Συμπληρώνεται σήμερα ένας χρόνος από την δολοφονία που έλαβε χώρα στον πεζόδρομο της Γλάδστωνος. Ένας χρόνος από τότε που η «νοικοκυροσύνη» συνάντησε την αστυνομική αυθαιρεσία, τις προκαταλήψεις, τα στερεότυπα και φυσικά τις ψευδείς ειδήσεις δολοφονίας χαρακτήρα και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, αλλά η δικαιοσύνη ακόμα να φανεί. Η κοινή γνώμη όμως δεν σώπασε, όσο κι αν προσπάθησαν να την χειραγωγήσουν. Η κοινωνία αντέδρασε και αντιδρά στο στυγερό έγκλημα και σήμερα στις 2 μ.μ. θα γεμίσει με οργή και θλίψη τον μοιραίο αυτό πεζόδρομο αποζητώντας δικαιοσύνη για τον Ζακ – Justice for Zak/Zakie.
Ο Ζακ, ο «μη κανονικός» για την κοινωνία τους, την κοινωνίας της «τάξης και της ασφάλειας των φερόμενων κανονικών, την κοινωνία των παντός είδους «αρίστων» που δεν διστάζουν να ξυλοφορτώνουν μέχρι θανάτου τους κάθε λογής «λαθροεισβολείς» στην κανονικότητα τους. Ο Ζακ ο αγωνιστής, ο ακτιβιστής, ο μπροστάρης στο σπάσιμο του τείχους της «κανονικότητας» τους, άφησε την τελευταία του πνοή στην Ομόνοια στέλνοντας ένα μήνυμα ηχηρό και ισχυρό σε όλους όσους αρνούνται να ακούσουν. Σε αυτούς που επιδεικτικά κλείνουν τα αυτιά τους μέσα σε μια κοινωνία με χιλιάδες κραυγές αγωνίας.
Κραυγές που ούτε η ελληνική δικαιοσύνη δυστυχώς φαίνεται να ακούει. Η ελληνική δικαιοσύνη που ένα χρόνο τώρα δεν έχει καταφέρει να αποδώσει ευθύνες και κατηγορίες. Που ολιγωρεί ενώ οι δράστες συνεχίζουν να κυκλοφορούν αμέριμνοι. Με μια ανάκριση που ενώ έχει τελειώσει από τον περασμένο Απρίλιο, ακόμα δεν έχει υπάρξει ουδεμία παραπομπή στο ακροατήριο, δεν έχει υπάρξει προσδιορισμός του δικαστηρίου και εν τέλει εκδίκαση αυτής της σοβαρής υπόθεσης. Η ίδια δικαιοσύνη που όταν πρόκειται για τον καστανά ή τη γιαγιά με τα τερλίκια, ξέρει να είναι ταχύτατη και αποτελεσματική, αλλά όταν εμπλέκονται όργανα της τάξης ή υψηλά ιστάμενοι σε εγκλήματα πάντα κάπου σκοντάφτει.
Φυσικά ούτε και η Ένορκη Διοικητική Εξέταση έχει προχωρήσει στην Ελληνική Αστυνομία, με αποτέλεσμα οι δράστες αστυνομικοί να συνεχίζουν να μας «προστατεύουν» τη στιγμή που η ίδια «προστασία» τους έχει οδηγήσει στο έγκλημα. Βέβαια αν σκεφτεί κανείς ότι πλέον και Υπουργός Προστασίας του Πολίτη είναι ο άνθρωπος που διαπόμπευσε τις οροθετικές γυναίκες καταπατώντας κάθε έννοια και αρχή ανθρώπινου δικαιώματος, το κάδρο δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο.
Όλα αυτά φυσικά είναι ψιλά γράμματα για την πολιτεία, η οποία με μια «άριστη» πλέον διακυβέρνηση συνεχίζει τον μνημονιακό χαβά της με παράλληλη αρκετή δόση αστυνομοκρατίας και καταστολής. Είναι βλέπετε σήμερα αυτά που θα έπρεπε να μας θορυβούν ακόμα περισσότερο. «Η τάξη και η ασφάλεια» που επιβάλλεται διαχρονικά από τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο -του οποίου επίσης παρεμπιπτόντως ο δράστης πλέον κυκλοφορεί ελεύθερος- μέχρι τον Ζακ είναι χαρακτηριστική αυτής της νέας τάξης πραγμάτων, αυτής της «ασφαλούς κανονικότητας».
