Κλέων Γρηγοριάδης – Ομιλία στη Βουλή για το νέο ασφαλιστικό 25/02/2020

Ομιλίες ολομέλειας
26 Φεβ, 2020

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, θέλω να σας ότι και εμάς στο ΜέΡΑ25, καθώς και εμείς
Βουλευτές είμαστε, μας ρωτούν πάρα πολλοί συμπατριώτες μας τι σύνταξη θα πάρουν και τους
απαντούμε με απόλυτη ειλικρίνεια και χωρίς να θέλουμε να τους τρομάξουμε ότι, αν συνεχίσουν
τα μνημόνια, δεν πρόκειται να πάρουν απολύτως καμμία σύνταξη. Ούτε καν εμείς οι ίδιοι, που
είμαστε Βουλευτές, δεν πρόκειται να πάρουμε καμιά σύνταξη, αν συνεχίσουμε την πολύ
αποτυχημένη συνταγή σας.

Σήμερα, λοιπόν, ξεκινάει η συζήτηση για ένα τεράστιο, πάρα πολύ σημαντικό και
διαχρονικά κρίσιμο θέμα, το οποίο αφορά όλους μας εδώ. Είναι το ασφαλιστικό.
Από την αρχή οφείλουμε να περιγράψουμε με τα πιο μελανά χρώματα και συγγνώμη,
κύριε Υπουργέ, αλλά θα στηλιτεύσουμε την πρακτική σας, που για πολλές εβδομάδες εσείς ο
ίδιος, πριν τεθεί το σχέδιο νόμου σε διαβούλευση, περιφερόσασταν στα τηλεοπτικά πλατό,
αναλύοντας και παρουσιάζοντας επιλεκτικά, μάλιστα, μέρη και αποσπάσματα του εν λόγω
σχεδίου νόμου.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Ζ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΒΔΕΛΑΣ)

Ασφαλώς, το αποκορύφωμα αυτής της πρακτικής ήταν, βέβαια, η διαρροή της σχετικής
πρότασης νόμου στο φιλικά προσκείμενο προς την παράταξή σας, προς την Κυβέρνησή σας
μέσο και συγκεκριμένα, στην ιστοσελίδα που όλοι ξέρουμε Capital.gr, πριν καν αναρτηθεί
-σημειώνω- στο opengov και τεθεί σε διαβούλευση στις Επιτροπές μεταξύ Βουλευτών και
φορέων.

Το συνταγματικά κατοχυρωμένο περιεχόμενο του δικαιώματος στην κοινωνική ασφάλιση
συνίσταται στην υποχρέωση ενός κράτους να διασφαλίζει την ύπαρξη και τη συνεχή λειτουργία
των υπηρεσιών κοινωνικής ασφάλισης, έτσι ώστε ο πολίτης του να δύναται να ασκεί αυτό το
συγκεκριμένο κοινωνικό δικαίωμα.

Το ΜέΡΑ25 σε όλες τις μέχρι τώρα τοποθετήσεις των Βουλευτών και στελεχών του, τόσο
εντός όσο και εκτός του Κοινοβουλίου μας, τονίζει πάντα την απόλυτη και απαρέγκλιτη αναφορά
στις αρχές που θα πρέπει να διέπουν την κοινωνική ασφάλιση και οι αρχές αυτές, κατά τη
γνώμη μας, δεν είναι άλλες από την ανταποδοτικότητα, την καθολικότητα, την αλληλεγγύη, την
υποχρεωτικότητα, την ισότητα και βεβαίως και πρώτα από όλα, την ίση μεταχείριση των
πολιτών.

Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο το αντιλαμβάνονται πια όλοι, αλλά εμείς δεν θα πάψουμε
λέμε, αυτό το ασφαλιστικό νομοσχέδιο είναι ένα γνησιότατο -γνησιότερο δεν γίνεται- τέκνο, παιδί
των μνημονίων. Ξεκίνησε με τον Νόμο του κ. Κατρούγκαλου κατά τη διάρκεια της
διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζεται ωραιότατα τώρα με την Κυβέρνηση της Νέας
Δημοκρατίας και τον Νόμου του κ. Βρούτση.

