Την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2020 συμπληρώθηκαν 12 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα στο κέντρο της Αθήνας κι όχι μόνο.
της Φωτεινής Μπακαδήμα, βουλευτή Β’ Πειραιά και Γραμματέα ΚΟ ΜέΡΑ25
Δυστυχώς, η Κυβέρνηση, με πρόσχημα και εργαλειοποιώντας πλήρως την πανδημία του κορονοϊού, απαγόρευσε τις συναθροίσεις άνω των 3 ατόμων προσπαθώντας, με τον τρόπο αυτό, να αποτρέψει τους πολίτες από το να επισκεφθούν το σημείο της δολοφονίας και να αφήσουν ένα λουλούδι, τιμώντας τη μνήμη του αδικοχαμένου εφήβου.
Για ακόμη μια φορά, κατά τη διάρκεια της ημέρας, είδαμε σε ειδησεογραφικά portals εικόνες που θλίβουν βαθύτατα κάθε δημοκράτη. Είδαμε αναίτιες προσαγωγές πολιτών και φυσικά στιγμές βίας και καταστολής. Είδαμε μέχρι και την προσαγωγή των συνηγόρων πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής Θανάση Καμπαγιάννη και Κώστα Παπαδάκη που οδηγήθηκαν στην Πέτρου Ράλλη χωρίς κανέναν απολύτως λόγο.
Ανάμεσα στα στιγμιότυπα αυτά, η εικόνα που αποτέλεσε γροθιά στο στομάχι κάθε ανθρώπου που θυμάται τι συνέβη στις 6 Δεκεμβρίου 2008 και πώς ένα παιδί που σήμερα θα ήταν 27 χρονών έχασε τη ζωή του από το χέρι ενός ειδικού φρουρού, που δεν υπάκουσε στις διαταγές του κέντρου να αποχωρήσει ούτε προσπάθησε να απεμπλακεί παρά επέλεξε να κάνει χρήση του όπλου του, έχοντας απέναντί του εφήβους, ήταν εκείνη του αστυνομικού που μάζεψε και κατέστρεψε τα λουλούδια που άφησε μια κυρία στο μνημείο του Αλέξανδρου, ειρωνευόμενος, μάλιστα, το νεκρό παιδί. Το γεγονός πως, όπως γράφτηκε, έχει ξεκινήσει ΕΔΕ με εντολή του αρχηγού της αστυνομίας για τη διερεύνηση του περιστατικού δεν μειώνει τη σφοδρότητα και την απέχθεια που αυτό γεννά.
Η εικόνα αυτή είναι αποκρουστική και αποκαλύπτει περίτρανα το βάρβαρο πρόσωπο ορισμένων από τους υπηρετούντες στα σώματα ασφαλείας, πρόσωπο που η ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη έχει θρέψει και δυναμώσει ώστε αυτό, αντί να εξαλειφθεί, να έχει θεριέψει και να προσπαθεί να πνίξει, οδηγώντας σε ασφυξία κάθε σπίθα αντίδρασης και λογικής.
Η εικόνα αυτή ήρθε να προστεθεί στις εικόνες βίαιης και ακραίας καταστολής που είδαμε την ημέρα του Πολυτεχνείου και έξω από το Εφετείο, την ημέρα ανακοίνωσης της απόφασης της δίκης της Χρυσής Αυγής, όταν χιλιάδες δημοκράτες μπόρεσαν να χαρούν για ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν πέσουν θύματα της σφοδρής επίθεσης των αστυνομικών δυνάμεων που, πιθανότατα, δυσαρεστήθηκαν από την απόφαση και αποφάσισαν ότι με τον τρόπο αυτό, χτυπώντας, σπρώχνοντας και πνίγοντας με δακρυγόνα και χημικά τους πολίτες που ειρηνικά ήταν εκεί να συμπαρασταθούν στην μητέρα του Παύλου Φύσσα και να ακούσουν την απόφαση καταδίκης που όλοι περίμεναν, θα εκτόνωναν τη δυσαρέσκεια για την καταδίκη του εκτρωματικού αυτού μορφώματος.
Όμως, ένα είναι σίγουρο, πως παρά την ακραία και αυθαίρετη καταστολή, η μνήμη του αδικοχαμένου δεκαπεντάχρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, όπως και όλων των άλλων θυμάτων, θα παραμείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στο μυαλό μας όλων μας. Οι απαράδεκτες, αντιδημοκρατικές, αυταρχικές και χουντικές εκφάνσεις και αντιδράσεις του δόγματος “νόμος και τάξη” που έχει υιοθετήσει πλήρως και υπηρετεί πιστά η Κυβέρνηση θα βρίσκει πάντα απέναντί της τους Έλληνες πολίτες που θα αντιδρούν, διεκδικώντας το σεβασμό των συνταγματικά κατοχυρωμένων πολιτικών και ατομικών τους δικαιωμάτων.
Η συλλογική μνήμη μπορεί να αποτελεί στόχο του μηχανισμού καταστολής, παρόλα αυτά δεν σβήνει ούτε ποδηγετείται όσες επιθέσεις κι αν υποστεί.
Πηγή: ireporter
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
