Το 2008 πτώχευσαν όλες οι τράπεζες της Δύσης, με εξαίρεση την Goldman Sachs, είτε στην Ευρώπη είτε στην Αμερική. Οι κεντρικές τράπεζες τύπωσαν, η δική μου εκτίμηση είναι, γύρω στα 30-35 τρισεκατομμύρια δολάρια και τις διέσωσαν. Ταυτόχρονα, επέβαλαν λιτότητα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, εδώ ήμασταν οι πρωταθλητές της λιτότητας. Η λιτότητα τι κάνει; Ρίχνει τη ζήτηση και αμέσως ρίχνει τις επενδύσεις, οπότε έχεις μία διεθνή καπιταλιστική οικονομία όπου οι επενδύσεις για 13 χρόνια είναι στο πάτωμα, αλλά η ρευστότητα είναι στο ταβάνι. Αυτό δημιουργούσε τόσο καιρό τα αρνητικά επιτόκια, γιατί η μεγάλη ρευστότητα είναι η προσφορά χρήματος, η ζήτηση είναι οι επενδύσεις –η ζήτηση ήταν πάρα πολύ χαμηλά- οπότε η τιμή έπεφτε συνεχώς και κάτω από το μηδέν. Όλα αυτά τα χρόνια, λοιπόν, έχεις τράπεζες -όπως η SBB, όπως η Credit Suisse- οι οποίες στην προσπάθειά τους να κερδίσουν κάνουν τοποθετήσεις σπέκουλας ή αγοράζουν μακροπρόθεσμα ομόλογα. Επί της ουσίας, αυτό που συνέβη είναι ότι ο καπιταλισμός βρίσκεται σε μία πρωτοφανή κρίση στην ιστορία του και θα σας το πω αριθμητικά. Παλιότερα, πριν το 2008, υπήρχε ένα επιτόκιο, το θέμα ήταν να το βρεις, ήταν 3,5%, 3% το επιτόκιο των κεντρικών τραπεζών που εξισορροπούσε ταυτόχρονα τις τιμές και το τραπεζικό σύστημα, τέτοιο επιτόκιο σήμερα δεν υπάρχει. Ό, τι και να κάνει η κα Λαγκάρντ…

Αυτό το επιτόκιο, όμως, δεν είναι, ταυτόχρονα, ούτε ικανό να πετύχει τη σταθερότητα των τιμών ούτε να αποτρέψει το ντόμινο των καταρρεύσεων των τραπεζών. Είναι ένα δομικό πρόβλημα αυτό.

Θα είχαμε χτες καταρρεύσεις τραπεζών στην Ευρωζώνη. Οι τράπεζες στην Ευρωζώνη παραμένουν φτερά στον άνεμο, για να μη μιλήσω για τις ελληνικές. Το μόνο που τις διασώζει είναι η σιωπηλή υπόσχεση ότι τα κράτη θα κάμνουν ότι χρειαστεί για να τις διασώσουν. Είδατε τι έκανε τη κεντρική τράπεζα της Ελβετίας, αμέσως διέσωσε την Credit Suisse. Η κεντρική τράπεζα επενδύσεων, την ίδια μέρα, έστειλε μηνύματα παντού «ότι θα κάνουμε κι εμείς το ίδιο αν χρειαστεί».

Η τραπεζική συγκυρία από το 2008 παραμένει σε μία παράδοξη κατάσταση, από τη μία μεριά κυκλοφορεί πάρα πολύ χρήμα μέσα από τις τράπεζες, την ώρα που οι τράπεζες είναι δομικά πτωχευμένες και κρατιούνται ζωντανές μόνο από τα κράτη, μόνο από τις κεντρικές τράπεζες.

Σε καμία περίπτωση, ιδίως εμείς, εμείς δεν έχουμε καν κεντρική τράπεζα. Βρισκόμαστε σε μία Ευρωζώνη, είμαστε στο έλεος της Φρανκφούρτης. Ο κ. Σταϊκούρας δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα, έχει την ίδια εξουσία με τον Δήμαρχο Φαρσάλων όσον αφορά στην τραπεζική κρίση, όσον αφορά στην οικονομική κρίση. Ούτε ο κ. Στουρνάρας έχει καμία απολύτως εξουσία πάνω σε αυτά τα οποία συμβαίνουν.

