Συνάντηση πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης μεταξύ του Γραμματέα του ΜέΡΑ25, Γιάνη Βαρουφάκη, και αντιπροσωπείας της Ομοσπονδίας των Σωματείων των Εργαζομένων του ΟΤΕ στα γραφεία του ΜέΡΑ25, παρουσία της Βουλευτού Ανατολικής Αττικής Μαρίας Απατζίδη, του Διευθυντή της Κοινοβουλευτικής ομάδας Αλέξη Σμυρλή, του Εκπροσώπου Τύπου του κόμματος Μιχάλη Κριθαρίδη και των μελών της ΟΕΣΚΕ και του Τομέα Συνδικαλιστικού του ΜέΡΑ25, Κώστα Ντάσκα και Ελένης Βουβουλούδα. Το πρωί της ίδιας μέρας, αντιπροσωπεία του ΜέΡΑ25 με μέλη της Νεολαίας βρέθηκε στην κινητοποίηση των εργαζομένων του ομίλου στο κέντρο της Αθήνας.
Στη συνάντηση συζητήθηκε ο δίκαιος αγώνας των εργαζομένων του ΟΤΕ και εκφράστηκε η αμέριστη στήριξη του ΜέΡΑ25 στα δίκαια αιτήματα, αλλά και στους ίδιους τους εργαζόμενους που εδώ και 3 εβδομάδες απεργούν διεκδικώντας αξιοπρεπείς εργασιακές συνθήκες.
Ο Γραμματέας του κόμματος επισήμανε ότι από το 15′ ακόμα, η τρόικα επέμενε να περάσει σε ιδώτες και το 10% που κατείχε το ελληνικό δημόσιο, ώστε να μην υπάρχει κανένα ανάχωμα εργασιακής προστασίας. Τα εργασιακά ήταν το υπ’ αριθμόν ένα ζήτημα που έθεταν μετ’ επιτάσεως, ιδίως οι τροϊκανοί του ΔΝΤ, ενώ ήταν διατεθειμένοι να “βάλουν πλάτη” ακόμα και αναφορικά με την αναδιάρθρωση του χρέους έναντι της Γερμανίας – αρκεί να έπαιρναν την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων ως αντάλλαγμα.
Ως ΜέΡΑ25 είχαμε επισημάνει εξ αρχής τις αντεργατικές κινήσεις από μεριάς του κατεστημένου με σκοπό την εσωτερική υποτίμηση μιας χώρας που συνεχίζει να ερημοποιείται μέσα στη μνημονιακή διαδικασία. Αυτό είναι το υπόδειγμα της δήθεν ανάπτυξης (στο οποίο η παρούσα Κυβέρνηση εμμένει, όπως ακριβώς έκαναν και οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις) που δήθεν θα φέρει καλύτερες δουλειές με την αύξηση της κερδοφορίας της ολιγαρχίας.
Ενώ συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, οι εργαζόμενοι που απεργούν έχουν να αντιμετωπίσουν και την τεράστια σιωπή των συστημικών μέσων – η επικοινωνία συμβαίνει με μικρές χαραμάδες σε περιφερειακά μέσα, αλλά κυρίως με την εκ του σύνεγγυς ενημέρωση του κόσμου. Στον δίκαιο αγώνα τους με αιτήματα λογικά και αυτονόητα, οι εργαζόμενοι κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν μέχρι και συλλήψεις, μέσο που επέλεξε η διοίκηση για να καταστείλει τις κινητοποιήσεις.
Αναλυτικότερα:
Ο όμιλος ΟΤΕ επέλεξε να ξεκινήσει μία διαδικασία απολύσεων και απορρύθμισης τη στιγμή που το μισθολογικό κόστος έχει ήδη μειωθεί από 700 εκατ. ευρώ σε 240 απ’ όταν ανέλαβε την εταιρεία η Deutsche Telekom, ενώ η κερδοφορία της επιχείρησης βαίνει αύξουσα. Παρόλα αυτά η διοίκηση επιμένει σε περαιτέρω μείωση του μισθολογικού κόστους με πρακτικές θυγατρικών, με δανεικούς εργαζόμενους, με εντατικοποίηση της εργασίας, με χειρότερη εξυπηρέτηση των καταναλωτών λόγω έλλειψης προσωπικού (πολλά αιτήματα μη εξυπηρετούμενα), με ακριβά τιμολόγια λόγω των υπερτιμολογήσεων και της δεσπόζουσας θέσης που κατέχει η εταιρεία στην αγορά (τιμολογιακές πολιτικές τις οποίες χρησιμοποιεί και ως εργαλείο για την επίτευξη της ανταγωνιστικότητας μέσα από την μείωση του κόστους εργασίας η εταιρεία). Με μία εταιρεία που παρείχε σχεδόν δωρεάν το δίκτυό της σε ιδιώτες ανταγωνιστές οι οποίοι υποτίθεται θα έπρεπε να κάνουν επενδύσεις τις οποίες ποτέ δεν έκαναν.
Όλα αυτά είναι μέρος μιας συνολικής ρευστοποίησης που βιώνει η χώρα μας από το 2015, όταν οι ελπίδες για αναδιάρθρωση δημοσίου και ιδιωτικού χρέους και ουσιαστικής ανάκαμψης παραπέμφθηκαν στις καλένδες, οπότε πλέον μέχρι και εταιρείες σαν τον ΟΤΕ λειτουργούν απλά ως διαχειριστές αυτής της ρευστοποίησης. Από τότε βιώνουμε το μοντέλο “Λετονίας” με την πλήρη απορρύθμιση και ερημοποίηση της χρεοδουλοπαροικίας μας, που δημιουργεί παράλληλα πολλά κομμάτια αποξένωσης της χώρας στο πεδίο της οικονομίας, με πεδία κερδοσκοπίας για την ολιγαρχία.
Αυτός ο αμείλικτος ταξικός πόλεμος διεξάγεται και έναντι των εργαζομένων του ΟΤΕ, όπως ακριβώς έγινε και με τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, με τους σχολικούς φύλακες, με πολλές κατηγορίες εργαζομένων και όπως θα συνεχίσει να γίνεται και σε πολλές άλλες περιπτώσεις (στην Πειραιώς, την ΔΕΗ και αλλού), όσο συνεχίζεται η λιτότητα και η εξαθλίωση. Το μοντέλο είναι το εξής απλό: διευθυντικά στελέχη σχετικά καλά αμειβόμενα, που εργάζονται μόνο αυτά στις εταιρείες, και παράλληλα στρατιές εξαθλιωμένων δανεικών εργαζομένων με outsourcing, χωρίς δικαιώματα.
Φυσικά η απορρύθμιση αυτή δεν ξεκίνησε σήμερα από την παρούσα κυβέρνηση. Ήδη η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τον νόμο 4601 έδωσε την δυνατότητα για τις λεγόμενες “αποσχίσεις έργων” σε αυτούς τους ομίλους. Η σημερινή κυβέρνηση απλώς την εντατικοποιεί. Πρόκειται για την γενικευμένη εναντίωση στην “αποεμπορευματοποίηση της εργασίας” και την “εκδίκηση” του μεγάλου κεφαλαίου απέναντι σε αυτό που δεν συγχώρησε ποτέ στο εργατικό κίνημα: την κατάκτηση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
