Αγγελική Αδαμοπούλου: «Από εδώ μέσα, από τον ναό της Δημοκρατίας, ίσως ξεκινήσει σήμερα μια νέα, σκοτεινή εποχή»

Ανακοινώσεις ΜέΡΑ25
16 Δεκ, 2020

 

 

Ολόκληρη η ομιλία της βουλευτή του ΜέΡΑ25, Αγγελικής Αδαμοπούλου, στη συζήτηση για την άρση ασυλίας της, η οποία παραπέμφθηκε μετά από μήνυση συνδικαλιστών της αστυνομίας διότι ισχυρίστηκε ότι στην αστυνομία υπάρχουν θύλακες που ακολουθούν προβοκατόρικες πρακτικές.

Θα ξεκινήσω την τοποθέτησή μου σ’ αυτή τη συζήτηση παραθέτοντας ενδεικτικά μια σειρά πολύ σοβαρών δηλώσεων, καταγγελιών και οπτικοακουστικού υλικού που καταγράφηκαν όλα αυτά τα χρόνια για το ζήτημα που συνδέεται με τη σημερινή συζήτηση για την άρση της ασυλίας μου. Θα ήθελα να ξέρετε ότι θα μπορούσα να αναφέρομαι σε στοιχεία που συγκέντρωσα επί ώρες ολόκληρες, αλλά για την οικονομία της συζήτησης θα σας παραθέσω τα πιο χαρακτηριστικά μόνο. Επειδή πολλοί έπεσαν κάπως φαρισαϊκά από κάποια δήθεν σύννεφα κι επειδή επιχειρούνται διάφορες ακροβατικές μεθοδεύσεις και ερμηνευτικές προσεγγίσεις, θεωρώ υποχρέωσή μου και καθήκον μου να τα θυμίσω αυτά τα γεγονότα και στο Κοινοβούλιο και στους πολίτες της χώρας μας, πριν περάσω στα νομικά ζητήματα.

Ξεκινώ από πρώην Υπουργό Προστασίας του Πολίτη:

21 Δεκεμβρίου 2019. Ας δούμε τι είχε πει τότε σε πρωινή εκπομπή μεγάλης θεαματικότητας του ΑΝΤ1 ο κύριος Τόσκας. Να σημειωθεί ότι επί λέξει σας τα διαβάζω όλα που θα αναφέρω, για να μην παρεξηγούμαστε: «Κατήργησα την Ομάδα ΔΕΛΤΑ και θα την ξανακαταργούσα, γιατί ήταν ομάδα μπαχαλάκηδων από τη μεριά του κράτους.» Ο ίδιος σε δηλώσεις του στο Mega λίγο παλιότερα: «δημιουργήσαν εντάσεις στις διαδηλώσεις. Λειτουργούσαν ανεξέλεγκτα σε πολλές περιπτώσεις.»

Από βήματος Βουλής τον Ιούνιο του 2018: «η Ομάδα Δέλτα εξελίχθηκε και έπραττε με τρόπο ανάλογο με τους αναρχικούς. Ήταν μια δύναμη η οποία είχε φύγει από τον σκοπό της, είχε ξεφύγει από τον σκοπό της και έπραττε με τρόπο, όπως είπα, έξω από κάθε κανόνα.»

17 Απριλίου 2018 σε συνέντευξή του στο «Ραδιόφωνο 24/7»: «ένα τσούρμο που ενεργούσε αυτόνομα», «πυροδοτούσε εντάσεις και επεισόδια», «δεν θα επιτρέψω σε καμία δύναμη της Ελληνικής Αστυνομίας να παίζει ρόλο χωρίς έλεγχο