Θυμάστε το 2008, όταν κατέρρεε η Wall Street, που οι ευρωπαίοι πολιτικοί που ήταν στη θέση του κ. Σταϊκούρα, η κα Μέρκελ τότε, οι Γάλλοι, ο κ. Σαρκοζί, μειδιούσαν, χαμογελούσαν, είχαν μία αυταρέσκεια όταν αντιμετώπιζαν την κατάρρευση του City του Λονδίνου και της Wall Street, έλεγαν «εμείς, δεν έχουμε πρόβλημα εδώ στην Ευρώπη, είμαστε θωρακισμένοι» -ό, τι λέει και ο κ. Σταϊκούρας τώρα- και την ίδια στιγμή ανακαλύπτουν ότι οι μεγάλες γαλλικές και γερμανικές τράπεζες ήταν πιο πτωχευμένες από την Lehman Brothers. Στην ίδια κατάσταση είμαστε σήμερα, η Ευρωζώνη είναι πολύ πιο σαθρή σήμερα από ότι ήταν τότε, απλά έχεις μία τεράστια ρευστότητα η οποία έχει παραχθεί από τότε, από το 2008 η οποία, όμως, δημιουργεί αυτή τη στιγμή τεράστια προβλήματα στην ΕΚΤ. Η κα Λαγκάρντ ό, τι και να κάνει είναι καταδικασμένη. Εάν αυξήσει τα επιτόκια αυτή τη στιγμή θα ενισχύσει το ντόμινο της κατάρρευσης των τραπεζών, αν δεν τα αυξήσει τα επιτόκια θα έχουμε την τεράστια πίεση του κόστους διαβίωσης του πληθωρισμού. Υπάρχουν λύσεις γι’ αυτό αλλά οι λύσεις εμπεριέχουν βασική και πολύ ριζική αναδιάρθρωση, κούρεμα χρεών –ιδιωτικών και δημοσίων- για να μη χρειάζεται να κρατούμε τα επιτόκια, με έναν τρόπο εντελώς τεχνητό, χαμηλότερα από ότι θα έπρεπε για να δαμάσουμε τον πληθωρισμό.

(ερώτηση για το αν εμπιστεύεται τα χρήματά του σε ελληνικές τράπεζες)

Ναι, αλλά δεν έχει καμία σημασία, γιατί η ελληνική τράπεζα, η ελβετική τράπεζα, η γερμανική τράπεζα, όλες, αυτή τη στιγμή, εξαρτώνται από τα τηλεφωνήματα μεταξύ της κεντρικής τράπεζας της Ελβετίας –λόγω Credit Suisse- και της ΕΚΤ και την δυνατότητα που έχουν οι τράπεζες αυτές, οι κεντρικές, από τη μία μεριά να δαμάζουν τον πληθωρισμό και από την άλλη να κρατάνε τις τράπεζες ανοικτές.
Όλα μας τα χρήματα -όσοι έχουν χρήματα, γιατί, δυστυχώς, ο περισσότερο κόσμος δεν έχει καταθέσεις, αυτό να το τονίσουμε- εξαρτώνται από τη δυνατότητα των κεντρικών τραπεζών να προσποιούνται ότι το τραπεζικό σύστημα είναι ισχυρό.

Δεν θωρακίζεται η χώρα. Όταν είσαι σε μια Ευρωζώνη και έχεις απολέσει όλα τα εργαλεία της νομισματικής πολιτικής, έχεις ένα κράτος το οποίο είναι βαθύτατα πτωχευμένο, έχεις μία οικονομία που -μη ξεχνάμε- η Ελλάδα, ιδιωτικός και δημόσιος τομέας μαζί έχουμε ένα έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών της τάξης του 8,5%, ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι εμείς οι Έλληνες (ιδιωτικός και δημόσιος τομέας μαζί) αναγκαζόμαστε να δανειστούμε 8,5% το ΑΠΕ μας κάθε χρόνο για να τα βγάλουμε πέρα, για να εξυπηρετούμε τις υποχρεώσεις μας στο εξωτερικό. Είναι μία χώρα η οποία δεν έχει, ουσιαστικά, καμία δυνατότητα η Κυβέρνησή της, μέσα σε αυτό το πλαίσιο της ευρωζώνης, όχι να θωρακίσει αλλά καν, να επηρεάσει τις ζωές των ανθρώπων.

