Ο βιομηχανικός πλούτος της χώρας ξεπουλιέται: ΤΑΙΠΕΔ και ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ λειτουργούν ως υπηρέτες ολιγαρχικών συμφερόντων, εγχώριων και ξένων, που βγάζουν στο σφυρί την ενέργεια (π.χ. ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, Ναυπηγεία, ΛΑΡΚΟ). Απαιτείται διμέτωπος αγώνας. Από τη μία, ανάκτηση της κυριαρχίας πάνω στη δημόσια περιουσία, και από την άλλη, σχέδιο βιώσιμης, πράσινης ανάπτυξης στα πλαίσια της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, το τραίνο της οποίας δεν επιτρέπεται να χάσουμε, και πάντα με κριτήριο την ομαλή μετάβαση των τοπικών περιοχών και του εργατικού δυναμικού που πλήττεται από τη διαρθρωτική αλλαγή. Ενδεικτικές προτάσεις:

1. Ανατροπή της διαδικασίας απαξίωσης και ξεπουλήματος της ΛΑΡΚΟ, της ΔΕΠΑ και των υπόλοιπων βιομηχανικών ΔΕΚΟ που εκμεταλλεύονται δημόσια αγαθά και ορυκτό πλούτο.
2. Εναντίωση σε οποιαδήποτε προσπάθεια ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας και δημοσίων επιχειρήσεων.
3. Εναντίωση στην ιδιωτικοποίηση του νερού και κατοχύρωσή του ως βασικού αγαθού για τη ζωή.
4. Μεταστροφή της Ελληνικής Βιομηχανίας και Μεταποίησης σε έναν εξωστρεφή χαρακτήρα που θα οδηγεί σε υγιείς επενδύσεις και θα ενισχύει την ποιοτική εργασία.
5. Σύνδεση της μεταποίησης με τη Γεωργία και την Κτηνοτροφία με στόχο καθετοποίηση της παραγωγής και άντληση υπεραξίας προς όφελος των παραγωγών.
6. Σταδιακή αύξηση στη βιομηχανία των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
7. Μετάβαση σε απεξάρτηση από τον λιγνίτη έως το 2038, με ταυτόχρονη περιβαλλοντική αναβάθμιση των λιγνιτικών μονάδων. Είμαστε αντίθετοι/ες με το σχέδιο της μετατροπής των λιγνιτικών μονάδων σε μονάδες καύσης SRF – RDF και εγκατάστασης αντίστοιχων μονάδων, το οποίο δρομολογείται αυτή τη στιγμή και τασσόμαστε αλληλέγγυοι/ες στον αγώνα των κινημάτων και των κατοίκων στον Βόλο, τη Θεσσαλονίκη και τις υπόλοιπες πόλεις της Ελλάδας.
8. Σύνδεση του τουρισμού με τη μικρή τοπική μεταποίηση και ενδυνάμωση των παραγωγών με έμφαση στην Κοινωνική Επιχειρηματικότητα.
9. Εναντίωση σε οποιαδήποτε προσπάθεια εξόρυξης υδρογονανθράκων στην ελληνική επικράτεια.
10. Κριτική στην πολιτική της ΕΕ υπέρ των μονοπωλιακών ομίλων, η οποία εκφράζεται με την ανισόρροπη κατανομή των βιομηχανικών ενισχύσεων.
11. Αξιοποίηση της αυτοματοποίησης υπέρ των εργαζομένων στη βιομηχανία με μείωση του ωραρίου εργασίας και διατήρηση αξιοπρεπών αμοιβών.
12. Αυστηρή τήρηση των κανονισμών υγιεινής και ασφάλειας καθώς και των περιβαλλοντικών κανονισμών. Καμία σκέψη για ελαστικοποίηση του θεσμικού πλαισίου και υποστελέχωση των αντίστοιχων υπηρεσιών.
13. Αυστηρός έλεγχος για την ανασφάλιστη εργασία που, αφενός καταπατά τα δικαιώματα των εργαζομένων, αφετέρου δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό.