Την Πέμπτη, 29 Μαΐου, στη γεμάτη κεντρική πλατεία στη Νέα Σμύρνη, έλαβε χώρα κεντρική πολιτική εκδήλωση της ενωτικής πρωτοβουλίας ΜέΡΑ25 | Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά με τον Γιάνη Βαρουφάκη, την Ηρώ Διώτη, τον Δημήτρη Στρατούλη, τον Γιώργο Οικονόμου, και την Εβίτα Παρασκευοπούλου.
Η ομιλία της Ηρώς Διώτη:
Συντρόφισσες και σύντροφοι, καλησπέρα σας.
Σκεφτόμουν τις τελευταίες ημέρες μια φράση που ειπώθηκε από μια από τις πιο γνωστές φιλοσόφους της εποχή μας, γνωστής κυρίως για τις έρευνές της σχετικά με το φύλο, που είπε ότι υπάρχουν σήμερα δύο φύλα: οι φασίστες και οι αντιφασίστες. Και σκεπτόμουν ότι με αυτό ή με κάποιον άλλον τρόπο, οφείλουμε σήμερα να μιλήσουμε για αυτή την άνευ προηγουμένου πόλωση της ανθρωπότητας σε δύο αντιτιθέμενα στρατόπεδα, ένα αντιδραστικό που κυβερνά και ένα δημιουργικό που προσπαθεί να ξαναπιάσει τη δουλειά με την αλλαγή του κόσμου.
Βρισκόμαστε, και αυτό που θα πω δεν είναι ούτε κρυφό ούτε πρωτότυπο, στη μέση πολύ μιας πολύ σκοτεινής εποχής. Μιας εποχής τόσο σκοτεινής, όσο δεν φαντάζονταν ότι θα ξαναϋπάρξει οι λαοί που οικοδομούσαν τον κόσμο έχοντας πρώτα βιώσει τον φασισμό και τον πόλεμο. Σήμερα, είμαστε αναγκασμένες και αναγκασμένοι από την ίδια την πραγματικότητα να εγκαταλείψουμε την αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει εκμετάλλευση χωρίς βαρβαρότητα, ανισότητα χωρίς καταπίεση, ανταγωνισμός χωρίς πόλεμο, πόλεμος χωρίς γενοκτονία και εθνοκάθαρση.
Οι εικόνες από τη Γάζα, των 70.000 νεκρών αμάχων, των 25.000 νεκρών παιδιών, του λιμού και της κτηνωδίας που μπόρεσε να διαπράξει ένα Κράτος που δημιουργήθηκε στο όνομα της μνήμης του Ολοκαυτώματος, θα στοιχειώνουν για πάντα την εποχή μας και τη γενιά μας. Θα τη στοιχειώνουν για πάντα, όπως στοιχειώνει για πάντα η κτηνωδία του ναζισμού τη δεκαετία του 1930 ή η γενοκτονία των Ινδιάνων τον εποικισμό της Αμερικής. Θα τη στοιχειώνει πέρα και πάνω από οτιδήποτε άλλο. Από την ανάδειξη της Ακροδεξιάς και του νέο-φασισμού σε πολιτικό πρωταγωνιστή ή ενεργό παίκτη, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία, στη Μεγάλη Βρετανία, στην Αργεντινή, την Ουγγαρία, την Ρωσία, την Ουκρανία και μια σειρά από μικρότερες χώρες. Από την νέα ανάκρουση των πολεμικών τυμπάνων σε μια σειρά από περιοχές του πλανήτη, από την κατάρρευση ολόκληρου του ανεπαρκούς έστω δημοκρατικού πλαισίου πάνω στο οποίο στήθηκε ο μεταπολεμικός πόλεμος, από την επιστροφή των καραβανιών των κατατρεγμένων προσφύγων που επέστρεψαν στην Ευρώπη και αυτή βάλθηκε να τους κυνηγά και να τους βασανίζει ακριβώς όπως έκανε πριν από 90 και 100 χρόνια. Από τον άμεσο κίνδυνο η κοινωνία του κέρδους, της εκμετάλλευσης και της αδηφάγου ενεργειακής σπατάλης να μετατρέψει τον πλανήτη σε έναν τόπο μη βιώσιμο και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις μιας γενικευμένης φτώχειας μέσα σε ένα πλαίσιο κραυγαλέας ανισότητας.
