Πριν μερικές μέρες, στη δίκη του Φιλιππίδη, είχαμε τον επανατραυματισμό μιας επιζώσας, από τον εισαγγελέα της έδρας, όπου αναπαράγωντας την κουλτούρα του βιασμού τη ρώτησε «τι εσώρουχο φορούσε», σχολίασε πως στην Γαλλία ασχολούνται με 51 βιασμούς ενώ στην Ελλάδα με μια απόπειρα, ενώ της ζήτησε την αναπαράσταση μέσα στο δικαστήριο για να αντιληφθεί πως έγιναν όλα. Πρόσφατα είχαμε μια ακόμη γυναικοκτονία (την 15η στην Ελλάδα για το 2024), ενώ οι εξελίξεις και τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για την υπόθεση του αστυνομικού της βουλής είναι αποκρουστικά. Πριν μερικές μέρες είδαμε για άλλη μια φορά τις βλαβερές επιπτώσεις του κακοποιητικού νόμου για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, όταν δικαστική απόφαση αφαίρεσε την επιμέλεια ενός 9χρονου κορίτσιου από τη μητέρα του, και το υποχρεώνει να μείνει στο σπίτι του πατέρα του, ο οποίος το έχει κακοποιήσει σεξουαλικά στο παρελθόν. Αυτά είναι μόνο μερικά περιστατικά που έγιναν γνωστά και έρχονται να προστεθούν στην μεγάλη λίστα των περιστατικών έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι καταγγελίες για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, με ξεκάθαρα έμφυλη διάσταση, βρίσκει γυναίκες και θηλυκότητες στη θέση του θύματος (15.571 για το 2024) και άνδρες στη θέση του θύτη (15.413 για το 2024), για το πρώτο δεκάμηνο του 2024 οι καταγγελίες είναι 21.865, ενώ το 2023 ήταν 11.743, παρατηρείται λοιπόν μια αύξηση της τάξης του 86,2%.

Πρόσφατα ο γενικός γραμματέας του Συμβουλίου της Ευρώπης Αλέν Μπερσέ, κάλεσε τα ευρωπαϊκά κράτη να εφαρμόσουν τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, που φέτος κλείνει 10 χρόνια. Η κυβέρνηση όχι μόνο αρνείται να προβεί σε ουσιαστικά μέτρα που θα βοηθήσουν την αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών, αλλά αρνείται να πάρει μέτρα για την εξάλειψη της έμφυλης βίας, όπως οφείλει να κάνει σύμφωνα με την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, που έχει υπογράψει μαζί με άλλες χώρες κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι σε ισχύ από τον Αύγουστο του 2014.

Αντίθετα ο υπουργός Δικαιοσύνης Γ. Φλωρίδης σε δηλώσεις του με αφορμή τις αλλαγές που έρχονται στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης για τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, και σε ερώτηση που δέχθηκε για την ένταξη του όρου γυναικοκτονία στον Ποινικό Κώδικα, δήλωσε: «Η κυβέρνηση έχει αποσαφηνίσει το θέμα ως εξής: το ποινικό μας σύστημα και όλων των προηγμένων χωρών του κόσμου, προστατεύει την ανθρώπινη ζωή. Μπορεί να είναι άνδρας, γυναίκα, παιδί, ηλικιωμένος και δεν μπορούμε να ρευστοποιήσουμε την έννοια του ανθρώπου, λέγοντας ότι ο καθένας είναι διαφορετικός. Αν κάποιος επιχειρήσει να αφαιρέσει μια ανθρώπινη ζωή, είναι αντιμέτωπος με την εσχάτη των ποινών, εφόσον κριθεί ένοχος, που σημαίνει ισόβια. Αν ξεχωρίσουμε τη γυναίκα ως κάτι ξεχωριστό στο ποινικό σύστημα, το αποτέλεσμα είναι ίδιο, γιατί θα επιβάλει στον δράστη την εσχάτη των ποινών. Το θέμα που πρέπει να μείνει στην κοινωνία είναι να συνεχίσει ο όρος γυναικοκτονία στη δημόσια συζήτηση για να εκπαιδεύει τον κόσμο στον σεβασμό του ανθρώπου προς τον άνθρωπο και ειδικά προς τις γυναίκες, από το σχολείο.»

Για άλλη μια φορά βλέπουμε πως η κυβέρνηση δεν έχει την πολιτική βούληση, για μέτρα που θα βοηθήσουν στην εξάλειψη και αντιμετώπιση της έμφυλης βίας και στην νομική αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία και ενώ ο Γ. Φλωρίδης κάνει λόγο για τον «σεβασμό από άνθρωπο σε άνθρωπο από το σχολείο», η κυβέρνηση δεν κάνει καμία ουσιαστική συζήτηση για την ένταξη του μαθήματος σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία.

