Καλησπέρα, καλώς ήλθατε.

Καλώς σας βρίσκω.

Ευχόμαστε θερμά περαστικά, από καρδιάς.

Ευχαριστώ πολύ.

Σήμερα είχαμε και Τρίτη προσαγωγή για την επίθεση εις βάρος σας. Τι απαντάτε σε πολλούς που λένε ότι βιαστήκατε να μιλήσετε για ανθρώπους της νύχτας;

Είναι σαν να μου λένε ότι ο κ. Θεοδωρικάκος γνωρίζει καλύτερα από μένα ποιος με χτύπησε. Γιατί βγήκε και μίλησε για έναν 17χρονο. Εγώ μιλάω ως αυτόπτης μάρτυρας. Ο κύριος που με χτύπησε σίγουρα δεν ήταν 17χρονος, σίγουρα δεν ήταν κάποιας πολιτικής παράταξης ή ιδεολογίας. Είχε την κοψιά ανθρώπου της νύχτας. Αυτό έζησα με δύσκολο τρόπο και αυτό είπα. Από κει και πέρα, έχεις έναν υπουργό Προστασίας του Πολίτη που αποφάσισε από μόνος του να χρίσει τον εαυτό του ανακριτή, εισαγγελέα, δικαστή, ένορκο και να προσπαθήσει να με λοιδορήσει. Σε τελική ανάλυση, αυτό που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν τις τελευταίες ημέρες ως περιρρέουσα ατμόσφαιρα τόσο η κυβέρνηση, όσο και ο φίλα προσκείμενος προς την κυβέρνηση τύπος είναι ότι άνθρωποι σαν και μένα, αντισυστημικοί πολιτικοί, τελικά πέφτουμε θύματα βίας αντισυστημικών που εκτρέφουμε εμείς μέσα από την αντισυστημικότητά μας. Αυτό είναι το αφήγημα. Εγώ σέβομαι τη δικαιοσύνη. Δεν σημαίνει ότι δεν την κρίνω, αλλά θα περιμένω να δω τι θα πει η δικογραφία και μέχρι τότε καμία άλλη συζήτηση.

Βέβαια, έχει ανοίξει γενικώς μια συζήτηση για την αντισυστημική ψήφο, πόσο ενισχύεται, και με την οργή που υπάρχει στην κοινωνία διάχυτη μετά την τραγωδία των Τεμπών. Πάντως το να σας κατηγορεί ο υπουργός ότι επιχειρείτε να κεφαλαιοποιήσετε πολιτικά με κάποιο τρόπο τον ξυλοδαρμό σε βάρος σας, είναι βαρύ έτσι;

Ο κ. Θεοδωρικάκος προσπαθεί να εργαλειοποιήσει την υπόθεση αυτή. Εγώ κάθε στιγμή την περασμένη εβδομάδα προσπάθησα να σταματήσουμε να μιλάμε γι’ αυτό, να μιλήσουμε για τους 57 νεκρούς και για αυτό που είπατε και έχει μεγάλη σημασία: την αντισυστημική δυναμική που έχει το κίνημα, ιδίως της νεολαίας. Βρισκόμαστε σε μια ιστορική καμπή. Μετά τη συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, που στο όνομα της Αριστεράς και του Όχι ξεκίνησε να εφαρμόζει όλο το πρόγραμμα της τρόικας, την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, του ΟΣΕ, το χρηματιστήριο ενέργειας, ξεκινάει και μια διαδικασία ηγεμονίας της νεοφιλελεύθερης τροϊκανικής θεώρησης του πώς πρέπει να εξελιχθούν τα πράγματα στην Ελλάδα, της ιδιωτικομανίας. Τα πάντα πρέπει να γίνουν ιδιωτικά. Ακόμη και όταν η ριζοσπαστική Αριστερά εφαρμόζει ιδιωτικοποίηση, μετά βγαίνει ο Μητσοτάκης και λέει «τουλάχιστον εμπιστευτείτε την κυβέρνηση σε μένα, που την ιδιωτικοποίηση την πιστεύω.» Και ξεκινάει μια πραγματική ηγεμονία του ιδιωτικού και της ιδιωτικομανίας. Το βλέπουμε αυτό μέχρι πολύ πρόσφατα. Με την τραγωδία των Τεμπών νιώθω, και νομίζω ότι είναι εκτίμηση γενικότερη και όχι μόνο του ΜέΡΑ25, ότι αυτό έχει αλλάξει. Ιδίως τα νέα παιδιά, απορρίπτουν την ιδιωτικομανία. Έρχονται σε σύγκρουση με την ηγεμονία του ιδιωτικού απέναντι στο δημόσιο αγαθό. Το βλέπουμε στην πορεία σήμερα, στο ότι πορείες δεν γίνονται μόνο στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε δεκάδες πόλεις. Νομίζω ότι το κατεστημένο και ιδίως η Μητσοτάκης ΑΕ το έχει συλλάβει αυτό. Δεν είναι κακοί οι αναλυτές που έχουν στη δούλεψή τους. Είναι έξυπνοι άνθρωποι. Και πανικοβάλλονται γιατί βλέπουν το αντισυστημικό κίνημα να παίρνει ξανά τα πάνω του μετά το 2015. Αυτή είναι η ελπίδα αυτού του τόπου.

