Η Ηρώ Διώτη, υποψήφια ευρωβουλεύτρια με την ενωτική πρωτοβουλία ΜέΡΑ25 | Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά, μιλά στο rosa.gr για τις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου.
30.05.2024 – Δημήτρης Ραπίδης
Με ενεργή συμμετοχή σε κινήματα για το περιβάλλον, τα δικαιώματα και το μεταναστευτικό, άλλοτε βουλεύτρια Λάρισας με τον ΣΥΡΙΖΑ, πρώην πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής και περιφερειακή σύμβουλος Θεσσαλίας, η Ηρώ Διώτη είναι ένα πρόσωπο που αν μην τι άλλο γνωρίζει από την χάραξη κι άσκηση δημόσιας πολιτικής.
Ένα πρόσωπο που σκέφτεται πολιτικά και μιλάει πολιτικά, όπως θα δείτε κι από τις απαντήσεις που μας δίνει στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Τι σημαίνει για εσάς ο όρος “Κοινωνική Ευρώπη”;
Εάν αναφερόμαστε στη χρήση αυτού του συνθήματος από τις διάφορες εκδοχές της ευρωπαϊκής νεοφιλελεύθερης γραφειοκρατίας και ενίοτε του ίδιου το Κεφαλαίου, θα σας απαντούσα ότι είναι ένα κενό γράμμα το οποίο μάλιστα συντελεί στην μεγαλύτερη απομάκρυνση των ευρωπαϊκών κοινωνιών από έννοιες ανηλεώς συκοφαντημένες και τη στροφή της σε σχήματα που φλερτάρουν με τον αυταρχισμό. Για εμάς η κοινωνική Ευρώπη περνά μέσα από τη σύγκρουση με το σύνολο της αρχιτεκτονικής της ΕΕ και τη δημιουργία διεθνικών και διεθνιστικών δικτύων αλληλεγγύης που θα προβάλουν το αίτημα της αύξησης των εισοδημάτων για τους εργαζόμενους, τη μείωση του χρόνου εργασίας, την ανάδειξη ενός ευρύτατου πλαισίου δικαιωμάτων, πολύ ανώτερου από αυτού της αντιδημοκρατικής ΕΕ, και ακόμα από ένα σχέδιο πολιτικών ανακοπής της κλιματικής κρίσης και της περιβαλλοντικής καταστροφής και από την αντίθεση σε μια Ευρώπη – πολεμική μηχανή, όπως είναι σήμερα. Αναδιανομή εισοδήματος με δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο της οικονομίας, νέα χάρτα πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών, αγώνας για το περιβάλλον, αγώνας για την Ειρήνη. Αυτοί είναι οι τέσσερις πυλώνες μιας άλλης κοινωνικής Ευρώπης.
Υπάρχει ισχυρό πολιτικό αντίδοτο απέναντι στην ενίσχυση της ακροδεξιάς ρητορικής και του λαϊκισμού; Κι αν ναι, μέσα από ποιες πολιτικές;
Καταρχήν, η ιστορική εμπειρία και το στοιχειώδες αριστερό και ουμανιστικό ήθος μάς διδάσκουν τι ΔΕΝ είναι αντίδοτο στην ενίσχυση της ακροδεξιάς: η υιοθέτηση της ακροδεξιάς ατζέντας. Αυτό είδαμε να συμβαίνει κατά κόρον τις τελευταίες δεκαετίες από κόμματα της φερόμενης ως κεντροαριστεράς της Ευρώπης, η οποία ανοήτως πίστεψε ότι αν αναπαράγει λαϊκίστικά συνθήματα περί ασφάλειας και μετανάστευσης με διαφορετικές λέξεις, θα περιορίσει την ισχύ των ακροδεξιών κομμάτων. Κατέληξε να τα δυναμώσει.
Αυτό που χρειάζεται αντίθετα είναι ένας συνδυασμός πολιτικών οι οποίες να καλύπτουν κοινωνικά συμφέροντα που η σημερινή φιλελεύθερη Ευρώπη αφήνει ανυπεράσπιστα, ειδικά αυτά των εργαζομένων, παράλληλα με μια συστηματική καλλιέργεια της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Θα πρόσθετα επίσης ότι απέναντι στον κίνδυνο της φασιστικής πανούκλας, είναι απαραίτητο να φύγουμε από ένα αφήγημα πολλαπλών «ανισοτήτων», ενίοτε στρεβλών και ψευτο-ανταγωνιστικών μεταξύ τους, και να ανακτήσουμε την ολοκληρωμένη συζήτηση περί Ανισότητας, δηλαδή να δημιουργήσουμε ξανά ένα συνεκτικό σχέδιο ισότητας και ελευθερίας. Στην ουσία, να μιλήσουμε ξανά για την αναγκαιότητα ενός σοσιαλιστικού σχεδίου που θα συγκεντρώσει γύρω του τους καταπιεσμένους ανθρώπους.
