H φανερή ή κρυφή πρόθεση της κυβέρνησης να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογικές διαδικασίες κατά τη θερινή περίοδο αποκλείει αντικειμενικά μεγάλο μέρος της νεολαίας από τη συμμετοχή του στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι.
Πρόκειται, κυρίως, για νέους και νέες που εργάζονται εποχικά, μακριά από τον τόπο άσκησης του εκλογικού τους δικαιώματος, αλλά και για φοιτητές/ριες που εξακολουθούν για ποικίλους λόγους να βρίσκονται στα πανεπιστήμιά τους.
Είναι εξοργιστική η οφθαλμοφανής περιφρόνηση προς την εργαζόμενη και τη σπουδάζουσα νεολαία μέσα σε αβέβαιες, εξευτελιστικές και εξουθενωτικές συνθήκες εργασίας και ζωής. Η γενιά που επιδιώκεται να αποκλειστεί από τις εκλογές δηλώνει, σε διάφορες έρευνες, πως τα σημαντικότερα γεγονότα που τη σημάδεψαν ήταν η υπογραφή μνημονίων από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, οι αλλεπάλληλες οικονομικές κρίσεις, η κλιματική απορρύθμιση και οι απειλές ενός πολέμου, μιας πανδημίας ή μιας φυσικής καταστροφής.
Δεν είναι τυχαίο, επομένως, που οι νέοι ηλικίας 25-34 ετών -στους οποίους τόσο ο κ. Μητσοτάκης όσο και άλλοι αρχηγοί συστημικών κομμάτων στρέφονται με περίσσια υποκρισία για να ζητήσουν την ψήφο τους- εκφράζουν με ποικίλους τρόπους, εδώ και μια δεκαετία, τη δυσαρέσκειά τους προς πολιτικές διαδικασίες και συμπεριφορές, προς τη διαφθορά και την αναξιοκρατία. Είναι η γενιά η οποία, με τους αγώνες της από τα πανεπιστήμια μέχρι τις απεργίες στην Ε-food και τη Wolt, διεκδικεί σθεναρά την αλλαγή και τη ρήξη με την ασύδοτη εκμετάλλευση των αφεντικών και των μεσαζόντων τους.
Μπορεί, βεβαίως, μια μη αμελητέα μειοψηφία (21,6%) να θεωρεί πλέον άνευ σημασίας τη διαφορά «Δεξιά – Αριστερά», άποψη που συγκεντρώνει υψηλότερα ποσοστά σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, και μόλις 12,8% να εξακολουθεί να εμπιστεύεται το ευρύτερο παραδοσιακό πολιτικό σύστημα (βουλευτές, συνδικαλιστές κ.ά.).
Ωστόσο, οι νέοι και οι νέες εξακολουθούν να αντλούν τα πρότυπά τους από τον κόσμο της επιστήμης και της τέχνης, να επιθυμούν εφαρμόσιμες πολιτικές που να τους αφορούν και συνεκτικό όραμα για το μέλλον. Και επειδή στην πλειονότητά τους οι νέοι άνθρωποι επιθυμούν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα στρεφόμενοι προς την ευρύτερη Αριστερά -το ποσοστό αυτό ανέρχεται συνολικά στο 42,6%, έναντι 24,6% που προτιμούν τη Δεξιά-, ουδείς θα έπρεπε να τους στερήσει το δικαίωμα να ψηφίσουν σε περίπτωση δεύτερων εκλογών.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες και στις ανούσιες συχνά συζητήσεις μεταξύ πολιτικών εκπροσώπων, χωρίς προγραμματικό διάλογο και συγκεκριμένες προτάσεις για την επόμενη μέρα, η τροπολογία που κατέθεσε στις 30/3/2023 στη Βουλή το ΜέΡΑ25 με θέμα «Ψήφος για όλους και όλες – ακώλυτη άσκηση του εκλογικού δικαιώματος από το εποχικό προσωπικό στον τουριστικό κλάδο στον τόπο εργασίας και των φοιτητριών/ών στον τόπο σπουδών», είναι μια συγκροτημένη και εφικτή πρόταση.
Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας, «έχει παγιωθεί, από το 2010 και μετά, το εκλογικό δικαίωμα των δεκάδων αυτών χιλιάδων νέων εποχικά εργαζόμενων στον τουρισμό και ευρύτερο τουρισμό (σεζόν) να καθίσταται υπό αίρεση: ισχύει, αρκεί οι εκλογές να μη γίνουν καλοκαίρι! Αυτό συνιστά παθογένεια που απαιτεί άμεσα θεραπεία από το νομοθετικό σώμα!
Ιδια ζητήματα εγείρονται και για τον φοιτητικό κόσμο, που σπουδάζει σε τόπο διάφορο του τόπου που ασκεί τα εκλογικά του δικαιώματα.
Με την παρούσα νομοθετική παρέμβαση – τροπολογία του ΜέΡΑ25 για τη διασφάλιση του ύψιστου δημοκρατικού δικαιώματος του εκλέγειν, του αποφασίζειν δηλαδή, σε όλες, όλους, ολ@, σκοπείται η θεραπεία της παραπάνω παθογένειας και η διασφάλιση της ακώλυτης άσκησης του εκλογικού δικαιώματος στον τόπο εργασίας και στον τόπο σπουδών».
Πρόκειται για ό,τι συνεπέστερο θα μπορούσε να προτείνει ένα κόμμα της Αριστεράς για τους νέους, ιδίως, μετά το έγκλημα στα Τέμπη. Μια τροπολογία που προκαλεί όχι μόνο την κυβέρνηση, αλλά θέτει σε «δοκιμασία» και τα υπόλοιπα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης.
Διότι, αν υποστήριζαν μια τέτοια ρεαλιστική και ανατρεπτική λογική των πραγμάτων, θα είχαν την ευκαιρία όχι μόνο να «θεραπεύσουν» χρόνιες παθογένειες του συστήματος αλλά και να αποδείξουν, τιμώντας και όχι απλώς «αγαπώντας», όπως είπε ο Γιάνης Βαρουφάκης, και την απλή αναλογική και τη νεολαία αυτού του τόπου. Διότι τι άλλο από απαξίωση και κοροϊδία σημαίνει το να δηλώνεις ότι οι νέοι είναι το μέλλον της χώρας και, συγχρόνως, να τους στερείς το δικαίωμα να εκφραστούν πολιτικά με την ψήφο τους; Ευτυχώς για τους νέους, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, και μέλλον έχουν και τρόπους θα βρουν να το πάρουν στα χέρια τους. Αυτοί που σίγουρα δεν έχουν μέλλον, πολιτικό μέλλον, είναι όσοι τους περιφρονούν και τους φοβούνται.
● Για τα αναφερόμενα στατιστικά στοιχεία, βλ. σχετικά την έρευνα.
Αλεξάνδρα Κορωναίου, Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας, πρώην κοσμήτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Πηγή: efsyn.gr
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
