Η πρώτη φορά που γνώρισα το DiEM25 ήταν ένα χρόνο πριν την ίδρυση του.
Ιούλιος του ’15, ανήμερα του ιστορικού μας δημοψηφίσματος. Οργανώσαμε πορεία υπέρ του ΟΧΙ στις Βρυξέλλες, όπου είχα μόλις μετακομίσει, και ελπίζαμε για 1000 ανθρώπους. Θα μιλούσε εξάλλου και ο αείμνηστος Μανώλης Γλέζος.
Αντί των 1000ων, βρεθήκαμε μπροστά σε μια λαοθάλασσα με σημαίες απ’ όλη την Ευρώπη και όχι μόνο. Γερμανίδες και Ιρλανδοί, Σουηδοί και Ελληνίδες, Βέλγοι, Ολλανδέζες, Άγγλοι, Παλαιστίνιες, όλοι έδωσαν το παρόν για την Ελλάδα. Αλλά δεν ήταν εκεί μόνο για τη χώρα μας: ήταν εκεί διότι αναγνώρισαν ότι τις ημέρες εκείνες κρινόταν το μέλλον όλης της Ευρωπαϊκής ιδέας.
Θα είχαμε μια Ευρώπη αλληλεγγύης και κοινής ευημερίας ή αυταρχισμού και ολιγαρχικών συμφερόντων; Εκείνες τις μέρες δόθηκε μια πανευρωπαϊκή μάχη κάτω από το λάβαρο της ελπίδας για μια προοδευτική Ευρώπη – μια μάχη που προδόθηκε από το κόμμα που επικαλείται σήμερα, τάχα, προοδευτικές συμμαχίες.
Προδίδοντας την ελπίδα μας, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν την διέψευσε: απλά μας επέδειξε την ανικανότητα του να την υπερασπιστεί. Η προδοσία της ελπίδας δεν ισοδυναμεί με την ανατροπή της. Ήρθε ένα χρόνο μετά το DiEM25 και το ΜέΡΑ25 και άρχισε την ανασύσταση του κινήματος της Ελληνικής Άνοιξης, συστρατεύοντας όλους εμάς που αρνούμαστε να δεχτούμε τη μιζέρια ως κανονικότητα και την Τρόικα ως Ευρώπη. Εμάς για τους οποίους η ελπίδα ζει και μέρα με τη μέρα δυναμώνει.
Η Δευτέρα που μας πέρασε ήταν η Μέρα της Ευρώπης και η μέρα που το DiEM25 ανακοίνωσε το καινούργιο του μανιφέστο με το οποίο καλεί για ρήξη με την ΕΕ. Μια ΕΕ που ρημάζει την Ευρώπη με νεοφιλελεύθερες πολιτικές και ιμπεριαλιστική εξωτερική πολιτική, υπηρετώντας πιστά εγχώριες και παγκόσμιες ολιγαρχίες.
Χώρες οι οποίες ήταν πυλώνες ουδετερότητας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, όπως η Φινλανδία ή η άλλη μου πατρίδα η Σουηδία, τώρα συζητάνε την προσχώρηση τους στο ΝΑΤΟ. Η Γερμανία επανεξοπλίζεται και η ΕΕ μετατρέπεται ολοένα σε γεωπολιτικό υποχείριο του ΝΑΤΟ. Λευκοί χριστιανοί ευρωπαίοι πρόσφυγες υποδέχονται με ανοιχτές αγκάλες ενώ όλοι οι άλλοι κατατρεγμένοι λαοί πνίγονται στη Μεσόγειο. Αυτές οι εξελίξεις δεν συμβαίνουν επειδή η Ρωσική απειλή είναι μεγαλύτερη απ’ ότι φάνταζε κάποτε εκείνη της Σοβιετικής Ένωσης – όχι: συμβαίνει διότι βλέπουμε εδώ και δεκαετίες την επικράτηση του συντηρητισμού στη Γηραιά Ήπειρο γενικότερα, και στην ΕΕ πιο συγκεκριμένα.
Ρήξη και αγώνας λοιπόν, συνοδοιπόροι – ρήξη και αγώνας. Είναι απαραίτητο προαπαιτούμενο για τη διατήρηση των ιδεολογιών μας και την εφαρμογή των πολιτικών μας, εδώ και πανευρωπαϊκά. Ενάντια στην ΕΕ για μια πραγματική ΕΕ: των λαών, όχι των ολιγαρχιών. Θα είναι ένας δύσκολος αγώνας, αλλά χάρη στο DiEM25 και τα ΜέΡΑ25 μας σε όλη την Ευρώπη, θα είναι ένας αγώνας που θα δώσουμε όλοι μαζί.
Και μην αμφιβάλετε ούτε στιγμή για την δύναμη που μπορεί να έχει ο λαός μας. Μια καινούργια Ευρώπη μπορεί και θα αρχίσει εδώ, όπως έχει ξαναγίνει ανά τους αιώνες. Ο Λόρδος Βύρωνας, σε μια συζήτηση του λίγες μέρες πριν πεθάνει στο Μεσολόγγι στα μέσα της Επανάστασης, είπε προφητικά:
«Οι αρχές και οι ιδέες που εφαρμόζονται σήμερα στην Ελλάδα θα παράγουν σταδιακά καρπούς, τόσο εδώ, όσο και σε άλλες χώρες. Δεν μπορώ να υπολογίσω σε τι ύψη μπορεί να ανέλθει η Ελλάδα. Μέχρι τώρα ήταν ένα θέμα για τους ύμνους των φανατικών και των υποστηρικτών της, αλλά τώρα θα τραβήξει την προσοχή των πολιτικών.»
Ρήξη και αγώνας, συνοδοιπόροι και μην αμφισβητείτε ότι μπορούμε να αλλάξουμε μαζί με τους Ευρωπαίους συμπολίτες μας, όλη την Ευρώπη. Το έχουμε ξανακάνει! Ο μόνος ήλιος που ανατέλλει είναι ο ήλιος της δικιάς μας ΜέΡΑς. Ας την αδράξουμε. Carpe DiEM!
Έρικ Έντμαν, Πολιτικός Διευθυντής του DiEM25
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
