Στις αξέχαστες μέρες των εκλογών του Γενάρη του 2015, πολλοί από μας είδαμε με έκπληξη φίλους και φίλες να μας διαβεβαιώνουν πως ήταν πάντα με τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Συνασπισμό, κάποιοι παλιότεροι ακόμα και το ΚΚΕ Εσωτερικού. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί τον Γενάρη του 2015 πως σχετικά λίγα χρόνια πριν ο Συνασπισμός – ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα κόμμα κολλημένο για δεκαετίες σε ποσοστά γύρω από το 4%. Στη μετά Ιούλη του 2015 εποχή, οι περισσότεροι συμπολίτες μας δηλώνουν με την ίδια κοφτή βεβαιότητα πως από την αρχή «τον είχαν καταλάβει», «τον απατεώνα τον Τσίπρα»…

Η ευκολία με την οποία, καρναβαλικά, θέτουμε επί βάθρου και στη συνέχεια καταβαραθρώνουμε τους πολιτικούς μας, προσωπικά μού εγείρει ένα υποθετικό ερώτημα: Τι θα άλλαζε στην ιστορία του τόπου μας αν στις εκλογές του Γενάρη του2015 μπορούσαμε να γνωρίζουμε τι θα ακολουθήσει;

Τον Γενάρη του 2015, στην επιλογή μεταξύ μιας κυβέρνησης με κορμό τη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά και μιας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, η θέση οποιουδήποτε προοδευτικού ανθρώπου φάνταζε —και ήταν— μονόδρομος. Αν υπήρχε επίγνωση του τι θα επακολουθούσε, στην καλύτερη περίπτωση θα είχαμε ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό αποχής και διασποράς των ψήφων σε μικρότερα κόμματα. Αυτό θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε μια πύρρειο νίκη της ΝΔ που μόλις είχε αποτύχει να κλείσει την 5η αξιολόγηση και αναζητούσε απεγνωσμένα νέο εκλογικό έρεισμα. Η ελληνική κοινωνία θα αποδείκνυε μόνο την αδυναμία της να κάνει την οποιαδήποτε υπέρβαση από το τότε υφιστάμενο πολιτικό κατεστημένο και τους ωμούς εκβιασμούς – εκφοβισμούς του.

Όχι, το 2015 ήταν πολύ αργά για να αλλάξουμε την ιστορία. Αν όμως πηγαίναμε πιο πίσω; Στις εκλογές του 2012, η επιλογή ήταν ακριβώς η ίδια: ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά ή ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Ούτε το 2012 θα μπορούσε η ψήφος μας να αλλάξει κάτι.

Κι αν τα γνωρίζαμε όλα στις εκλογές του 2009; Η επιλογή ανάμεσα στην παντελώς ανίκανη και καταρρέουσα κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή και το ΠΑΣΟΚ του 1ου Μνημονίου, θα προσέθετε οποιαδήποτε δυνατότητα εναλλακτικής εξέλιξης της ιστορίας; Ή μήπως στις εκλογές του 2004 που είχαμε τις ίδιες επιλογές με την αντίστροφη σειρά;

Τελικά, πόσο πίσω θα έπρεπε να πάμε για να αλλάξουμε το σημερινό μας αδιέξοδο;

Ανάμεσα στην παροιμιώδη μας επιμηθειακή έπαρση του «τα ξέραμε όλα» (αλλά για κάποιο λόγο τους ψηφίσαμε…) και το εξίσου χαρακτηριστικό συλλογικό μας «αυτομαστίγωμα» πως σε αυτόν τον τόπο «τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει», ας ξεκινήσουμε αναγνωρίζοντας το ένα αλλά αρκετά ουσιαστικό συλλογικό ελαφρυντικό μας: στις περισσότερες κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις της νεότερης ιστορίας του τόπου μας, έχουμε ψηφίσει την καλύτερη δυνατή επιλογή με βάση την πληροφορία που είχαμε τη δεδομένη στιγμή!

Ας πούμε, δεν θα ήταν λύση να μην ψήφιζαν οι Έλληνες το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981, γιατί θα ακολουθούσαν τα θαλασσοδάνεια από την ΕΟΚ ή το σκάνδαλο Κοσκωτά το 1989. Ούτε να μη ρίξουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1993 γιατί θα ερχόταν το μέγα σκάνδαλο του χρηματιστηρίου το 2000 και η Siemens.

Τελικά, με ποια επίγνωση του μέλλοντος θα μπορούσαμε να είχαμε γλυτώσει από τη σημερινή κατάσταση;

Η απάντηση είναι: με καμία. Τίποτα δεν θα άλλαζε πραγματικά αν γνωρίζαμε το μέλλον. Θα τολμήσω μάλιστα να υποθέσω πως η επίγνωση του μαύρου μέλλοντος —και σημερινού παρόντος— μάλλον θα μας έκανε να διολισθήσουμε προκαταβολικά στην πιο μαύρη μεμψιμοιρία – μοιρολατρία τού «τελικά τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει».

