Η αρχή του κοινωνικού κράτους και τα συνταγματικά κατοχυρωμένα κοινωνικά δικαιώματα αποτελούν ευρωπαϊκό και διεθνές κεκτημένο. Ωστόσο, αλλεπάλληλες μνημονιακές κυβερνήσεις με την εφαρμογή πολιτικών λιτότητας και τον παραγκωνισμό του δημοκρατικού πλαισίου λειτουργίας και ελέγχου των εξουσιών έχουν οδηγήσει σε ένα συρρικνωμένο κράτος, στην ασύδοτη επικράτηση των θεσμών και των πρακτικών της οικονομίας της αγοράς, στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, στην τεράστια άνοδο της ανεργίας και σε σοβαρές περικοπές στα εισοδήματα πολιτών και στις κοινωνικές δαπάνες. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι μνημονιακές κυβερνήσεις ενισχύουν την κρατική καταστολή. Ο αστυνομικός και δικαστικός αυταρχισμός με την άσκηση βίας, την κατασκευή δικογραφιών, τις συχνές προσωρινές κρατήσεις, τις εκκενώσεις ελεύθερων κοινωνικών χώρων, την επιβολή προστίμων για διαδηλώσεις, τις απαγορεύσεις από την ΕΛΑΣ, τη δημιουργία ειδικών σωμάτων στους πανεπιστημιακούς χώρους κ.ά. διαμορφώνουν ένα ασφυκτικό πλαίσιο άσκησης και των πιο στοιχειωδών ελευθεριών.
Η στρατηγική των Μνημονίων, αν και ξεκινά από τα κοινωνικά δικαιώματα, δεν μπορεί παρά να προσβάλει και τα άμεσα πολιτικά ή τα ατομικά δικαιώματα που συνδέονται με την άσκηση πολιτικής δράσης. Η απεργία, ο συνδικαλισμός και η διαδήλωση γίνονται τα πρώτα θύματα της μνημονιακής στρατηγικής. Η προληπτική καταστολή των διαδηλώσεων, οι μαζικές προσαγωγές και συλλήψεις, η κακομεταχείριση κρατουμένων είναι μεν όψεις παλαιού σκηνικού αλλά ενισχυμένου με την ένταση της καταστολής. Επίσης, η συστηματική χρήση χημικών και αυρών ενάντια στους διαδηλωτές απειλεί άμεσα, πέρα από την ελευθερία τους να διαδηλώνουν, και την προσωπική τους ασφάλεια, υγεία και σωματική ακεραιότητα. Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη το ΜέΡΑ25 τάσσεται κατά των αντιτρομοκρατικών νόμων και υπέρ της ριζικής αλλαγής του νομικού πλαισίου για τις διαδηλώσεις, ενώ προτεραιοποιεί τον εκδημοκρατισμό και την αναδιοργάνωση της αστυνομίας (βλ. Δημόσια Διοίκηση, Αναδιοργάνωση της Ελληνικής Αστυνομίας). Παράλληλα τάσσεται υπέρ ενός σύγχρονου πλαισίου για την αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος με σεβασμό στα δικαιώματα των κατηγορουμένων στη δίκαιη δίκη τους και υπέρ της ριζικής αναμόρφωσης του σωφρονιστικού συστήματος, καθώς και της επέκτασης και εφαρμογής εναλλακτικών της κράτησης μέτρων και εναλλακτικών τρόπων έκτισης ποινής.
Όσον αφορά τη στρατιωτική θητεία το ΜέΡΑ25 υποστηρίζει τον θεσμό της εναλλακτικής κοινωνικής υπηρεσίας σε μη στρατιωτική αρχή εκτός της δικαιοδοσίας του Υπουργείου Άμυνας και της εξίσωσης της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας με τη στρατιωτική. Επίσης, καταδικάζει όλες τις διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης.
Όσον αφορά τις μειονότητες, το ΜέΡΑ25 τάσσεται (α) υπέρ της προστασίας των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, όπως ορίζουν οι διεθνείς συμβάσεις, έχοντας υπόψη πάντα το πλαίσιο της Συνθήκης της Λωζάνης (24.07.1923), (β) υπέρ της εξασφάλισης αξιοπρεπούς διαβίωσης για τους Ρομά μέσα από εκτεταμένα στεγαστικά προγράμματα και από επαρκή πρόσβαση σε υπηρεσίες εκπαίδευσης, υγείας και στην εργασία, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς καθώς και, (γ) ως προς τη Μουσουλμανική Μειονότητα της Θράκης, αναφορικά με τις δικαιοδοσίες της Μουφτείας, υπέρ της κατάργησης κάθε δικαστικής/δικαιοδοτικής αρμοδιότητας που έχει απομείνει στους Μουφτήδες, και της επίλυσης εφεξής όλων των αστικών διαφορών από τη Δικαιοσύνη, προκειμένου να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των γυναικών, με βάση τη συνταγματική αρχή της ισότητας και τις Διεθνείς Συμβάσεις. Ταυτόχρονα, το ΜέΡΑ25 τάσσεται υπέρ της επιλογής του Μουφτή με τρόπο που θα επιλέγει η ίδια η μειονότητα, σε πλαίσια απόλυτης ανεξαρτησίας και ελευθερίας έκφρασης της βούλησης των μελών της θρησκευτικής μειονότητας.
1. Επίδραση Λιτότητας στα Ανθρώπινα Δικαιώματα
1.1. Καθιέρωση ικανοποιητικού κατώτατου μισθού με πλήρη επαναφορά́ των συλλογικών διαπραγματεύσεων και ικανοποιητικού́ επιπέδου ασφαλιστικών παροχών για να εξασφαλίζεται μία αξιοπρεπής διαβίωση για τους πολίτες.
1.2. Εισαγωγή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως κεντρικό παράγοντα στις διαπραγματεύσεις με πιστωτές με εισαγωγή ρήτρας εφαρμογής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
1.3. Αποτίμηση επιπτώσεων των οικονομικών μέτρων στα ανθρώπινα δικαιώματα και διασφάλιση συμμετοχής των πολιτών.
2.1. Το ΜέΡΑ25 σημειώνει πως οι δυνάμεις της Ακροδεξιάς που ποτέ δεν έχασαν την ευκαιρία να ξεπουλήσουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας μας (είτε στην Κατοχή, είτε στη Χούντα, είτε στα χρόνια των Μνημονίων) σήμερα προσπαθούν, για άλλη μια φορά στη σύγχρονη ιστορία μας, να πείσουν έναν λαό καταπονημένο και εξουθενωμένο ότι είναι πατριωτικό του καθήκον:
- Να βάλει στην άκρη τον ανθρωπισμό του.
- Να ρίξει στον ξένο το φταίξιμο για το φευγιό των παιδιών του και την ερημοποίηση της χώρας.
- Να θεωρήσει ως εχθρό της χώρας μια ομάδα πολλαπλώς εργαλειοποιημένων κατατρεγμένων ανθρώπων.
- Να συνταχθεί με εκείνους (π.χ. Βρυξέλλες, Βερολίνο, Ουάσιγκτον) που τον εξαθλίωσαν και οι οποίοι, με τους πολέμους τους στη Μέση Ανατολή, δημιούργησαν το Προσφυγικό.
Η Διάκριση Προσφύγων-Μεταναστών αποτελεί ένα μισανθρωπικό ιδεολόγημα.
Στο τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου, η μοίρα προσφύγων (ιδίως Εβραίων) που επεστράφησαν στους Ναζί από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, την Αυστραλία και άλλες χώρες, βρίσκοντας τραγικό θάνατο, βάραινε τη συνείδηση των κυβερνήσεων. Με στόχο τη διεθνή νομοθέτηση του δικαιώματος τέτοιων προσφύγων, των οποίων η ζωή κινδυνεύει από καθεστώτα που θα τους εξόντωναν, να ζητούν και να λαμβάνουν άσυλο, καθιερώθηκε η διαφοροποίηση των προσφύγων (που κινδυνεύει άμεσα η ζωή τους) από τους μετανάστες (που οραματίζονται μια καλύτερη ζωή).
Από τότε πέρασαν εβδομήντα χρόνια. Οι πόλεμοι άλλαξαν χαρακτήρα. Δεν κηρύσσονται καν. Απλά, ξεσπούν. Όπως και το 1939 έτσι και σήμερα η «πολιτισμένη» Δύση, πρώτον, ευθύνεται για πολλές από αυτές τις συρράξεις και, δεύτερον, χρησιμοποιεί το διεθνές δίκαιο ώστε να διαχωρίζει, κατά το δοκούν, μεταξύ των εκλεκτών της «προσφύγων» (π.χ. θυμάτων του πολέμου στη Συρία) και των μη εκλεκτών της «μεταναστών» (π.χ. θυμάτων του πολέμου στο Αφγανιστάν).
Παράλληλα, η λαίλαπα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόστηκαν σε πολλές χώρες, ιδίως της Αφρικής (π.χ. Γκάνα, Κένυα, Νιγηρία), αρχής γενομένης με τα λεγόμενα Προγράμματα Δομικής Προσαρμογής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στα τέλη της δεκαετίας του 1970, έφεραν ολόκληρους πληθυσμούς σε επίπεδα απόλυτης φτώχειας που η ανθρωπότητα δεν είχε ξαναζήσει. Σήμερα, αυτές οι απάνθρωπες καταστάσεις εντείνονται ακόμα περισσότερο με την κλιματική αλλαγή. Όταν, λοιπόν, φτάνουν στις ακτές μας οικογένειες που πήραν το τεράστιο ρίσκο να πνιγούν τα παιδιά τους μόνο και μόνο για να τα διασώσουν, έχει σημασία αν προσπαθούσαν να τα γλιτώσουν από τις σφαίρες στρατιωτών ή από τον βασανιστικό θάνατο που φέρνει η πείνα; Έχει νόημα να κατατάξουμε τους μεν ως «πρόσφυγες» τους δε ως «μετανάστες»;
Το 2010, με τη βοήθεια του ίδιου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που επέβαλε σε αφρικανικές χώρες τα Προγράμματα Δομικής Προσαρμογής, δηλαδή το προοίμιο του δικού μας Μνημονίου, η Ελλάδα μετετράπη σε Χρεοδουλοπαροικία με αποτέλεσμα τη σταδιακή της Ερημοποίηση καθώς εκατοντάδες χιλιάδες νέες και νέοι μας μετανάστευσαν. Γονείς, παππούδες και γιαγιάδες υποφέρουν, όπως υποφέρουν και πολλά από αυτά τα «Παιδιά της Κρίσης». Το αφήγημα ότι αυτοί δεν είναι πρόσφυγες αλλά μετανάστες νομιμοποιεί τις μισανθρωπικές πολιτικές που έδιωξαν τα «Παιδιά της Κρίσης», θεωρώντας ότι έφυγαν από επιλογή.
Αυτό σημαίνει ένα πράγμα: Ο λαός μας, θύμα της τρόικας και των Μνημονίων της, έχει ηθική υποχρέωση να απορρίψει το επιχείρημα ότι οι μετανάστες επιλέγουν τη μοίρα τους, αντίθετα με τους πρόσφυγες. Για αυτό, αν και ο διαχωρισμός μεταναστών-προσφύγων είναι κατοχυρωμένος στο ισχύον διεθνές νομικό δίκαιο, το ΜέΡΑ25 αρνείται να διαχωρίζει κατατρεγμένους ανθρώπους μεταξύ προσφύγων (που είναι εξ ορισμού καλοδεχούμενοι) και μεταναστών (που δεν είναι).
Όσον αφορά συγκεκριμένες δράσεις και πολιτικές αντιμετώπισης των εισροών νεοφερμένων και των πρακτικών προβλημάτων που προκύπτουν ως αποτέλεσμα, προτείνουμε:
Δράσεις βραχυπρόθεσμες στα νησιά του Αιγαίου και την ενδοχώρα:
- Άμεση προώθηση των προσφύγων στην ενδοχώρα κόντρα στις ευρωπαϊκές πολιτικές που έχουν μετατρέψει τα νησιά του Αιγαίου σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ψυχών.
- Δημιουργία πολλών μικρών, ανθρώπινων υποδομών σε όλη την επικράτεια με τη συμμετοχή των δήμων αλλά και τη δυνατότητα των τοπικών αρχών να προσκαλούν για συγκεκριμένο χρόνο (π.χ. μετά από συνέντευξη) οικογένειες μεταναστών που είναι διατεθειμένες να ενταχθούν παραγωγικά στον τόπο.
Δράσεις στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης:
- Άμεση καταγγελία της απαράδεκτης και παράνομης (σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο) Συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας.
- Αναγγελία άσκησης βέτο στον Προϋπολογισμό της ΕΕ έως ότου η ΕΕ συμφωνήσει στην ισοκατανομή των αιτούντων άσυλο και στο άνοιγμα των συνόρων εντός της ΕΕ.
Δράσεις μεσο-μακροπρόθεσμες για την Παραγωγική Ένταξη των Προσφύγων – Μεταναστών:
- Παροχή μόνιμης άδειας εργασίας/παραμονής σε όποιον/α έχει κλείσει διετία στη χώρα ως εργαζόμενος/η, σε όποιον/α έχει κλείσει δεκαετία χωρίς να εργάζεται, σε όλα τα παιδιά που έχουν γεννηθεί στη χώρα από τις πιο πάνω ομάδες, και την εντός διετίας έναρξη της διαδικασίας παροχής υπηκοότητας για όσους/ες έχουν μόνιμη άδεια εργασίας/παραμονής.
- Δικαίωμα όσων έχουν λάβει μόνιμη άδεια εργασίας/παραμονής να φέρουν στη χώρα την οικογένειά τους εφόσον έχουν συμφωνήσει με συγκεκριμένο δήμο/κοινότητα (ιδίως στις ερημοποιημένες περιοχές της χώρας) την εκεί εγκατάστασή τους.