Το παρόν σχέδιο νόμου αποτελεί, θα έλεγε κάνεις -τολμώ να πω- εφαρμοστικό νόμο του
Νόμου Κατρούγκαλου, αν και, για να τα λέμε όλα, κύριε Βρούτση, περιλαμβάνει και ορισμένες
θετικές διατάξεις. Ωστόσο, σε καμμία περίπτωση -λυπάμαι που το λέω- δεν μπορεί να συνιστά
μεταρρύθμιση, καθώς εφαρμόζει και ισχυροποιεί την προηγούμενη νομοθεσία, με μοναδική
εξαίρεση την αποσύνδεση των ασφαλιστικών εισφορών από το φορολογητέο εισόδημα των μη
μισθωτών. Ωστόσο και εδώ το κόστος των αλλαγών θα επιβαρύνει τους μισθωτούς, τους
εργοδότες τους και τους ανέργους. Για τους τελευταίους, μάλιστα, η απώλεια θα είναι περίπου
350 εκατομμύρια ευρώ από τα ταμεία του ΟΑΕΔ κατευθείαν έναντι μείωσης της ασφαλιστικής
εισφοράς κατά 0,75 ποσοστιαίες μονάδες.

Θα αποκατασταθεί, λέει η Κυβέρνηση, στο μέλλον από τον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ
η εισφοροδοτική ελάφρυνση των ελευθέρων επαγγελματιών όχι μόνο για τη σύνταξη, αλλά και
τις υπηρεσίες υγείας θα επιβαρύνει υπέρμετρα τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα,
εγκαθιδρύοντας βέβαια έτσι έναν νέο τύπο ανισότητας μέσα στο εσωτερικό του ασφαλιστικού
μας συστήματος. Αυτό είναι κατά κάποιον τρόπο πρωτοφανές, δηλαδή να ζητάς από τους πιο

φτωχούς να στηρίξουν τους πιο πλούσιους. Είναι παράλογο!
Χαρακτηριστικά, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι με ασφαλιστέο μηνιαίο εισόδημα άνω
των 900 ευρώ, αυτοί δηλαδή οι εξαιρετικά πλούσιοι συμπατριώτες μας που τολμούν να έχουν
901 ευρώ εισόδημα τον μήνα, θα πρέπει να χρηματοδοτούν την ασφάλιση υγείας των
ελεύθερων επαγγελματιών. Δεν λέμε, τους είχε πιέσει ο Νόμος Κατρούγκαλου πολύ τους
ελεύθερους επαγγελματίες, αλλά αυτό είναι φοβερό, είναι από την άλλη πλευρά.
Επιπροσθέτως, η μείωση των συντελεστών στην κλίμακα φορολογίας εισοδήματος για
τους ελεύθερους επαγγελματίες, τις ατομικές και προσωπικές επιχειρήσεις θα ωθεί τελικά τους
μισθωτούς με μπλοκάκι να επιλέγουν τη σύναψη ατομικών συμβάσεων εργασίας, αυξάνοντας
έτσι τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης και συμβάλλοντας στην περαιτέρω αποδιάρθρωση της
αγοράς εργασίας μας.

Στις συνθήκες αυτές, το σύστημα κοινωνικής προστασίας μετασχηματίζεται σιγά-σιγά σε
δημοσιονομικό ζήτημα ασκούμενης οικονομικής πολιτικής. Έφυγε ο Υπουργός, το είπε πριν
από λίγο ο ίδιος με παρρησία. Θα έλεγε κανείς ότι ένιωσε ότι καμαρώνει για αυτό. Πραγματικά,
μετασχηματίζεται όμως σε ένα δημοσιονομικό ζήτημα της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής,
ενώ ήταν και θα έπρεπε να παραμείνει ένας αναδιανεμητικός θεσμός κοινωνικής
αναπαραγωγής.