Η πατριαρχία και οι κουλτούρες που γεννάει και αναπαράγει, όπως η κουλτούρα του βιασμού και του σεξισμού, υπάρχουν συνεχώς γύρω μας. Η εξάλειψη τους δεν γίνεται από την μία στιγμή στην άλλη, χρειάζεται να γίνουν πολλά βήματα. Η «απόδραση» από την ενδοοικογενειακή βία είναι, από μόνη της, δύσκολη για την επιζώσα και τα παιδιά της. Πολλές φορές είναι και επικίνδυνη! Κι όταν αποτυγχάνει, δεν οφείλεται σε δικό της λάθος. Την ευθύνη έχουν οι Αρχές και οι Φορείς στους οποίους προσέφυγε για προστασία.

Χρειάζεται μέριμνα για την ενίσχυσή ενός κοινωνικού κράτος, όπου θα εξασφαλίζει, την προστασία των θυμάτων, αλλά και τη σωστή ενημέρωση για την αντιμετώπιση και την εξάλειψη της έμφυλης βίας, τόσο στο κομμάτι της παιδείας, της δικαιοσύνης, αλλά και της υγείας. Δεν ζητάμε ούτε εκδικητικές τιμωρίες, ούτε έχουμε την ψευδαίσθηση πως με τη νομική αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία, θα σταματήσουν να γίνονται. Όμως εντάσσοντας τον όρο γυναικοκτονία στον Ποινικό Κώδικα, σημαίνει πως η κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι υπάρχει το συγκεκριμένο κοινωνικό φαινόμενο, της εμφυλης διάστασης.

Ως Τομέας Ισότητας Φύλου & ΛΟΑΤΚΙ+ του ΜέΡΑ25, ζητάμε η Κυβέρνηση να πάρει άμεσα μέτρα για την ενημέρωση, την αντιμετώπιση και την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, των κοριτσιών και των θηλυκοτήτων, καθώς επίσης και την άμεση εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης (Ν.4531/2018), που απαιτεί συνεργασία όλων των Αρχών και Φορέων προκειμένου να είναι σε θέση να παρέχουν άμεση και αποτελεσματική προστασία και υποστήριξη στις επιζώσες και τα παιδιά τους, ανάλογα με τις ανάγκες τους.

Απαιτούμε:

• Τη διατομεακή ανταπόκριση στην ενδοοικογενειακή βία, καθώς είναι ο μόνος τρόπος να μειωθεί η δευτερογενής θυματοποίηση που τώρα υφίστανται τα άτομα που καταγγέλλουν – για αυτό και περιγράφεται τόσο συχνά σε πολλά άρθρα της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης.
• Να δημιουργηθούν οι τυποποιημένες διαδικασίες, οι μηχανισμοί και τα εργαλεία που απαιτούνται ώστε η όποια καταγγελία για ενδοοικογενειακή βία να κινητοποιεί μια ομάδα από Φορείς με στελέχη άρτια εκπαιδευμένα που, συντονισμένα, θα πλαισιώνουν τη γυναίκα και τα παιδιά ανάλογα με τις ανάγκες τους: δηλαδή να είναι σε θέση άμεσα να παρέχουν αποτελεσματική προστασία και υποστήριξη, επείγουσα αλλά και μακροπρόθεσμη. Επείγουσα, δηλαδή την στιγμή που την χρειάζονται και μακροπρόθεσμη, δηλαδή για όσο την χρειάζονται. Η Διατομεακή Ανταπόκριση στην ενδοοικογενειακή βία είναι υποχρέωση της πολιτείας και δικαίωμα των γυναικών και παιδιών που κακοποιούνται στην οικογένειά τους!
• Τη νομική αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία.
• Την κατάργηση του νόμου της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας.
• Δημιουργία μονάδων ψυχολογικής στήριξης, κρατικών και κοινωνικών δομών στήριξης (σίτισης-στέγασης), για τα επιζώντα θύματα της έμφυλης βίας, σε όλη την επικράτεια.
• Μέριμνα για οικονομική ενίσχυση και πλήρη ασφαλιστική κάλυψη των επιζώντων θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας ώστε να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες τους αξιοπρεπώς.
• Καθιέρωση ενός αυστηρού πρωτοκόλλου και επιτακτικής εκπαίδευσης στα σώματα ασφαλείας για το πώς θα αντιμετωπίζουν τις καταγγελίες, ώστε καμία καταγγελία να μην περνά ανεξερεύνητη.
• Μία αυστηρή δικαστική δεοντολογία ώστε να δικαιώνονται οι γυναίκες και οι θηλυκότητες, επιζώντα θύματα της έμφυλης βίας και διάκρισης.
• Ένταξη της σεξουαλικής αγωγής ως υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης.
• Θεσμοθέτηση του βασικού εισοδήματος, ώστε να μπορούν τα επιζώντα θύματα ενδοοικογενειακής βίας, να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες τους αξιοπρεπώς και να μπορέσουν να ανεξαρτητοποιηθούν από τον θύτη όταν αυτός βρίσκεται στο κλειστό οικογενειακό περιβάλλον.
• Δωρεάν πλήρη νομική υποστήριξη στα επιζώντα θύματα της έμφυλης βίας.

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.