Αναφορικά με την ένταξη των μεταναστών και προσφύγων που επιθυμούν να ενταχθούν παραγωγικά στη χώρα:
Η κοινωνική ένταξη των μεταναστών και προσφύγων δομείται πάνω στους 6, μη περιοριστικούς, άξονες:
- Νομιμοποίηση – Κανείς χωρίς ΑΜΚΑ
- Γλώσσα – Διασφάλιση της ισότιμης επικοινωνίας
- Απασχόληση – Παραγωγική Ένταξη με απόλυτη ισοτιμία αναφορικά με τα εργασιακά δικαιώματα
- Κατοικία – δικαίωμα στη στέγη όλων των κατοίκων της χώρας
- Οικογένεια – καμία οικογένεια διαχωρισμένη
- Σεβασμός στην πολιτισμική και θρησκευτική ιδιαιτερότητα
Η έλλειψη νομικής και πολιτικής προστασίας προς τους μετανάστες, τους αφήνει εκτεθειμένους στην ατομική και συλλογική αυθαιρεσία. Οι μετανάστες ζουν σε ένα εχθρικό περιβάλλον χωρίς κανένα δικαίωμα και η υπόστασή τους ορίζεται μόνο από την ιδιότητα τους ως φθηνή εργατική δύναμη, στην ανεπίσημη πλευρά της οικονομίας.
Το κλειδί για την επιτυχή ένταξη έγκειται στην εκπαίδευση, στην κατάρτιση και στις ευκαιρίες στην εργασία και στην κοινωνία. Προαπαιτούμενο γι’ αυτό είναι η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, η αξιοποίηση προς όφελος των ίδιων των μεταναστών και προσφύγων των δεξιοτήτων τους καθώς και ο σεβασμός στα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου στη ζωή, την ελευθερία και την αξιοπρεπή, ισότιμη εργασία.
Διασφαλίζουμε ειρηνική συνύπαρξη και ένταξη
Η ένταξη αρχίζει την ημέρα της άφιξης. Όποιος/α θέλει να γίνει μέρος αυτής της κοινωνίας χρειάζεται δικαιώματα και πρόσβαση. Όποιος/α θέλει να είναι μέρος αυτής της κοινωνίας χρειάζεται γλώσσα και κίνητρα. Ο στόχος μας είναι μια κοινωνία όπου οι διαφορές δεν οδηγούν σε διακρίσεις και αποκλεισμό και όπου ο καθένας και η καθεμία μπορεί να βρει τη θέση του/της επί ίσοις όροις και να εισακούεται η φωνή του/της. Για αυτό, το ΜέΡΑ25 προτείνει τη δημιουργία Συμβουλευτικής Συνέλευσης Αλλοδαπών Μόνιμων Κατοίκων που θα εκλέγουν οι ίδιοι με σκοπό τη δική τους, οργανωμένη έκφραση – με δημοκρατικές διαδικασίες για τις οποίες θα μεριμνά το ελληνικό κράτος. Κυβέρνηση, Αντιπολίτευση και λοιποί θεσμοί δεν θα δύνανται πλέον να αντιμετωπίζουν τους αλλοδαπούς μόνιμους κατοίκους ως μια άμορφη, άβουλη ανθρώπινη μάζα της οποίας οι απόψεις δεν καταγράφονται και δεν έχουν καμία δυνατότητα παρέμβασης στις αποφάσεις και πολιτικές που καθορίζουν τις ζωές τους.
2.2. Κατάργηση των ρατσιστικών διατάξεων που θεσπίζουν διακρίσεις και στερούν το δικαίωμα πρόσβασης στην υγεία, την παιδεία και την κοινωνική προστασία από μετανάστες χωρίς έγγραφα. Αποζημίωση στα θύματα ρατσιστικών επιθέσεων κατ’ αναλογία των διατάξεων για την αποζημίωση των θυμάτων βίας.
2.3. Άσυλο στους πολιτικούς πρόσφυγες. Πραγματική επικουρική προστασία στους πρόσφυγες του πολέμου, της φτώχειας των κοινωνικών συγκρούσεων και των φυσικών καταστροφών. Μέτρα για την πραγματική οικογενειακή επανένωση των μελών των οικογενειών των δικαιούχων διεθνούς προστασίας. Ανθρωπιστικό καθεστώς σε όλα τα ασυνόδευτα παιδιά που δεν πληρούν τα πρότυπα της διεθνούς προστασίας.
2.4. Αποσύνδεση της ανανέωσης της άδειας παραμονής των μεταναστών από την ύπαρξη ορισμένου αριθμού ενσήμων.
2.5. Αποσύνδεση του δικαιώματος οικογενειακής επανένωσης από την απόδειξη ορισμένου εισοδήματος.
2.6. Αποποινικοποίηση του αδικήματος της παράνομης εισόδου και διαμονής.
2.7. Απαγόρευση της απέλασης και της διοικητικής κράτησης των ευάλωτων ομάδων (άτομα με αναπηρία, ανήλικοι, ιδίως οι ασυνόδευτοι, έγκυες γυναίκες, άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών, άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας, θύματα βασανιστηρίων ή απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης και σεξουαλικής βίας).
2.8. Απαγόρευση των επαναπροωθήσεων σε σημεία εισόδου. Κατάργηση των πρακτικών αναχαίτισης των εισερχόμενων αλλοδαπών στα θαλάσσια σύνορα.
2.9. Κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών και της κράτησης στα κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων κάτω από άθλιες συνθήκες, που προσβάλλουν κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Δημιουργία κέντρων υποδοχής/φιλοξενίας για αλλοδαπούς και άπορους/άστεγους ημεδαπούς.
2.10. Δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι σε αυτοδιοικητικές εκλογές σε όλους τους αλλοδαπούς που συμπληρώνουν πέντε χρόνια νόμιμης διαμονής.
2.11. Λειτουργικό και αποτελεσματικό πλαίσιο εντοπισμού και προστασίας των θυμάτων trafficking.
2.12. Κατάργηση του γεωγραφικού περιορισμού στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου για τους αιτούντες διεθνή προστασία.
2.13. Άμεση μετεγκατάσταση των αιτούντων διεθνή προστασία που βρίσκονται στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου στην ενδοχώρα σε χώρους με αξιοπρεπείς συνθήκες διαμονής.
2.14. Δημιουργία κρατικής υπηρεσίας πιστοποίησης θυμάτων βασανιστηρίων, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα.
2.15. Εφαρμογή εναλλακτικών της διοικητικής κράτησης μέτρων και απαγόρευση κράτησης των αιτούντων διεθνή προστασία εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις.
2.16. Δημιουργία ενός ενιαίου συστήματος παιδικής προστασίας. Μέχρι τη δημιουργία του, πλήρης και αποτελεσματική εφαρμογή του θεσμού της επιτροπείας ανηλίκων, κατάργηση της λεγόμενης προστατευτικής φύλαξης των ανηλίκων και δημιουργία επαρκούς αριθμού δομών σταθερής φιλοξενίας και στελέχωσή τους με κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό για τη φροντίδα των ανηλίκων.
2.17. Κατάργηση των διατάξεων που συρρικνώνουν τα δικαιώματα των αιτούντων διεθνή προστασία με τους νόμους 4636/2019 και 4686/2020, παροχή δωρεάν νομικής βοήθειας σε όλους τους αιτούντες διεθνή προστασία και διασφάλιση του δικαιώματός τους σε πραγματική και αποτελεσματική προσφυγή.
2.18. Δημιουργία και εφαρμογή ενός εθνικού σχεδίου ένταξης προσφύγων στην ελληνική κοινωνία με εφαρμογή όλων των σχετικών προτύπων του διεθνούς δικαίου και αξιοποίηση της σχετικής διεθνούς εμπειρίας.
2.19. Ενίσχυση των υπηρεσιών ασύλου, υποδοχής και φιλοξενίας με επαρκές μόνιμο προσωπικό, εξοπλισμό και υλικοτεχνική υποδομή και τακτική εκπαίδευσή τους στο αντικείμενο.
2.20. Θέσπιση ενός πρόσθετου τύπου άδειας, της «άδειας προς αναζήτηση εργασίας», διάρκειας ενός έτους με στόχο την αναζήτηση εργασίας. Μοναδικές προϋποθέσεις θα είναι η ανυπαρξία διεθνούς εντάλματος σύλληψης και η κατάθεση ποσού ύψους 4.000 ευρώ για πιστοποίηση αυτοσυντήρησης. Εάν ο αλλοδαπός βρει εργασία και συμπληρώσει δύο μήνες σε αυτήν μέσα στο έτος, θα λαμβάνει διετή άδεια διαμονής με δυνατότητα ανανέωσης. Εάν ο/η πρόσφυγας βρει εργασία οριακά πριν τη λήξη της άδειας αναζήτησης εργασίας, η παραμονή του στη χώρα παρατείνεται.
2.21. Δράσεις για τη δημιουργία δεσμών και πολιτισμικών ανταλλαγών με την τοπική κοινωνία σε συνεργασία με τοπικούς φορείς και συλλογικότητες.
2.22. Κεντρική θέση του ΜέΡΑ25 είναι η ριζική τροποποίηση του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο προς την κατεύθυνση της αναλογικής κατανομής των προσφύγων και των μεταναστών σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η κατάργηση του Κανονισμού Δουβλίνο 3 στο πλαίσιο του Κοινού Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου και η δημιουργία μιας ολοκληρωμένης ευρωπαϊκής συμφωνίας για την αναλογική κατανομή, εγκατάσταση και ένταξη των προσφύγων και μεταναστών στην Ευρώπη με πλήρη σεβασμό στο διεθνές δίκαιο.
Μέχρι την υιοθέτηση της πολιτικής που προαναφέρεται, πρέπει να επανεκκινηθεί το πρόγραμμα μετεγκατάστασης των προσφύγων από την Ελλάδα και την Ιταλία με χρήση ενός διευρυμένου ορισμού της οικογένειας και με στόχο, σε πρώτη φάση, τη συμπλήρωση των 160.000 θέσεων μετεγκατάστασης (relocation) προσφύγων από την Ελλάδα και την Ιταλία, για τις οποίες τα κράτη μέλη της Ε.Ε. είχαν συμφωνήσει για την περίοδο Οκτωβρίου 2015 – Σεπτεμβρίου 2017.
3.1. Ριζική αλλαγή του δικαίου περί διαδηλώσεων, με κατάργηση της σχετικής νομοθεσίας που περιστέλλει το συνταγματικό δικαίωμα στη διαδήλωση και ταυτόχρονη απαγόρευση της χρήσης χημικών ουσιών στις διαδηλώσεις.
3.2. Κατάργηση του Π.Δ 141/1991, για εξακρίβωση στοιχείων σε υπόπτους, που νομιμοποιεί τις προληπτικές συλλήψεις πριν τις διαδηλώσεις και την προσαγωγή χιλιάδων νέων, γιατί δεν αρέσουν στα αστυνομικά όργανα.
3.3. Κατάργηση των ειδικών σωμάτων της αστυνομίας (ΜΑΤ, ομάδες Δέλτα, Ζήτα, Δίας κλπ.). Μέχρι τότε, να διασφαλίζεται η λογοδοσία των σωμάτων αυτών με την υποχρέωση τους να φέρουν διακριτικά σε ώρα υπηρεσίας και την καθιέρωση ανεξάρτητου οργάνου ελέγχου της αστυνομικής αυθαιρεσίας με αποφασιστικό ρόλο για τις κυρώσεις σε βάρος τους.
3.4. Έλεγχος των προγραμμάτων σπουδών και εκπαίδευσης των αστυνομικών σωμάτων από ΔΙΑΣΚΕΠ με αποφασιστικό ρόλο. Να διασφαλίζεται η σταθερή εκπαίδευση των αστυνομικών στα διεθνή πρότυπα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα μέλη του ΔΙΑΣΚΕΠ να είναι κατά 1/3 από το κοινοβούλιο και τα υπόλοιπα από πολίτες και ειδικούς. Μέρος αυτών των μελών να είναι κληρωτοί.
3.5. Κατοχύρωση και επέκταση του θεσμού των λαϊκών δικαστών (ενόρκων) στα ποινικά δικαστήρια.
3.6. Κατάργηση των αντιτρομοκρατικών νόμων (ιδίως οι νόμοι 2928/2001, 3251/2004) και να αντικατασταθούν από σύγχρονη νομοθεσία για τη δίωξη του οργανωμένου εγκλήματος με πλήρη σεβασμό στα δικαιώματα των κατηγορουμένων. Να διασφαλίζεται ο ρόλος και η μυστικότητα της ταυτότητας των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος, ώστε να ενθαρρύνεται η αποκάλυψη εγκλημάτων, ιδίως στα πεδία διαφθοράς, φοροδιαφυγής, φοροαποφυγής και οργανωμένου εγκλήματος.
3.7. Αφοπλισμός των αστυνομικών που μετέχουν σε καθημερινές περιπολίες και απόσυρση κλουβών από το κέντρο των πόλεων.
3.8. Εκδημοκρατισμός και αποχρηματοδότηση της Ελληνικής Αστυνομίας (βλ. Δημόσια Διοίκηση, Αναδιοργάνωση της Ελληνικής Αστυνομίας).
4.1. Αποδοχή του περιεχομένου και του σκεπτικού των καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για τα σωματεία που χρησιμοποιούν εθνοτικό αυτοπροσδιοριστικό επίθετο της δικής τους επιλογής και απρόσκοπτη λειτουργία των σωματείων αυτών.
4.2. Πλήρης σεβασμός και εφαρμογή της Διακήρυξης του ΟΗΕ για τα δικαιώματα προσώπων που ανήκουν σε εθνικές ή εθνοτικές, θρησκευτικές και γλωσσικές Μειονότητες, καθώς και άμεση υπογραφή και κύρωση του Ευρωπαϊκού Χάρτη για τις Περιφερειακές ή Μειονοτικές Γλώσσες (Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης).