Ο ίδιος ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ο πολιτικός προϊστάμενος της Ελληνικής Αστυνομίας, ένας άνθρωπος που ως ανώτατος αξιωματικός του στρατού και διευθυντής του Επιτελικού Γραφείου του αρχηγού ΓΕΕΘΑ έχει πολύ μεγάλη εμπειρία στο τι σημαίνει ιεραρχία, πειθαρχία και λειτουργία ενός σώματος, ο κατά τεκμήριο απολύτως αρμόδιος να τοποθετηθεί, είπε όλα αυτά τα πράγματα για Έλληνες Αστυνομικούς. Τους είπε κρατικούς μπαχαλάκηδες, τσούρμο ανεξέλεγκτων, με μόντους οπεράντι ανάλογο των αναρχικών, έξω από κάθε κανόνα, που πυροδοτούσαν εντάσεις και επεισόδια. Ξέρετε ποιοι πυροδοτούν εντάσεις και επεισόδια ενώ βρίσκονται εκεί για τον ακριβώς αντίθετο σκοπό; Οι προβοκάτορες. Ο ορισμός του προβοκάτορα είναι αυτός. Με όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς, λοιπόν, κατήγγειλε πολυάριθμο σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας ο ίδιος ο Υπουργός της. Και για αυτούς τους λόγους το διέλυσε κιόλας.

Πάμε παρακάτω, έχουμε πολλά να δούμε, και να σας ενημερώσω ότι όλα στα οποία αναφέρομαι θα τα παραδώσω για καταχώριση στα πρακτικά για να καταλάβουμε όλοι πάνω από τι στημένο παιχνίδι συζητάμε σήμερα.

Χρήστος Φωτόπουλος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων, μιλώντας στο MEGA, 13 Ιουνίου 2014:

«Δυστυχώς υπάρχουν και αυτοί οι ανεγκέφαλοι, οι εγκληματικές φυσιογνωμίες στους κόλπους της αστυνομίας.»

Στην ίδια εκπομπή, για το πασίγνωστο περιστατικό με τη φωτογραφία του αστυνομικού με τη σιδηρογροθιά στο χέρι, λέγοντας: «τα έχω δει και με πεισμώνουν γιατί δεν έχουν αντιμετωπιστεί με τρόπο παραδειγματικό».

Ο ίδιος το 2011 για τη στάση συναδέλφων του στα τότε επεισόδια:
«Ζητάω συγγνώμη από τους πολίτες. Είναι ντροπή.»
«Αν είναι έτσι, τότε είμαστε άτακτο σώμα και κάποιος πρέπει να μας βάλει σε τάξη.»
«Αν αυτό λέγεται δημοκρατία και ομαλή λειτουργία και ενδεδειγμένος τρόπος λειτουργίας της αστυνομίας, βροντοφωνάζω όχι. Ντροπή, ντροπή, ντροπή.»

Ο ίδιος το 2012 σε πρωινή εκπομπή στη ΝΕΤ:
– Δημοσιογράφος: Υπήρχαν προβοκάτορες;
– Φωτόπουλος: Πάντα υπάρχουν…
– Δημοσιογράφος: … σε συνεργασία με την ΕΛΑΣ;
– Φωτόπουλος: Δεν το γνωρίζω αυτό… Πάντως, η λειτουργία χτες αυτό καταδεικνύει…

Ο κύριος Σκουρλέτης το 2011 στο δελτίο ειδήσεων του MEGA:

«Κουκουλοφόροι έβγαιναν από τις κλούβες της αστυνομίας σε όλο το μήκος της πορείας, σε πλήρη συνεννόηση με τους αστυνομικούς, οι οποίοι δημιούργησαν επεισόδια … και έχουν καταφέρει αυτή τη στιγμή να έχουν μετατρέψει το Σύνταγμα σε πεδίο μάχης … μιλάμε με απόλυτη βεβαιότητα και ευθύνη διότι υπάρχουν φωτογραφίες … που δείχνουν τέτοιους ανθρώπους να βγαίνουν από αστυνομικά οχήματα, πρόκειται για έναν σχεδιασμό κύκλων θέλετε; Επισήμως; Του παρακράτους θέλετε; Πέστε το όπως θέλετε.»

Δελτίο Τύπου της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Αθήνας για την πορεία της 17 Νοέμβρη 2014

«Παράλληλα όμως θέλουμε να καταγγείλουμε για πρώτη φορά κάτι που είδαμε με τα μάτια μας.
Αστυνομικοί της κρατικής ασφάλειας στη συμβολή των οδών Χ. Τρικούπη και Ακαδημίας είχαν μαζί τους σε «κοινή θέα» μολότοφ.
Ας μας εξηγήσει ο κύριος Κικίλιας τι δουλειά έχουν οι μολότοφ σε χέρια μη τρομοκρατών».