Ό,τι κι αν γίνει από εδώ και μπρος, η εποχή μας θα στοιχειώνεται από τις εικόνες των νοσοκομείων στη Γάζα, όπου μικρά παιδιά ακρωτηριάζονται χωρίς μορφίνη, επειδή το κράτος του Ισραήλ εμπόδισε την ανθρωπιστική βοήθεια να διασπάσει την πολιορκία, υπό το συγκαταβατικό βλέμμα της Δύσης, που δεν είναι απλά συνένοχη, αλλά ο πραγματικός χορηγός και χρηματοδότης αυτής της θηριωδίας.
Όμως, σύντροφοι και συντρόφισσες, όπως συμβαίνει πάντα στους μαύρους καιρούς, η εποχή μας κυοφορεί μέσα στην καρδιά της βαρβαρότητας, επίσης, την αντίσταση και την αναγέννηση. Η εποχή μας είναι επίσης και οι άνθρωποι της Γάζας που επιστρέφουν ξανά και ξανά στα βομβαρδισμένα ερείπια της μαρτυρικής τους πόλης, καθιστώντας ανέφικτο τον σχεδιασμό για τη μετατροπή της σε ριβιέρα της Μέσης Ανατολής. Είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες σε όλον τον κόσμο που βγαίνουν στους δρόμους ενάντια στη βαρβαρότητα. Είναι οι μικρές συλλογικότητες που γεννιούνται ασταμάτητα στην Ευρώπη για να αντισταθούν στον φασισμό, για να συνδράμουν τον αγώνα των προσφύγων για ζωή, για να αντιταχθούν στον θανάσιμο κίνδυνο του επανεξοπλισμού και στον πόλεμο, για να υπερασπιστούν όσα απέμειναν από το δικαιικό και προνοιακό και να συγκροτήσουν την ιδέα ενός νέου δημόσιου χώρου κοινών αγαθών και γενικευμένης αλληλεγγύης.
Πρέπει να έχουμε καθαρό στο μυαλό μας, συντρόφισσες και σύντροφοι, ότι δεν βρισκόμαστε εδώ ως τα απομεινάρια μιας χρυσής εποχής που απήλθε και τη νοσταλγούμε, ως οι ηττημένοι ενός πολέμου που τελείωσε πριν χρόνια, και ειδικά για εμάς εδώ πριν μια δεκαετία ακριβώς, τον Ιούλιο του 2015. Αλλά βρισκόμαστε ως αυτοί που προετοιμάζουν μια αναγέννηση μέσα από τα ερείπια και αναφέρονται σε έναν κόσμο του μέλλοντος που μας είναι απαραίτητος και αρχίζουμε να τον χτίζουμε ήδη από σήμερα. Γιατί δεν μιλάμε για την ισότητα, την ελευθερία, την ειρήνη και την περιβαλλοντική ισορροπία που υπήρξε και συνετρίβη από τη βάρβαρη επιθετικότητα ενός εκμεταλλευτικού συστήματος σε κρίση, αλλά για την ισότητα, την ελευθερία, την ειρήνη, την περιβαλλοντική ισορροπία, τη δημιουργία, τη δικαιοσύνη που οφείλουμε στους εαυτούς και στις εαυτές μας να γίνει ο κόσμος, πετώντας από πάνω του το βρώμικο τομάρι του ανταγωνισμού και της εκμετάλλευσης.
Στο ΜέΡΑ25, μαζί με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της Ανατρεπτικής Οικολογικής Αριστεράς, μαζί με τους οποίους έχουμε δημιουργήσει την ενωτική μας πρωτοβουλία, έχουμε δουλέψει και δοκιμάζουμε κάθε μέρα στην πράξη ένα σχέδιο υπό διαρκή διαμόρφωση, το οποίο φιλοδοξούμε να γίνει το όχημα της κοινωνίας για έξοδο από αυτή την ολοκληρωτική μετάλλαξη των πολιτικών συστημάτων και των μορφών διακυβέρνησης σε ολόκληρο τον πλανήτη και ειδικά στην Ελλάδα όπου το καθεστώς Μητσοτάκη έχει επιβάλει μια παραπειστική σιωπή σχετικά με τις κεντρικές του επιλογές, που του αναπαράγει μια ψεύτικη ηγεμονία.
