλειστούς κόλπους, παρά μόνο σε ανοιχτή θάλασσα. Επιπλέον, μιλάμε και για μια σεισμογενή περιοχή, κοντά σε οικιστικά σύνολα. Δεν υπάρχει προηγούμενο τέτοιων εγκαταστάσεων, τουλάχιστον νόμιμων.»
Ο πανεπιστημιακός καθηγητής εκφράζει επίσης τις ανησυχίες του για πρόσφατες νομοθετικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης και κατά πόσο ευνοούν τη συγκεκριμένη επένδυση, αδιαφορώντας για τις ενδεχόμενες περιβαλλοντικές επιπτώσεις: «Τον Ιούλιο ψηφίστηκε ένας νόμος από την κυβέρνηση, ο 4964/22, ο οποίος προβλέπει την εξαίρεση μεγάλων έργων από όλη τη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης λόγω έκτακτων καταστάσεων ή εθνικής ασφάλειας. Δηλαδή ξαφνικά μπορεί να μας πουν ότι αυτό το έργο δεν χρειάζεται ούτε μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ούτε διαβούλευση και να ξεκινήσει άμεσα η κατασκευή του. Πιστεύω ότι όλοι εδώ πρέπει να είμαστε σε μια εγρήγορση και να αντιδράσουμε. Εκτός από το Δήμο και τον δήμαρχο δεν υπάρχει άλλος τοπικός φορέας που να υποστηρίζει το έργο. Ακόμη και βουλευτές της κυβέρνησης έχουν δηλώσει ανοιχτά την αντίθεσή τους.»
Σε κάθε περίπτωση, «αν μπει αυτό σε μια τροχιά υλοποίησης θα πρέπει να ξεσηκωθεί όλος ο κόσμος» τονίζει ο κ. Μανωλίδης και σε αυτήν την περίπτωση το Πανεπιστήμιο «θα στηρίξει ό,τι προκύψει και θα δώσει την τεκμηρίωση που χρειάζεται.»
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