4.3. Ειδικά για τη Μουσουλμανική Μειονότητα της Θράκης (όπου εθνοτικά – ethnic group – διακρίνεται στους Τουρκογενείς, Πομάκους και Ρομά) προτείνουμε τα εξής:
4.3.1. Κατάργηση της αρμοδιότητας του ΥΠΕΞ και της ΕΥΠ για τα θέματα που αφορούν τη μειονότητα και μεταφορά των σχετικών αρμοδιοτήτων στο Υπουργείο Εσωτερικών.
4.3.2. Δημόσια διοίκηση και κρατικές υπηρεσίες στις οποίες να έχουν θέση οι πολίτες της μειονότητας. Ισότιμη αντιμετώπιση των μελών της μειονότητας στα σώματα ασφαλείας και τον στρατό (χορήγηση βαθμών, προαγωγές κτλ).
4.3.3. Αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος με παροχή ίσων ευκαιριών πρόσβασης σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
4.3.4. Θέσπιση δίγλωσσης διετούς προσχολικής εκπαίδευσης για τα παιδιά της μειονότητας, ώστε να διευκολυνθεί η εκπαιδευτική τους ένταξη.
4.4. Αντιμετώπιση του ιδιάζοντος κοινωνικού αποκλεισμού των Τσιγγάνων, καθώς οι Ρομά, έλληνες πολίτες, είναι η πιο αδικημένη και περιθωριοποιημένη κοινωνική ομάδα στην Ελλάδα:
4.4.1. Εξασφάλιση αξιοπρεπούς και κατάλληλης στέγης για τους σκηνίτες Ρομά μέσα από εκτεταμένα στεγαστικά προγράμματα. Νομοθετική ρύθμιση για ρητή συμμόρφωση της Πολιτείας προς διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας σχετικά με απαγόρευση μετεγκατάστασης ή έξωσης καταυλισμών Ρομά, αν δεν έχει προηγουμένως βρεθεί κατάλληλος νέος τόπος.
4.4.2. Υποχρέωση της Πολιτείας για παροχή συστήματος ηλεκτροδότησης, υδροδότησης και αποκομιδής απορριμμάτων σε προσωρινούς καταυλισμούς Ρομά, ασχέτως του νομικού καθεστώτος της γης, των κτισμάτων, κλπ (με παράλληλη νόμιμη αποζημίωση εκ μέρους της Πολιτείας σε ενδεχόμενους τρίτους ιδιοκτήτες).
4.4.3. Ελεύθερη επιλογή από Ρομά του τόπου νόμιμης κατοικίας τους και υποχρέωση των Δήμων να κάνουν δεκτές τις σχετικές αιτήσεις, με πρόβλεψη ποινικών κυρώσεων κατά των Δημάρχων που αρνούνται την εγγραφή Ρομά στα δημοτολόγια.
4.4.4. Λήψη μέτρων για τη βελτίωση της κατάστασης της υγείας του πληθυσμού αυτού που χειροτερεύει δραματικά – Άρση αποκλεισμών και εμποδίων στην πρόσβαση στην υγεία.
4.4.5. Εξασφάλιση και διευκόλυνση με κάθε τρόπο της πρόσβασης των Ρομά στην εκπαίδευση, ώστε να γεφυρωθεί άμεσα η απόσταση που χωρίζει τα τσιγγανόπαιδα με τους υπόλοιπους μαθητές.
4.4.6. Ριζική επίλυση των αστικοδημοτικών εκκρεμοτήτων των Ρομά.
4.4.7. Δημιουργία διαύλων επικοινωνίας και μόνιμης και σταθερής διαβούλευσης μεταξύ όλων ανεξαιρέτως των συλλόγων και ομοσπονδιών Ρομά και του κράτους.
4.4.8. Επιδίωξη της σύνδεσης των προγραμμάτων επαγγελματικής κατάρτισης, δια βίου μάθησης κλπ., (με ιδιαίτερη έμφαση στα παιδιά μεταξύ 12 και 18, που δεν έχουν συμμετάσχει καθόλου στην εκπαιδευτική διαδικασία) με την αγορά εργασίας μέσω της ευαισθητοποίησης και ενεργοποίησης πιθανών εργοδοτών.
4.4.9. Προγράμματα ενίσχυσης των Ρομά για ισότιμη συμμετοχή τους σε κάθε μορφή εμπορικής δραστηριότητας.
4.5. Διαχωρισμός Κράτους – Εκκλησίας με:
4.5.1. Πλήρη νομική αναγνώριση, ισότιμη της ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας, όλων των θρησκευτικών μειονοτήτων της Ελλάδας. Απόδοση σε αυτές με ειδική νομοθετική ρύθμιση του καθεστώτος του ειδικού θρησκευτικού νομικού προσώπου, χωρίς τη δυνατότητα ελέγχου σκοπιμότητας των σκοπών και της δράσης τους από το κράτος.
4.5.2. Κατάργηση του εκκλησιασμού και της πρωινής προσευχής. Αποκαθήλωση των θρησκευτικών εικόνων από σχολεία, δημόσιες υπηρεσίες και, κυρίως, από τις δικαστικές αίθουσες.
4.5.3. Κατάργηση του σημερινού μαθήματος Θρησκευτικών και αντικατάσταση του από μάθημα Θρησκειολογίας που θα αντιμετωπίζει με τρόπο ισότιμο, ουδέτερο και αμερόληπτο όλα τα θρησκεύματα.
4.5.4. Κατάργηση του θρησκευτικού όρκου από κάθε δημόσια τελετή και κατάργηση θρησκευτικού εορτασμού εθνικών εορτών και επίσημης συμμετοχής της Πολιτείας σε θρησκευτικές τελετές.
4.5.5. Κατάργηση της νομοθεσίας για προσηλυτισμό ως αντίθετης στην ελευθερία διακίνησης των θρησκευτικών απόψεων.
4.5.6. Θέσπιση υποχρεωτικού πολιτικού γάμου για όλους τους πολίτες (δηλ. με προαιρετικό τυχόν μεταγενέστερο θρησκευτικό).
4.5.7. Θέσπιση υποχρεωτικής ονοματοδοσίας στο ληξιαρχείο με αποσύνδεση από ενδεχόμενη θρησκευτική τελετή βάπτισης.
4.5.8. Αφαίρεση της αναφοράς σε θρήσκευμα από οποιοδήποτε δημόσιο έγγραφο.
4.5.9. Ίδρυση επαρκών χώρων πολιτικού αποχαιρετισμού νεκρών σε όλα ανεξαιρέτως τα δημόσια νεκροταφεία.
4.5.10. Κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών των Εκκλησιών για δραστηριότητες που δεν έχουν άμεσο φιλανθρωπικό χαρακτήρα (π.χ. επιχειρηματικές).