Ο βουλευτής τότε κ. Νότης Μαριάς προς τον κ. Καραγκούνη το 2013 σε πρωινή εκπομπή στον ΑΝΤ1:

«Να μαζέψεις τους προβοκάτορες που κατήγγειλε η κυρία Παπαρήγα ότι έμπαιναν στις κλούβες των ΜΑΤ … έχω κάνει έγγραφο και στον κ. Δένδια.»

Δημοσίευμα του Γιώργου Καραϊβάζ με τίτλο «Υπάρχουν κουκουλοφόροι αστυνομικοί;» με αποκαλυπτικές φωτογραφίες, 22 Οκτώβρη 2011:

«Τις τελευταίες ημέρες διαπιστώνουμε με έκπληξη να παραβιάζονται ανοιχτές θύρες της λογικής. Βλέπουμε με … ιερή έκπληξη την ηγεσία της Αστυνομίας ν’ αποκρούει συλλήβδην τον ισχυρισμό ότι υπάρχουν κουκουλοφόροι αστυνομικοί.»

«έχουμε την αίσθηση ότι δεν υπάρχει αστυνομικός συντάκτης ο οποίος διανύει τον πρώτο μήνα της …”θητείας” του στο συγκεκριμένα ρεπορτάζ, που να μην ξέρει ότι υπάρχουν κουκουλοφόροι αστυνομικοί. Και δεν μιλάμε για τους Εκαμίτες, ούτε αυτούς της Αντιτρομοκρατικής … Αναφερόμαστε στις ομάδες συλλήψεων που συγκροτούνται από την Κρατική Ασφάλεια, προκειμένου όπως το λέει ο τίτλος τους, να πιάνουν όσους είτε οι ίδιοι αντιλαμβάνονται να βιαιοπραγούν, είτε υποδεικνύονται από τα ΜΑΤ ότι πραγματοποιούν έκνομες ενέργειες.»

«Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι εάν υπάρχουν κουκουλοφόροι αστυνομικοί της Κρατικής Ασφάλειας, επειδή η απάντηση είναι αυτονόητα εύκολη. Και βέβαια υπάρχουν.»

Ο ίδιος δημοσιογράφος επανήλθε την επόμενη μέρα με νέο άρθρο με τίτλο «Υπάρχουν κουκουλοφόροι αστυνομικοί; Νο 2», όπου αναφέρει:

«υπάρχουν δύο κατηγορίες κουκουλοφόρων αστυνομικών. Αυτών που κατεβαίνουν στις πορείες ως ομάδες συλλήψεων, τους οποίους πολλές φορές τους βλέπουμε στην είσοδο της ΓΑΔΑ στο στάδιο της προετοιμασίας τους κι εκείνους τους “αθέατους” που κυκλοφορούν ως εισοδιστές στα Εξάρχεια για τη συλλογή πληροφοριών και που όπως πολύ σωστά επισήμανε αναγνώστης μας, όταν έρχεται η ώρα των συγκρούσεων … φυσικά θα σπάσεις και καμία τζαμαρία για να μην σε καταλάβουν οι αναρχικοί, μετά θα πετάξεις καμία πέτρα στους φίλους σου, τις σειρές σου τους ΜΑΤατζήδες πάλι για να μην σε καταλάβουν οι αναρχικοί -επειδή, μην ξεχνιόμαστε δεν σε ξέρουν ήδη.»

«… στη δεύτερη κατηγορία, πετάς πέτρες και σπάζεις τζάμια ως κουκουλοφόρος αστυνομικός για να μη σε πάρουν χαμπάρι οι για τις ανάγκες της υπηρεσίας σύντροφοι και σε λιντσάρουν στο λεπτό. Δεν είδα πουθενά να διαφωνούμε μέχρι τώρα με αμφισβητίες και “προτεστάντες”. Για εμάς άλλο είναι το θέμα. Γιατί για κάτι που ομόφωνα συμφωνούμε, η ηγεσία της αστυνομίας δηλώνει έκπληκτη κι ανήξερη; Γιατί παραβιάζει τα σύνορα της λογικής δηλώνοντας ότι δεν υπάρχουν κουκουλοφόροι αστυνομικοί; Ας το παραδεχτεί επιτέλους, κι από κει και πέρα ας αναζητηθούν οι όποιες ενδεχόμενες πιθανές δράσεις στο πλαίσιο παρακρατικών ή προβοκατόρικων λειτουργιών και σχεδίων.»