Ωστόσο, αυτές οι εφαρμοζόμενες κοινωνικοασφαλιστικές πολιτικές έχουμε δει εδώ και
χρόνια ότι οδήγησαν τελικά στην αύξηση του αριθμού των φτωχών συνταξιούχων,
υπονόμευσαν σε σημαντικό βαθμό τον ρόλο και τους στόχους των συνταξιοδοτικών
συστημάτων στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετασχηματίζοντας σταδιακά το κράτος
πρόνοιας σε κράτος φιλανθρωπίας, το οποίο διευρύνεται συνέχεια με την αύξηση των
κοινωνικών και εισοδηματικών ανισοτήτων, ενώ συρρικνώνεται συνέχεια και ανησυχητικά,
μάλιστα, το κοινωνικό κράτος, από την άλλη πλευρά.

Το επιχείρημα των δανειστών από το πρώτο μνημόνιο σε συνδυασμό με την εμμονή τους
ότι οι συνταξιοδοτικές δαπάνες τάχα ήταν υψηλές και η πιστή υλοποίηση αυτής της αντίληψης
μείωσης των συνταξιοδοτικών δαπανών, που τάχα ήταν υψηλές, από τις ελληνικές κυβερνήσεις
στο πλαίσιο πολιτικών εσωτερικής υποτίμησης, λιτότητας, οδήγησαν την ελληνική οικονομία
τελικά, όπως όλοι ξέρουμε, σε πλήρη καθίζηση -χειρότερα δεν γίνεται- και τους εργαζόμενους
και συνταξιούχους σε δεκαετή φτωχοποίηση.

Το παρόν νομοσχέδιο είναι εμποτισμένο με τη στρατηγική του μετασχηματισμού του
κράτους πρόνοιας σε κράτος φιλανθρωπίας και του αναδιανεμητικού κοινωνικού χαρακτήρα του
συστήματος κοινωνικής ασφάλισης σε δημοσιονομική πλευρά της οικονομικής πολιτικής.
Πρόκειται για μια παρέμβαση συμμόρφωσης και προσαρμογής στις από 4-10-2019, αν
θυμάστε, αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, σύμφωνα με τις οποίες αντιμετωπίζονται
οι παρατηρούμενες ανισορροπίες και η αντισυνταγματικότητα με όρους ανισοτήτων,
δημοσιονομικής βιωσιμότητας σε βάρος της κοινωνικής αποτελεσματικότητας και της βελτίωσης
του βιοτικού επιπέδου των συνταξιούχων. Αποτελεί μια ακόμη εφαρμοστικού χαρακτήρα
παρέμβαση στο πλαίσιο των κατευθύνσεων τριών μνημονίων.

Ακόμη και στην περίπτωση αποκατάστασης μέρους των σημαντικών απωλειών που
έχουν υποστεί οι συνταξιούχοι, οι προσδοκίες είναι περιορισμένες και αφορούν, μάλιστα, πολύ
μικρό αριθμό εξ αυτών των συνταξιούχων. Μάλιστα, οι όποιες αυξήσεις στους λίγους αυτούς
συνταξιούχους θα χρηματοδοτηθούν από την κατάργηση της έστω και κουτσουρεμένης δέκατης
τρίτης σύνταξης -971 εκατομμύρια ήταν αυτά που δόθηκαν το 2019, θυμίζω- η οποία δέκατη
τρίτη σύνταξη, ειρήσθω εν παρόδω, καταργείται με την αιτιολογία ότι το κόστος της
μεταρρύθμισης οφείλει να είναι ουδέτερο δημοσιονομικά. Δεν είναι πολύ σοβαρό το επιχείρημα
αυτό.

