Τους σοβαρούς κινδύνους που εγκυμονεί για τον κόσμο της εργασίας το νέο κυβερνητικό νομοσχέδιο για τα εργασιακά αναλύει σε παρέμβασή του στο «Στίγμα της ΜέΡΑς» ο εργατολόγος και επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, Απόστολος Καψάλης:
Το νομοσχέδιο ήταν έτοιμο εδώ και μήνες. Επιλέχθηκε όμως αυτό το timing για να έρθει προς ψήφιση, ώστε η ενσωμάτωση μιας σειράς αυτονόητων οδηγιών και διεθνών κανόνων προστατευτικών για τους εργαζόμενους, να συνδυαστεί με μια απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων που επιβάλλεται με άλλες διατάξεις. Με αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση προσπαθεί από τη μία πλευρά να θολώσει τα νερά και από την άλλη να μετριάσει τις αντιδράσεις που επίκεινται για την κατάρρευση της αγοράς εργασίας, όταν σιγά-σιγά βγαίνουμε από το καθεστώς της καραντίνας.
Επίσης, θα ήταν λάθος να δούμε αυτές τις διατάξεις απομονωμένες. Θεωρώ ότι από το φθινόπωρο του 2019, η κυβέρνηση έχει δείξει με σαφήνεια -και συνέπεια, θα πρέπει να της το αναγνωρίσουμε αυτό- ότι υλοποιεί ένα σχέδιο ακραίου νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα, το οποίο έχει ως ένα από τα βασικά του χαρακτηριστικά την εξατομίκευση των εργασιακών σχέσεων, με παράλληλη διάλυση όλου του πλέγματος προστασίας που παλιά ονομάζαμε συλλογικό εργατικό δίκαιο, δηλαδή συλλογικές διαπραγματεύσεις και απεργία. Τις συλλογικές διαπραγματεύσεις η κυβέρνηση τις αποτελείωσε με το νόμο 4635 του 2019, ενώ τώρα έρχεται να δυσχεράνει αφάνταστα το συνδικαλιστικό δικαίωμα στην απεργία. Με την εξουδετέρωση αυτών των δύο πολύ σημαντικών στοιχείων, οι εργασιακές σχέσεις μπορούν να εξατομικευτούν πλέον ασύδοτα.
Το οκτάωρο σαφώς είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα, όμως μπορούμε να πούμε ότι έχει κυρίως συμβολικό χαρακτήρα, γιατί επί της ουσίας δεν τηρείται πουθενά. Όμως είναι να αναρωτιέται κανείς πως η κυβέρνηση πρόκειται να αντιμετωπίσει τις δυσμενείς συνέπειες της πανδημίας στον τομέα της απασχόλησης και την ανεργία που έχει αυξηθεί, όταν απελευθερώνει τελείως τις υπερωρίες, ανοίγει την κυριακάτικη αργία και επιτρέπει την ατομική διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Γιατί σαν αποτέλεσμα αυτών των ρυθμίσεων, ο εργοδότης θα μπορεί να καλύπτει τις ανάγκες της επιχείρησής του αυξομειώνοντας κατά το δοκούν τις ώρες και ημέρες εργασίας, χωρίς να χρειάζεται επιπλέον προσωπικό. Πως λοιπόν θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας;
Κατά συνέπεια, φαίνεται ότι δεν υπάρχει η παραμικρή μέριμνα να αντιμετωπιστεί η καταστροφή που έχει υποστεί η αγορά εργασίας στην Ελλάδα.
Τέλος, άλλο ένα σημείο που αξίζει να τονιστεί είναι ότι τα τελευταία δύο χρόνια έχει καταργηθεί και νομικά η δυνατότητα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) να ασκεί ελέγχους για αυτά τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα. Υποβιβάστηκε αρχικά σε απλή διεύθυνση στο υπουργείο Εργασίας τον Αύγουστο του 2019, έχοντας διενεργήσει ελάχιστους ελέγχους από τότε, με σαφείς οδηγίες να μην κόβονται πρόστιμα προς τους εργοδότες. Και έχοντας παγιοποιήσει αυτήν την ανομία ως κανονικότητα, τώρα έρχεται η πολιτική ηγεσία του υπουργείου να απαλλαγεί από την ευσυνειδησία των λειτουργών αυτού του πολύ έμπειρου σώματος και μέσα από την ανεξαρτητοποίηση του νέου Σώματος Επιθεώρησης να μην έχει καμία απολύτως πολιτική εμπλοκή η εκάστοτε κυβέρνηση στον τρόπο με τον οποίο θα καταπολεμάται η αδήλωτη εργασία.
Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ:
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