(ερώτηση σχετικά με τη θέση του ότι η βιωσιμότητα είναι εκτός Ευρωζώνης )

Όχι, δεν είπα αυτό. Υπάρχουν δύο πράγματα που μπορείς να κάνεις. Το ένα είναι να βγεις από την ευρωζώνη, εμένα δεν ήταν ποτέ η θέση μου αυτή. Η θέση μου είναι ότι δεν έπρεπε να έχουμε μπει. Ήταν ηλιθιότητα ότι μπήκαμε. Όταν μπεις έχεις ένα μεγάλο κόστος να βγεις. Η εναλλακτική του να βγεις είναι να προβάλεις βέτο. Να προβάλεις βέτο μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκή Ένωσης, όχι μόνο βέτο υπέρ του κ. Αλαφούζου και του κ. Μαρινάκη για τα πετρέλαια του κ. Πούτιν που διακινούν, αλλά βέτο εκεί που έχει απόλυτη σημασία. Είδατε τι έγινε στο προηγούμενο Eurogroup; Επιβεβαίωσαν τη συλλογική ανοησία της ΕΕ και της Ευρωζώνης με αυτό το Σύμφωνο Σταθερότητας, δύο χρόνια τώρα μας υπόσχονται ότι θα το αλλάξουν. Δεν αλλάξανε τίποτα. Εκεί είναι που χρειάζεται ένα βέτο σε περίπτωση που μπορεί αυτό το πράγμα που λέγεται Ευρωζώνη να καταστεί βιώσιμο. Αν δεν το κάνεις αυτό τότε είσαι αθωράκιστος απέναντι σε όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν. Το βέτο βασίζεται στην ιδέα ότι ένας μπορεί να το ασκήσει.

Θα ήταν η χώρα την οποία θα γυρνούσαν κάποιοι σοβαροί άνθρωποι και θα έλεγαν «επιτέλους και μια σοβαρή ευρωπαϊκή χώρα».

Για μετεκλογική συμμετοχή σε μία Κυβέρνηση

Πριν εξέφρασα μία άποψη, μπορεί να έχω άδικο, ας έρθουν οι υπόλοιποι που θεωρούν τους εαυτούς τους προοδευτικούς να μου πουν «δεν έχεις δίκιο, θα έπρεπε να κάνουμε το α’, το β’ είτε όσον αφορά στο τραπεζικό σύστημα.. », να κάτσουμε να το συζητήσουμε, και αυτό να γίνει προεκλογικά.

Πείτε στον κ. Μητσοτάκη να έρθει να μιλήσει με εμάς θα πάθει εγκεφαλικό ο άνθρωπος, θα πάθουμε κι εμείς εγκεφαλικό.
Μη συζητάμε σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Εγώ έχω καταγγείλει τον κ. Μητσοτάκη ότι λειτουργεί ως CO μιας Μητσοτάκης ΑΕ η οποία αυτή τη στιγμή έχει φτάσει στα πέρατα των δυνατοτήτων της πιο αισχρής Κυβέρνησης που είχαμε εδώ και πάρα πολύ καιρό.
Μιλάμε για προοδευτική συγκυβέρνηση. Εμείς πιστεύουμε στο διάλογο.

Όχι δεν μιλάμε.

Δεν υπάρχει πιθανότητα να δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης ή ψήφο ανοχής σε οποιονδήποτε με τον οποίο δεν έχει υπάρξει μία σοβαρή πολιτική σύγκλιση προ των εκλογών.

Για τη νεολαία και ότι αναβίωσε τη ρήξη και με ποια εποχή το συνδέει

Το 2015, με το δημοψήφισμα με εκείνο το μεγαλειώδες ΟΧΙ. Το 2015 δεν είχαμε πλατείες, είχαμε Κυβέρνηση. Και είχαμε μία αποδοχή 70% και παραπάνω γι’ αυτό που εμείς στο ΜέΡΑ25 ονομάζουμε Ρήξη.

