Απολογισμός και ισολογισμός του 2017 – η ολοκλήρωση ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος

Ανακοινώσεις ΜέΡΑ25
26 Νοέ, 2019

Σήμερα κυρώθηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο ο απολογισμός και ο ισολογισμός του κράτους για το 2017. Όμως, πηγαίνοντας για λίγο νοερά πίσω στο χρόνο και συγκεκριμένα στις 15 Ιουνίου 2017, όταν μετά την συνεδρίαση του Eurogroup εκείνης την ημέρας στο communique που διακινήθηκε αναφερόταν πως «Το Eurogroup εξέφρασε ικανοποίηση για τη δέσμευση της Ελλάδας να διατηρήσει πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3,5 % του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και στη συνέχεια να ακολουθήσει δημοσιονομική πορεία συνεπή προς το ευρωπαϊκό δημοσιονομικό πλαίσιο. Σύμφωνα με ανάλυση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η συμμόρφωση αυτή θα μπορούσε να επιτευχθεί με ένα πρωτογενές πλεόνασμα ίσο ή ανώτερο αλλά κοντά στο 2,0 % του ΑΕΠ κατά την περίοδο 2023-2060”, θα ανακαλύπταμε ένα στοιχείο που αν και δεν είναι νέο συνεχίζει να προκαλεί έκπληξη. Ναι, η χώρα μας είναι υποχρεωμένη να υπηρετήσει την συμφωνία για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2022 και ίσο ή πάνω από 2% μέχρι το 2060, μιας και αυτή είναι η αναδιάρθρωση που εφαρμόζουν οι δανειστές μας, μέσω απανωτών πλεονασμάτων του δημοσίου έναντι του ιδιωτικού τομέα για να αποπληρώνεται ένα μη βιώσιμο χρέος.

Μάλιστα ο υπερβάλλον ζήλος της τότε κυβέρνησης απέδωσε παραπάνω από τα αναμενόμενα οδηγώντας σε τελικό πλεόνασμα της τάξης του 3,9% του ΑΕΠ. Ποια ήταν τα βήματα που οδήγησαν σ’ αυτή τη μεγάλη επιτυχία που είχε σαν αποτέλεσμα μεγαλειώδεις πανηγυρισμούς; Αύξηση φορολογίας, περικοπές μισθών, συντάξεων, παροχών.

Δένοντας τη χώρα μας στο άρμα των αυξημένων και δυσθεώρητων για την κατάσταση της πλεονασμάτων προκαλούν χωρίς δυνατότητα αναστροφής έλλειμα στον ιδιωτικό τομέα με συνακόλουθη εφαρμογή πολιτικών αφαίμαξης και μόνιμης λιτότητας που βυθίζουν ακόμη περισσότερο την Ελλάδα σε καθεστώς παροικίας χρέους. Έτσι, εντείνεται η φτωχοποίηση και η ερημοποίηση που συνεργεί στη χειροτέρευση της κατάστασης. Μοιραία, κινούμαστε στα δίχτυα ενός φαύλου κύκλου, η περικοπή μισθών και συντάξεων αυξάνει το χρέος των πολιτών προς το δημόσιο καθώς αδυνατούν να καλύψουν πάγιες οφειλές και φορολογικές εισφορές και το δημόσιο με τη σειρά του φτάνει να χρωστάει περισσότερο στους πολίτες. Αυτή η ατέρμονη κατάσταση, έχει σαν αποτέλεσμα για να επιτευχθεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος του 3,5% να πρέπει να ληφθούν ακόμη αυστηρότερα μέτρα φορολόγησης και λιτότητας.

Κοιτάζοντας κάποιος τα απόλυτα νούμερα για το 2017 χωρίς να εμβαθύνει μπορεί να οδηγηθεί στο εσφαλμένο συμπέρασμα πως η φορολογική πολιτική είχε αποδώσει. Πράγματι τα φορολογικά έσοδα είχαν σημειώσει αύξηση κατά 2% από 45,64 σε 46,56, αύξηση που δεν οφείλεται στην θετική απόδοση των μέτρων αλλά στην συγκριτικά μεγαλύτερη αύξηση των έμμεσων έμμεσων φόρων, από 26,2 σε 26,9 αύξηση ποσοστού 2,7%, σε αντίθεση με τους άμεσους που έγραψαν αύξηση 1,1%, από 19,44 σε 19,66.

Μολονότι, αρκετές φορές έχουμε ακούσει ρητορικές αναφοράς για ανάπτυξης και τόνωση της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας όμως πως θα μπορέσει να σχεδιαστεί και να εφαρμοστεί ένα αποτελεσματικό πλάνο ανάπτυξης όταν επιλέγουμε να εθελοτυφλούμε και να αποφεύγουμε να αντιμετωπίσουμε τον ελέφαντα στο δωμάτιο που δεν είναι άλλος από το 3,5% που λειτουργεί και θα λειτουργεί για όσο δεν αντιδρούμε ώστε να το ανατρέψουμε σαν θηλιά στο λαιμό όλων μας. Ενώ θα πρέπει, επιτέλους, να γίνουν γενναία βήματα επαναφοράς των εργασιακών αδικιών και επανόρθωσης όλων των κεκτημένων που ποδοπατήθηκαν και καταστράφηκαν από το Μνημονιακό τσουνάμι που όλες οι κυβερνήσεις οικειοθελώς υπηρέτησαν από το 2010 έως σήμερα.

Δυστυχώς, η λαίλαπα που ξεκίνησε το 2010 δεν άφησε όρθιο τίποτα. Η κοινωνική ασφάλιση εξαυλώθηκε ενώ ανεπηρέαστες δεν έμειναν ούτε και οι συντάξεις καθώς η μείωση των κρατικών πόρων ήταν ακόμη πιο επώδυνη γι’ αυτές μιας και πραγματοποιήθηκε σε μια στιγμή που η οικονομική ύφεση κλόνισε συθέμελα το διανεμητικό σύστημα, μειώνοντας λόγω ανεργίας τα έσοδα από εισφορές και αυξάνοντας υπέρμετρα την ανάγκη για κοινωνική προστασία, αφήνοντας χωρίς κάλυψη και προστασία τις ασθενέστερες ομάδες του πληθυσμού. Μείωση πόρων που έγινε αισθητή και στην περιστολή δαπανών και επιχορηγήσεων των δημοσίων νοσοκομείων και δομών υγείας και εντυπώθηκε στις ελλιπείς υπηρεσίες υγείας ενώ πολλά νοσοκομεία άρχισαν να έχουν έλλειψη βασικών ειδών υγείας και φαρμάκων πληγώνοντας, τελικά, τους ασθενείς που δεν μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες περίθαλψής τους. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι η μείωση κρατικών επιχορηγήσεων προς οργανισμούς και ιδρύματα υγείας κατά 36% το 2017 από 3,04 δις € το 2016 σε 1,95 τον επόμενο χρόνο.

Πώς μπορούμε, όμως, να πανηγυρίζουμε για ένα πλεόνασμα του 3,9% και την συνακόλουθη επιτυχία επίτευξης με το παραπάνω του αρχικού στόχου όταν το δημόσιο χρέος συνέχιζε όπως και συνεχίζει ν’ αυξάνει;

Πώς μπορούμε να πανηγυρίζουμε την ίδια στιγμή που ολοένα και περισσότεροι συμπολίτες μας φτάνουν να ζουν κοντά ή κάτω από το όριο της φτώχειας; Όταν η χώρα μας έχει απωλέσει το μεγαλύτερο μέρος των νέων επιστημόνων της που αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο την εγκατέλειψαν φεύγοντας στο εξωτερικό;

Πάγια θέση μας σαν ΜέΡΑ25 αποτελεί ο στόχος ανάπτυξης του 2,5% και ανάλογα θα ακολουθεί το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος, συνδέοντας τα δικά μας συμφέροντα με αυτά των δανειστών. Αναιμική ανάπτυξη κάτω του 2,5% σημαίνει αναστολή μέρους ή ολόκληρων, ανάλογα με τον ρυθμό ανάπτυξης, των ετήσιων αποπληρωμών και όχι μεταφορά τους στο μέλλον, αλλά οριστικό τους κούρεμά. Την ίδια στιγμή, οριοθετούμε στόχους πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξης του 0% σε ισοσκελισμένο προϋπολογισμός με 1,5%. Οι στόχοι αυτοί θα καθορίζονται ετησίως από τον ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Εντός αυτού του πλαισίου, καταργείται η υπερφορολόγηση που υπάρχει για να εξυπηρετούνται οι εξωπραγματικοί στόχοι των πρωτογενών πλεονασμάτων.

