Ενστάσεις Αντισυνταγματικότητας κατέθεσε το ΜέΡΑ25 στο Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας:
«Κύρωση επενδυτικής συμφωνίας μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της μονοπρόσωπης ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΧΡΥΣΟΥ» και συναφείς διατάξεις».
Ως προς το Άρθρο 1: έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τα αρθ. 4 παρ. 1,2, και 5, 5 παρ.1, 24 παρ. 1 και 6, 25 παρ 1,2 και 3, και 106 πα. 1 του Συντάγματος.
Συγκεκριμένα με την υπό ψήφιση σύμβαση αποικιοκρατική σύμβαση:
– Εισάγεται ρήτρα, στο άρθρο 11, παρ.3, με την οποία το ελληνικό Δημόσιο δεν θα μπορεί να ασκήσει οποιαδήποτε αγωγή. Επιβάλλεται προθεσμία ενενήντα (90) ημερών στο Ελληνικό Δημόσιο για την έκδοση οποιασδήποτε διοικητικής πράξης, στο άρθρο 14, παρ. 3, ενώ σε αντίστοιχες περιπτώσεις η εταιρεία δεν έχει χρονικό όριο. Προβλέπεται, στο άρθρο 19, ότι το σύνολο των κερδών της εταιρείας λογίζονται ως κεφάλαια εξωτερικού και τυγχάνουν της αντίστοιχης προστασίας και φοροαπαλλαγής. Στο εδάφιο (ι) της ίδιας παραγράφου μάλιστα δεσμεύεται το δημόσιο να επιτρέπει ανά πάσα στιγμή την εξαγωγή αυτών των κεφαλαίων σε μετρητά στο εξωτερικό χωρίς όριο. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι “το Δημόσιο υποχρεούται να διατηρεί επαρκή αποθέματα και μέσα πληρωμής στο εξωτερικό κατά περίπτωση προκειμένου να επιτρέπει στην εταιρία να επιστρέφει κεφάλαια και να εξάγει κέρδη…”
– Το Ελληνικό Δημόσιο μεταφέρει τα δικαιώματα σε μια μεταλλευτική-μεταλλουργική εταιρεία ξένων συμφερόντων. Δημιουργείται συνεπώς θέμα αθέμιτου ανταγωνισμού για όλες τις άλλες επιχειρήσεις εξορύξεων, μεταλλουργικές, μεταλλευτικές, βιοτεχνικές, βιομηχανικές, με όλη την οικονομική δραστηριότητα προσβάλλοντας τα δικαιώματα τους και υπονομεύοντας την οικονομική δραστηριότητα και συμμετοχή τους στην Χώρα.
– Δεν προβλέπεται ενώ κανονικά απαιτείται, Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ), ούτε προβλέπεται η εκπόνηση και έγκριση ΜΠΕ ως όφειλε. Η νέα Περιβαλλοντική αδειοδότηση επιβάλλεται και λόγω της νέας σύμβασης αλλά και γιατί μετά την απόφαση του Εφετείου, που βεβαίωσε τα κακουργήματα εις βάρος του περιβάλλοντος, η Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) θα έπρεπε να είχε ακυρωθεί, κάτι που δεν έχει κάνει η Κυβέρνηση το οποίο επίσης αποτελεί στοιχείο παράβασης καθήκοντος. Ενώ ως Αποδεκτά Βιομηχανικά Πρότυπα νοούνται τα πρότυπα που είναι συμβατά με το Καναδικό NationalInstrument 43-101, Standardsof IDisclosureforMineralProjects (ΝΙ 43-1Ο1) τα οποία έχουν διαφοροποιήσεις με τα αντίστοιχα ελληνικά και ευρωπαϊκά βιομηχανικά πρότυπα.
– Η Σύμβαση Παραβιάζει τους κανόνες του ανταγωνισμού και τους κανόνες περί κρατικών ενισχύσεων. Ειδικότερα το ελληνικό δημόσιο εγγυάται ότι θα αποζημιώνει την εταιρεία σαν να κάνει ένα κοινωφελές έργο. Θέτει ως κριτήριο πρόσληψης τις μισθολογικές απαιτήσεις, δηλαδή την Συλλογική Σύμβαση, προκειμένου να μην προσλαμβάνονται κάτοικοι της περιοχής, στο άρθρο 25. Δε δεσμεύει την εταιρεία Ελληνικός Χρυσός για θέσεις απασχόλησης καθώς αυτές εξαρτώνται από την κερδοφορία της, η οποία τα τελευταία χρόνια είναι πολύ μικρή (παράρτημα 3, στη σελίδα 543). Δεσμεύει το Ελληνικού Δημοσίου το οποίο δε θα μπορεί να θέσει όρους που δημιουργούν «οικονομικά βάρη» στην Ελληνικός Χρυσός για τη συμμόρφωση της εταιρείας για την προστασία του περιβάλλοντος, άρα η ελληνική πολιτεία θα έχει δεσμεύσεις και όρια στην περιβαλλοντική αδειοδότηση, και σαν συνέπεια έχουμε την αναίρεση του άρθρου 24 του Συντάγματος. Αναγνωρίζει, στο άρθρο 10, ως υφιστάμενη διαφορά με την Ελληνικός Χρυσός, το εξώδικο που είχε καταθέσει η εταιρεία τον Σεπτέμβριο του 2018, όπου διεκδικούσε 750 εκατ. ευρώ ως διαφυγόντα κέρδη παρότι το ΣτΕ το 2020 τελικά δικαίωσε το ΥΠΕΝ, αντί να διεκδικεί αποζημιώσεις για διαφυγόντα κέρδη του ελληνικού Δημοσίου όλα αυτά τα χρόνια που η εταιρεία δεν προχωρά στην μεταλλουργία, το οποίο επίσης εγείρει ζήτημα απιστίας. Προβλέπει ελάχιστα έσοδα για το ελληνικό Δημόσιο, κατά τη διάρκεια της ζωής των μεταλλείων, που είναι πολύ λιγότερα από τα ποσοστά μεταλλευτικών τελών που αποδίδουν εταιρείες ακόμα και σε χώρες της Αφρικής. Στην σελ. 644, αναφέρεται (παρ. 10.1) ότι «κατά την διάρκεια ζωής των μεταλλείων Κασσάνδρας, αναμένονται ακαθάριστες πωλήσεις μετάλλων άνω των 13 δισ. δολαρίων», ήτοι περίπου 11 δισ. €, ενώ τα δικαιώματα εκμετάλλευσης που θα εισπράξει στο ίδιο διάστημα το ελληνικό Δημόσιο ανέρχονται σε 225,1 εκ. $ (σελ. 644, Πίνακας 10.1), ήτοι περίπου 190 εκ. €. Ούτε το 2% δηλαδή δεν θα πάρει το ελληνικό δημόσιο.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.