29 Ιουνίου 2011 – Δημοσίευμα ειδησεογραφικού ιστότοπου με πολύ μεγάλη επισκεψιμότητα με τίτλο «Ασφαλίτες έκαψαν τα McDonald’s;»

«Μια ομάδα επιχειρεί να προκαλέσει ζημιές και στη συνέχεια να πυρπολήσει το ταχυφαγείο. Ένας από τους νεαρούς παραμένει μόνος κάτω από μία κολόνα, όταν η διμοιρία των ΜΑΤ πραγματοποιεί επίθεση στο σημείο αυτό. Ο άνδρας με το σκούρο μπλουζάκι δεν αντιστέκεται και ο αστυνομικός τον τραβά και τον ρίχνει κάτω, ακινητοποιώντας τον. Την ώρα που λογικά θα προχωρούσε στη σύλληψή του, κάτι συμβαίνει, ο νεαρός σηκώνεται, ξεσκονίζεται και αποχωρεί με βήμα σημειωτόν, σαν να μη συμβαίνει απολύτως τίποτε. Το συμβάν τελειώνει εδώ.
Ακόμη μία λεπτομέρεια. Οι αστυνομικοί δεν έκαναν τίποτε για να σβήσουν τη φωτιά που είχε ξεσπάσει, αλλά ακόμη δεν είχε πάρει διαστάσεις.»

Κλείνω τον κύκλο των αναφορών με σταχυολόγηση από ένα πολύ πρόσφατο άρθρο των κυρίων Μπασκάκη και Ψαρρά στην ΕΦΣΥΝ της 7ης Δεκεμβρίου με τίτλο «Σε γνωρίζω απ’ την κουκούλα», που γράφτηκε και με αφορμή την συγκεκριμένη διαδικασία άρσης ασυλίας μου, κάνοντας λόγο για «πρωτοφανή απόπειρα φίμωσης του λόγου των βουλευτών μέσα στη Βουλή»

«Ασφαλώς δεν είναι πρώτη φορά που διατυπώνονται στην ελληνική Βουλή παρόμοιοι προβληματισμοί. Πρώτη φορά είναι που επιδιώκεται η ποινικοποίησή τους.»

«Η τοποθέτηση της κ. Αδαμοπούλου επανέφερε στη συζήτηση ένα ζήτημα που απασχολεί εδώ και πολλές δεκαετίες τη Βουλή, χωρίς μέχρι σήμερα κανείς να διανοηθεί να ασκήσει δίωξη στους δεκάδες βουλευτές ή και αρχηγούς κομμάτων που αναφέρονται κατά καιρούς σ’ αυτό. Αναφερόμαστε φυσικά στο ζήτημα των σχέσεων της ΕΛ.ΑΣ. με κάποιους κουκουλοφόρους.»

Στις 20 Δεκέμβρη 2006 ο κ. Χρυσοχοΐδης είχε συνταχθεί με τη θέση μου ότι είναι βολική η ύπαρξη του παρακράτους, κατηγορώντας τη Δεξιά ότι εργαλειοποιεί την παρουσία των κουκουλοφόρων: «Είναι καταπληκτικό, αλλά χαίρεστε, πολώνετε την κατάσταση, δημιουργείτε συνεχώς εντάσεις για να μην ανοίξουν τα πανεπιστήμια, πότε με τους κουκουλοφόρους, πότε με το άσυλο».

Στις 9 Μαρτίου 2007, πάλι ο κ. Χρυσοχοΐδης κατά της Ν.Δ., και πάλι επιβεβαιώνοντας τη θέση μου για την εξαιρετικά ύποπτη διαχρονική αποτυχία σύλληψης των μπαχαλάκηδων: «Δυστυχώς, η παρούσα κυβέρνηση δεν μπορεί να υπηρετήσει ούτε τα θέματα ασφάλειας και τάξης με αποτέλεσμα να ανθεί η βία η αστυνομική και όχι μόνο, και να έχουμε φαινόμενα τα οποία θυμίζουν πολλές φορές άλλες εποχές.» «Ο κ. Τασούλας επιχείρησε να μεταφέρει τη συζήτηση εκεί που θεωρεί ότι είναι το προνομιακό πεδίο, στη δημόσια τάξη και ασφάλεια. Κουκουλοφόροι υπήρχαν πάντα κατά τη διαδρομή των τελευταίων τουλάχιστον τριάντα-σαράντα χρόνων. Και το γιατί κάποιος γίνεται κουκουλοφόρος είναι μια μεγάλη συζήτηση που δεν θα αναπτύξουμε εδώ. […] Εχει συλληφθεί κανείς; Ούτε χθες συνελήφθη πάλι. Φοιτητές διαδηλωτές συνελήφθησαν.»