Πέρα από τον μαύρο ορίζοντα της ιδιωτικοποίησης κάθε δημόσιου αγαθού, της κοινωνικής εξαθλίωσης, του πολέμου και της οικολογικής καταστροφής, η συλλογική δράση, οργάνωση και πολιτική έκφραση της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας αποτελεί τη μόνη δυνατή και ρεαλιστική διέξοδο από τη βαρβαρότητα. Για τούτο, ισχυριζόμαστε ότι οι ζωντανές δυνάμεις της Αριστεράς έχουμε την ιστορική ευθύνη να αναζητήσουμε τον ελάχιστο κοινό τόπο και πλαίσιο δράσης, προκειμένου να να διεκδικήσουμε μια θέση στο κέντρο των πολιτικών εξελίξεων, αξιοποιώντας τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες της εποχής, που δεν είναι λιγότερες από τους κινδύνους της.
Οι τεράστιες συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν τους προηγούμενους μήνες σε όλη τη χώρα αναφορικά με το έγκλημα στα Τέμπη, και οι οποίες σε αρκετές πόλεις ήταν οι μεγαλύτερες που έχουν πραγματοποιηθεί στην ιστορία, ανέδειξαν ότι το βάθος και το εύρος της κοινωνικής δυσαρέσκειας είναι τεράστια και αναντίστοιχα των πολιτικών δυνάμεων που εκπροσωπούνται στο σημερινό κοινοβούλιο.
Και ταυτόχρονα, ότι η απουσία ενός στοιχειωδώς συνεκτικού σχεδίου που να που να μετατρέπει τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση που εκφράστηκαν στις κινητοποιήσεις με συγκεκριμένα πολιτικά αιτήματα δεν λειτουργεί απλά περιοριστικά, αλλά στην ουσία εμποδίζει ακόμα και τη μετατροπή των κινητοποιήσεων σε κάποιου τύπου κίνημα με στοιχειώδεις δομές και στόχους.
Είναι λοιπόν, συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι, ζωτική ανάγκη της εποχής, να δουλέψουμε πάνω σε ένα σχέδιο, ένα πρόγραμμα και ένα πλαίσιο δράσης το οποίο να μας βγάλει από το τούνελ της ήττας στο οποίο μας έβαλε με τρόπο ολοκληρωτικό η άνευ όρων συνθηκολόγηση της διαφημισμένης ως κυβέρνησης της Αριστεράς το 2015, η σύνδεση της Αριστεράς με τις πολιτικές υλικής εξαθλίωσης των τελευταίων 15 χρόνων και κυρίως αυτή η μοιραία, καταστροφική και εντελώς ασυγχώρητη δήλωση που έγινε από την κυβέρνηση εκείνης της περιόδου ότι ο αντίπαλος έχει δίκιο. Σήμερα εξακολουθούμε να πληρώνουμε ακριβά αυτή τη δήλωση και όσους την υπέγραψαν, αυτή την ασύγγνωστη υποταγή στην λογική του «δεν υπάρχει εναλλακτική», ακριβώς τη στιγμή που η κοινωνία την είχε απορρίψει.
Καλούμαστε σήμερα να κάνουμε με αποφασιστικότητα, με ενθουσιασμό, με αισιοδοξία και με φαντασία, μια πορεία στην αντίθετη κατεύθυνση. Μια πορεία που να θυμίζει ότι ο αντίπαλος έχει άδικο, ότι υπάρχει εναλλακτική, ότι αυτός ο κόσμος όχι απλά δεν είναι ο καλύτερος εφικτός, αλλά αποτελεί μια αστόχαστη σπατάλη δημιουργικότητας, πόρων, ιδεών και ανθρώπων.
Να μιλήσουμε ξανά για την αυτονόητη ανάγκη των δημόσιων αγαθών, για το νερό, την ενέργεια, τις μεταφορές, την υγεία, την παιδεία που πρέπει να ανήκουν στην κοινωνία και όχι στις επιχειρήσεις του κέρδους. Για την άμεση ανάγκη να καταργηθεί το χρηματιστήριο ενέργειας, να σταματήσει κάθε διαδικασία ιδιωτικοποίησης του νερού, την ανάγκη να ξαναπεράσει στο δημόσιο ο σιδηρόδρομος και να γίνει ο βασικός μοχλός οικολογικής οικονομικής ανάπτυξης, για την υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστημίου και του εθνικού συστήματος υγείας, απέναντι στην εισαγωγή κερδοσκοπικών σούπερ μάρκετ στο εσωτερικό τους από την κυβέρνηση.
