Ας είμαστε ειλικρινείς: ο ΣΥΡΙΖΑ αναφορικά με την οικονομική πολιτική το συνέχισε από εκεί που το άφησαν οι προηγούμενοι, ΤΙΝΑ κι άγιος ο θεός: ιδιωτικοποιήσεις, αποσάθρωση εργασιακών, λιτότητα, αναπαραγωγή της ολιγαρχίας. Τούτου δοθέντος, προέκυψε ένα φλέγον ζήτημα στην πολιτική ζωή του τόπου: πώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα δείχνει ότι είναι αριστερά ακολουθώντας ουσιαστικά την ίδια οικονομική πολιτική με τη δεξιά και απο την άλλη, τι είδους αντιπολίτευση θα κάνει η ΝΔ;
Η απάντηση σε αυτό το ζήτημα ήταν η ετεροβαρής μετατόπιση της πολιτικής ατζέντας στα civil rights. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ παίζουν αντίστοιχα τα χαρτιά του εθνικισμού/ρατσισμού και διεθνισμού/πολιτικού φιλελευθερισμού κατά το δοκούν για να αντιπολιτεύονται και να βρίσκουν διακριτή από τον αντίπαλο ταυτότητα, μέσα από μια διαδικασία ετεροκαθορισμού: “είμαι αυτό που δεν είσαι εσύ/δεν είμαι αυτό που είσαι”, κλασικό δίπολο, προσπάθεια δημιουργίας του αν μη τι άλλο.
Το σκηνικό αυτό δεν είναι καινούριο. Τα ακριβώς ίδια συνέβησαν και μια εικοσαετία πριν, όταν βγήκε ο Κώστας Σημίτης το ’96. Σταδιακά η ατζέντα της πολιτικής αντιπαράθεσης άρχισε να μετατοπίζεται στα civil rights, με τον χυδαίο μιντιακό τρόπο βέβαια, φτάνοντας το έτος 2003 να κυριαρχείται ειδησεογραφικά από τον Οδυσσέα Τσενάι και τη σημαία… Τότε ακόμα, η πλειοψηφία της κοινωνίας θεωρούσε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ διακριτά κόμματα, κι ας ασκούσαν ταυτόσημη οικονομική πολιτική. Έπρεπε να φτάσουμε στο ’11 για να καταστεί αντιληπτό σε όλους πως ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι το ίδιο κόμμα, πολιτικό προσωπικό ίδιων ποιοτικά εντολέων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ρίχνει όλο του το βάρος στα πολιτικά δικαιώματα – λοατκι, μετανάστες, σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας, Μακεδονικό, κλπ, προωθώντας κυρίως μεσοβέζικες λύσεις – με τη ΝΔ να υιοθετεί μια σκληρή, σχεδόν φασίζουσα στάση για αυτά τα ζητήματα, μιας και στο βασικότερο θέμα όλων, αυτό της οικονομίας, οι θέσεις των δύο μεγάλων είναι ουσιαστικά ταυτόσημες. Διότι συμφωνούμε ότι είναι πολύ θετικό μεν να μπορεί ένας άνθρωπος να αυτοπροσδιορίζεται σεξουαλικά καθ’όπως επιθυμεί, αλλά θετικότερο δε είναι να έχει και ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση, την υγεία, την εργασία και την πρόνοια.
Το προβαλλόμενο ως σκληρό δίπολο ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι επίπλαστο, καθώς στο πεδίο που πονάει, στην πολιτική οικονομία, αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: της αναπαραγωγής της ολιγαρχίας, ντόπιας και καθεστηκυίας ευρωπαϊκής.
του Αλέξη Σμυρλή,
Υπεύθυνου Πολιτικού Προγράμματος ΜέΡΑ25
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