Τι σημαίνει Ρήξη; Από το 2010 που μπήκαμε στον ζουρλομανδύα των μνημονίων υπήρχαν δύο απόψεις, βασικές, όσον αφορά στη διαχείριση της κρίσης, η μία άποψη είναι ότι πρέπει να πάμε με τα νερά της τρόικας, να πούμε ναι σε όλα για να διασώσουμε την Ελλάδα και η άλλη άποψη ότι αυτό οδηγεί τη χώρα σε μία μόνιμη πορεία μη βιώσιμη και η ρήξη με το πρόγραμμα της τρόικας, το συνδυασμό σοσιαλισμού για τους τραπεζίτες και λιτότητας για τους υπόλοιπους μαζί με ιδιωτικοποίηση και απαξίωση των δημόσιων αγαθών, από το ρεύμα –είδαμε το Χρηματιστήριο Ενέργειας-, τον ΟΣΕ, την Υγεία –είδατε τι έγινε στη Βουλή, έδωσαν στην κα Βαρδινογιάννη τα νοσοκομεία Παίδων-, σήμερα θα περάσει το νερό…

Είχα δεχθεί το υπ. Οικονομικών, ως μη μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, για ένα λόγο, ότι αυτό που προέχει για τη χώρα ήταν το μεγάλο κούρεμα του χρέους γιατί αυτό το χρέος το οποίο είχαμε και το οποίο είναι ακόμα μεγαλύτερο σήμερα είναι μια φυλακή χρέους για τη χώρα και δεν μπορεί να προχωρήσει ούτε ο μικρομεσαίος ούτε ο εργαζόμενος ούτε ο σοβαρός επιχειρηματίας ούτε ο νέος. Αυτός ήταν ο στόχος μου, η αναδιάρθρωση του χρέους.

Στις συζητήσεις με την κα Λαγκάρντ, με τον κ. Ντράγκι για το χρέος που έλεγαν «τι θα μας δώσεις αν θέλεις να μιλήσουμε για το χρέος;».

-Τι θέλετε να σας δώσω του έλεγα;
-Τα αεροδρόμια, το λιμάνι του Πειραιά για την Cosco, τα τρένα.
-Τι θέλετε, ακριβώς, από μένα να σας δώσω στα τρένα;
-Ε, θέλουμε να τα ιδιωτικοποιήσουμε για να τα πάρει η κρατική ιταλική η FS.
-Η FS ανήκει 100% το υπουργείο Οικονομικών της Ιταλίας το οποίο δεν έχει ένα ευρώ να δώσει. Και γιατί να δώσει, ΥΠΟΙΚ της Ιταλίας είναι, για τα τρένα της Ελλάδας;

Και προσπαθούσαν με άλλα λόγια να δημιουργήσουν μία συζήτηση για να έχει μία λογική βάση. Εμείς θέλουμε 10-20 εκατομμύρια επενδύσεις, η FS δεν πρόκειται να τα βάλει, το ελληνικό κράτος δεν έχει, δώστε μου μία πρόταση συγκεκριμένη με μία κοινοπραξία που να έχει και την τεχνογνωσία.

Η άποψή μου πάντα ήταν ότι χρειάζεσαι έναν ενιαίο δημόσιο φορέα να συμπράξει με ξένες εταιρείες οι οποίες θα φέρουν την τεχνογνωσία. Αυτή ήταν η θέση μου και τότε και τώρα. Και έλεγα -στο πλαίσιο μιας διαπραγμάτευσης τακτικής- ότι φέρτε μου εμένα μία τέτοια κοινοπραξία και με ένα ευρώ τη δέχομαι. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την ιδιωτικοποίηση που έκαναν.

Καταρχάς εγώ ήμουν για 5 μήνες και ένα πράγμα ήταν αυτό το οποίο με απασχολούσε 24 ώρες το 24ωρο, ήταν το δημόσιο χρέος. Μετά φεύγω και υπογράφουν το ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ και δίνουν τους συρμούς FS και αφήνουν απαξιωμένη την κρατική που έχει τις υποδομές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή δεν μπορεί εισπράξει τις απώλειες της Νέας Δημοκρατίας γιατί ο κ. Τσίπρας και η ηγεσία του δεν έχουν το κουράγιο του να γυρίσουν στον ελληνικό λαό και να ζητήσουν μία ΣΥΓΓΝΩΜΗ που είπαν ΝΑΙ αυτήν την τροϊκανή ιδιωτικοποίηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Ναι ήταν 4 χρόνια Κυβέρνηση δεν ήταν 50 όπως η δεξιά αλλά επί των ημερών του ιδιωτικοποιήθηκε και σήμερα δεν έχει μάθει το μάθημα.

