Η ημέρα της γυναίκας την 8η Μαρτίου είναι μια μέρα τιμής για το φύλο που θεωρείται ως το πιο «αδύναμο» στο πλαίσιο της πατριαρχικής κουλτούρας. Αλλά η τιμή είναι κυρίως υπόμνηση ότι οι γυναίκες ακόμη θυματοποιούνται εξαιτίας της πατριαρχίας σε όλες τις περιστάσεις. Και όταν υπάρχει πόλεμος, γίνονται αντικείμενο ποικίλων εκμεταλλεύσεων. Αλλά και σε καιρό ειρήνης υφίστανται βία που φτάνει μέχρι τη γυναικοκτονία. Αυτή όμως η θεωρούμενη αδυναμία κρύβει μια πνευματική και πολιτική δύναμη, που μπορεί να γίνει αφορμή, για να αλλάξουμε τον πολιτισμό μας, να υπερβούμε την πατριαρχία και να οικοδομήσουμε μια κοινωνία όπου δεν θα θυματοποιούνται οι θεωρούμενες ως αδύναμες. Μία κοινωνία ισότητας, συμπερίληψης και πολιτικής ενσυναίσθησης και αγάπης.
Βεβαίως, το μυαλό όλων μας είναι αυτές τις μέρες στην Ουκρανία. Τεράστιες ουρές προσφύγων δημιουργούνται στα σύνορα, όπου καταφεύγει ένα μέρος του άμαχου πληθυσμού. Προσφυγιά βεβαίως σημαίνει ακραία επισφάλεια. Ήδη πολλοί οργανισμοί και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις προειδοποιούν για τον κίνδυνο εκμετάλλευσης των γυναικών μέσω δικτύων τράφικινγκ στα οποία θα είναι εκτεθειμένες. Οι γυναίκες που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη χώρα τους λόγω της πολεμικής σύγκρουσης βρίσκονται σε μια εξαιρετικά ευάλωτη συνθήκη και αποτελούν εύκολους στόχους για τα δίκτυα του οργανωμένου εγκλήματος.
Ένα άλλο ζήτημα διαφορετικής φύσης, αλλά σχετιζόμενο με τις συνθήκες πολέμου είναι και αυτό της παρένθετης μητρότητας. Πολλές γυναίκες από την Ουκρανία γίνονται παρένθετες μητέρες για να αποκτήσουν παιδί ζευγάρια από τη Δύση. Σε πολλές περιπτώσεις αυτό γίνεται με παράνομο τρόπο. Ο πόλεμος αναμένεται να αυξήσει τα φαινόμενα παράνομης αναπαραγωγικής εκμετάλλευσης γυναικών, όπως υποδεικνύουν σχετικές οργανώσεις που καταγγέλλουν τον ανήθικο και πολύ συχνά και παράνομο τρόπο με τον οποίο λειτουργούν κυκλώματα αναπαραγωγικής εκμετάλλευσης των γυναικών.
Οι γυναίκες αυτές που φεύγουν ως πρόσφυγες από την Ουκρανία, αλλά και αυτές που μένουν εκεί, πρέπει να βοηθηθούν από τις κυβερνήσεις, από ανθρωπιστικές οργανώσεις, αλλά και από τις διωκτικές αρχές για να κατασταλούν γρήγορα και στη ρίζα τους τα φαινόμενα εκμετάλλευσης γυναικών. Θα έπρεπε αυτό να είναι η προτεραιότητά μας αντί να στέλνουμε όπλα.
Πατριαρχική βία, όμως, υφίστανται οι γυναίκες και στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα της κυβέρνησης Μητσοτάκη έγιναν βάσει μόνο των επίσημων στοιχείων 17 δολοφονίες γυναικών μέσα στο 2021. Και μετρούμε ήδη τουλάχιστον 2 μέσα στο 2022. Αυτό βεβαίως δεν πρέπει να μας εκπλήσσει στα χρόνια της κυβέρνησης Μητσοτάκη που έχει εμπεδώσει την πιο αποκρουστική μορφή πατριαρχίας. Μία κυβέρνηση που προωθεί δήθεν εκπαιδευτικές πολιτικές προγεννητικής αγωγής· που εργαλειοποιεί το γυναικείο σώμα, προκειμένου να πλουτίσουν οι φίλοι της κυβέρνησης κλινικάρχες. Μια κυβέρνηση που με τον νόμο περί συνεπιμέλειας αναγκάζει τις γυναίκες να υφίστανται κακοποιητικές συμπεριφορές από τους πρώην συζύγους τους.
Αν η κυβέρνηση θέλει να τιμήσει πραγματικά την ημέρα της γυναίκας και να μην λέει μόνο λόγια χωρίς αντίκρισμα, υπάρχει κάτι πολύ απλό που μπορεί να κάνει για αρχή! Να αναγνωρίσει επιτέλους νομικά τον όρο «γυναικοκτονία»! Τι περιμένει; Πόσες γυναίκες πρέπει να σκοτωθούν ακόμη, για να προχωρήσει σε αυτή τη νομική αναγνώριση που ισχύει προ πολλού στις προοδευτικές χώρες; Δεν είναι μόνο λεξιλογικό το ζήτημα, όπως θα σπεύσουν πολλοί να πουν. Η πολιτεία οφείλει να αναγνωρίζει τα σεξιστικά, πατριαρχικά, τιμωρητικά κίνητρα που υπάρχουν πίσω από κάθε γυναικοκτονία και να τα αξιολογεί ως τέτοια στην απόδοση ποινών στους δράστες.
Ο όρος «γυναικοκτονία» έχει καθιερωθεί και από το Ινστιτούτο της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2017 και από τον ΟΗΕ στη Βιέννη το 2013. Η μη αναγνώριση των έμφυλων κινήτρων του δράστη οδηγεί μοιραία σε πρακτικές συγκάλυψης, υπόθαλψης ή και κοινωνικής ανοχής. Όταν μάλιστα στην Ελλάδα της κυβέρνησης Μητσοτάκη βγαίνουν μέχρι και συνδικαλιστές της αστυνομίας, όπως ο κ. Μπαλάσκας, και δίνουν από τηλεοράσεως συμβουλές στους γυναικοκτόνους για το πώς να πέσουν στα μαλακά. Τις οποίες συμβουλές μετά ακολουθούν κατά γράμμα οι νέοι γυναικοκτόνοι.
Η νομική αναγνώριση και ένταξη του όρου γυναικοκτονία στον Ποινικό Κώδικα θα λειτουργήσει αποτρεπτικά για τους μελλοντικούς θύτες και θα συντελέσει στη διακριτή τιμωρία του γυναικοκτόνου ως δράστη ειδεχθούς σεξιστικού εγκλήματος. Πρέπει να προχωρήσουμε άμεσα σε αυτό, έχουμε ήδη αργήσει.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