Είναι στα σπάργανα δηλαδή μια γενιά των Τεμπών, να το πω έτσι;

Ναι. Δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί, γιατί η ιστορία ποτέ δεν είναι προδιαγεγραμμένη και αυτή είναι η άγρια ομορφιά της. Εμείς στο ΜέΡΑ25 είμαστε εδώ για να στηρίξουμε με ειλικρίνεια αυτό το κίνημα και όχι να το καπελώσουμε και να το χαλιναγωγήσουμε. Αυτό το κίνημα νέων ανθρώπων που λένε όχι πια. Που έρχονται σε ρήξη με αυτήν την ιδιωτικομανία. Ξαναγυρνάμε στη ρήξη που είχαμε τότε όλοι μαζί το Γενάρη του 2015.

Δεν θα μπω στον πειρασμό να αναπαραγάγω αυτά που λέει και το ΚΚΕ, που σας υπενθυμίζει ότι λέγατε ότι θα ιδιωτικοποιούσατε και με 1 ευρώ τον ΟΣΕ.

Να μπείτε.

Θα με κατηγορούσατε για fakenews.

Καθόλου. Πιστεύω ότι οι δημοσιογράφοι πρέπει να θέτουν τα πιο σκληρά ερωτήματα.

Τι εννοούσατε τότε λοιπόν;

Το έχω πει ξεκάθαρα, έχω γράψει και βιβλίο γι’ αυτό. Το είχα δηλώσει πριν μπω στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το Γενάρη του ’15, όταν μπήκα και αφού έφυγα. Η δική μου συνεισφορά θα ήταν μία: η αναδιάρθρωση του χρέους, το κούρεμα του δημόσιου χρέους. Για μένα, τότε και σήμερα, εξακολουθεί να ισχύει αυτό, το δημόσιο χρέος είναι ο πολιορκητικός κριός της διεθνούς ολιγαρχίας βάσει του οποίου έχει μετατρέψει ουσιαστικά την Ελλάδα σε μια φυλακή χρέους, σε μια αποικία χρέους, εμείς το λέμε χρεοδουλοπαροικία. Στόχος ήταν να κουρέψουμε αυτό το χρέος. Οπότε με το καλημέρα, με οποιοδήποτε συνομιλητή είχα απέναντί μου, ένα πράγμα έβαζα στο τραπέζι, το χρέος. Και μου έλεγαν ότι αν είναι να μιλήσουμε για το χρέος θα πρέπει και εσύ να μας δώσεις κάτι. «Τι θέλετε να σας δώσω;», ρωτούσα εγώ. «Τα τρένα» απαντούσαν. Δεν ήταν μόνο τα τρένα. Βασικά, ξεκίνησαν με τα αεροδρόμια, που τα ήθελαν για την Fraport. Ήθελαν να τα κρατικοποιήσουν με γερμανική κρατική εταιρεία. Το λιμάνι του Πειραιά, με την Cosco, κρατική κινέζικη εταιρεία και τα τρένα με ιταλική κρατική εταιρεία.