Τα χρήματα που δόθηκαν το 2019 θα χρηματοδοτήσουν τις νέες αυξήσεις σε κύριες και
επικουρικές συντάξεις.
Με άλλα λόγια και για να τα πούμε τα πράγματα όπως είναι, κυρίες και κύριοι συμπολίτες

μας, ό,τι πήρατε και ό,τι προλάβατε πήρατε! Τέρμα τα γάλατα! Η ερώτηση για το εάν το
νομοσχέδιο είναι αντισυνταγματικό αυτομάτως μετατρέπεται σε κατάφαση. Δεν υπάρχει καμιά
αμφιβολία ότι το παρόν νομοσχέδιο είναι η έννοια της συνταγματικότητας, γιατί το άρθρο 20,
σύμφωνα πάντα με το Ελεγκτικό Συνέδριο, σελίδα 19 -το διαβάζω επί λέξει- λέει τα εξής: «Λόγοι
δημοσίου συμφέροντος δεν είναι θεμιτοί για την παράκαμψη συνταγματικών εγγυήσεων του
ειδικού συνταξιοδοτικού καθεστώτος των δημόσιων λειτουργών».

Ειδικότερα, με τα άρθρα 87, 98 και 103Σ ρυθμίζεται η υπηρεσιακή κατάσταση των
δημοσίων υπαλλήλων και συνακόλουθα, το ασφαλιστικό τους καθεστώς, το οποίο τελεί σε
συνάρτηση της θέσης που κατέχουν και ως εκ τούτου, αποτελεί σύστημα επαγγελματικής
ασφάλισης, διακρίνοντας αυτό το σύστημα από το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης που
κατοχυρώνεται ως κοινωνικό δικαίωμα στο άρθρο 22 παράγραφος 5 του Συντάγματός μας.
Συνεπώς, η υπαγωγή με νόμο σε ενιαίο ασφαλιστικό οργανισμό των δημοσίων
υπαλλήλων και λειτουργών με τους λοιπούς εργαζόμενους δεν συνάδει με τη θέση που το
ισχύον Σύνταγμα επιφυλάσσει σε αυτούς, δεδομένου ότι αυτή συνιστά συνταγματικό κεκτημένο
για αυτούς, η ανατροπή του οποίου κεκτημένου απαιτεί αναθεώρηση ασφαλώς των σχετικών
συνταγματικών διατάξεων.

Εμείς στο ΜέΡΑ25 δεν μιλάμε με ευχολόγια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ούτε με
θεωρίες και υποθέσεις. Όπως προκύπτει από το πολιτικό πρόγραμμα του κόμματός μας και τις
επτά τομείς της νέας συμφωνίας για την Ελλάδα που προτείνουμε, το ΜέΡΑ25 έχει απολύτως
συγκεκριμένη πρόταση και για το ασφαλιστικό πέραν του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος,
που ουσιαστικά θα επαναφέρει το ΕΚΑΣ για όλους. Προτείνουμε την άμεση κατάργηση της
δέσμευσης των μνημονιακών κυβερνήσεων για μειώσεις στη συνταξιοδοτική δαπάνη και
αντίθετα, οι συντάξεις να ενισχυθούν από τον νέο τραπεζικό φόρο, δηλαδή φόρος 0,2% επί των
χρεών των τραπεζών για την ενίσχυση των συντάξεων, ενώ τα κεφάλαια των ασφαλιστικών
ταμείων να ενισχυθούν από τη μεταβίβαση σε αυτά των μετόχων της νέας Αναπτυξιακής
Τράπεζας, για την οποία θα σας εξηγήσω αμέσως.

