Ο λόγος που χρειάζεται να εορτάζουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου είναι γιατί η δημοκρατία είναι ένας διαρκής αγώνας, μια μάχη αντίστασης ενάντια σε δυνάμεις που προσπαθούν είτε να την καταστείλουν είτε να την καταστήσουν χωρίς πραγματική σημασία. Υπάρχουν σήμερα πολιτικές δυνάμεις που προσπαθούν να μας καθησυχάσουν ότι η δημοκρατία είναι εμπεδωμένη και δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για αυτήν.

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η γνήσια δημοκρατία είναι πάντα επικίνδυνη για την εξουσία. Για αυτό και είναι μονίμως υπό την απειλή εξουδετέρωσής της είτε από στρατιωτικά πραξικοπήματα, όπως στο πρόσφατο παρελθόν της Ελλάδας ή στο παρόν χωρών της περιφέρειας, είτε με πιο σύγχρονους μηχανισμούς άρσης της λαϊκής κυριαρχίας, καθώς η χρεοδουλοπαροικία. Στην πραγματικότητα, οι μηχανισμοί αυτοί είναι πιο περίπλοκοι και εξελιγμένοι τρόποι ακύρωσης της επικίνδυνης δημοκρατίας, για να μη χρειάζονται τα στρατιωτικά πραξικοπήματα, τα οποία, όμως, είναι «πάντα εκεί», αν χρειαστεί.

Η Μαρία Απατζίδη είναι Βουλευτής Ανατολικής Αττικής με το ΜέΡΑ25

Σήμερα η επέτειος του Πολυτεχνείου είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ. Γιατί ο δεξιός αυταρχισμός έχει, όπως φαίνεται, τα ίδια συμπτώματα. Μίσος για το δημόσιο πανεπιστήμιο ως χώρο ελεύθερης διακίνησης ιδεών και πολιτικών ζυμώσεων. Ανάγκη να προβάλλεται παντού η αστυνομοκρατία ως καταλυτικό θέαμα, από τους δημόσιους χώρους των πλατειών και των συγκοινωνιών μέχρι τις σχολές. Εκμετάλλευση του εθνικού συναισθήματος και υποκριτική πατριδοκαπηλία που συνήθως συνδυάζεται με δουλοπρέπεια στους ισχυρούς, έλλειψη πατριωτικής αξιοπρέπειας, εθνικές παραχωρήσεις για τη διατήρηση του καθεστώτος, δυστυχώς ακόμη και εθνικές τραγωδίες. Ένα κατεστραμμένο αστικό τοπίο όπου δεσπόζει η αυθαιρεσία των φαραωνικών κτηρίων με καταπάτηση των συντελεστών δόμησης από δουλοφροσύνη στους «επενδυτές». Η δυσπιστία στους νέους που προσβάλλονται και προπηλακίζονται χωρίς λόγο αλλά σαν από μια ενστικτώδη έφεση καταστολής. Ο ασφυκτικός έλεγχος των μέσων ενημέρωσης που από κοινού με την καλλιέργεια ενός κλίματος ρηχής ελαφρότητας στην κοινωνία, λ.χ. με φιέστες φτηνής εθνικοφροσύνης και μαζική διασκέδαση, καθιστούν δυνατή τη σιωπή για την καταστολή.

Από ό,τι φαίνεται, η οικονομική και πολιτική εξάρτηση έρχεται με παρόμοιο περιτύλιγμα, τότε όπως και τώρα. Το Πολυτεχνείο μας αφυπνίζει στη δημοκρατία ως αγωνιστική ανυπακοή, ως ένα ζητούμενο που δεν είναι ποτέ κεκτημένο.

Πηγή: thepressproject.gr

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.