Την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου, οι Financial Times τιμώντας τα 50 χρόνια του Ινστιτούτου Wincott, φιλοξένησαν μια ζωηρή ανταλλαγή απόψεων ανάμεσα στο Γραμματέα του ΜέΡΑ25 Γιάνη Βαρουφάκη και το δημοσιογράφο των FT Martin Wolf, με κεντρικό ερώτημα “αξίζει να διασωθεί ο φιλελεύθερος καπιταλισμός;»
Ο Μartin Wolf έπλεξε το εγκώμιο της Παγκοσμιοποίησης ως success story του Παγκόσμιου Καπιταλισμού, ανατρέχοντας μέχρι και στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο για να πει χαρακτηριστικά ότι «οι συγγραφείς του είχαν συλλάβει δύο ιδιότητες του καπιταλισμού που αποτελούν τα καίρια συστατικά της μακροζωίας του: είναι παγκόσμιος, και είναι επαναστατικός».
Σηκώνοντας το «γάντι» της αναφοράς στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, ο Γιάνης Βαρουφάκης ανταπάντησε με Άνταμ Σμίθ και «Πλούτο των Εθνών», συγκεκριμένα το χωρίο για το Αόρατο χέρι της Αγοράς που αυτορρυθμίζει μαγικά τα πάντα. Μια σύλληψη που σύμφωνα με το Γραμματέα του ΜέΡΑ25 θα μπορούσε να αφορά έναν καπιταλισμό μικρών επιχειρήσεων, αλλά όχι τον κόσμο των Πανίσχυρων Πολυεθνικών που ζούμε σήμερα. Ο Γιάνης Βαρουφάκης συνέχισε δείχνοντας με το δάχτυλο το χειρότερο εχθρό του Καπιταλισμού: το Κεφάλαιο! Η ανάλυση του Μάρξ για την καπιταλιστική συσσώρευση και τα δεινά της γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα στην ιδεατή ελεύθερη αγορά του Άνταμ Σμίθ και τον εφαρμοσμένο καπιταλισμό του Φήντμαν. Με την κατάργηση του Bretton Woods το 1971, οι ενδημικές ανισότητες του παγκόσμιου καπιταλισμού εκτοξέυτηκαν μέσα από τη χρηματοπιστωτική μετάλλαξη του σε έναν Παγκόσμιο Μινώταυρο. Η ανάδυση εταιρειών ισχυρότερων από ολόκληρα κράτη ήταν η αρχή μιας ανεπίστρεπτης πορείας που οδήγησε στην Κατάρρευση του 2008 όπου αυτό που ονομάζαμε Καπιταλισμό μετατράπηκε σε Πτωχοτραπεζοκρατία. Συνεπώς, το ερώτημα αν ο καπιταλισμός «θα πρέπει να σωθεί» είναι παραπλανητικό, με πραγματικό ερώτημα το «αν ΜΠΟΡΕΙ να σωθεί».
Η λογική ότι μια νέα συμφωνία τύπου Bretton Woods θα ξανάβαζε το «τζίνι» των Αγορών πίσω στο μπουκάλι του, σκοντάφτει πάνω στη συσσωρευμένη εμπειρία ότι είναι στη φύση του Κτήνους να είναι αδάμαστο. «Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε ένα Ιστορικό σταυροδρόμι», κατέληξε ο Γιάνης Βαρουφάκης. «Το ένα μονοπάτι είναι αυτό που ζούμε σήμερα, αυτό της κρατικής στασιμότητας και των αβίωτων ανισοτήτων, με τη δημοκρατία σε έλλειψη». «Το άλλο, που πρέπει να το χτίσουμε απ’ το μηδέν, προυποθέτει μια ριζικά διαφορετική αντίληψη της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής (ποιος θα κατέχει τα ρομπότ, την Τεχνητή Νοημοσύνη και την αξία που αυτά θα παράγουν;) , έναν επανασχεδιασμό της ένοιας του χρήματος και τέλος, τη σύλληψη και εφαρμογή μιας πραγματικά προηγμένης, ελεύθερης, αποκεντρωμένης κοινωνίας όπου το κεφάλαιο δεν θα παράγεται απλά από την κοινωνία, αλλά θα ανήκει και σ’ αυτή.»
Δεν είναι εύκολο να συλλάβει κανείς μια τέτοια προηγμένη κοινωνία- αλλά απ’ την άλλη, κάποτε δεν ήταν εύκολο να συλλάβει κανείς έναν κόσμο χωρίς δουλεία και Ελέω Θεού Βασιλιάδες!
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
