Την Τετάρτη (12/09), στο Ζεφύρι μια γυναίκα μεταξύ 20 – 30 χρονών, αλλοδαπής καταγωγής και αγνώστων στοιχείων, βρέθηκε από την αστυνομία άγρια βιασμένη όπως αναφέρουν οι ιατρικές γνωματεύσεις και σε κωματώδη κατάσταση. Σύμφωνα με τις ως τώρα πληροφορίες φαίνεται ότι η γυναίκα είχε κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών, ενώ παραμένει άγνωστο αν είχε προβεί στην χρήση των ναρκωτικών ουσιών οικειοθελώς ή ακούσια. Αυτή την στιγμή δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή.
Το περιστατικό, όποια και αν είναι η έκβαση της έρευνας, παραμένει οδυνηρό, αποτροπιαστικό. Μια νεαρή αλλοδαπή γυναίκα βιάστηκε και οι δράστες παραμένουν ελεύθεροι και ανά πάσα στιγμή μπορούν να προβούν σε παρόμοια πράξη. Οι βιαστές δεν είναι κάποιοι μακρινοί άνθρωποι παρά «άνθρωποι της διπλανής πόρτας» , του λεωφορείου, της σχολής ή της δουλειάς του καθένα και της καθεμιάς μας.
Η σεξιστική ιδεολογία που διαπνέει και διακατέχει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας είναι ακριβώς αυτή που στρώνει τον δρόμο στους βιαστές, που απενοχοποιεί σε ένα βαθμό την κουλτούρα του βιασμού, κάνοντας τον κόσμο είτε να στρέψει, στρεβλά τη ματιά του στη «γυναικεία συμπεριφορά» με τις γνωστές και ανεκδιήγητες εκφράσεις «τι φορούσε», «ήθελε και τα έπαθε..» κτλ, είτε να υποτιμήσει το γεγονός. Και οι δύο περιπτώσεις πρέπει να συναντήσουν ξεκάθαρα απέναντί τους τις οργανώσεις και τις συλλογικότητες των γυναικών, τις γυναικείες ενώσεις , τους ακτιβιστές του κινήματος για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αριστερά σύσσωμη.
Δεν υπάρχουν άλλα «σημαντικότερα ζητήματα» που προηγούνται. Η σεξιστική ιδεολογία είναι αυτή που αντικειμενοποιεί την γυναίκα ως ένα εργαλείο ηδονής και σεξουαλικότητας, την ίδια στιγμή που υποτιμά την ανθρώπινη υπόσταση της συνολικά. Υποτιμά την ικανότητά της στο να ανταπεξέλθει στον χώρο εργασίας, στο σπίτι, στην ζωή της. Ο σεξισμός είναι αυτός που επιτρέπει στα αφεντικά να απολύουν, να απειλούν μέχρι και να τραμπουκίζουν γυναίκες εργαζόμενες με επίδικο την απόλυση τους και την ανεργία. Είναι το ίδιο ιδεολόγημα που συνοδεύει τη καταπίεση της σύγχρονης γυναίκας κρατώντας την στα δεσμά της διπλής εργασίας στο σπίτι, μέσα στην πατριαρχική οικογενειακή ζωή.
Το κατεστημένο, ως οικονομικό και κοινωνικό σύστημα έχει ανάγκη τον θεσμό της πυρηνικής οικογένειας καθώς απ’ αυτήν αναπαράγει την εργατική τάξη, φορτώνοντας την ευθύνη, το κόστος και τα βάρη στις πλάτες των εργατικών οικογενειών, των φτωχών και άνεργων οικογενειών, μέσα από την εξαντλητική δουλειά και ψυχική φθορά ανδρών και γυναικών.
Αναγνωρίζουμε πως η καταπίεση της γυναίκας στην ελληνική μνημονιακή κοινωνία έχει ενταθεί. Είναι φανερό πως αν δεν αποκατασταθεί η ισότητα του άνδρα και της γυναίκας μέσα στην οικογένεια δεν μπορούμε να μιλάμε για σοβαρή κοινωνική απελευθέρωση. Καθώς μια γυναίκα υπόδουλη στην οικογένεια της, στην κουζίνα, στο πλύσιμο, στο σιδέρωμα -επωμιζόμενη την διπλή εργασία, μία στην παραγωγή και μία στην «απλήρωτη» δουλειά του σπιτιού- περιορίζεται πολύ στο να δράσει πάνω στην κοινωνική ζωή και να γίνει δρών πολιτικό υποκείμενο. Η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη μέσα στην ανασφάλεια της ανεργίας και της υποαπασχόλησης.
Ο σεξισμός και η γυναικεία καταπίεση πάνε χέρι-χέρι, για να συνεχίσουν να προεξοφλούν τα κέρδη για τους λίγους μέσα από τον πόνο των πολλών, δημιουργώντας μια κανιβαλιστική και αποκρουστική καθημερινότητα. Η κατεστημένη πατριαρχία και ο σεξισμός μαζί με την παντελής έλλειψη σεξουαλικής εκπαίδευσης οπλίζουν τον βιαστή.
Αυτή η «κανονικότητα» της βίας και του πόνου θα σπάσει μόνο από τα κάτω μέσα από την καθημερινή κινητοποίηση και οργάνωση, την ενημέρωση και συζήτηση των πολιτών. Θα σπάσει από όλους εμάς που βιώνουμε συνεχώς την κοινωνική φτωχοποίηση και εξαθλίωση, την όλο και μεγαλύτερη περιθωριοποίηση στην οποία οδηγούμαστε είτε ως φοιτητές και νεολαίοι με ένα αβέβαιο εργασιακό αύριο, είτε ως σημερινοί άνεργοι, είτε ως εργαζόμενοι νέοι ή παλιοί, υπό άθλιες συνθήκες. Θα σπάσει μέσα από την συντονισμένη δράση των πιο καταπιεζόμενων και εκμεταλλευόμενων στρωμάτων της κοινωνίας μας, των μεταναστών και μεταναστριών, που λόγω της ευάλωτης θέσης τους, βιώνουν τον θεσμικό αλλά και καθημερινό ρατσισμό. Θα σπάσει τέλος και μέσα από το ορθωμένο συλλογικά γυναικείο ανάστημα, όπως τόσες φορές η ιστορία του γυναικείου κινήματος απέδειξε, ότι μπορεί να πετύχει σημαντικές νίκες, εξανθρωπίζοντας συνολικά την κοινωνία. Έχουμε όλοι λόγο να παλέψουμε μαζί κατά της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και κακοποίησης, άνδρες και γυναίκες ενωμένοι.
Καταγγέλλουμε απερίφραστα το γεγονός και απαιτούμε:
-Άμεση και εις βάθος διερεύνηση της υπόθεσης από την αστυνομία.
-Βαρύτατες ποινές στους δράστες.
Και ένας βιασμός είναι πολύ. Και μια κακοποιημένη γυναίκα είναι πληγή αιματηρή πάνω σε όλη την κοινωνία μας. Είναι καιρός να περάσουμε στην πάλη της συλλογικής διεκδίκησης.
-Καμία ανοχή στον βιασμό.
-Μηδενική ανοχή στην σεξιστική κουλτούρα που του στρώνει τον δρόμο.
Oμάδα Δικαιωμάτων Φύλου και Σεξουαλικής Πολιτικής ΜέΡΑ25.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
