Η υπόθεση Κουφοντίνα μας αφορά όλους, γιατί όταν η δημοκρατία, η ισονομία και το κράτος δικαίου δεν ισχύει για όλους, τότε κανείς δεν είναι ασφαλής. Τις επόμενες ώρες η χώρα μας κινδυνεύει να καταγράψει τον πρώτο νεκρό απεργό πείνας για ένα αίτημα σύννομο. Στην περίπτωση του κρατούμενου Κουφοντίνα, η κυβέρνηση παραβιάζει τον φωτογραφικό νόμο που η ίδια ψήφισε. Με το άρθρο 3 του Ν. 4760/2020 η κυβέρνηση απαγορεύει την παραμονή σε αγροτικές φυλακές μόνο στους καταδικασθέντες για τρομοκρατία, και όχι σε μεγαλέμπορους ναρκωτικών, κατά συρροή βιαστές ή δολοφόνους κ.α., και προβλέπει την υποχρέωση επαναμεταγωγής τους στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθησαν. Στην περίπτωση του Δημήτρη Κουφοντίνα αυτό ήταν ο Κορυδαλλός και όχι οι φυλακές Δομοκού, όπου μεταφέρθηκε. Μοναδικό εργαλείο του δικαιώματος του κρατούμενου να ακουστεί το αίτημά του για μεταφορά στις φυλακές Κορυδαλλού έμεινε η απεργία πείνας. Ωστόσο, όσα επικαλείται η εξουσία είναι αντιφατικά και αναξιόπιστα και απέχουν πόρρω ενός σύγχρονου κράτους δικαίου.
Το κράτος δικαίου σέβεται τους νόμους του και δεν νομοθετεί à la carte με βάση ατομικές περιπτώσεις. Ευθύνη του είναι να διαμεσολαβεί τη βαθιά τραυματική σχέση θύτη και θύματος, εγγυώμενο και για τα δύο μέρη. Σε κάθε περίπτωση, ο Δημήτρης Κουφοντίνας έχει κριθεί και καταδικαστεί αμετάκλητα για τις πράξεις του από τα αρμόδια δικαστήρια στην ανάλογη ποινή. Η τιμωρία εξαντλείται σε εκείνο το χρονικό σημείο και η δημοκρατία δεν νοείται να εκδικείται ή να μεταχειρίζεται αυθαίρετα και επιλεκτικά τους κρατούμενους.
Οι κρατούμενοι ζουν και εκτίουν τις ποινές τους με βάση τα προστάγματα του νόμου και όχι κατά την κρίση της εκάστοτε εξουσίας που εκδικείται. Η κατά περίπτωση χρήση του νόμου συνιστά παραβίασή του. Ο θάνατος ενός αφοπλισμένου απεργού πείνας θα έχει επιπτώσεις στο πολίτευμα, τους πολίτες και την κυβέρνηση, ειδικά μέσα στο παρόν κλίμα όπου η βία πλεονάζει. Η καταστρατήγηση του κράτους δικαίου και η ακύρωση της ισονομίας που σήμερα νομίζουμε ότι αφορά έναν καταδικασθέντα κρατούμενο συρρικνώνει τη Δημοκρατία μας και ο ανομολόγητος φόβος είναι ότι σε λίγο δεν θα χωρά κανέναν από εμάς.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
