Ο Ζόραν Ζάεφ προκήρυξε πρόωρες εκλογές στη Β.Μακεδονία, μετά την αποτυχία λήψης ομόφωνης απόφασης μεταξύ των χωρών-μελών της ΕΕ αναφορικά με την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύεσεων μεταξύ Αλβανίας και Β.Μακεδονίας.
Το διακύβευμα στις εκλογές θα είναι οι Πρέσπες, η αντιπολίτευση προφανώς αυτό θα θέσει πρώτο στην ατζέντα και άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος της πρόωρης κάλπης, η μη τήρηση της συμφωνίας από την πλευρά της ΕΕ. Το Μακεδονικό λοιπόν θα επανέλθει και στην εγχώρια δημόσια ατζέντα ως αντιδάνειο. Αυτό θα φέρει αντιμέτωπους ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με εμάς να είμαστε οι μονοι που διαφοροποιούμαστε ως τρίτη πολιτική οπτική, καθώς η πάγια θέση μας είχε προβλέψει το σημερινό βατερλό.
Η ΕΕ αθέτησε μια συμφωνία. Οι γείτονές μας έκαναν δημοψήφισμα με το ερώτημα: «Είστε υπέρ της ένταξης σε Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ με την αποδοχή της συμφωνίας μεταξύ της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και την Ελλάδα;», ένα σαφές νταραβέρι, ένα δούναι και λαβείν, όπου η μεν Ελλάδα αίρει το βέτο της για ένταξη σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, η δε ΠΓΔΜ ικανοποιεί την απαίτηση της Ελλάδας για αλλαγή ονόματος της χώρας! Και άλλαξε το όνομα, και ήρθη το βέτο από την Ελλάδα, αλλά ξαφνικά εμφανίστηκαν άλλοι παίκτες, πολύ πιο δυνατοί από την Ελλάδα, που έγειραν απαιτήσεις και κυρίως αντιρρήσεις: Γαλλία, Δανία, Ολλανδία. Γιατί λένε όχι; Επειδή δεν έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και δη στο βάθος που χρειάζεται, έτσι λένε επισήμως, αλλά αν το καλοσκεφτούμε έτσι είναι κιόλας, δεν λένε ψέματα, απλώς εκφράζουν ιδιαιτέρως αόριστα την αλήθεια. Και ποια είναι αυτή; Ο βαθμός προσπελασιμότητας. Αλβανία και Β.Μακεδονία είναι αγορές με παρουσία ελληνικού κεφαλαίου, αλλά και τουρκικού και ρωσικού. Για παράδειγμα το μοναδικό διυλιστήριο της Β.Μακεδονίας, η OKTA, ανήκει κατά 80% στα ΕΛΠΕ, δηλαδή κατά 45% στον Λάτση και κατά 35% στο Ελληνικό Κράτος. Τα ΕΛΠΕ, βέβαια, είναι στο ΤΑΙΠΕΔ – από τα items της βιτρίνας – και οδεύουν προς ιδιωτικοποίηση. ( Η πορεία της ΟΚΤΑ παρουσιάζει ενδιαφέρον: η ΠΓΔΜ αποκρατικοποιεί την ΟΚΤΑ, με ένα κομμάτι της να πηγαίνει σε ένα έτερο κράτος, το οποίο έτερο κράτος ωστόσο έρχεται να ξανα-ιδιωτικοποιήσει την ετεροκρατικοποίηση και να το δώσει σε ιδιώτη αλλά ίσως και σε άλλο κράτος, πχ κινεζικό, που μαζί με το 35% των ΕΛΠΕ, θα πάρει και το 28% της ΟΚΤΑ!).
Γαλλία, Ολλανδία, Δανία εκφράζουν την αντίρρηση του πυρήνα στην είσοδο στην Ένωση αγορών όπως της Αλβανίας και της Β.Μακεδονίας που ελέγχονται κατα κύριο λόγο από περιφερειακό κεφάλαιο. Θέλουν πλήρες άνοιγμα όλων των αγορών, ώστε να είναι ευκολότερο για τις εταιρείες του πυρήνα να αυξήσουν μερίδια και προνομιακές σχέσεις, ώστε να λαμβάνουν δυνητικά τη μερίδα του λέοντος από τα έργα υποδομής που χρηματοδοτεί η ΕΕ. Το παιχνίδι είναι μεταξύ του κέντρου και των κοτζαμπάσιδων: η ΕΕ είναι ο Σουλτάνος που θέλει να εντάξει στην αυτοκρατορία μια ακόμα περιοχή αλλά φοβάται τους δικούς του γειτονικούς ντόπιους άρχοντες, που ήδη ελέγχουν σε κάποιο σημαντικό βαθμό τις δύο περιοχές. Οπότε το μετέθεσαν στο χρόνο.