Έγιναν κρατικοποιήσεις λοιπόν.

Γιατί έχασα εκείνο τον αγώνα. Αναγκάστηκα να παραιτηθώ γιατί ο Αλέξης Τσίπρας συνθηκολόγησε το βράδυ του δημοψηφίσματος. Δεν το κρύβω, η ήττα ήταν ολοσχερής, γιατί το Όχι έγινε Ναι. Για να απαντήσω όμως στο ερώτημα, στο πλαίσιο μιας τακτικής διαπραγμάτευσης, ρωτούσα ποιος θέλετε να πάρει τα τρένα. Η ιταλική FSμου απαντούσαν. Μα η FSανήκει ολοκληρωτικά στο ιταλικό υπουργείο Οικονομικών, το οποίο δεν έχει ούτε δεκάρα να βάλει στα ελληνικά τρένα. Πώς θα γίνουν οι επενδύσεις; Δεν θέλουμε τουλάχιστον 10-20 δισεκατομμύρια για να εκσυγχρονίσουμε τα τρένα; Προσπαθούσα να κάνω μια τέτοια συζήτηση. Τους έλεγα να μου φέρουν μια κοινοπραξία με τέτοιες προθέσεις από κάπου που να ξέρουν να φτιάχνουν τρένα, γιατί οι Ιταλοί δεν ξέρουν να φτιάχνουν τρένα. Και τους έλεγα στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης, φέρτε μου μια τέτοια σύμπραξη με ένα ευρώ. Ο στόχος ήταν το κατενάτσιο. Νιώθω βαθιά τιμή που το προσπάθησα αυτό και τους δημιούργησα μεγάλα προβλήματα. Τους ανάγκαζα να μου πουν ότι δεν μας ενδιαφέρει η ανάπτυξη των σιδηροδρόμων, το είπε ο κ. Κόστελο σε μένα. Βαριόταν όταν του μιλούσα για ανάπτυξη των σιδηροδρόμων. Τα έχουμε υποσχεθεί στους Ιταλούς, μου είπε. Μα γιατί ρωτούσα, αφού οι Ιταλοί δεν έχουν φράγκο να βάλουν στα τρένα. Πώς αλλιώς θα έχουμε τη θετική ψήφο της Ιταλίας στο Eurogroupμου απαντούσαν. Αυτό που συνέβαινε είναι ότι είχαμε μια διαπραγμάτευση που θα πετύχαινε ή θα αποτύγχανε αναφορικά με το δημόσιο χρέος. Αν κερδίζαμε, θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτό που ήθελα εγώ, δηλαδή ένας δημόσιος ενιαίος φορέας, που είναι και η πρόταση του ΜέΡΑ25. Κακά τα ψέματα, ο σιδηρόδρομός μας είναι απαξιωμένος εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Το 2010 ξεκίνησε το έγκλημα του σπασίματος των υποδομών από τους συρμούς. Όμως και τις προηγούμενες δεκαετίες υπήρχε μια υποεπένδυση από τις κυβερνήσεις του Κ. Καραμανλή και μετά. Όλη η έμφαση πήγαινε στην άσφαλτο και όχι στις ράγες. Ο στόχος ο δικός μου ήταν να υπάρξει ένας δημόσιος φορέας, ο οποίος σε σύμπραξη με εταιρείες που ξέρουν να φτιάχνουν τρένα και έχουν τεχνογνωσία που μπορούν κιόλας να τη μεταφέρουν, να αναλάβουν ένα μεγάλο κομμάτι για να αποκτήσουμε υπερσύγχρονα τρένα. Οι Κινέζοι πώς έφτιαξαν από το 2008 και μετά 42.000 χλμ. υπερσύγχρονων τρένων; Μέσα από τέτοιες συμπράξεις. Αυτή ήταν η κατεύθυνση που ακολουθούσα και νομίζω ήταν πολύ καλή.

Οι ίδιοι μάλιστα λένε ότι υπέγραψα μνημόνιο. Το οποίο κάνει τους μνημονιακούς να απορούν. Γιατί με λοιδορούν ότι δεν υπέγραψα μνημόνιο, την ώρα που άλλοι εξ αριστερών μου επιτίθενται ότι υπέγραψα μνημόνια. Ας αποφασίσουν μεταξύ τους.