Υπάρχει λοιπόν λύση;

Ναι, υπάρχει, όμως όχι σε κάποιο επιστημονικής φαντασίας σενάριο πρόβλεψης του μέλλοντος, αλλά στο ένα πολιτικό υπερόπλο που έχουμε σήμερα στα χέρια μας: την γνωση του παρελθόντος και τα ιστορικά μαθήματα που μπορούν να εξαχθούν από αυτό.

Από τον Γενάρη του 2015, ας κρατήσουμε το μάθημα πως, αν το θελήσουμε, μπορούμε να τολμήσουμε την υπέρβαση των παλιών πολιτικών δίπολων του κατεστημένου. Ας πάρουμε όμως και το μάθημα, την επόμενη φορά να προσέχουμε καλύτερα ποιον εμπιστευόμαστε να ηγηθεί αυτής της υπέρβασης… Από τον Ιούλη του 2015, ας κρατήσουμε απλά τον καλύτερο εαυτό μας που άστραψε μέσα στο γενικό σκοτάδι της σημερινής Ευρώπης. Ακόμα και από τον Σεπτέμβρη του 2015, μπορούμε να πάρουμε δύναμη από το γεγονός πως ο έλληνας ψηφοφόρος τη στιγμή της απόλυτης απογοήτευσης από την αριστερά, παρέμεινε αποφασισμένος να μην «φλερτάρει» ποτέ ξανά με τον εκλογικό βραχίονα της παρακρατικής βαρβαρότητας, είτε εντός είτε εκτός της Νέας Δημοκρατίας…

Αν όμως πραγματικά θέλουμε να αλλάξουμε τη σημερινή μας κατάσταση, ας σταματήσουμε να βαυκαλιζόμαστε πλέον είτε με φαντασιώσεις του τι «θα είχαμε κάνει» αν ξέραμε είτε με ανούσιες υποθέσεις του τι θα είχε συμβεί «αν».

Πιο συγκεκριμένα, ας σταματήσουμε να δεχόμαστε τις έτοιμες εκλογικές επιλογές που μας σερβίρονται είτε σε τακτικές είτε σε έκτακτες εκλογικές αναμετρήσεις, και ας αρχίσουμε να διαμορφώνουμε εμείς οι ίδιοι τις επιλογές.

Στις επόμενες εκλογές, θα υπάρχει ο μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, η εθνοκεντρική (μέγα οξύμωρο!) αριστερά, οι διάφορες μικρότερες συνιστώσες του ακραίου κέντρου, και η μαύρη ακροδεξιά. Αν τίποτα από όλα αυτά δεν μας εκφράζει, τότε ας χτίσουμε μαζί την «άλλη» επιλογή, τη δική μας επιλογή. Όχι να περιμένουμε το οποιοδήποτε «ΜέΡΑ25» να έρθει ως από μηχανής θεός να μας σώσει. Όχι να «ελπίζουμε» πως κάποιοι καλοί άνθρωποι θα εμφανιστούν από κάπου να μας προσφέρουν, σαν Μάγοι με τα δώρα, το ψηφοδέλτιο της εξόδου από το σημερινό τέλμα.

Το ΜέΡΑ25 δημιουργήθηκε στην Ελλάδα ως η εγχώρια πολιτική ενσάρκωση του οράματος του DiEM25 για μια ενωμένη Ευρώπη του ανθρωπισμού, της δημοκρατίας, της λογικής και του πολιτισμού. Ως ενσάρκωση του DiEM25, παρέχει στα μέλη του τους μηχανισμούς και τη δυνατότητα να συνδιαμορφώσουν τα επιμέρους τμήματα του πολιτικού του προγράμματος για την Ελλάδα, βασισμένα πάντα στις θεμελιώδεις δημοκρατικές αρχές του πανευρωπαϊκού κινήματος.

Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να συμμετάσχει ενεργά σε αυτό το εγχείρημα. Τα πάντα επαφίενται στην προσωπική μας επιλογή. Αν όμως επιλέξουμε να μην κάνουμε τίποτα, τότε δεν χρειάζεται καν να αναρωτηθούμε για τις επιλογές του μέλλοντός μας. Τις ξέρουμε ήδη… Γιατί το μέλλον δεν υπάρχει. Το μέλλον συμβαίνει τώρα.

 

του Δημήτρη Σκαγιά, 

Μέλους του Συμβουλίου του DiEM25 για την Ελλάδα και της Πολιτικής Γραμματείας του ΜέΡΑ25

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.