4.5.11. Θέσπιση χρονοδιαγράμματος για μετάβαση σε καθεστώς οικονομικής αυτοτέλειας των Εκκλησιών, με ανάληψη της μισθοδοσίας των κληρικών τους από τις ίδιες (και με παράλληλη θέσπιση προαιρετικής φορολόγησης για ενδιαφερόμενους πολίτες και διασφάλιση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων όλων των εν ενεργεία κληρικών).
5.1. Περαιτέρω περιορισμός της (υπερ)ποινικοποίησης αδικημάτων στην κατεύθυνση που κινείται ο νέος Ποινικός Κώδικας. Αποποινικοποίηση ή μείωση της προβλεπόμενης ποινής μικροαδικημάτων. Σεβασμός της έκφρασης της ελεύθερης γνώμης, του δικαιώματος συνάθροισης και κοινωνικής συνύπαρξης και του απορρήτου της προσωπικής ζωής. Απαγόρευση δημοσίευσης φωτογραφιών και προσωπικών δεδομένων ειδικότερα σε υπόδικους (τεκμήριο αθωότητας).
5.2. Νομοθετικές τροποποιήσεις για την επέκταση και εφαρμογή εναλλακτικών κυρώσεων και εναλλακτικών τρόπων έκτισης ποινής. Η φυλάκιση να παραμείνει ως ποινή μόνο για τα σοβαρά αδικήματα και για τους υπότροπους σοβαρών αδικημάτων. Το βραχιολάκι να είναι προσωπική επιλογή, χωρίς πρόσθετες προϋποθέσεις του κρατούμενου και σε καμία περίπτωση υποχρεωτικό (στους αδειούχους και στους υπόδικους). Να μην επιβαρύνεται ο κρατούμενος το κόστος του και η εφαρμογή του να επαφίεται αποκλειστικά στο δημόσιο.
5.3. Κατάργηση των φυλακών ανηλίκων. Κατάργηση της προφυλάκισης και των στερητικών της ελευθερίας ποινών για τους ανήλικους. Άμεση αποφυλάκιση κάθε ανήλικου ασχέτως εθνικότητας και μέχρι τότε διαχωρισμό ανήλικων (αγοριών και κοριτσιών) από τους ενήλικες κρατούμενους.
5.4. Κατάργηση φυλάκισης για τη μικρή παραβατικότητα. Προσθήκη κοινωφελούς εργασίας ως εναλλακτική ποινή για τα εγκλήματα χαμηλής παραβατικότητας.
5.5. Ριζική αναθεώρηση του σωφρονιστικού συστήματος, δημιουργία κατάλληλων δομών και υποδομών και συνεχής, τακτική εκπαίδευση του προσωπικού. Έμφαση στον ανθρώπινο παράγοντα, δομές προστασίας των δικαιωμάτων των κρατούμενων, πρόσληψη επιστημονικού προσωπικού, αναβάθμιση της εκπαίδευσής του.
5.6. Επέκταση των ευεργετικών διατάξεων (εργασία, προγράμματα, ευεργετικός υπολογισμός, επισκεπτήρια, άδειες, εκπαίδευση, ημιελεύθερη διαβίωση, αγροτικές φυλακές, υφ’ όρων απόλυση κλπ.) και απροκατάληπτη εφαρμογή τους. Δυνατότητα σεξουαλικών επαφών μεταξύ συντρόφων, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, σε ειδικό χώρο των φυλακών χωρίς επιτήρηση.
5.7. Αυστηρή εφαρμογή των διατάξεων περί προφυλάκισης και μείωση του χρόνου στους 12 ή 6 μήνες, για όλες τις κατηγορίες αδικημάτων.
5.8. Δημιουργία μονάδων απεξάρτησης και αναθεώρηση των διατάξεων δίωξης των παραβιάσεων που αφορούν τα ναρκωτικά. Αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών.
5.9. Διερεύνηση των καταγγελιών των κρατούμενων για βασανιστήρια και κακομεταχείριση από ανεξάρτητο φορέα με τη συμμετοχή φορέων κοινωνικού ελέγχου παράλληλα και ανεξάρτητα από την ποινική διαδικασία. Ρητή απαγόρευση του εξευτελιστικού ενδοσωματικού ελέγχου.
5.10. Άμεση αποφυλάκιση όλων των ατόμων που πάσχουν από αναπηρίες και βαριές ασθένειες (π.χ. οροθετικοί, κλπ.).
5.11. Εστίαση στη δημιουργία σταδίου επανένταξης των αποφυλακισμένων στην κοινωνία.
6. Θητεία και αντιρρησίες συνείδησης
6.1. Ελεύθερος συνδικαλισμός στον στρατό.
6.2. Κατάργηση υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας.
6.3. Καθιέρωση ισόχρονης εναλλακτικής θητείας για τους αντιρρησίες συνείδησης.
6.4. Υπαγωγή των ποινικών αδικημάτων των φαντάρων σε ποινικά δικαστήρια και κατάργηση των στρατοδικείων.
6.5. Αυστηρή απαγόρευση άσκησης εθνικιστικής προπαγάνδας εκ μέρους της διοίκησης των μονάδων.
6.6. Κανένας φαντάρος ή στέλεχος σε κατασταλτική αποστολή και απεργοσπαστικό μηχανισμό.
6.7. Καμιά συμμετοχή φαντάρου σε ενέδρες και προσπάθειες εκδίωξης, απέλασης και κακοποίησης προσφύγων και μεταναστών.
6.8. Πλήρης αποσύνδεση της εκπλήρωσης των στρατιωτικών υποχρεώσεων από την έκδοση διαβατηρίου. Νομοθετική κατάργηση της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα για το αδίκημα της ανυποταξίας.
6.9. Αποποινικοποίηση του αδικήματος της ανυποταξίας και, έως τότε, κατάργηση του χαρακτήρα του ως διαρκούς και της διεξαγωγής αλλεπάλληλων δικών για ένα και μόνο αδίκημα.
6.10. Υπαγωγή του θεσμού της εναλλακτικής κοινωνικής υπηρεσίας σε μη στρατιωτική Αρχή άλλου Υπουργείου (εκτός της δικαιοδοσίας του Υπουργείου Άμυνας).
6.11. Κατάργηση της επιτροπής ελέγχου συνείδησης, εξίσωση της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας με τη στρατιωτική και παροχή δυνατότητας στον ενδιαφερόμενο για ελεύθερη επιλογή του φορέα στον οποίο θα υπηρετήσει κοινωνική θητεία με σύμφωνη γνώμη του τελευταίου (χωρίς γεωγραφικούς περιορισμούς που δεν έχουν νόημα στην περίπτωση του θεσμού της εναλλακτικής υπηρεσίας).
6.12. Επαρκής αμοιβή του αντιρρησία για έξοδα στέγασης, διατροφής, διαβίωσης και μετακίνησης.
6.13. Παύση των διώξεων παλιών και νέων αντιρρησιών συνείδησης.