Δύο μήνες πριν τις εκλογές αυτά θα τα έχουμε, έτσι είναι το παιχνίδι.

Τα είχαμε και το 2019. Με τα υπόλοιπα κόμματα έχουμε σημαντικές διαφωνίες. Και με το ΚΚΕ, και με το ΣΥΡΙΖΑ, και με τη ΝΔ. Δεν θα ήταν ωραίο να επικεντρωνόμαστε στις πραγματικές διαφωνίες που έχουμε και να μην γίνεται όλη αυτή η παραπληροφόρηση;

Στις συγκλίσεις θα ήταν ωραίο να επικεντρωθείτε;

Εμείς έχουμε επικεντρωθεί. Εδώ και 1,5 χρόνο με ειλικρινή και καλή πίστη, προτείνουμε συνεχώς σε οποιονδήποτε αυτοπροσδιορίζεται ως προοδευτικός να κάτσουμε όλοι μαζί γύρω από ένα τραπέζι προεκλογικά, ώστε να έχουμε κάποια άνεση χρόνου, και να μιλήσουμε για κάποια βασικά πλήγματα που έχει δεχτεί η κοινωνία και τι θα κάνουμε για αυτά. Τι θα κάνουμε για το χρηματιστήριο ενέργειας, για τα τρένα, για το ΦΠΑ… Πόσος πρέπει να είναι; Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να είναι 15%, όχι 24%. Εσείς τι πιστεύετε; Επίσης, προπληρωμές φόρου, δημόσια διοίκηση, τι κάνεις με τα νοσοκομεία, δεν πρέπει να κάτσουμε να τα συζητήσουμε αν είναι να συγκυβερνήσουμε; Δεν θα συμφωνήσουμε, αλλά τουλάχιστον να οριοθετήσουμε τις διαφωνίες μας και να προσπαθήσουμε να δούμε που μπορεί να γίνει πιο εύκολα η σύγκλιση. Τα πέντε πρώτα νομοσχέδια, για παράδειγμα, που θα νομοθετούσαμε, ποια θα ήταν; Και τι θα έλεγαν ακριβώς; Όχι γενικότητες, αλλά συγκεκριμένα πράγματα. Ενάμιση χρόνο το προσπαθούμε αυτό.

Μπορεί να γίνει αυτό το πράγμα όμως;

Βεβαίως και μπορεί να γίνει.

Αυτός που θα είναι ο πιο ρεαλιστής, ή ο πιο κρατημένος σε αυτήν την ιστορία, είτε γιατί έτσι είναι από πλευράς ιδεολογικών καταβολών, πχ το ΠΑΣΟΚ, είτε γιατί έχει κυβερνήσει και δεν θέλει να ξαναβρεθεί αντιμέτωπος με αυτά που ο κ. Τσίπρας έλεγε αυταπάτες, θα πρέπει να βάλει ένα φρένο σε κάτι. Μετά θα βγαίνετε εσείς και θα λέτε ότι κάτσαμε στο ίδιο τραπέζι με τον Τσίπρα και του θέταμε 3% ΦΠΑ στα τρόφιμα και αυτός έλεγε 7%. Έτσι θα πάτε σε εκλογές; Μήπως ζητάτε από τους υπόλοιπους να κάνουν πολιτικό χαρακίρι;