Το 2007, λοιπόν, ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ και μετέπειτα Υπουργός Δικαιοσύνης, Μιλτιάδης Παπαϊωάννου αναφέρει: «Οι κουκουλοφόροι δρουν είτε με παραλείψεις είτε με την ανοχή του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, για να μην πω πολλές φορές ενδεχομένως και με τη συμμετοχή.»

Τη μεταμφίεση και τον τρόπο δράσης των αστυνομικών είχε περιγράψει ο αρχιφύλακας Α.Α. στο απολογητικό του υπόμνημα (16.2.2007), όπου παραδέχεται ότι «φορούσαμε πολιτική περιβολή και ήμασταν ενδεδυμένοι με τέτοιον τρόπο, ώστε να προσομοιάζουμε κατά το δυνατόν με αυτούς που θα διατασσόμασταν να συλλάβουμε και βεβαίως να μην τραβάμε την προσοχή»«μας είχε απαγορευθεί ρητά να φέρουμε μαζί μας οτιδήποτε θα μπορούσε να αποδείξει με έμμεσο τρόπο την ιδιότητά μας ως αστυνομικών, ούτως ώστε να μπορούμε πιο εύκολα να συμμειγνυόμαστε με τις διάφορες ομάδες των ταραξιών.»

Στις συνεδριάσεις της Βουλής της 29ης και 30ης Ιουνίου 2011, ο κ. Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ μιλά για «αμόκ βίας που έχει στόχο τους χιλιάδες ειρηνικούς διαδηλωτές και στο οποίο συμπράττουν δυνάμεις αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας και κουκουλοφόροι.».

Ο κ. Λαφαζάνης κατήγγειλε «συνέργεια των ΜΑΤ με τους παρακρατικούς κουκουλοφόρους» και υπέδειξε το βίντεο που προβλήθηκε σε τηλεοπτικούς σταθμούς, όπου οι δυνάμεις των ΜΑΤ εμφανίζονται να συντονίζονται με τους κουκουλοφόρους και να τους προσφέρουν οδό διαφυγής.

Ο κ. Παφίλης του ΚΚΕ συνέδεσε τους κουκουλοφόρους με τη δράση των διωκτικών αρχών και μίλησε για «υπόκοσμο, διάφορες περίεργες οργανώσεις και διασυνδέσεις».

Ο κ. Καραθανασόπουλος του ΚΚΕ, ότι η τότε Κυβέρνηση «έστησε προβοκάτσιες» και ότι «αστυνομία και κουκουλοφόροι εξυπηρετούν τον ίδιο ενιαίο στόχο.»

Η κ. Παπαρήγα, ως Γ.Γ. τότε της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, είπε ότι «επισκεφτήκαμε τον κ. Χρυσοχοΐδη και ξέραμε ότι υπήρχε συγκεκριμένος πολιτικός χώρος –και επίσημος και εξωθεσμικός- ο οποίος ήθελε να βάλει ανθρώπους μέσα στη συγκέντρωση με σκοπό να πετάξουν μία μολότοφ και να κάνουν επεισόδια.»

Όχι μόνο δεν ζήτησε τη δίωξή της κανένα σωματείο αστυνομικών, αλλά μετά τη νέα έκρηξη βίας στη συγκέντρωση της 20.10.2011, το ΚΚΕ μίλησε πάλι για σχέση αστυνομίας-κουκουλοφόρων και η κ. Παπαρήγα κατέθεσε στον αρμόδιο εισαγγελέα «Κατά την πολιτική εκτίμηση της γεν. γραμμ. του ΚΚΕ, υπάρχει “σχέση και διαπλοκή επίσημων κέντρων και επιτελείων με ομάδες προβοκατόρων, μέλη συνδέσμων φιλάθλων κ.ά. που, ανάλογα με τη χρονική στιγμή, φέρουν και την αντίστοιχη περιβολή (π.χ. κουκουλοφόροι)» («Καθημερινή», 26.10.2011).

