Αναδημοσίευση της συνέντευξης της υποψήφιας ευρωβουλεύτριας, Φαίης Τζανετουλάκου, στον δημοσιογράφο Δημήτρη Ραπίδη της ROSA στις 4-6-2024:

Δυναμική, πολυπράγμων, στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων στο Βόλο, ενεργή στο περιβαλλοντικό κίνημα και πάντα συμμετέχουσα σε πρωτοπόρα καλλιτεχνικά ρεύματα στην χώρα, η Φαίη Τζανετουλάκου είναι ένα πρόσωπο που δεν φοβήθηκε ποτέ να συγκρουστεί με συμφέροντα για το κοινό καλό. Ένα πρόσωπο που συμμετέχει ενεργά στους συλλογικούς αγώνες του Βόλου και της Μαγνησίας για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και της υγείας των πολιτών, για τη στήριξη του προοδευτικού χώρου και των ανθρώπων που μοχθούν για ένα δικαιότερο και πιο βιώσιμο μέλλον.

Η Φαίη διεκδικεί τη ψήφο των πολιτών στις προσεχείς ευρωεκλογές, θέλοντας να μεταφέρει την εμπειρία και τις γνώσεις της στις Βρυξέλλες, ενώνοντας το τοπικό με το εθνικό και το ευρωπαϊκό. Μία γυναίκα, ένας άνθρωπος που διατηρεί πάντοτε την αισιοδοξία της ότι “θα έρθουν καλύτερες μέρες” και ότι “μαζί πάντοτε μπορούμε καλύτερα”.

Ακολουθεί η συνέντευξη που μας παραχώρησε.

Για ποιο λόγο εκτιμάτε ότι οι πολιτικές συνοχής της ΕΕ δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα και βλέπουμε τις ανισότητες να βαθαίνουν;

Ουδέποτε η Ε.Ε. ακολούθησε πολιτικές πραγματικής συνοχής. Η αρχιτεκτονική της ΕΕ και πολύ περισσότερο της ΟΝΕ ενισχύει την ανισόμετρη ανάπτυξη μεταξύ των πιο δυναμικών οικονομιών και κυρίως της Γερμανίας, έναντι των χωρών της περιφέρειας και η οικονομική κρίση του 2008, σε συνδυασμό με την πολιτική των μνημονίων, όξυνε αυτή την ανισομέρεια. Φτάσαμε έτσι σήμερα στο τραγικό σημείο να θεωρείται ο τουρισμός η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας. Εν ολίγοις τα ελλείμματα των χωρών της περιφέρειας αυξάνουν τα πλεονάσματα της Γερμανίας.

Για να μικρύνει η ψαλίδα, θα έπρεπε οι μεταβιβαστικοί πόροι να αυξηθούν κατά πολύ (πχ η Γερμανία να μεταβιβάζει το 8% του ΑΕΠ της για την εξισορρόπηση των διαφορών παραγωγικότητας), κάτι που βέβαια δεν αντέχουν οι ισχυρότερες χώρες, γιατί θα έχαναν την δυνατότητα να εκμεταλλευθούν αυτή την ανισομέρεια προκειμένου να διατηρούν την δική τους κοινωνική συνοχή. Ακόμα βέβαια σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι οι πόροι των ταμείων ανάκαμψης χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων και όχι για την ενίσχυση των μισθών και των συντάξεων. Αυτό έχει εν πολλοίς θεσμοποιηθεί και με το Σύμφωνο Σταθερότητας που, στο όνομα του ανταγωνισμού με τρίτες χώρες, επιβάλλει την καθήλωση των μισθών και των συντάξεων, με πολιτικές λιτότητας. Ιδίως σε εποχές πληθωρισμού, εξαϋλώνεται το μερίδιο που λαμβάνουν τα λαϊκά στρώματα από τον κοινωνικό πλούτο, που, ας μην ξεχνάμε, τα ίδια παράγουν.

Ποιο θα ήταν το πρώτο μέτρο που θα μπορούσε να δώσει λύση στη στεγαστική κρίση;

Η στεγαστική κρίση απαιτεί μια σειρά άμεσων μέτρων: πρώτον, το πάγωμα των κατασχέσεων, των πλειστηριασμών και των εξώσεων, νομοθετική κατοχύρωση του ακατάσχετου της πρώτης κατοικίας.

Δεύτερον την διαχείριση των κόκκινων δανείων από δημόσιο φορέα διαχείρισής τους, όχι από τα funds, που αγόρασαν τα δάνεια αντί πινακίου φακής και τώρα απαιτούν το συνολικό ποσό των δανείων από τους δανειολήπτες. Τρίτον, το γενναίο κούρεμα των δανείων, που στην πραγματικότητα έχει ήδη συμβεί, αφού πωλήθηκαν στα funds σε εξευτελιστικές τιμές, αλλά που σήμερα λειτουργεί μόνο προς όφελός τους. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι δεν είναι οι δανειολήπτες που ευθύνονται για τα κόκκινα δάνεια, αφού το ποσοστό των κόκκινων δανείων πριν την κρίση και τα μνημόνια ανερχόταν μόλις σε 5% του συνόλου τους.

Πρέπει επίσης να αντιμετωπισθεί το ζήτημα των αναιτιολόγητα υψηλών ενοικίων με επιβολή πλαφόν και να ιδρυθεί οργανισμός κοινωνικής κατοικίας που να παρέχει την δυνατότητα στέγασης σε ευάλωτες ομάδες. Είναι κοινωνικά απαράδεκτο να υπάρχουν τόσα κλειστά σπίτια, που παραμένουν μάλιστα χωρίς συντήρηση και ταυτόχρονα να ξοδεύουν οι πολίτες πάνω από το 40% του εισοδήματός τους για δαπάνες στέγασης.