Συχνά ακούμε μια άδικη κριτική απέναντι στον Γραμματέα του ΜέΡΑ25 κ Γιάνη Βαρουφάκη που διετέλεσε Υπουργός Οικονομικών τους πρώτους μήνες του 2015. Αρκετοί μάλιστα βουλευτές της συμπολίτευσης δηλώνουν από το βήμα της Βουλής ή σε συνεντεύξεις τους πως δεν δέχονται μαθήματα από εμάς του ΜέΡΑ25 λόγω του «κόστους Βαρουφάκη». Θα ήθελα σαν απάντηση να μην επικαλεστώ κάτι διαφορετικό παρά τα δημόσια στοιχεία στα οποία μπορεί ο οποιοσδήποτε ν’ ανατρέξει. Τι δείχνουν, λοιπόν, αυτά; Πως το εξάμηνο της διαπραγμάτευσης του Γιάνη Βαρουφάκη δεν είχε κανένα κόστος για τη χώρα: 178,6 δις€ ΑΕΠ και 319,6 δις χρέος όταν παρέλαβε και 177,7 δις ΑΕΠ και 317,4 δις χρέος όταν παρέδωσε. Άρα όχι μόνο δεν κόστισε αλλά το αντίθετο μείωσε τα μεγέθη η περίοδος της διαπραγμάτευσης, οδηγώντας σε σημαντική αν και μικρή μείωση της λιτότητας.

Άλλος ισχυρισμός που συχνά ακούμε είναι πως έγινε αιτία ο κ Βαρουφάκης για σημαντική εκροή καταθέσεων. Αν δούμε όμως τα γεγονότα εύκολα θα αντιληφθούμε πως το bank run είχε ξεκινήσει με δήλωση του ο Γιάννης Στουρνάρας τον Δεκέμβριο του 2014 πως είναι μεγάλος ο κίνδυνος πρόκλησης μιας ανεπανόρθωτης βλάβης στην ελληνική οικονομία, με αποτέλεσμα οι τράπεζές μας να χάσουν την αξιοπιστία τους στα μάτια των πελατών τους που προχωρώντας σε μαζικές αναλήψεις καταθέσεων βυθίζοντας ακόμη πιο βαθιά στη δίνη της κρίσης ένα ήδη χρεωκοπημένο και πολάκις ανακεφαλαιοποιημένο με τα χρήματα του ελληνικού λαού τραπεζικό σύστημα, καθώς μπορεί να πέρασαν χρόνια όμως οι ανακεφαλαιοποιήσεις παραμένουν εγγεγραμμένες στο δημόσιο χρέος. Δυστυχώς, το bank run και η πτώση των τραπεζικών μετοχών ήταν δημιούργημα της τρόικας εσωτερικού-εξωτερικού που τώρα επιχειρούν να φορτώσουν στον Βαρουφάκη. Στουρνάρας-Σαμαράς-Βενιζέλος από την μία και ΕΚΤ-Eurogroup από την άλλη επιδόθηκαν σ’ έναν απίστευτο βανδαλισμό – σε μια τακτική καμένης γης, με αποτελέσματα γνωστά σε όλους μας.

Σαν ΜέΡΑ25 δεν θα μπορούσαμε παρά να τους καταψηφίσουμε αρνούμενοι να επικυρώσουμε τον πρώτο απολογισμό που εισήγαγε και θεσμοθέτησε την παράνοια και τον ανορθολογισμό των πρωτογενών πλεονασμάτων ως μέθοδο αναδιάρθρωσης του χρέους μας που τελικά προκαλούν περισσότερα δεινά και προβλήματα στην ήδη εξαιρετικά ταλαιπωρημένη και εξουθενωμένη από τις ανάλγητες πολιτικές των κυβερνήσεων της τελευταίας δεκαετίας χώρας μας. Αδιαμφισβήτητα καμία στείρα πολιτική εξοντωτικής λιτότητας, υπερφορολόγησης και εξωφρενικών πλεονασμάτων δεν θα λειτουργήσει θεραπευτικά ούτε θα φέρει πίσω όλα τα παιδιά που η κρίση έδιωξε.

Φωτεινή Μπακαδήμα, Βουλευτής Β’ Πειραιά ΜέΡΑ25

 

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.

Μετάβαση στο περιεχόμενο