Μιλώντας στο δελτίο ειδήσεων του Mega η κ. Παπαρήγα ήταν σαφέστερη: «Χθες βράδυ στις 2 έξω από τη ΓΑΔΑ υπήρχε ομάδα αστυνομικών και κουκουλοφόροι· τώρα, θα μου πείτε, είναι κουκουλοφόροι που είναι σε σύνδεση με την αστυνομία ή είναι αστυνομικοί που ντύθηκαν κουκουλοφόροι και οι οποίοι πανηγύριζαν και έλεγαν «τους φάγαμε». Την ίδια μέρα στη Σανταρόζα, υπήρχε ομάδα αστυνομικών που έβγαλε τα ρούχα της και έβαλε κουκουλοφόρων» («Ελευθεροτυπία», 21.10.2011).

«Δεκάδες, λοιπόν, οι παλαιότερες αναφορές στη Βουλή για σχέσεις της ΕΛ.ΑΣ. με κουκουλοφόρους, ακόμα και από τον σημερινό υπουργό Προστασίας του Πολίτη, χωρίς βέβαια να διανοηθεί κάποιος την άσκηση δίωξης κατά βουλευτή», επισημαίνουν οι συντάκτες, και αναρωτιούνται «πού ήταν τότε οι βουλευτές της Ν.Δ. και τα αστυνομικά σωματεία που στοχοποίησαν τώρα τη βουλεύτρια του ΜέΡΑ25;»
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Ρουθούνι δεν άνοιξε, μετά από τις δηλώσεις αυτές που σας ανέφερα. Μιλάμε για δημόσιες δηλώσεις υπουργών Προστασίας του Πολίτη, εκπροσώπου Αστυνομικών, πλήθους βουλευτών και κεντρικών πολιτικών παραγόντων, συντακτών, δημοσιεύματα μέσων. Ούτε λόγος για έγκληση εκεί. Εκεί δεν είδαν οι κύριοι της Ένωσης τίποτε συκοφαντικό, τίποτε προσβλητικό, τίποτε να τους θίξει την τιμή, την υπόληψη και την αξιοπρέπεια.

Δύο τα πιθανά σενάρια, λοιπόν, και τα δύο με την ίδια υποκείμενη αιτία:

ή επί τόσα χρόνια αποδέχονταν αδιαμαρτύρητα αυτούς τους επανειλημμένους δημόσιους ισχυρισμούς και άρα είναι τουλάχιστον υποκριτικό και εξαιρετικά ύποπτο να εξανίστανται τώρα από έναν μόνο παρόμοιο δικό μου, και μάλιστα ούτε σε εκπομπή ούτε σε συνέντευξη, αλλά από βήματος Βουλής,

ή η τόσο όψιμη κι επιλεκτική ευαισθησία τους είναι επίσης υποκριτική για άλλο λόγο, γιατί αποτελεί πρόφαση για να εξυπηρετηθεί άλλη σκοπιμότητα: η ταλαιπωρία μου μέχρις πολιτικής και προσωπικής εξόντωσης, γιατί ως βουλευτής αυτού του Κράτους είπα σε ομιλία μου μέσα στο Κοινοβούλιο το κοινό μυστικό που ορισμένοι κάνουν πως δεν ήξεραν, που ορισμένοι συγκεκριμένοι κάνουν πως δεν έχουν ακούσει τόσες και τόσες φορές στην κοινωνία. Γιατί ως γυναίκα, αριστερή, και νέα βουλευτή ενός μικρού κόμματος έξω από μηχανισμούς και πάτρωνες, με θεωρούν μάλλον μειονότητα και εύκολο στόχο οι τάχα άγρυπνοι προστάτες της τιμής της Ελληνικής Αστυνομίας.

