Ο Οτέλο ντε Καρβάλιο, ο μεγάλος δημοκράτης που ανέτρεψε τον δικτάτορα της Πορτογαλίας Σαλαζάρ, έφυγε εχθές από τη ζωή. Ο Οτέλο ντε Καρβάλιο όχι μόνο έριξε μια Χούντα αλλά συνέδεσε τη Δημοκρατία με την αναδιανομή πλούτου. Η εμπλοκή της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας στην ανατροπή του (Χ. Σμιτ) ήταν η αρχή του τέλους της σοσιαλδημοκρατίας ως προοδευτική δύναμη.
Το 1974 οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου έβραζαν. Οι 3 (Ισπανία, Ελλάδα,. Πορτογαλία) είχαν δικτατορικά καθεστώτα. Στην Ιταλία ακροδεξιές ομάδες δούλευαν υπόγεια, προκειμένου να γίνει και εκεί νεοφασιστικό πραξικόπημα, ενώ χτυπούσαν με βία στο δρόμο.
Η Πορτογαλία ήταν εξαντλημένη από τον υπερδεκαετή πόλεμο για να κρατήσει τις αποικίες της.
Μετά το θάνατο του δικτάτορα Σαλάζαρ το 1968 ( ιδρυτή του επηρεασμένου από το Μουσολίνι κορπορατικού- φασιστικού Νέου Κράτους) ο διάδοχος του Μαρσέλο Καετάνο συνέχισε την ίδια πολιτική.
Για πρώτη φορά στην ευρωπαϊκή πολιτική ιστορία μια οργάνωση προοδευτικών και δημοκρατικών κατώτερων αξιωματικών με βάσεις στις αποικίες το 1974 κινήθηκε με απόλυτη μυστικότητα και στις 25 Απριλίου 1974 και ανέτρεψε τη φασιστική δικτατορία.
Πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης της κίνησης των λοχαγων ήταν ο, γεννημένος στη Μοζαμβίκη, ταγματάρχης Οτέλο ντε Καρβάλιο, διοικητής των ειδικών δυνάμεων της Πορτογαλίας.
Στις 25 Απριλίου 1974 οι αλεξιπτωτιστές του Καρβάλιο και άλλες στρατιωτικές δυνάμεις κατέλαβαν τη Λισαβόνα, αμέσως μετά τη μετάδοση του τραγουδιού του Zeca Alfonco «Grândola Vila Morena» από το ραδιόφωνο.
Ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους και έβαζε κόκκινα γαρύφαλλα στις κάνες των τουφεκιών των στρατιωτών και των κανονιών των τανκς.
Η επανάσταση πήρε το όνομα «Η επανάσταση των γαρυφάλλων» είχε στιβαρό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα σοσιαλιστικής μετάβασης.
Για πρώτη φορά η Πορτογαλία ανακάλυψε τη δημοκρατία ( είχε φασιστική δικτατορία από το 1926, και «πρωθυπουργό» το Σαλαζάρ από το 1936): ελευθερία της έκφρασης, καθολική ψηφοφορία, ισότητα ευκαιριών ανδρών και γυναικών, δικαίωμα στην απεργία, κοινωνική ασφάλιση για όλους, γη στους ακτήμονες το καυτό καλοκαίρι του 1975 κ.λπ.
Εκλογές έγιναν το 1976, όπου ο Καρβάλιο ήλθε δεύτερος με συνδυασμό που υποστηρίχτηκε από τα κόμματα της επαναστατικής αριστεράς, χωρίς τη στήριξη του μπρεζνιεφικού ΚΚ Πορτογαλίας, που κατέβηκε με δικό του υποψήφιο.
Ακολούθησε κοινοβουλευτική αντεπανάσταση, που κορυφώθηκε με την προσφυγή της Πορτογαλίας στο ΔΝΤ το 1978 , οπότε άρχισε το ξήλωμα των επαναστατικών νόμων με «μεταρρυθμίσεις».
Ο Καρβάλιο ήταν ξανά υποψήφιος για την Προεδρία το 1980.
Το 1985 συνελήφθη, παραπέμφθηκε σε δίκη για τη συμμετοχή του στην οργάνωση FP-25 και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 ετών. Ο Καρβάλιο δήλωνε αθώος, αποκήρρυτε τη βία ( άλλωστε στην επανάσταση της 25ης Απριλίου σκοτώθηκαν μόνο 4 άνθρωποι) , ενώ δεχόταν πως ήταν ο εμπνευστής ενός «συνολικού σχεδίου» που αποσκοπούσε στην κατάληψη της εξουσίας από τους εργάτες.
Του συμπαραστάθηκαν μεγάλες προσωπικότητες από όλο τον κόσμο. Από την Ελλάδα ο Ανδρέας Παπανδρέου , ο Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο) και ο Μανώλης Γλέζος που πήγε στην Πορτογαλία και τον επισκέφθηκε στη φυλακή.
Ο Καρβάλιο αμνηστεύτηκε το 1989 οπότε αποχώρησε από το στρατό και την κεντρική πολιτική.
Παρέμεινε ενεργός πολιτικός ακτιβιστής.
Η απόρριψη της απειλής της δημοκρατίας στην Ιταλία και η μετάβαση της Ισπανίας (1975 μετά το θάνατο του Φράνκο) και της Ελλάδας (1974) σε αστικά δημοκρατικά πολιτεύματα οφείλουν πολλά στον τρόμο που ένιωσε ο Διεθνής Παράγοντας από την κόκκινη απειλή της επανάστασης των γαρυφάλλων.
Η κοινή αντεπαναστατική μοίρα των 3 χωρών του Νότου σφραγίστηκε με την ένταξη τους στην ΕΟΚ ( Ελλάδα 1981, Ισπανία – Πορτογαλία 1986) χωρίς να πληρούν τις οικονομικές προϋποθέσεις.
Ο Οτέλο ντε Καρβάλιο απεβίωσε χθες 25 Ιουλίου 2021 σε ηλικία 84 ετών.
Σαράντος Θεοδωρόπουλος, δικηγόρος – μέλος ΚΕ ΜέΡΑ25
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.