Γιατί νομίζετε ότι είναι χαρακίρι. Αν ο κύριος Τσίπρας πιστεύει, για παράδειγμα, ότι τα τρένα, όπως το λέει, δεν πρέπει να εθνικοποιηθούν ξανά, αντίθετα με εμάς που λέμε ότι πρέπει να υπάρχει δημόσιος ενιαίος φορέας. Αν πραγματικά πιστεύει ότι έχει δίκαιο, γιατί δεν έρχεται  με ένταση να μας εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους η ριζοσπαστική αριστερά, που εκείνος εκφράζει, πιστεύει αυτό που εκείνος πιστεύει. Εμείς λέμε αυτά που πιστεύουμε και πιστεύουμε αυτά που λέμε. Γιατί δεν μπορούμε να το κάνουμε και μεταξύ μας, αν υπάρχει προοπτική για συγκυβέρνηση. Αν δεν υπάρχει, πότε θα καταφέρουμε να συζητήσουμε, μεταξύ Δευτέρας πρωί, μετά την Κυριακή των εκλογών και Τετάρτης απόγευμα; Μεταξύ Δευτέρας πρωί και Τετάρτης απόγευμα, αυτό είναι το τριήμερο, το πολύ-πολύ να μοιράσεις μερικά υπουργικά αυτοκίνητα. Να αποφασίσεις τι θα κάνεις για το χρηματιστήριο ενέργειας δεν υπάρχει πιθανότητα. Το οποίο σημαίνει όταν μας λέει ελάτε μετά τις εκλογές να συζητήσουμε, τι μας λέει; Ελάτε να επιδοθούμε σε ένα θλιβερό και αισχρό αλισβερίσι μοιρασιάς υπουργείων. Το ΜέΡΑ25 δεν το φτιάξαμε για αυτό. Δεν φύγαμε κάποιοι από εμάς από τον ΣΥΡΙΖΑ για να μοιραστούμε υπουργεία με τον κύριο Τσίπρα. Να μας κοπεί το χέρι από δω.

Απλώς μεταξύ του πριν και του μετά έχει παρεμβληθεί η ψήφος των πολιτών. Άρα η εντολή και σε σας και σε όλους τους υπόλοιπους, είτε να συνεργαστούν είτε να μη συνεργαστούν, υπάρχουν μετά τα μαθηματικά τα οποία είτε βγαίνουν είτε δεν βγαίνουν, αυτό είναι ένας παράγοντας που ή καθοδηγεί ή αποτρέπει από συζητήσεις. Έτσι δεν είναι;