Επί των νομικών ζητημάτων, τώρα:

Η Επιτροπή σύμφωνα με το άρ. 83 του Κανονισμού της Βουλής «ερευνά εάν η πράξη για την οποία ζητείται η άρση της ασυλίας συνδέεται με την πολιτική ή κοινοβουλευτική δραστηριότητα του Βουλευτή ή η δίωξη, η μήνυση ή η έγκληση υποκρύπτει πολιτική σκοπιμότητα και σε αντίθετη περίπτωση εισηγείται την άρση της ασυλίας.» Διαζευκτικά, δηλαδή. Αν συντρέχει το ένα ή το άλλο, δεν υπάρχει άρση καμίας ασυλίας.

Πάμε στο πρώτο σκέλος: αν η πράξη συνδέεται με την πολιτική ή κοινοβουλευτική δραστηριότητα του Βουλευτή. Είναι πραγματικά προσβλητικό για τη νοημοσύνη όλων να συζητούμε καν εάν η επίμαχη αναφορά μου συνδέεται με οτιδήποτε άλλο εκτός από πολιτική ή κοινοβουλευτική δραστηριότητα, γιατί είναι απολύτως αυτονόητο ότι μια βουλευτική τοποθέτηση στην Ολομέλεια δεν μπορεί ποτέ να είναι κάτι άλλο εκτός από πολιτική και κοινοβουλευτική πράξη, σωρευτικά μάλιστα. Τι κάνουμε δηλαδή στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες; Μιλάμε καφενειακά ως ιδιώτες; Αυτό το παράλογο όσοι θέλουν καιροσκοπικά να το παραδεχτούν σήμερα, καλά θα κάνουν να το περιορίσουν στους εαυτούς τους, και σε κάθε περίπτωση να σκεφτούν πολύ προσεκτικά τι προηγούμενο δημιουργεί η στάση τους αυτή.

Ως προς το δεύτερο σκέλος, αυτό της πολιτικής σκοπιμότητας, απάντησα μόλις πριν λίγα λεπτά. Βουνό οι πολύ σοβαρότερες καταγγελίες τόσα χρόνια, αντίδραση μηδέν. Είπε η Αδαμοπούλου το 1% από αυτά, μήνυση και άρση ασυλίας. Αλήθεια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι κανείς που να πιστεύει ότι αυτό είναι συμπτωματικό και τυχαίο; Είναι κανείς που να πιστεύει ότι ένα συνδικαλιστικό όργανο δεν δρα και με πολιτική σκοπιμότητα; Ή θα κάνουμε το άσπρο-μαύρο όταν η πραγματικότητα της ανοίκειας στοχοποίησης μιλά από μόνη της;

Βεβαίως και η έγκληση είναι αποτέλεσμα πολιτικής σκοπιμότητας, αφού στοχεύει στη φίμωσή μου. Όπως ξαναείπα και στην Επιτροπή και όπως έχει διαπιστώσει η επιστήμη, αυτές οι μηνύσεις στέλνουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι «υπάρχει τίμημα για την ανοικτή πολιτική έκφραση». Στόχος γίνομαι ο εγώ προσωπικά ως προς το δικαίωμά μου στην έκφραση και το δικαίωμά μου στην κριτική, στο πλαίσιο άσκησης της κοινοβουλευτικής δραστηριότητάς μου, αλλά στόχος γίνεται και ο στενότερος και ευρύτερος πολιτικός χώρος στον οποίο ανήκω. Το ΜέΡΑ25 και η Αριστερά.

Τόσο στην Επιτροπή όσο και στη σημερινή συνεδρίαση εφαρμοστέα διάταξη είναι το άρθρο 61 του Συντάγματος, που λέει ότι «ο Βουλευτής δεν καταδιώκεται ούτε εξετάζεται με οποιονδήποτε τρόπο για γνώμη ή για ψήφο, που έδωσε κατά την άσκηση των βουλευτικών του καθηκόντων». Εδώ σαφώς το κρίσιμο στοιχείο είναι η γνώμη, αφού τα βουλευτικά καθήκοντα προκύπτουν εξ ορισμού για τον λόγο που σας προανέφερα.