Προτείνουμε τη μετατροπή του ΤΑΙΠΕΔ, του Υπερταμείου, σε Αναπτυξιακή Τράπεζα. Στη
μνημονιακή Ελλάδα η δημόσια περιουσία ρευστοποιείται συνεχώς προς ψίχουλα, που ρίχνονται
σε μια «μαύρη τρύπα» του χρέους. Το ΤΑΙΠΕΔ λειτουργεί σαν πολυκατάστημα, το οποίο έχει
βγάλει το εμπόρευμα προς εκποίηση πάνω στους πάγκους υπό όρους εντελώς αποικιακούς και
χωρίς κανένα απολύτως απτό όφελος ούτε για το Δημόσιο, αλλά ούτε για τον ευρύτερο ιδιωτικό
τομέα.

Σε πολλές, μάλιστα, περιπτώσεις, παραδείγματος χάρη στην περίπτωση του ΟΠΑΠ ή
του Ελληνικού ή της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, θα έλεγα εγώ, η ζημιά στην ελληνική κοινωνία και οικονομία
είναι εντυπωσιακή. Έχουμε εντυπωσιακή ζημιά, όχι μόνο δεν έχουμε κανένα όφελος.
Το ΜέΡΑ25, συνεπώς, προτείνει: Παροχή τραπεζικής άδειας στο ΤΑΙΠΕΔ, Υπερταμείο,
μετατρέποντας το έτσι από ένα Υπερταμείο που εκποιεί τα χρυσαφικά μας σε μια Αναπτυξιακή
Τράπεζα την οποία έχει άμεση ανάγκη η χώρα μας.

Η νέα αυτή αναπτυξιακή τράπεζα διακρατεί ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία
μας, χρησιμοποιώντας την όχι για να την πουλήσει, αλλά μόνο ως εχέγγυο για να αντλεί
πόρους, που θα κατευθύνονται στη χρηματοδότηση πρώτον, των δημόσιων επενδύσεων, που
αναδεικνύουν και αυξάνουν την ίδια τη δημόσια περιουσία, σε συνεργασία, κατά περίπτωση, με
ιδιώτες και δεύτερον, στις ιδιωτικές επενδύσεις.

Όλες οι ιδιωτικοποιήσεις, σύμφωνα με την πρότασή μας, την έβδομη τομή μας,
παγώνουν έως ότου, τουλάχιστον, ανακάμψουν οι τιμές στις οποίες κάποια ως περιουσιακά
στοιχεία θα πουληθούν. Δημόσια αγαθά, όπως η ενέργεια, το νερό, παραλίες κλπ., αποκλείονται
από οποιαδήποτε πώληση, ανεξάρτητα τιμών και προϋποθέσεων.

Στην περίπτωση που κάποιο δημόσιο περιουσιακό στοιχείο πουληθεί στο μέλλον,
ισχύουν οι εξής όροι: Ελάχιστο όριο επενδύσεων από τον αγοραστή, συλλογικές συμβάσεις και
κατοχυρωμένα τα δικαιώματα των εργαζομένων, δεσμεύσεις προς όφελος των τοπικών
κοινωνιών, διακράτηση μερίδας μετόχων από το Δημόσιο που θα περνούν στα ασφαλιστικά
ταμεία, με στόχο τη μόνιμη ενίσχυση των ασφαλιστικών ταμείων μας. Οι μετοχές της
αναπτυξιακής τράπεζας δίνονται στα ασφαλιστικά ταμεία κι έτσι ενισχύεται η κεφαλαιοποίησή
τους.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ξέρετε ποιο είναι τελικά το πρόβλημα των ασφαλιστικών
μνημονιακών νομοσχεδίων; Κανένας, μα κανένας, σε αυτή τη χώρα δεν τα εμπιστεύεται. Κανείς
δεν πιστεύει ότι θα του δώσουν σύνταξη. Ξέρετε μήπως γιατί κανείς δεν τα εμπιστεύεται; Γιατί
οδήγησαν μέσα σε δέκα συναπτά χρόνια και τρία μνημόνια σε μεσοσταθμική μείωση των
συντάξεών μας κατά 45% ή αν προτιμάτε να το ακούσετε έτσι, κατά 63 δισεκατομμύρια ευρώ.
Ξέρετε πώς και γιατί προέκυψε αυτή η μείωση; Μα, κυνηγώντας –πώς αλλιώς- τους
γνωστούς ελέφαντες στο δωμάτιο, τα εξωφρενικά πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία με τη
σειρά τους μονιμοποιούν τη λιτότητα και οδηγούν στην παγίωση της υψηλής ανεργίας, της
υποαπασχόλησης και της ρευστοποίησης της εργασίας.