Το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα παραμένει χαμηλά στη δημόσια συζήτηση στα κράτη-μέλη της ΕΕ, στα θεσμικά όργανα, στην Κομισιόν και το Ευρωκοινοβούλιο. Για ποιο λόγο εκτιμάτε ότι συμβαίνει αυτό;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ακολουθεί την τελευταία δεκαετία -τουλάχιστον- μια ξεκάθαρα ρατσιστική πολιτική, που περιθωριοποιεί, φυλακίζει και στην ουσία βασανίζει τους μεταναστευτικούς πληθυσμούς και η οποία οδήγησε στο ανατριχιαστικό φαινόμενο να φυτρώσουν στην Ευρώπη ξανά στρατόπεδα στα οποία συγκεντρώνονται άνθρωποι, 70 χρόνια μετά τη συντριβή του φασισμού. Θα έλεγα ότι είναι μάλλον υποκριτικό να λέμε ότι το θέμα βρίσκεται «χαμηλά στην ατζέντα». Οι πολιτικές αυτές ενισχύουν τις αυταρχικές αντιλήψεις, τρέφουν τον φασισμό, συντρίβουν κατακτήσεις δεκαετιών αναφορικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ως προς αυτό, δυστυχώς, βρίσκονται στον πυρήνα της συζήτησης και της πολιτικής, όπως διεξάγεται σήμερα στην ΕΕ, στο κέντρο τους. Η Ελλάδα με τις κυβερνήσεις των παράνομων επαναπροωθήσεων, των χιλιάδων πνιγμένων και νεκρών στα σύνορά της και της ευρω-τουρκικής συμφωνίας που υπογράφηκε το 2016, δεν είναι βέβαια άμοιρη ευθυνών. Οφείλουμε να εξέλθουμε άμεσα από μια κατάσταση εθελοτυφλίας, για να μην καταλήξουμε σαν εκείνους που παρίσταναν ότι δεν ήξεραν από πού προέρχεται ο καπνός στο φουγάρο του Άουσβιτς. Και αυτό επίσης περνά μέσα από την αντιπαράταξη στις πολιτικές της ΕΕ.
Πως αξιολογείτε το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης; Χρήζει μεταρρύθμισης ή οι προβλέψεις του απαντούν στη σημερινή κοινωνική και κοινωνική πραγματικότητα σε ΕΕ και Ευρωζώνη;
Όχι, το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης δεν χρήζει μεταρρύθμισης, χρειάζεται ανατροπή. Είναι το βασικό αντιδημοκρατικό εργαλείο στην ΕΕ, αυτό που απαγορεύει ουσιαστικά στις κυβερνήσεις να αντιμετωπίζουν πολιτικά τα οικονομικά ζητήματα, μετατρέπει τον φιλελευθερισμό σε καταναγκαστική πολιτική και φορτώνει τα βάρη της κρίσης και της ύφεσης στους αδύναμους. Είναι ο βασικός μοχλός άσκησης πολιτικής σε βάρος των εργαζομένων και των φτωχών και ουσιαστικής υποδούλωσης των χωρών του Νότου. Θα ήμασταν με τη σειρά μας ψεύτρες και καθόλου χρήσιμες, αν λέγαμε στον κόσμο ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας μπορεί να μεταρρυθμιστεί. Χρειαζόμαστε μια εντελώς διαφορετική Ευρώπη και αυτή μπορεί να κερδηθεί μέσα από την αναγέννηση των διεκδικητικών κινημάτων που είδαμε στα πρώτα χρόνια της κρίσης και ενός συνεκτικού προγράμματος οικονομικής αλληλεγγύης, μακριά από τις λογικές δημοσιονομικού φρενοκομείου που οδηγούν τις οικονομίες σε ύφεση ξανά και ξανά.
Ποιος είναι ο βασικός τομέας με τον οποίο θα ασχοληθείτε σε περίπτωση εκλογής σας στο Ευρωκοινοβούλιο;
Στην Αριστερά δεν υπάρχουν προσωπικές ατζέντες ούτε επιλεκτικότητα στις ενασχολήσεις. Η Ενωτική Πρωτοβουλία ΜέΡΑ 25 – Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά, έχει παρουσιάσει ένα συνολικό σχέδιο, το οποίο έχει μια εξισωτική διάσταση, που αφορά την εργασία και την υποστήριξη των συλλογικών διεκδικήσεων των εργαζομένων για μεγαλύτερους μισθούς και λιγότερο χρόνο εργασίας, μια ελευθεριακή διάσταση, που αφορά την αποφασιστική διεύρυνση των δικαιωμάτων, μια οικολογική διάσταση, που αφορά την υπεράσπιση του περιβάλλοντος και του δημόσιου χώρου από πολιτικές υπερανάπτυξης, μια αντιπολεμική διάσταση, που παλεύει για ειρήνη και δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη, στην Ουκρανία, παντού. Καμία από αυτές τις διαστάσεις δεν μπορεί να μείνει στην άκρη, καμία δεν μπορεί να διεκδικηθεί και να υλοποιηθεί πραγματικά χωρίς την ύπαρξη όλων των υπολοίπων. Οι ευρωβουλεύτριες και οι ευρωβουλευτές της Ενωτικής Πρωτοβουλίας ΜέΡΑ 25 – Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά που θα βρεθούν στο Κοινοβούλιο, με τις αποχρώσεις που ευνόητα υπάρχουν, θα υπηρετήσουμε αυτή την ατζέντα, για την οποία άλλωστε ζητάμε την ψήφο της κοινωνίας.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