Να μιλήσουμε ξανά για τις κοινωνικές και τις πολιτικές ελευθερίες, το Κράτος Δικαίου, το πανεπιστημιακό άσυλο, την υπεράσπιση των προσφύγων και των μεταναστών και μεταναστριών, το κλείσιμο κάθε στρατόπεδου εγκλεισμού κατατρεγμένων, την απόλυτη ισότητα δικαιωμάτων, ως προϋπόθεση για τη δημιουργία μιας κοινωνίας που ενάντια στον ανταγωνισμό να αντιπαρατάσσει την αλληλεγγύη.
Να μιλήσουμε ξανά για την αναγκαιότητα αλλαγής οικονομικού, ενεργειακού και παραγωγικού μοντέλου, σταματώντας από τώρα κάθε εξόρυξη στο ελληνικό έδαφος και επανορθώνοντας τις συνέπειες όσων έχουν ήδη γίνει.
Να μιλήσουμε ξανά για την ειρήνη ως απόλυτο αγαθό που αξίζει σε όλους τους ανθρώπους, με σεβασμό στις ελευθερίες, τον διεθνισμό και την αυτοδιάθεση των λαών, για την απόλυτη και χωρίς υπεκφυγές άρνηση στην πολιτική των εξοπλισμών, για την απόλυτη και χωρίς υπεκφυγές αλληλεγγύη μας στην υπόθεση της Παλαιστίνης και τη νίκη της αντίστασής της.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, αυτοί είναι οι άξονες που προτείνουμε στην κοινωνία και στις πολιτικές δυνάμεις για να συγκροτήσουμε την ευρύτερη δυνατή ενότητα της Αριστεράς, η οποία μπορεί να απαντήσει στη σημερινή καταθλιπτική πολιτική, οικονομική, ιδεολογική, πολιτιστική, ηθική και αισθητική ηγεμονία της Δεξιάς.
Θέλουμε να είμαστε σαφείς. Η Δεξιά πολιτική δεν νικιέται με λογικές αθροισμάτων ή συγκολλήσεων όχι απλά αδιάφορων αλλά απωθητικών για την κοινωνία. Δεν νικιέται με τις λογικές του μικρότερου κακού, που μαθηματικά εδώ και χρόνια καταλήγουν να τροφοδοτούν το μεγαλύτερο κακό. Απέναντι στους ξεκάθαρους και διαφανείς στόχους του αντιπάλου, πρέπει να αντιπαρατάξουμε τους δικούς μας ξεκάθαρους και διαφανείς στόχους. Ενάντια στον ανταγωνισμό, η αλληλεγγύη. Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, τα δημόσια κοινά αγαθά. Ενάντια στην εκμετάλλευση, η ισότητα. Ενάντια στον πόλεμο, ο διεθνισμός και η ειρήνη.
Ακούω κιόλας να μας ρωτάνε. «Γιατί να νικήσετε αυτή τη φορά;». Θα απαντάμε ξανά και ξανά, «γιατί μας αξίζει ένας κόσμος πολύ καλύτερος από αυτόν που ζούμε, χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς οικονομική εξαθλίωση και εκβιασμούς, χωρίς λεηλασία της φύσης, χωρίς καταστολή και χωρίς πόλεμο». Και κοιτώντας την ανθρωπότητα από απόσταση, θα δούμε ότι πάντα προχωρούσε παλεύοντας για να φτιάξει έναν τέτοιο κόσμο και ότι αυτοί που ματαιοπονούν στην πραγματικότητα δεν είμαστε εμείς, αλλά όσοι πίστεψαν ότι μπορούν να σταματήσουν αυτή την πορεία προς τα εμπρός.
Σας καλούμε λοιπόν να δώσουμε μαζί αυτόν τον αγώνα, τον αγώνα για να ανατρέψουμε μια συνθήκη που δεν μας αξίζει, τον αγώνα για μια Αριστερά που να αξίζει το όνομά της.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Λευτεριά στην Παλαιστίνη.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.