Ξέρετε, αν ίσχυε αυτό που λέτε

Δηλαδή τώρα δεν είναι κενός ο πολιτικός χρόνος; Μπορεί ο λαός μετά να πει, Βαρουφάκης εκτός Βουλής ή θέλω δυνατή αντιπολίτευση Βαρουφάκη 8%. Καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Να μου το έλεγε αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα το καταλάβαινα. Γιατί η δεξιά δεν χρειάζεται κυβερνητικό πρόγραμμα. Το πρόγραμμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, της Μητσοτάκης Α.Ε., το γράφουν τα δικηγορικά γραφεία των ολιγαρχών. Δεν χρειάζεται να έχεις κυβερνητικό πρόγραμμα. Παίρνεις τη θέση, σου έρχονται με email τα νομοσχέδια από τα δικηγορικά γραφεία των αφεντικών αυτής της χώρας και τα εφαρμόζεις. Αν θέλουμε προοδευτική διακυβέρνηση πρέπει να πάμε κόντρα στα μεγάλα συμφέροντα. Για να πάμε κόντρα στα μεγάλα συμφέροντα, χρειαζόμαστε, όχι μόνο να κερδίσουμε την κυβέρνηση και να έχουμε 151 βουλευτές, θέλουμε τον κόσμο εκεί έξω, τον δικό μας κόσμο, τον δικό τους κόσμο, τον κόσμο που θα στηρίξει αυτή την κυβέρνηση να έχει δημιουργήσει ένα μέτωπο συμπαράστασης μιας κυβέρνησης. Αυτό δεν χτίζεται μεταξύ Δευτέρας και Τετάρτης. Πρέπει να χτιστεί προεκλογικά. Και ξέρετε, τις διαφορές μας θα τις κρατήσουμε. Μετά από μία τέτοια σύγκλιση μπορούμε κάλλιστα να πούμε, ότι ξέρετε κάτι, συμφωνούμε σε αυτά τα πέντε. Μπορεί να κυβερνήσουμε για αυτά τα πέντε μαζί, αλλά διαφωνούμε σε 100. Και ψηφίστε μας, μην ψηφίσετε το ΣΥΡΙΖΑ και ψηφίσετε το ΜέΡΑ ή το ΚΚΕ ή οτιδήποτε ή την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιατί μπορεί να συμφωνούν μεταξύ τους στα πέντε, αλλά ως εκλογείς επιλέγετε το κόμμα το οποίο σας παρουσιάζει μία βεντάλια πολιτικών που είναι πιο κοντά σε σας. Κοιτάξτε, εγώ δεν θα είχα αντίρρηση να μιλήσουμε μετεκλογικά, αν είχαμε το Σύνταγμα της Γερμανίας. Γιατί θυμάστε στη Γερμανία έγιναν οι εκλογές το Σεπτέμβρη του 2021 απλή αναλογική και μετά κάτσανε τρεις μήνες με την κυρία Μέρκελ να κατοικοεδρεύει στην καγκελαρία ως υπηρεσιακή ουσιαστικά, να κυβερνά κανονικά, τα τρία κόμματα τα οποία αποφάσισαν να συνασπιστούν τρεις μήνες, μέρα-νύχτα σφυρηλατούσαν ένα κοινό συνεκτικό κυβερνητικό πρόγραμμα. Δεν έχει σημασία αν συμφωνείς μαζί του ή όχι, πάντως ήταν συνεκτικό, είχε αρχή, μέση και τέλος. Αυτό δεν γίνεται στην Ελλάδα. Το οποίο τι σημαίνει; Σημαίνει ότι αν εσύ δεν πιστεύεις στην προεκλογική σύγκλιση δεν πιστεύεις σε ένα συγκροτημένο κυβερνητικό πρόγραμμα και άρα δεν να έπρεπε να έχεις ψηφίσει την απλή αναλογική. Γιατί απλή αναλογική σημαίνει ότι πρέπει να έχεις ένα κοινό συνεκτικό κυβερνητικό πρόγραμμα. Εμείς τιμούμε την απλή αναλογική στο πλαίσιο του Ελληνικού Συντάγματος, αλλά απαιτούμε προεκλογική σύγκλιση την οποία ο κύριος Τσίπρας δεν την θέλει, είναι προφανές. Όταν βγαίνει τώρα εν μέσω αυτής της τραγωδίας και δεν ζητάει ένα συγγνώμη που ιδιωτικοποίησε τα τρένα; Που δεν ζητάει ένα συγγνώμη που δημιούργησε αυτό το ψευτοχρηματιστήριο της ενέργειας που έχει γδύσει τον ελληνικό λαό όλο αυτόν τον καιρό και δεν δεσμεύεται ότι θα τα καταργήσει. Ότι θα καταργήσει το χρηματιστήριο ενέργειας, δεν δεσμεύεται ότι θα επανα-εθνικοκοποιήσει τον ΟΣΕ. Θα κάνει λέει διαπραγμάτευση με την FS να βάλει άλλα 800 εκατομμύρια, τα οποία δεν αρκούν ούτε για μερικά σήματα. Εδώ χρειάζονται 10, 20 δισεκατομμύρια, τουλάχιστον, για να εκσυγχρονιστούν τα τρένα μας, για να υπάρξει μία πραγματική ανταγωνιστική σιδηροδρομική δομή, ανταγωνιστική με τους αυτοκινητόδρομους των ολιγαρχών που το μόνο πράγμα που τους ενδιαφέρει είναι τα διόδια, είναι η δημιουργία παραγωγών. Θυμάστε την Goldman Sachs, Σημίτης, με τα διόδια για να τα μοσχοπουλάνε. Αυτό το κατεστημένο μόνο το ΜέΡΑ25 μπορεί να έρθει ενάντιά του, σε μία τέτοια συζήτηση όσον αφορά το τι μπορεί να γίνει αύριο.

Κύριε Βαρουφάκη, μια  που πήγαμε τώρα στην Goldman Sachs, στα ομόλογα και τα λοιπά, πώς διαβάζετε εσείς τις εξελίξεις που έχουμε στον παγκόσμιο τραπεζικό κλάδο; Μέχρι προχθές ξυπνούσαμε με τη διαβεβαίωση όλων των Ευρωπαίων ότι δεν θα περάσει στην εδώ πλευρά του Ατλαντικού η τραπεζική κρίση. Τώρα;

Δεν έχουμε μάθει τίποτα; Θυμάστε το 2008;

