ΚΛΕΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η Κυβέρνησή μας, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έφερε στη Βουλή προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο που περιλαμβάνει συνολικά δώδεκα διεθνείς συμβάσεις προς κύρωση, συμβάσεις οι οποίες είναι τυπικές ως επί το πλείστον, χρήσιμες για την καλή σχέση μας με διάφορες χώρες, εντός και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θεωρητικά, αποσκοπούν στην τήρηση διεθνών κανόνων και ορθών λειτουργιών.
Εδώ, όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει κι ένα μικρό -όμως υπάρχει- «αλλά». Μέσα στην πληθώρα αυτών των διεκπεραιωτικών, λοιπόν, συμβάσεων, έχουν συμπεριληφθεί και συμβάσεις προς κύρωση που απαιτούν την ιδιαίτερη, τολμώ να πω, προσοχή μας και οι οποίες σε καμμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν τυπικές ή διεκπεραιωτικές.
Μία από αυτές, την οποία μάλιστα καλούμαστε να ψήσουμε σήμερα, είναι η διεθνής σύμβαση με τίτλο: «Κύρωση του Πρωτοκόλλου Τροποποίησης της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής».
Δεν κρίνω απαραίτητο, κατ’ αρχάς, να περιγράψω κι εγώ, όπως όλοι οι προλαλήσαντες από αυτό εδώ το Βήμα, τα άρθρα της εν λόγω σύμβασης, αφού πιστεύουμε ότι αυτά έχουν γίνει εν τω μεταξύ απολύτως κατανοητά. Τα περιέγραψε, άλλωστε, θαυμάσια η ειδική μας αγορήτρια, η κ. Σοφία Σακοράφα, θα έλεγα με σπάνια σαφήνεια και ενδελέχεια.
Εγώ θα περιοριστώ να θέσω μόνο ένα μικρό, ποιητικό, αλλά και ρητορικό ερώτημα: «Στρατηγέ, τι ζητούσες στη Λάρισα συ ένας Υδραίος;». Είναι Νίκος Εγγονόπουλος, βέβαια. Φαντάζομαι το ξέρετε οι περισσότεροι. Είναι από το «Μπολιβάρ». Το 1942-1943 κυκλοφόρησε αυτή η ποιητική συλλογή.
Να επεκτείνω τώρα λίγο αυτόν το συλλογισμό και να τον επεκτείνω προς τους Υπουργούς. Κύριε Υπουργέ, λοιπόν, τι να γυρεύουνε άραγε δύο φρεγάτες μας και κάπου εκατόν σαράντα αξιωματικοί μας στη Σαουδική Αραβία; Μήπως θα ήταν κατά κάποιο τρόπο χρησιμότεροι να ήταν κοντά εδώ γύρω και μάλιστα σε μία τέτοια περίοδο πρωτοφανούς έντασης, θα έλεγε κανείς, για τη μεταπολιτευτική μας ιστορία στα ελληνοτουρκικά; Μήπως θα ήταν καλύτερα να είναι στην Πελοπόννησο, στην Κρήτη, να είναι στο Αιγαίο Πέλαγος, στο Καστελόριζο, να είναι κάπου, τέλος πάντων, όπου απειλείται η εθνική μας κυριαρχία, παρά στη Σαουδική Αραβία; Σκεφτείτε το.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, δεν πιστεύετε ότι σαν ξαφνικά οι αμερικάνικες βάσεις εδώ στην Ελλάδα μας να πολλαπλασιάζονται, για την ακρίβεια να τετραπλασιάζονται; Δεν μπορεί να είναι η ιδέα μου. Μπορεί; Όπως, ασφαλώς, δεν μπορεί να είναι μόνον η ιδέα μου ότι υπάρχει ένα είδος σύμπλευση της επίσημης ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, της Κυβέρνησής μας δηλαδή, της Κυβέρνησή σας, της Νέας Δημοκρατίας, με την ακρότατη, την ακραία μιλιταριστική πολιτική του Προέδρου Τραμπ.
Σημειολογικά και μόνο, για να αποδείξω αυτή τη σύμπλευση, θα σας αναφέρω την αναγγελία, μόλις χθες – προχθές, σε διάφορες εφημερίδες, της αγοράς και τοποθέτησης του περίφημου πλωτού φράγματος, μήκους χιλίων διακοσίων περίπου χιλιομέτρων από την ελληνική Κυβέρνηση στο Αιγαίο Πέλαγος, ασφαλώς κατά το πρότυπο Τραμπ σε σχέση με τον τοίχος του Μεξικού.