Για την επίθεση εναντίον του και αν βιάστηκε να βγάλει πόρισμα, όπως λέει το υπ. Προστασίας του Πολίτη

Ο κ. Θεοδωρικάκος έχει ξεπεράσει κάθε όριο.

Καταρχάς σέβομαι τη Δικαιοσύνη και θα μου επιτρέψετε να μη σας πω εσάς τι έγινε γιατί μετά από εδώ έχω ραντεβού με την ανακρίτρια.
Όσον αφορά στο ότι βιάστηκα να μιλήσω, αυτός που βιάστηκε είναι ένας υπουργός, δήθεν προστασίας του πολίτη, ο οποίος πριν περάσουν 24 ώρες, δύο ώρες πριν καταθέσει ο πρώτος αυτόπτης μάρτυρας βγήκε στα κανάλια και άρχισε να διαρρέει ότι τους βρήκαν.

Ο κ. Θεοδωρικάκος έπληξε την Δικαιοσύνη θανάσιμα. Έχρισε τον εαυτό του ανακριτή, εισαγγελέα, δικαστή, ένορκο.

Εγώ δεν μίλησα ως πολιτικός αρχηγός, μίλησα ως το θύμα και περιέγραψα την κοψιά αυτού ο οποίος με χτύπησε. Δεν σας είπα ποιος ήταν.

Η ανακοίνωσή μου ήταν να μην αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη από την τραγωδία των Τεμπών γιατί οι 57 νεκροί των Τεμπών δεν γυρνάνε πίσω, εγώ θα αναρρώσω. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κανένας λόγος να κάνουμε σπέκουλα για το ποιοι ήταν αυτοί οι πολιτικοί χώροι πίσω από τους οποίους κρυβόντουσαν αυτοί οι οποίοι με χτύπησαν.

Έχουμε μία Κυβέρνηση η οποία μέσα από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη κάνει τα αδύνατα δυνατά να υπονομεύσει ό, τι έχει μείνει από την αξιοπιστία της Δικαιοσύνης.

Κάποιοι σαν εμάς στο ΜέΡΑ25 προσπαθούμε να τη διαφυλάξουμε.

Γιατί δεν χρησιμοποιεί αστυνομικούς; Και ότι κατηγορήθηκε γι’ αυτό

Είναι κατηγορία να μην χρησιμοποιώ αστυνομικούς; Όταν λέτε ότι κατηγορήθηκα δημιουργείται ένα κλίμα. Αντί να μιλάμε για τους δράστες μιας πολύ βίαιης πράξης στρέφετε την κατηγορία προς τα εμένα χρησιμοποιώντας το ίδιο ρήμα. Με κατηγόρησαν ότι δεν χρησιμοποιώ αστυνομικούς. Είμαι ένοχος και είμαι περήφανος που είμαι ένοχος.

Η γραμμή της Κυβέρνησης η οποία είναι θορυβημένη από την αντίδραση, ιδίως των νέων, μετά την τραγωδία των Τεμπών είναι ότι αντισυστημικοί τύποι σαν τον Βαρουφάκη σπέρνουν την αντισυστημικότητα, την κανακεύουν, την μεγιστοποιούν και τελικά πέφτουν και οι ίδιοι θύμα αυτής της αντισυστημικότητας. Είναι η προσπάθειά τους να ταυτίσουν τους μπαχαλάκηδες, τους ανθρώπους της νύχτας, τους μπράβους τους οποίους χτυπάνε ανθρώπους σαν και εμένα, με το κίνημα που ήταν εκεί έξω χτες για το οποίο ο κ. Θεοδωρικάκος το περιέλαβε κι αυτό με τις απρόκλητες επιθέσεις των ΜΑΤ πάνω σε αυτά τα παιδιά. Είναι η ίδια περιρρέουσα ατμόσφαιρα την οποία δημιουργούν και εγώ δεν πρόκειται, στο μέτρο των δυνατοτήτων μου, να ανεχτώ αυτόν τον αποπροσανατολισμό από εκεί που πρέπει να είναι το φως της δημοσιότητας.