7. Δικαιώματα Εργαζομένων στο Σεξ
7.1. Αξιοποίηση Συνηγόρου του Πολίτη (πόρισμα 6ης Νοεμβρίου 2003), ως προς την αναθεώρηση της προϋπόθεσης της ακτίνας των 200μ. για την άδεια εγκατάστασης, όσων εργαζομένων του σεξ επιλέγουν να εργάζονται σε σταθερούς εσωτερικούς χώρους (οίκοι ανοχής). Συνολική αναμόρφωση του νόμου περί εκδιδομένων προσώπων.
7.2. Να δοθεί έμφαση στις εκστρατείες ενημέρωσης των εργαζομένων για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.
7.3. Καμία απαγόρευση για τη δυνατότητα εργασίας στον δρόμο ή της συνοδείας. Προώθηση αυτοδιαχειριστικού μοντέλου εργασίας και προστασία συνεργατικών εγχειρημάτων.
7.4. Πλήρης ασφάλιση στους/στις εργαζόμενους/ες τους σεξ, που εργάζονται: α) σε εσωτερικούς χώρους, β) υπηρεσίες χορού και στριπτίζ, γ) τηλεφωνικό σεξ, και, δ) εμφάνιση σε πορνογραφικά έργα.
7.5. Κανένας περιορισμός για τους αλλοδαπούς/ες εργαζόμενους/ες του σεξ που κατέχουν άδεια διαμονής οποιουδήποτε τύπου, υπό τον όρο ότι δεν αποτελούν θύματα διακίνησης ανθρώπων ή εκμετάλλευσης.
7.6. Ειδική πρόνοια για όσους/ες εργαζόμενες/ους του σεξ, επιθυμούν να εγκαταλείψουν το επάγγελμα της σεξουαλικής εργασίας. Θετικά μέτρα για την επαγγελματική τους κατάρτιση, ώστε να μπορούν να απορροφηθούν σε άλλη εργασία. Ειδικά προγράμματα σ’ αυτή την κατεύθυνση.
8.1. Η Δημόσια Σφαίρα ως Δημόσιος Χώρος – Δικτυακή ουδετερότητα: Συνταγματική καθιέρωση της ελευθερίας έκφρασης ως θεμελιώδους δικαιώματος υπέρτερης προστασίας. Αποποινικοποίηση του λόγου, κατάργηση του νόμου περί ασέμνων. Περιορισμός της χρηματικής ικανοποίησης για ηθική βλάβη από αδικοπραξίες σχετιζόμενες με την προσβολή της προσωπικότητας. Εισαγωγή κριτηρίων γύρω από την περιουσιακή κατάσταση των μερών για τον υπολογισμό της ηθικής βλάβης. Υποχρέωση φιλοξενίας της άποψης του παθόντος.
8.2. Δίκαιο του Μοιράσματος και της Δημιουργικότητας: Η αδιαπραγμάτευτη αναγνώριση και προστασία του δικαιώματος της ομότιμης παραγωγής που διέπεται από τη λογική των κοινών (commons) και της ιδιαίτερης φύσης των έργων πνευματικής δημιουργίας που απορρέουν από αυτήν. Η αναγνώριση και ο σεβασμός του δικαιώματος αυτοδιαχείρισης των κοινοτήτων που παράγουν και μοιράζονται πνευματικά κοινά αγαθά. Μια πολιτική προστασίας των πνευματικών κοινών αγαθών οφείλει να περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων:
8.2.1. Το δικαίωμα να διατηρεί ο παραγωγός πλήρη, μερικά ή καθόλου δικαιώματα στην πνευματική του εργασία, ανάλογα με τη βούλησή του.
8.2.2. Το δικαίωμα της έκφρασης, μέσω της ελεύθερης πρόσβασης, ανταλλαγής και συνεργασίας, στη σφαίρα των πνευματικών κοινών αγαθών που παράγονται για μη εμπορικούς σκοπούς.
8.2.3. Η αναγνώριση συλλογικών πνευματικών δικαιωμάτων στις κοινότητες που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή συλλογικών διανοητικών αγαθών ελέγχου μέσω της θέσπισης περιορισμών στην εμπορική εκμετάλλευση του έργου τους από τρίτους και προνοιών που θα παρέχουν τη δυνατότητα διεκδίκησης αποζημίωσης, όταν οι καρποί της εργασίας τους γίνονται αντικείμενο ιδιωτικής οικειοποίησης ή κερδοσκοπίας (CODE 113).
8.3. Η ιδιωτικότητα ως χώρος οικειότητας: Απαρέγκλιτη εφαρμογή του απορρήτου των επικοινωνιών στο διαδίκτυο, αναβάθμιση της ΑΔΑΕ, υπαγωγή του στενού πυρήνα του κράτους στις προστατευτικές νομοθεσίες της ιδιωτικότητας, κατάργηση της διατήρησης δεδομένων του πληθυσμού και των σχετικών βάσεων δεδομένων, λήψη DNA μόνο με τη συναίνεση του υποκειμένου, απαγόρευση του εμπορίου προσωπικών δεδομένων.
8.4. Ριζοσπαστικός Εκδημοκρατισμός: Απλοποίηση στις σχέσεις κράτους – πολίτη, συλλογικά δικαιώματα για πρόσβαση του καθενός στη δημόσια πληροφορία (νομοθεσία τύπου FOIA) χωρίς θεμελίωση εννόμου συμφέροντος με ελάχιστες εξαιρέσεις, στενά ερμηνευόμενες, πλήρης διαφάνεια στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, στα οικονομικά δεδομένα κτλ., διαβουλευτική ηλεκτρονική δημοκρατία, ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα.
8.5. Εκτός εξαιρετικών περιπτώσεων (π.χ. λόγοι εθνικής ασφάλειας, οι οποίοι θα πρέπει να προσδιοριστούν περιοριστικά για να αποτραπεί η καταχρηστική επίκλησή τους), όποια παραγωγή δεδομένων (π.χ. geodata) γίνεται δημοσία δαπάνη, να χαρακτηρίζεται ως δημόσιας ιδιοκτησίας (public domain) και να καθίσταται προσβάσιμη με ανοικτά APIs μέσω του δημόσιου διαδικτύου. Αντίστοιχα, η παραγωγή κώδικα που γίνεται δημοσία δαπάνη να διέπεται από άδεια χρήσης συμβατή με OSS κατά το FSFE και το δημόσιο να διακρατεί τα πνευματικά δικαιώματα επ’ αυτού.
8.6. Να αποκατασταθεί νομοθετικά το όποιο κενό επιτρέπει την επίκληση (από εισαγγελικές αρχές αλλά ενίοτε ακόμη και από αστυνομικές διευθύνσεις) της υπ. αριθ. 9/2009 γνωμοδότησης του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για την άρση του απορρήτου των ηλεκτρονικών επικοινωνιών όταν αυτή αφορά στα εξωτερικά στοιχεία της επικοινωνίας με διαδικασία που παρακάμπτει τα οριζόμενα στους 2225/1994 και 3471/2006 αλλά και στην Οδηγία 58/2002.
