Η αμυντική συμφωνία Ελλάδας – Γαλλίας έρχεται ως παράγωγο της συμφωνίας για την αγορά από πλευράς μας τριών φρεγατών τύπου Belh@rra –με το δικαίωμα προαίρεσης μίας ακόμα. Η γαλλική αμυντική βιομηχανία, μετά το κάζο της ακύρωσης από την Αυστραλία παραγγελίας ύψους δεκάδων δισ ευρώ, λόγω της συμφωνίας AUKUS, πήρε το πράσινο φως από την Ουάσινγκτον να αποτανθεί στις πάντα πρόθυμες –συνθηκολογημένες– ελληνικές κυβερνήσεις να αυξήσουν το δημόσιο χρέος, για να αγοράσουν όπλα έναντι προστασίας –όπου δήθεν προστασία η «Στρατηγική Εταιρική Σχέση».
Τα άρθρα που θέτουν το πλαίσιο της συνεργασίας, υποκρύπτουν –όχι με ιδιαίτερη επιμέλεια– τον βασικό στόχο του Εμμανουέλ Μακρόν, την επιτάχυνση δηλαδή Ευρωπαϊκού Στρατού με τη Γαλλία ηγέτιδα δύναμη. Για παράδειγμα αναφέρονται δράσεις στα πλαίσια της PESCO, της Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας στον αμυντικό τομέα, στον οποίο η Ελλάδα είναι μέλος. Ο μηχανισμός αυτός αποτελεί προπομπό του Ευρωπαϊκού Στρατού, θέλοντας «να εναρμονίσει τις εθνικές ένοπλες δυνάμεις και τα εξοπλιστικά προγράμματα». Όλα αυτά βέβαια κατόπιν διαπιστευτηρίων που έχουν δοθεί εκατέρωθεν στο ΝΑΤΟ, γιατί όπως αναφέρεται ρητά, «το ΝΑΤΟ παραμένει το θεμέλιο της συλλογικής άμυνας Ελλάδας και Γαλλίας», κοινώς, «καλά τα συμφωνούμε, άλλα εν τέλει ισχύει ό,τι πει το ΝΑΤΟ, δηλαδή οι ΗΠΑ».
Όσον αφορά το σκέλος της αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής σε αντίθεση με το αόριστο, γενικόλογο και ενταγμένο στο πλαίσιο της Στρατηγικής Συνεργασίας άρθρο περί αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής, σε περίπτωση “διαπιστωμένης από κοινού” ένοπλης επίθεσης στην επικράτεια μιας από τις δύο, το άρθρο 18, που είναι ιδιαίτερα σαφές στο μέρος «ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ», αναφέρεται επί λέξει: Η στρατιωτική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών μπορεί να λάβει τις εξής μορφές… (ι) «Συμμετοχές σε κοινές αναπτύξεις δυνάμεων ή αναπτύξεις σε θέατρα επιχειρήσεων προς υποστήριξη κοινών συμφερόντων, όπως, για παράδειγμα, τις υπό Γαλλική διοίκηση επιχειρήσεις στο Σαχέλ». Μα έχει η Ελλάδα συμφέροντα στο Σαχέλ; Σύμφωνα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά και τον προκάτοχό του Α. Τσίπρα, έχει. Κατά την υπογραφή της αγοράς και κατόπιν της δήθεν Στρατηγικής Εταιρικής Συμφωνίας, ο κ. Μητσοτάκης ανέφερε, μεταξύ άλλων, και τα «γεωστρατηγικά συμφέροντα της Ελλάδας στο Σαχέλ». Κι όλα αυτά τη στιγμή που η Γαλλία λειτουργεί ξεκάθαρα ως μια νεο-αποικιοκρατική δύναμη στη Δυτική Αφρική, διεξάγοντας ιμπεριαλιστικούς πολέμους ολέθρου και θανάτου.