Μιας «κανονικότητας» που απειλείται από ανήμπορους πρόσφυγες, από τοξικοεξαρτημένους, από ανθρώπους φτωχούς και εξαθλιωμένους που διαταράσσουν την μαγική – ονειρική εικόνα της «ανάπτυξης» των μπουλτοζών μιας ήσυχης θρησκευτικής κοινότητας που αναμένει έναν νέο γύρο τσιμεντοποίησης για να νιώσει δικαιωμένη και να αναθαρρήσει.
Για αυτήν την κοινωνία ο Ζακ αν ζούσε ακόμα, θα συνιστούσε απειλή, μια απειλή που απετράπη με τον πιο βάναυσο και βάρβαρο τρόπο, με την στέρηση της ίδιας του της ζωής.
Σε αυτήν την κοινωνία εμείς -οι υπόλοιπες απειλές- οφείλουμε να απαιτήσουμε δικαιοσύνη, καταδίκη του εγκλήματος και δικαίωση του Ζακ. Γνωρίζοντας ωστόσο την ελληνική δικαιοσύνη, τους ρυθμούς της, την ταξικότητα της σε αρκετές περιπτώσεις, αλλά και την γένει κατάσταση στην ελληνική πολιτεία, θα πρέπει συνεχίσουμε να δικαιώνουμε τον Ζακ και τον κάθε Ζακ μέσα από τους αγώνες μας. Αυτό είναι το χρέος μας, να μην σωπάσουμε ποτέ. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη «κανονικότητα» από το δίκιο, την διεκδίκηση και τον αέναο αγώνα για έναν άλλο, «μη κανονικό» κόσμο.
Μιχάλης Κριθαρίδης, Εκπρόσωπος Τύπου ΜέΡΑ25
Πηγή: www.efsyn.gr
Συμπληρώνεται σήμερα ένας χρόνος από την δολοφονία που έλαβε χώρα στον πεζόδρομο της Γλάδστωνος. Ένας χρόνος από τότε που η «νοικοκυροσύνη» συνάντησε την αστυνομική αυθαιρεσία, τις προκαταλήψεις, τα στερεότυπα και φυσικά τις ψευδείς ειδήσεις δολοφονίας χαρακτήρα και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, αλλά η δικαιοσύνη ακόμα να φανεί. Η κοινή γνώμη όμως δεν σώπασε, όσο κι αν προσπάθησαν να την χειραγωγήσουν. Η κοινωνία αντέδρασε και αντιδρά στο στυγερό έγκλημα και σήμερα στις 2 μ.μ. θα γεμίσει με οργή και θλίψη τον μοιραίο αυτό πεζόδρομο αποζητώντας δικαιοσύνη για τον Ζακ – Justice for Zak/Zakie.
Ο Ζακ, ο «μη κανονικός» για την κοινωνία τους, την κοινωνίας της «τάξης και της ασφάλειας των φερόμενων κανονικών, την κοινωνία των παντός είδους «αρίστων» που δεν διστάζουν να ξυλοφορτώνουν μέχρι θανάτου τους κάθε λογής «λαθροεισβολείς» στην κανονικότητα τους. Ο Ζακ ο αγωνιστής, ο ακτιβιστής, ο μπροστάρης στο σπάσιμο του τείχους της «κανονικότητας» τους, άφησε την τελευταία του πνοή στην Ομόνοια στέλνοντας ένα μήνυμα ηχηρό και ισχυρό σε όλους όσους αρνούνται να ακούσουν. Σε αυτούς που επιδεικτικά κλείνουν τα αυτιά τους μέσα σε μια κοινωνία με χιλιάδες κραυγές αγωνίας.