Μάλιστα, το άρθρο 61 υπερέχει σαφώς του 62 και ως ειδικότερη διάταξη, είναι δηλαδή lex specialis, όπως λέμε στα νομικά. Γιατί είναι ειδικότερη; Γιατί στην παράγραφο 2 του άρθρου 61 εισάγεται η εξαίρεση «για συκοφαντική δυσφήμηση κατά τον νόμο», δηλαδή ακριβώς για αυτό που καταχρηστικά μου προσάπτεται από το εγκαλούν Σωματείο. Θα σχολιάσω στο σημείο αυτό μια αποστροφή του λόγου του κ. Πλεύρη στην Επιτροπή. Μας είπε ο κ. Πλεύρης: «εγώ, πιστεύω ότι εδώ πέρα είναι σαφές ότι, όταν έρχεται μηνυτήρια αναφορά για συκοφαντική δυσφήμηση, ξεκάθαρα από το Σύνταγμα η συκοφαντική δυσφήμηση εξαιρείται της γνώμης και της ψήφου.» Μα, κύριε Πλεύρη, δεδομένου ότι -όπως είπατε κατ’ επανάληψη κι εσείς κι ο κ. Αθανασίου- η Επιτροπή δεν μπορεί να εξετάσει τη βασιμότητα της έγκλησης, τότε δεν έχει κανένα νόημα η συνεδρίαση της Επιτροπής και κατόπιν της Ολομέλειας κάθε φορά που κατατίθεται μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση. Να έρθει να πει τι ακριβώς η Επιτροπή και η Ολομέλεια με αυτή την ερμηνεία που δίνετε και δεδομένου ότι αμφισβητείτε ευθέως ότι μια κοινοβουλευτική ομιλία συνιστά άσκηση βουλευτικού καθήκοντος; Με το δικό σας σκεπτικό, το μόνο που μένει στη Βουλή να κάνει είναι να άρει αυτομάτως την ασυλία γιατί δήθεν η συκοφαντική δυσφήμιση εξαιρείται της γνώμης. Μιλάμε για αδιανόητα νομικά και λογικά άλματα.

Αν ο συντακτικός νομοθέτης ήθελε να έχει συνδέσει την περίπτωση αυτή με ενεργοποίηση του άρθρου 62, θα την είχε συμπεριλάβει εκεί στην προ έτους μόλις αναθεώρηση. Είναι σαφές ότι δεν υπήρχε καμία τέτοια βούληση και ότι αυτή τη στιγμή γίνεται μια ηθελημένη παρερμηνεία του Συντάγματος. Δεν υπάρχει κανένα άρθρο 62 εδώ, υπάρχει μόνο άρθρο 61, για το οποίο μάλιστα έχει παρέλθει και η σχετική αποσβεστική προθεσμία. 23 Οκτωβρίου παρέλαβε ο κ. Πρόεδρος της Βουλής την έγκληση. Μια έγκληση πρόδηλα αβάσιμη και στερούμενη νομιμοποίησης, γεγονός που επίσης οφείλατε να δείτε για να ελέγξετε την καταχρηστικότητά της στο πλαίσιο της σκοπιμότητας. Σήμερα, 16 Δεκέμβρη, έχουν ήδη παρέλθει 54 ημέρες, βρισκόμαστε δηλαδή ήδη 9 μέρες μετά τις 45 που θέτει το Σύνταγμα στο άρθρο 61 παρ. 2 δεύτερο εδάφιο. Εν ολίγοις, σε περίπτωση που η πλειοψηφία αποφασίσει να υιοθετήσει τα σοβαρά ερμηνευτικά σφάλματα που αποδόμησα, μοιραία θα παραβιάσει το συνταγματικά ανέγκλητο και θα θέσει τον εαυτό της εκτός συνταγματικής νομιμότητας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Δεν υπάρχει κανένα απολύτως ηθικό, λογικό και νομικό έρεισμα ούτε στην έγκληση ούτε στην τυχόν άρση της ασυλίας. Ας είμαστε, τουλάχιστον, ειλικρινείς ως προς τα βασικά: από εδώ μέσα, από τον ναό της δημοκρατίας, ίσως ξεκινήσει σήμερα μια νέα, σκοτεινή εποχή. Μια εποχή που πιθανώς θα τη βαρύνει ως στίγμα ένα πολύ θλιβερό «δεδικασμένο» τιμωρητικής λογοκρισίας και χειραγώγησης. Σήμερα ίσως η Αδαμοπούλου, αύριο ποιος ξέρει πόσοι και ποιοι ακόμη;

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.

Μετάβαση στο περιεχόμενο