9.1. Εκπόνηση Εθνικού Σχεδίου Δράσης (ΕΣΔ) έως το 2030 με σαφείς πληροφορίες για τη χρηματοδότηση των μέτρων και συγκεκριμένους δείκτες για την επίτευξη των στόχων, βάσει της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία. Κατά την προετοιμασία του ΕΣΔ ορίζεται ως απαραίτητη προϋπόθεση η ενεργή συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία (ή των γονέων στην περίπτωση ανηλίκων ή των νόμιμων εκπροσώπων τους).
9.2. Δημιουργία Ταμείου Συμπερίληψης και Μακροχρόνιας Υποστήριξης που θα διασφαλίζει τη λήψη μέτρων για μια αυτοπροσδιοριζόμενη ζωή με βάση τις πραγματικές ανάγκες των ατόμων με αναπηρία («λειτουργικά κριτήρια»). Μέσω του Ταμείου θα εκπληρωθούν και τα χρόνια αιτήματα του αναπηρικού κινήματος, όπως η παροχή υπηρεσιών προσωπικής βοήθειας σε πολίτες με αναπηρία, η εναρμόνιση των υπηρεσιών φύλαξης παιδιών με αναπηρία ή παιδιών με γονέα ΑμεΑ, κ.ά.
9.3. Δωρεάν παροχή όλων των απαραίτητων θεραπειών, φαρμάκων, αναλώσιμων υγειονομικών υλικών.
9.4. Καθιέρωση νομικού πλαισίου που θα περιλαμβάνει τους σημαντικούς εθνικούς κανονισμούς για την παροχή υπηρεσιών «Προσωπικής Βοήθειας» σε μη αυτοεξυπηρετούμενους πολίτες με αναπηρία και την επίσημη αναγνώριση του επαγγέλματος του «Προσωπικού Βοηθού», όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
9.5. Πλήρες δημόσιο δίκτυο πρώιμης και έγκαιρης διάγνωσης σοβαρών ασθενειών και αναπηριών. Σύσταση Κέντρων Αποκατάστασης σε όλα τα επίπεδα, με εξειδίκευση σε διαφορετικά είδη αναπηρίας και στελέχωση από αντίστοιχες ειδικότητες ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού.
9.6. Ενοποίηση όλων των επιδομάτων αναπηρίας σε ένα, και μετατροπή του σε ειδική κοινωνική σύνταξη που θα παρέχει αξιοπρεπή διαβίωση.
9.7. Αναλυτικό χρονοδιάγραμμα εφαρμογής ενός δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος χωρίς αποκλεισμούς, για τη στήριξη της συμπεριληπτικής εκπαίδευσης των παιδιών με αναπηρίες, μέχρι το 2030. Ισότιμη πρόσβαση όλων των παιδιών σε όλα τα δημόσια σχολεία, με ενίσχυση αναγκαίων υπηρεσιών, όπως η παροχή υποστηρικτικού διδακτικού προσωπικού.
9.8. Προσανατολισμός προς μια αγορά εργασίας χωρίς αποκλεισμούς, μέσω της εξάλειψης νομικών ή οικονομικών φραγμών (όπως είναι η αναφορά στη «μη ικανότητα για εργασία» για τα άτομα με αναπηρίες). Προσαρμογή των θέσεων εργασίας στις προσωποποιημένες συνθήκες εργασίας κάθε υπαλλήλου με αναπηρία, με την παράλληλη υποστήριξη των εργοδοτών από την πολιτεία, πχ. εξοπλίζοντας τον χώρο εργασίας με τις αναγκαίες υποστηρικτικές τεχνολογίες και χρηματοδοτώντας το ενδεχόμενο κόστος εργονομικών προσαρμογών.
9.9. Διεύρυνση των ποσοστώσεων για προσλήψεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και σχετική προσαρμογή της νομοθεσίας του ΑΣΕΠ. Θέσπιση σχετικών προγραμμάτων από τον ΟΑΕΔ.
9.10. Προσβάσιμα και πράσινα ΜΜΜ που θα διασφαλίζουν την πρόσβαση σε όλους ανεξαιρέτως τους επιβάτες, αλλά και την ελάχιστη δυνατή επιβάρυνση του φυσικού περιβάλλοντος. Δωρεάν χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς για τους επιβάτες με αναπηρία.
9.11. Μεταρρύθμιση του συστήματος φορολόγησης των πολιτών με αναπηρία, με υπολογισμό της εργατικής εισφοράς και παροχή συστήματος κινήτρων.
9.12. Εκσυγχρονισμός του Γενικού Οικοδομικού Κώδικα στην κατεύθυνση της θέσπισης της προσβασιμότητας των αναπήρων σε όλες τις νέες κατασκευές, δημόσιες και ιδιωτικές, καθώς και της μετασκευής των παλαιότερων, όπου αυτό είναι δυνατό.
9.13. Θέσπιση επιχορήγησης θεάτρων, κινηματογράφων και ξενοδοχείων για τις εργασίες αποκατάστασης της προσβασιμότητας των προϊόντων και υπηρεσιών τους και ενεργοποίηση ανεξάρτητων ελεγκτικών μηχανισμών για τη διασφάλιση της συμμόρφωσής τους με τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες. Πρόβλεψη για δωρεάν παροχές σε ΑμεΑ που κάνουν χρήση αυτών των προϊόντων και υπηρεσιών.
9.14. Έμπρακτη απενοχοποίηση της αναπηρίας με μέτρα υπέρ της αποϊδρυματοποίησης, απέναντι στην «κουλτούρα της εξάρτησης» και της ιατρικοποίησης της αναπηρίας. Πλήρης και ισότιμη αναγνώριση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών των ατόμων με αναπηρία, βάσει του κοινωνικού μοντέλου αξιολόγησης της αναπηρίας.
9.15. Απρόσκοπτη πρόσβαση στην πληροφορία για όλους μέσω της πλήρους εφαρμογής των Ευρωπαϊκών Οδηγιών και των Ευρωπαϊκών Προτύπων για την ψηφιακή προσβασιμότητα. Αξιολόγηση των ιστοτόπων και των εφαρμογών του δημόσιου τομέα από IT ειδικούς στον Καθολικό Σχεδιασμό (Universal Design), με τη συνδρομή χρηστών υποστηρικτικών τεχνολογιών (assistive technology users). Παράλληλη προώθηση προγραμμάτων κατάρτισης από εξειδικευμένο προσωπικό για την εκπαίδευση των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα, ώστε να παραμείνει η τεχνογνωσία στα χέρια των εργαζομένων, αποφεύγοντας τις αναθέσεις σε εξωτερικούς προμηθευτές.
9.16. Εξάλειψη της αδικίας και των διακρίσεων στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος μέσω των λύσεων που παρέχει η ηλεκτρονική ψηφοφορία, ώστε να διασφαλίζεται η μυστικότητα της ψήφου και να προασπίζεται η ελευθερία και η ιδιωτικότητα των πολιτών με αναπηρία.