Κραυγές που ούτε η ελληνική δικαιοσύνη δυστυχώς φαίνεται να ακούει. Η ελληνική δικαιοσύνη που ένα χρόνο τώρα δεν έχει καταφέρει να αποδώσει ευθύνες και κατηγορίες. Που ολιγωρεί ενώ οι δράστες συνεχίζουν να κυκλοφορούν αμέριμνοι. Με μια ανάκριση που ενώ έχει τελειώσει από τον περασμένο Απρίλιο, ακόμα δεν έχει υπάρξει ουδεμία παραπομπή στο ακροατήριο, δεν έχει υπάρξει προσδιορισμός του δικαστηρίου και εν τέλει εκδίκαση αυτής της σοβαρής υπόθεσης. Η ίδια δικαιοσύνη που όταν πρόκειται για τον καστανά ή τη γιαγιά με τα τερλίκια, ξέρει να είναι ταχύτατη και αποτελεσματική, αλλά όταν εμπλέκονται όργανα της τάξης ή υψηλά ιστάμενοι σε εγκλήματα πάντα κάπου σκοντάφτει.
Φυσικά ούτε και η Ένορκη Διοικητική Εξέταση έχει προχωρήσει στην Ελληνική Αστυνομία, με αποτέλεσμα οι δράστες αστυνομικοί να συνεχίζουν να μας «προστατεύουν» τη στιγμή που η ίδια «προστασία» τους έχει οδηγήσει στο έγκλημα. Βέβαια αν σκεφτεί κανείς ότι πλέον και Υπουργός Προστασίας του Πολίτη είναι ο άνθρωπος που διαπόμπευσε τις οροθετικές γυναίκες καταπατώντας κάθε έννοια και αρχή ανθρώπινου δικαιώματος, το κάδρο δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο.
Όλα αυτά φυσικά είναι ψιλά γράμματα για την πολιτεία, η οποία με μια «άριστη» πλέον διακυβέρνηση συνεχίζει τον μνημονιακό χαβά της με παράλληλη αρκετή δόση αστυνομοκρατίας και καταστολής. Είναι βλέπετε σήμερα αυτά που θα έπρεπε να μας θορυβούν ακόμα περισσότερο. «Η τάξη και η ασφάλεια» που επιβάλλεται διαχρονικά από τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο -του οποίου επίσης παρεμπιπτόντως ο δράστης πλέον κυκλοφορεί ελεύθερος- μέχρι τον Ζακ είναι χαρακτηριστική αυτής της νέας τάξης πραγμάτων, αυτής της «ασφαλούς κανονικότητας».
Μιας «κανονικότητας» που απειλείται από ανήμπορους πρόσφυγες, από τοξικοεξαρτημένους, από ανθρώπους φτωχούς και εξαθλιωμένους που διαταράσσουν την μαγική – ονειρική εικόνα της «ανάπτυξης» των μπουλτοζών μιας ήσυχης θρησκευτικής κοινότητας που αναμένει έναν νέο γύρο τσιμεντοποίησης για να νιώσει δικαιωμένη και να αναθαρρήσει.
Για αυτήν την κοινωνία ο Ζακ αν ζούσε ακόμα, θα συνιστούσε απειλή, μια απειλή που απετράπη με τον πιο βάναυσο και βάρβαρο τρόπο, με την στέρηση της ίδιας του της ζωής.
Σε αυτήν την κοινωνία εμείς -οι υπόλοιπες απειλές- οφείλουμε να απαιτήσουμε δικαιοσύνη, καταδίκη του εγκλήματος και δικαίωση του Ζακ. Γνωρίζοντας ωστόσο την ελληνική δικαιοσύνη, τους ρυθμούς της, την ταξικότητα της σε αρκετές περιπτώσεις, αλλά και την γένει κατάσταση στην ελληνική πολιτεία, θα πρέπει συνεχίσουμε να δικαιώνουμε τον Ζακ και τον κάθε Ζακ μέσα από τους αγώνες μας. Αυτό είναι το χρέος μας, να μην σωπάσουμε ποτέ. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη «κανονικότητα» από το δίκιο, την διεκδίκηση και τον αέναο αγώνα για έναν άλλο, «μη κανονικό» κόσμο.
Μιχάλης Κριθαρίδης, Εκπρόσωπος Τύπου ΜέΡΑ25
Πηγή: www.efsyn.gr
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