Την θωρακισμένη οικονομία λέτε τώρα

Πέραν αυτού. Όχι μόνο αυτό. Την ανοησία των Γερμανών τραπεζιτών και των Γάλλων και των Γερμανών και Γάλλων πολιτικών, που όταν κατέρρεε η Wall Street, το θυμάστε αυτό; Ήσασταν τότε εσείς μικρός και δεν το θυμάστε. Όταν κατέρρεε η Wall Street, έβγαιναν οι Γερμανοί και οι Γάλλοι πολιτικοί και χαμογελούσαν πλατιά με κάποια μνησικακία απέναντι στους Αμερικανοάγγλους λέγοντας, κοιτάξτε τι έπαθε ο αγγλοσαξονικός καπιταλισμός, εμείς είμαστε θωρακισμένοι, οι τράπεζές μας δεν έχουν τα προβλήματα που έχουν οι αμερικανικές και βρετανικές, η Deutsche Bank, η Société Générale, η Finance Bank ήταν σε χειρότερη κατάσταση από τη Lehman Brothers. Τα ίδια πράγματα ζούμε και τώρα. Κοιτάξτε, δύο σχόλια, αν μου επιτρέψετε, τώρα όσον αφορά με το καπέλο του οικονομολόγου. Πρώτον, αυτή δεν είναι μία νέα κρίση τύπου του 2008. Είναι η κρίση του 2008, η οποία δεν έφυγε ποτέ και η οποία μετεξελίσσεται. Δεν πέρασε ποτέ η κρίση του 2008. Οι τράπεζες δεν έγιναν ποτέ ισχυρές, σθεναρές και θωρακισμένες. Απλά είχαν από πίσω τους τις Κεντρικές Τράπεζες 7 χωρών, 8 χωρών, και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι οποίες, σύμφωνα με τους δικούς μου υπολογισμούς, τύπωσαν 35 τρισεκατομμύρια δολάρια για να τις στηρίζουν. Μία προσπάθεια, αυτό που λέγεται και ποσοτική χαλάρωση που έγινε σε συνδυασμό με τη λιτότητα για τους πολλούς, δηλαδή σοσιαλισμός για τους τραπεζίτες και λιτότητα για τους πολλούς. Αυτό  έφερε τον καπιταλισμό, τον διεθνή καπιταλισμό σε μία κρίση πρωτοφανή για την ιστορία της ανθρωπότητας του καπιταλισμού. Επιτρέψτε μου να την οριοθετήσω κάπως τεχνικά. Κάποτε υπήρχε ένα επιτόκιο, 3, 3,5, 2,5% δεν έχει σημασία, ένας αριθμός ο οποίος ήταν σε θέση να εξισορροπήσει ταυτόχρονα τις τιμές και το τραπεζικό σύστημα. Να επιφέρει δηλαδή σταθερότητα τιμών, αν έχει πληθωρισμό, και σταθερότητα στο τραπεζικό σύστημα, να μην καταρρέουν οι τράπεζες. Σήμερα τέτοιος αριθμός δεν υπάρχει πια. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει ένα νούμερο, η κυρία Λαγκάρντ να πει θα είναι 4% το επιτόκιο, ταυτόχρονα να κατευνάσει τον πληθωρισμό και να μην καταστραφεί το τραπεζικό σύστημα. Αυτό είναι το πρόβλημα. Και τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο ανεβάζουν τα επιτόκια για να δαμάσουν τον πληθωρισμό, δημιουργούν ντόμινο καταρρεύσεων τραπεζικών και αναγκάζονται τι να κάνουν; Bailouts. Πάλι διασώσεις είχαμε στην Αμερική. Διεσώθη πριν από τρεις μέρες από την κυρία Γέλεν και από τον κύριο Πάουελ, τον Υπουργό των οικονομικών, και από τον διοικητή της Fed διασώθηκε ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα, ιδίως οι μικρότερες τράπεζες, γιατί εγγυήθηκαν όλες τις καταθέσεις χωρίς όριο, κάτι το οποίο πάει και κόντρα στο νομικό πλαίσιο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ναι υπήρχε όριο 250 χιλιάδων δολαρίων, έτσι;