Τέλος, στο μέρος με τίτλο «ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ ΤΩΝ ΕΞΟΠΛΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ ΑΜΥΝΑΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ», γίνεται ξεκάθαρο το λεόντειο και εν πολλοίς περιπαικτικό για τη χώρα μας περιεχόμενο της εν λόγω αμυντικής συνεργασίας. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι οι δύο χώρες θα αναπτύξουν βιομηχανική εταιρική σχέση, κάθε φορά που αναζητούν εξοπλισμούς, μεταξύ ελληνικών και γαλλικών αμυντικών εταιρειών! Αν δεν ήταν τραγικό, θα ήταν εξαιρετικά αστείο. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η ελληνική αμυντική βιομηχανία έχει σκόπιμα απαξιωθεί, ιδιαίτερα τα τελευταία έντεκα μνημονιακά χρόνια. Το να αναφέρονται «ελληνικές αμυντικές εταιρείες» αποτελεί εμπαιγμό της χώρας μας από μια δήθεν δύναμη, τη Γαλλία, η οποία απλώς έχει βρει έναν μπόσικο εταίρο για να τους πουλά όπλα και δήθεν προστασία!
Μην ξεχνάμε ότι τον Ιανουάριο του 2022 η Γαλλία αναλαμβάνει την εξάμηνη Προεδρία του Συμβουλίου στην ΕΕ, κατά την οποία αναμένεται να πραγματοποιηθεί Διάσκεψη για την Ευρωπαϊκή Αμυντική Ένωση και τον Απρίλιο, η χώρα έχει και προεδρικές εκλογές. Είναι δεδομένο ότι ο Μακρόν απλώς φροντίζει την –υπαρκτή– αμυντική βιομηχανία της χώρας του και φυσικά μεθοδεύει την επανεκλογή του, χωρίς να ενδιαφέρεται επ’ ουδενί για τα ελληνικά συμφέροντα.
Επιπλέον, μόλις πριν μερικές μέρες, η Κυβέρνηση πέρασε από τη Βουλή ΝΑΤΟΪΚΗ συμφωνία για τη δημιουργία Κέντρου Αριστείας στην Ολοκληρωμένη Αντιαεροπορική και Αντιπυραυλική Άμυνα στα Χανιά, με τη συμμετοχή της Τουρκίας, φυσικά ως συμμάχου-μέλους του ΝΑΤΟ. Από τη μια λοιπόν η χώρα μας εξαναγκάζεται να αγοράσει Ραφάλ και Φρεγάτες για να προστατευθεί από την Τουρκία (αυτό είναι το αφήγημα του εθνικιστικο-μαξιμαλιστικού τόξου – ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛΛ), από την άλλη εκπαιδευόμαστε από κοινού με την Τουρκία, στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, στην αντιπυραυλική (βλ. φρεγάτες) και αντιαεροπορική (βλ. Ραφαλ) άμυνα. Τελικά τα όπλα τα αγοράζουμε απλώς και μόνο για να δίνουμε στους «προστάτες» μας, βλ. Μεγάλες Δυνάμεις, τα εκβιαστικά, υπέρογκα ποσά της δήθεν προστασίας που μας πουλούν.
Όσον αφορά τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ των Τσίπρα – Παππά – Δραγασάκη, έχει υιοθετήσει πλήρως το αφήγημα του εθνικιστικού μαξιμαλισμού. Θα καταψηφίσει μεν την αμυντική συμφωνία, αλλά μάλλον θα υπερψηφίσει, σίγουρα δεν θα καταψηφίσει πάντως, τις φρεγάτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα, ο οποίος είναι ελεύθερος από αυταπάτες πλέον, αποδέχεται την κούρσα των εξοπλισμών, τις φερόμενες ως «προστάτιδες δυνάμεις» κλπ, αλλά, όπως και με τα μνημόνια, αυτός θα τα διαχειριζόταν λίγο καλύτερα! Εδώ βέβαια να τονίσουμε ότι στα θέματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής, ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα, ως κυβέρνηση, έκανε ακριβώς ό,τι του έλεγαν οι σχετικές δυνάμεις, βλ. την κατάπτυστη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας για μεταναστευτικό που μετέτρεψε την Ελλάδα σε buffer zone της ΕΕ.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.