Το δικαίωμα στην άδεια εξόδου από τη φυλακή, εκ του νόμου, δεν σχετίζεται ούτε με το αδίκημα του καταδίκου ούτε με την ποινή που του επιβλήθηκε, αλλά με τη συμπεριφορά εντός της φυλακής, την εκτίμηση για την πιθανότητα διάπραξης νέων αδικημάτων και τον συγκεκριμένο τόπο κατοικίας. Η πρώτη άδεια στον κατάδικο, Δημήτρη Κουφοντίνα, χορηγήθηκε με αρκετή καθυστέρηση – 16 χρόνια μετά την καταδίκη του – σε διπλάσιο δηλαδή από τον προβλεπόμενο από τη νομοθεσία χρόνο. Ωστόσο, οι εισαγγελείς που συμμετείχαν στα Συμβούλια Αδειών για τη συγκεκριμένη άδεια υπέστησαν πειθαρχικές διώξεις, ενέργειες που προκαλούν σοβαρά ερωτηματικά  δεδομένου ότι οι εισαγγελείς δεν είχαν παραβιάσει κάποια διάταξη του νόμου και απλά εξέφρασαν τη δικανική τους κρίση ενώ ο Κουφοντίνας έκανε αποδεδειγμένα καλή χρήση των αδειών. Με δεδομένο ότι  οι δύο συγκεκριμένοι εισαγγελείς υπέβαλαν αίτημα αποχής, όταν ο Κουφοντίνας ζήτησε την τρίτη κανονική του άδεια στις 9 Μαρτίου, το αίτημα της άδειας δεν μπορούσε να εξεταστεί, επειδή δεν υπήρχε πλέον αρμόδιος εισαγγελέας για να το πράξει.

Το ΜέΡΑ25 δηλώνει ότι το χωρίζουν τεράστιες ιδεολογικές διαφορές με τον Δημήτρη Κουφοντίνα. Ωστόσο, έχοντας υπόψη και την ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Σωφρονιστικών Υπαλλήλων που εκτιμά “ως απολύτως άδικες τις πειθαρχικές διώξεις” των δύο συγκεκριμένων εισαγγελέων, το ΜέΡΑ25 θεωρεί ότι ο νόμος είναι απρόσωπος και, εφόσον, πληρούνται οι προυποθέσεις του, πρέπει να δίνεται άδεια στον κάθε φυλακισμένο, άρα και στον Δημήτρη Κουφοντίνα, ασχέτως των εγκλημάτων τα οποία διέπραξε, καθώς η δημοκρατία δεν πρέπει να εκδικείται τους φυλακισμένους.