Αυτό όμως οδηγεί ουσιαστικά σε αθέτηση της συμφωνίας, εξ ου και οι εκλογές. Το διακύβευμα λοιπόν θα είναι: αυτοί μας πουλήσαν, εμείς θα το τηρήσουμε; Κι ο Ζάεφ θα παίξει το χαρτί του ΝΑΤΟ, ότι «ναι μεν, η έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων μετατίθεται στο μέλλον, αλλά είμαστε στο ΝΑΤΟ, οπότε αν υπαναχωρήσουμε, θα βγούμε και από εκεί». Το ζήτημα για τους γείτονες ήταν πάντα υπαρξιακό: είναι ένα μικρό κρατίδιο που το νέμονται Αλβανοί και Βούλγαροι, και οι νότιοι, οι πιο ισχυροί από όλους τους γείτονες του, του άλλαξαν και όνομα… Ο λαός αυτός βράζει, ο εθνικισμός καραδοκεί.
Το ΜέΡΑ25 είχε εξ αρχής τονίσει πως η συμφωνία ως περιεχόμενο είναι δικαίη και ακριβής και για τους δύο λαούς, αλλά η εφαρμογή της, το δημοψήφισμα, το ερώτημα και ο τρόπος που έγινε ενείχε τη δυναμική της ολικής ανατροπής της και εν τέλει της ενίσχυσης του εθνικισμού, εκατέρωθεν δε, καθώς ο ένας θα θρέψει τον άλλον. Η Β.Μακεδονία εν τέλει πήρε μόνο το «προνόμιο» να γίνει βάση του ΝΑΤΟ, αλλά χωρίς ένταξη στην ΕΕ. Το ίδιο το ερώτημα του δημοψηφίσματος θα είναι το διακύβευμα των επερχόμενων εκλογών: είσοδο σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, με αντάλλαγμα το όνομα της χώρας. Αυτοί το τήρησαν, στο ΝΑΤΟ μπήκαν, στην ΕΕ όχι. Ουσιαστικά από όλο αυτό, χωρίς να μπαίνουμε στη συζήτηση, «μα καλά, για καλό το λέτε να μπει μια χώρα στην ΕΕ», προκύπτει ο κυνισμός και ο πραγματικός τρόπος λειτουργίας της ΕΕ. Ο ντόπιος κοτζαμπάσης της ΕΕ στην περιοχή, η Ελλάδα, έβαλε τη χώρα να αλλάξει όνομα για να της επιτρέψει να μπει σε ΕΕ και ΝΑΤΟ – κάτι που ήθελε η ΠΓΔΜ για υπαρξιακούς λόγους όπως είπαμε – αλλά στη συνέχεια έρχονται οι ελέφαντες του κέντρου να πουν «όχι τώρα, θα δούμε», καθώς χασμουριούνται, παίρνοντας ελαφρά(;) τη καρδία μια απόφαση που πολιτικά οδηγεί σε αποσταθεροποίηση ένα μικρό κρατίδιο στα Βαλκάνια! Αθετούν μια συμφωνία, επιδεικνύουν τεράστια ασέβεια προς έναν λαό που η ίδια η ΕΕ προέτρεπε να ψηφίσει ΝΑΙ στην αλλαγή του ονόματος της ίδιας του της χώρας με αντάλλαγμα την είσοδο σε αυτή – επειδή ο λαός την είσοδο στην ΕΕ ήθελε κυρίως, όχι στο ΝΑΤΟ – και του γυρίζει κυνικά την πλάτη.
Αυτή είναι η σκληρά δομημένη πάνω στην αρχή της ισχύος και της δύναμης ΕΕ, αυτή την ΕΕ αγωνιζόμαστε να εκδημοκρατίσουμε, το επίδικο της συμφωνίας δεν ήταν και δεν θα έπρεπε ποτέ να είναι η είσοδος της γείτονος στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αλλά η οικοδόμηση καλής συνεργασίας των δύο γειτονικών λαών.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