Έγινε δηλαδή ένα bailout όχι ακριβώς το ίδιο με το 2008, γιατί δεν διέσωσαν τους μετόχους, διέσωσαν τους καταθέτες. Τώρα βγαίνει η κεντρική τράπεζα της Ελβετίας και διασώζει την Credit Suisse και από ό, τι μαθαίνω η Ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα έχει δώσει το μήνυμα ότι θα κάνει το ίδιο για οποιαδήποτε Γαλλική, Γερμανική, Ιταλική, Ισπανική τράπεζα. Αυτό που λέει ο κύριος Σταϊκούρας ότι είναι ευχαριστημένος με το σύστημα το ελληνικό είναι μία πατάτα. Να μου επιτρέψετε να πω, δεν υπάρχει άλλη λέξη για να το χαρακτηρίσω. Οι ελληνικές τράπεζες είναι φτερά στον άνεμο. Ο μόνος λόγος για τον οποίο υπάρχουν είναι ελέω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ο μόνος λόγος για τον οποί υπάρχουν.

Άρα, σε αυτό το ένα λεπτάκι, ενάμιση που μας απομένει, κύριε Βαρουφάκη εσείς εκτός από το τραπεζικό, θεωρείτε ότι μία χώρα που έχει περάσει πάλι τα 400 δις δημόσιου χρέους και λοιπά και λοιπά, θα μπορούσαμε να γίνουμε ξανά ο μεγάλος ασθενής της Ευρωζώνης;

Δεν πάψαμε ποτέ να είμαστε ο μεγάλος ασθενής της Ευρωζώνης. Είμαστε βαθιά πτωχευμένοι  13χρόνια. Έχουμε πτωχευμένο τον δημόσιο τομέα, έχουμε πτωχευμένο ιδιωτικό τομέα, μην ξεχνάτε ότι έχουμε γύρω στα 370 δις ιδιωτικό χρέος, πέραν των 400 δις δημόσιου χρέους. Έχουμε ένα κράτος το οποίο είναι αδύνατο να αποπληρώνει τα δάνεια του και ταυτόχρονα έχουμε ένα σύνολο ιδιωτικού και δημόσιου τομέα που κάθε χρόνο, ξέρετε ότι δανειζόμαστε ως χώρα, δημόσιο και ιδιωτικό μαζί, 8,5% του ΑΕΠ για να πληρώνουμε τις εισαγωγές μας. Αυτό σημαίνει 8,5% έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών. Για αυτό υπάρχει το ΜέΡΑ25. Το ΜέΡΑ25  το δημιουργήσαμε, όταν βλέπαμε ότι ο κύριος Τσίπρας πάει να μεταμφιέσει το τέταρτο μνημόνιο ως έξοδο από τα μνημόνια. Γιατί το είδαμε αυτό ως μονιμοποίηση αυτού που ονομάζουμε εμείς χρεοδουλοπαροικία. Παραμένουμε ο μεγάλος ασθενής και το αποτέλεσμα το ζει ο κόσμος αυτή τη στιγμή στο μεδούλι του. Γιατί αυτός ο πληθωρισμός με τους μισθούς που είναι κολλημένοι εκεί που βρίσκονται, με την ακρίβεια στους λογαριασμούς του ρεύματος είναι η νέα λιτότητα, είναι κομμάτι αυτού που εμείς το ονομάζουμε πέμπτο μνημόνιο, το οποίο ουσιαστικά δεν είναι επίσημο μνημόνιο, αλλά στην ουσία είναι συνδυασμός πτώχευσης, δανείων Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να παραμείνει ζωντανό το ελληνικό κράτος μέσα σε εισαγωγικά, ζόμπι για την ακρίβεια. Και παράλληλα να μην υπάρχει προοπτική σε αυτή τη χώρα, γιατί οι επενδύσεις για τις οποίες μιλάει ο κύριος Σταϊκούρας είναι ανύπαρκτες, είναι επενδύσεις σε ντουβάρια, είναι στα Real Estate. Αυτό δεν είναι επένδυση. Επένδυση είναι στην παραγωγή και στο μέλλον των παιδιών μας, μηδέν.

Μάλιστα. Κύριε Βαρουφάκη σας ευχαριστώ θερμά για την συζήτηση.

Εγώ σας ευχαριστώ.

Και πάλι περαστικά. Να είστε καλά, καλή ανάρρωση.