Φαντάζομαι πως η κίνηση αυτή, να τοποθετηθεί δηλαδή ένα πλωτό φράγμα στο Αιγαίο χιλίων διακοσίων χιλιομέτρων, εξυπηρετεί ταυτοχρόνως για εσάς δύο σκοπούς. Αφ΄ ενός να αποδείξει, κόντρα βέβαια στην παγκόσμια κοινή λογική, ότι ναι, τελικά και στις θάλασσες μπορούν πράγματι να χτιστούν σύνορα, αρκεί να παραμερίσει κάνεις για λίγο τις αριστερές εμμονές και ιδεοληψίες του και αφ’ ετέρου, βεβαίως, να λύσει ταυτοχρόνως και μάλιστα άπαξ δια παντός, το οξύτατο προσφυγικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Εντελώς χιουμοριστικά, λοιπόν, θα προτείνω και εγώ με τη σειρά μου, αφού το στήσουμε και πάντα φυσικά, κατά το αμερικάνικο πρότυπο, ό,τι έκανε ο κ. Τραμπ δηλαδή, να μετακυλήσουμε -και νομίζω ότι επιχειρηματικά είναι brilliant η ιδέα μου, σκεφτείτε την- το κόστος αγοράς και τοποθέτησης του εν λόγω φράγματος στους δύσμοιρους Σύρους πρόσφυγες, τους παππούδες και τα παιδιά τους, φυσικά με πρότυπό μας το δόγμα Τραμπ, τη λογική δηλαδή που λέει αν δεν υπήρχατε, δεν θα το χρειαζόμασταν, γιατί δεν θα ερχόσασταν και οπότε, αφού το χρειαζόμαστε επειδή εσείς ήρθατε, πληρώστε το.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, για να σοβαρευτούμε. Δεν είναι αρκετά επίφοβο να προσφέρουμε τόσες πολλές υπηρεσίες στον αμερικάνικο στρατό, όταν μάλιστα ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής δεν χάνει ευκαιρία, πραγματικά είναι λες και το κάνει επίτηδες, να διατρανώνει τη στήριξη και τη φιλία του την προσωπική προς το πρόσωπο του Τούρκου ηγέτη, του κ. Ερντογάν;
Ποια είναι αλήθεια τα ανταλλάγματα που θα κερδίσει η Ελλάδα με τον πολλαπλασιασμό, τουλάχιστον τετραπλασιασμό, των αμερικανικών βάσεων; Η απάντηση, όπως πάντα, όπως εδώ και αιώνες, είναι απολύτως κανένα αντάλλαγμα.
Είπαμε, είμαστε σύμμαχοι του ΝΑΤΟ, αλλά πόσο ακόμα θα πρέπει να το αποδείξουμε και μάλιστα σε μία τόσο εύθραυστη συγκυρία κι ενώ οι εντάσεις στη γειτονιά μας διαρκώς αυξάνονται -και το λέμε για να το ακούσετε- σε ιδιαίτερα επικίνδυνο βαθμό. Δεν είναι για σας, κύριοι Υπουργοί, αυτονόητο ότι ο πολλαπλασιασμός των αμερικανικών βάσεων στη χώρα μας πολλαπλασιάζει, αυτομάτως, και τη στοχοποίηση της χώρας μας και μάλιστα από πολυποίκιλες, από διάφορες κατευθύνσεις, από παραδοσιακούς συμμάχους μας;
Δεδομένων, λοιπόν, πρώτον, του πολλαπλασιασμού των αμερικανικών βάσεων στη χώρα μας, δεύτερον, της πρόσφατης, κατάφωρα αντίθετης με το Διεθνές Δίκαιο, μαφιόζικης δολοφονίας κρατικού αξιωματούχου, αναγνωρισμένης από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών χώρας -του Ιράν εννοώ- με την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής δεν είναι σε πόλεμο και μάλιστα ενόσω αυτός -ο δολοφονηθείς εννοώ- βρισκόταν σε διπλωματική, ειρηνευτική αποστολή και στο έδαφος τρίτης χώρας -γι’ αυτό λέω μαφιόζικο, ξέρετε, οι μαφιόζοι ξεκινούν από τη Βουλγαρία, κλείνουν ένα δωμάτιο ενός ξενοδοχείου στην παραλιακή μας λεωφόρο, εκτελούν το συμβόλαιό τους και την άλλη μέρα είναι πάλι στη Βουλγαρία, μην πάθουν τίποτα οι Βούλγαροι, σύμπτωση ήταν, θα μπορούσα να πω για την Ελλάδα, πάντως ήταν σε τρίτη χώρα, μαφιόζικη διαδικασία δηλαδή- τρίτον, της όξυνσης των εντάσεων, κατά την περίοδο αυτή που η προαναφερθείσα δολοφονία επέφερε και της αβεβαιότητας για τις μελλοντικές πρωτοβουλίες των δύο αυτών μερών, των ΗΠΑ δηλαδή και του Ιράν και τέταρτον και κυριότερον της θεμελιώδους, πάγιας για εμάς, στο ΜέΡΑ25, θέσης υπέρ της ειρήνης και εναντίον του αμερικανικού μιλιταρισμού, καταψηφίζουμε -αστειευόμενος θα το πω- μετά βδελυγμίας αυτή τη συμφωνία.
Εμείς στο ΜέΡΑ25 θεωρούμε ότι η χώρα μας πρέπει να αποδεσμευτεί από την ουσιαστικά άνευ όρων παράδοση και πρόσδεσή της στη μιλιταριστική πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Να πω και κάτι σχετικό για την κ. Παπαρήγα.
Κύρια Παπαρήγα μου, εμείς δεν καταψηφίζουμε κατ’ άρθρο το νομοσχέδιο αυτό. Το καταψηφίζουμε στην ουσία του και όχι μόνο επειδή αυτά τα άρθρα είναι κάπως κόντρα σε αυτά που πιστεύουμε. Πιστεύουμε ότι η πρόσδεσή μας με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό είναι εγκληματική για το μέλλον της πατρίδας μας. Το πιστεύουμε συνολικά. Πιστεύουμε ότι δεν είναι η θέση μας εντός του ΝΑΤΟ, τουλάχιστον μακροπρόθεσμα.
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
