Τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση φέρεται να δρομολογεί την ιδιωτικοποίηση του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος της Αττικής. Πρόκειται για μια αρχή ιδιωτικοποιήσεων στο νερό που δεν περιλαμβάνει απλώς τα δίκτυα, αλλά το νερό αυτό καθεαυτό, δηλαδή τις πηγές του. Μια τέτοια προσπάθεια αντίκειται ωστόσο ακόμα και στους λεγόμενους «κανόνες της αγοράς», καθώς μιλάμε για ένα φυσικό μονοπώλιο που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να δημιουργήσει τις περιβόητες «ανταγωνιστικές συνθήκες» των ιδιωτών για τις οποίες επαίρονται οι θιασώτες του «αόρατου χεριού».
Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, ότι όπου έχει ξεκινήσει αντίστοιχη προσπάθεια στο εξωτερικό και την Ευρώπη ειδικότερα, έχει καταλήξει στην καλύτερη περίπτωση σε φιάσκο και κατ’ επέκταση σε επανακρατικοποίηση του νερού. Οι ιδεοληψίες όμως παραμένουν σε μερικούς ακόμα ιδιωτικόφρονες που εμμένουν σε λογικές Χιλής στο νερό, παρά τα τρομερά απότοκα που είχε και εκεί η εφαρμογή των παντός είδους δογμάτων της Σχολής του Σικάγο.
Οσον αφορά τα καθ’ ημάς τώρα, θυμόμαστε όλοι τους διθυράμβους της κυβέρνησης της Ν.Δ. για το δημόσιο σύστημα υγείας με την κρίση του κορονοϊού, εκείνη δηλαδή τη στιγμή κατά την οποία αποδείχτηκε η παταγώδης αποτυχία των δήθεν ιδιωτικών συστημάτων περίθαλψης που απλώς σήκωσαν τα χέρια ψηλά ή τα έβαλαν βαθιά στις τσέπες των ασθενών. Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε και ήδη ο κ. Μητσοτάκης μιλάει για ΣΔΙΤ στην υγεία.
Το αυτό βλέπουμε να επαναλαμβάνεται δυστυχώς και από την τρόικα στα δημόσια αγαθά. Ολη η μνημονιακή διαδικασία είχε στο στόχαστρο της από την πρώτη στιγμή τόσο την ηλεκτρική ενέργεια –όπου πράγματι έχουν γίνει πολλά βήματα προς την παρείσφρηση της ιδιωτικής κερδοσκοπίας σε αυτήν– όσο και το νερό. Οι δανειστές μάλιστα δεν δίστασαν να απαιτήσουν τη συμπερίληψη των αγαθών αυτών στο λεγόμενο «Υπερταμείο». Η προσπάθεια, όμως, δεν σταμάτησε εκεί καθώς, παρά τις έντονες κοινωνικές αντιδράσεις (όπως το δημοψήφισμα στη Θεσσαλονίκη για την ΕΥΑΘ), τόσο η τρόικα όσο και οι εγχώριοι εκτελεστές των ντιρεκτίβων της συνεχίζουν ακάθεκτοι το μονοπάτι της εκποίησης.
Και μπορεί οι κάτοικοι στις Σταγιάτες του Βόλου να κρατούν με νύχια και με δόντια την Κρύα Βρύση από τις ορέξεις των ιδιωτών, με μια πρωτοφανή στοχοποίηση και τρομοκράτηση, οι κάτοικοι στο λεκανοπέδιο όμως δεν θα ακούσουν πολλά από τα συστημικά Μέσα που έχουν βομβαρδιστεί με πακτωλό χρημάτων για τα όσα μεθοδεύονται για το νερό. Ενα όμως είναι σίγουρο: τα κοινωνικά αγαθά όπως η υγεία, η παιδεία, το ρεύμα και το νερό, «δεν είναι εμπορεύματα, ανήκουν στον λαό» και ο λαός αυτός πρέπει να δώσει τη μάχη για να μην πει και «το νερό, νεράκι».
Μιχάλης Κριθαρίδης, Εκπρόσωπος Τύπου ΜέΡΑ25
Πηγή: efsyn.gr
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