Διότι δεν μπορούμε, βεβαίως, να μιλάμε για κανένα βιώσιμο ασφαλιστικό, όταν η τροφός
του συστήματος του ασφαλιστικού, η εργασία, καταρρακώνεται κάθε μέρα και περισσότερο. Η
Κυβέρνηση υποστηρίζει πως υπάρχει αναλογιστική μελέτη που κρίνει το παρόν σχέδιο βιώσιμο.
Πού ακριβώς, όμως, βασίζεται άραγε αυτή η μελέτη; Βασίζεται σε ευχολόγια, επιτρέψτε μου να
πω, σε ρυθμούς ανάπτυξης και δείκτες απασχόλησης όπως θα ήθελε αυτά να είναι και όχι
όπως, δυστυχώς, αυτά στην πραγματικότητα θα είναι.
Μία πολιτεία που απομυζά συστηματικά τους πολίτες της για να συγκεντρώνει
παράλογα, υπέρογκα πλεονάσματα για την εξυπηρέτηση ενός ήδη μη βιώσιμου χρέους, δεν
υπάρχει καμία περίπτωση ποτέ να ορθοποδήσει κι έτσι να επανέλθει η αξιοπρέπεια στην αγορά
εργασίας, ώστε να μπορούμε να μιλάμε πραγματικά κάποτε για ένα βιώσιμο ασφαλιστικό
σύστημα.

Ξέρετε, λοιπόν, αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, γιατί μπορώ εγώ, που είμαι
ένας απλός πρώην ηθοποιός, τώρα, αυτή τη στιγμή, από αυτό εδώ το Βήμα, να σας εγγυηθώ,
κύριε Βρούτση, ότι ούτε και το υπό ψήφιση ασφαλιστικό νομοσχέδιό σας δεν πρόκειται να σας
βγει και ότι πολύ καλά κάνουν οι πολίτες που εξακολουθούν να μην σας πιστεύουν; Μα, γιατί
είστε κι εσείς και θα συνεχίσετε να είστε και εσείς, για τα επόμενα σαράντα ολόκληρα χρόνια,
αναγκασμένοι να κυνηγάτε τα σεσημασμένα πλέον αυτά τεράστια μαστόδοντα, των οποίων το
ύψος θα συνεχίσει να φτάνει για τα επόμενα σαράντα χρόνια το 2,2% του Εθνικού Ακαθάριστου
Προϊόντος μας.

Ξέρετε ποια είναι η μοναδική απάντηση που έχετε σε αυτό το επιχείρημα; Θα τα
ξαναδιαπραγματευτείτε. Καθώς, όμως, όλος ο ελληνικός λαός γνωρίζει πλέον καλά ότι με τον
όρο διαπραγμάτευση όλοι εσείς εδώ εννοείτε παρακάλια και καθώς, επίσης, ο ελληνικός λαός
πολύ καλά ξέρει τι του προσέφεραν τα τελευταία δέκα χρόνια τα υπερκομματικά σας παρακάλια,
δηλαδή απολύτως τίποτα, κατά τη γνώμη μου, και συγγνώμη που σας το λέω ευθέως, κάνει
πολύ καλά που δεν σας πιστεύει.

Εσείς, άραγε, πιστεύετε καθόλου τον εαυτό σας;

Σας ευχαριστώ πολύ.

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.

Μετάβαση στο περιεχόμενο