Σύμφωνα με στοιχεία του ευρωβαρόμετρου και της Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Έρευνας (ΕΚΕ), η ελληνική κοινωνία είναι διαχρονικά μια από τις πιο σφοδρές στην κριτική της απέναντι στη μετανάστευση. Γιατί εκτιμάτε ότι συμβαίνει αυτό;

Διαχρονικά η πολιτική των κυβερνήσεων, σε συνεργασία με τα ΜΜΕ, ενστάλαξαν στην κοινωνία μας τον φόβο απέναντι στον ξένο, πρόσφυγα ή μετανάστη. Αυτό συνέβη με μια βαθιά αντιμεταναστευτική πολιτική που καταστούσε παράνομο κάθε έναν που εισερχόταν στη χώρα χωρίς άδεια, αφού δεν καθιερώθηκε ποτέ πάγιο σύστημα νομιμοποίησης. Η δημιουργία ενός κοινωνικού στρώματος που ήταν εξ ορισμού παράνομο, χωρίς δικαιώματα, από τη μια εξυπηρετούσε όσους εκμεταλλεύονταν την μαύρη εργασία τους, από την άλλη συμπίεζε τους μισθούς των Ελλήνων εργαζομένων. Η ώθηση των ανθρώπων αυτών στο κοινωνικό περιθώριο, τόσο με την απουσία νομικών ρυθμίσεων, όσο και με το δημόσιο λόγο (λαθρομετανάστες) παρήγαγε βέβαια πολλά προβλήματα και αντιφάσεις.

Η κατάσταση χειροτέρεψε με την πολιτική της Ευρώπης-φρούριο, που με τους κανονισμούς για το άσυλο (Δουβλίνο 1 έως 3), με το Σύμφωνο για την μετανάστευση (που απαγόρευε έστω τις έκτακτες νομιμοποιήσεις) και με τις Συνθήκες ΕΕ-Τουρκίας, Αφγανιστάν, Λιβύης κλπ καθιστούσε τις χώρες πρώτης υποδοχής, όπως η Ελλάδα, αποθήκες σωμάτων και ψυχών και τα νησιά της Ελλάδας ατέλειωτα στρατόπεδα συγκέντρωσης, κατά παράβαση της Συνθήκης της Γενεύης. Είναι πραγματικά όνειδος σε μια χώρα που οδήγησε και οδηγεί τόσες Ελληνίδες και Έλληνες στην μετανάστευση να μετατρέπεται σε άντρο ξενοφοβικών αντιλήψεων.

Η ακροδεξιά πολιτική, ακόμα και αν ακολουθείται από “αριστερές” κατ’ όνομα κυβερνήσεις, ενισχύει τα ακροδεξιά κόμματα και αυτό βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Είστε ικανοποιημένη από τις ασκούμενες πολιτικές για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης; Αν όχι, για ποιο λόγο;

Ζούμε σε εποχές πλήρους περιβαλλοντικής αποσάρθρωσης. Στην Ελλάδα, από τις τρεις τελευταίες κυβερνήσεις ψηφίζονται διαρκώς οικοκτόνα νομοσχέδια, καταπαντώνται περιοχές NATURA, δίνεται γη και ύδωρ σε μεγάλες εταιρίες που προτάσσουν την “πράσινη ανάπτυξη” ως greenwashing στα οχληρά τους σχέδια. Βίωσα από πρώτο χέρι τις καταστροφές στη Θεσσαλία από τις περσινές ανεξέλεγκτες πυρκαγιές αλλά και από τις καταστροφικές πλημμύρες. Η Ελλάδα είναι μάλιστα πρώτη, ως προς την έκταση των καταστροφών, ανάμεσα σε 20 μεσογειακές χώρες με τις ίδιες ακραίες καιρικές συνθήκες, με 1.600.000 καμένα στρέμματα έναντι 820.000 της δεύτερης Ισπανίας. Κι ακόμη, με τη χώρα μας να έχει 35.000 στρέμματα καμένα ανά πυρκαγιά έναντι 9.900 στρεμμάτων της δεύτερης Αλγερίας.

Την ίδια στιγμή οι Εποχικοί Πυροσβέστες φωνάζουν να ανανεωθούν άμεσα οι συμβάσεις τους αλλά και να προσληφθούν νέοι, όπως και να ληφθούν άμεσα μέτρα στήριξης των Δασικών Υπηρεσιών, με την πρόσληψη του απαραίτητου επιστημονικού και τεχνικού προσωπικού που τώρα υπολειτουργούν και υποχρηματοδοτούνται. Αντ’ αυτού στα καμμένα εδάφη πληγεισών περιοχών όπως ο Έβρος και η Εύβοια αιτούνται και φυτρώνουν διαρκώς χιλιάδες ανεμογεννήτριες. Δεν είναι τυχαίο ότι στις περιοχές NATURA- οι οποίες σταδιακά οδεύουν προς την ιδιωτική διαχείριση- βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε διαδικασία αδειοδότησης 2045 ΒΑΠΕ! Όσο για τις πλημμύρες, υποτίθεται ότι είχαν δρομολογηθεί αντιπλημμυρικά έργα εκατομμυρίων από εταιρίες όπως η ΤΕΡΝΑ (με έργα που ανέλαβε τότε από το υπουργείο Υποδομών, με συνολικό προϋπολογισμό 143 εκατ. ευρώ) σε αγαστή συνεργασία με την Περιφέρεια τα οποία ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν. Τώρα κόβουν τα αρχέγονα πλατάνια από τους χειμάρρους για να παρουσιάσουν ένα κάποιο έργο…

Όσο για την περίφημη απανθρακοποίηση της χώρας, η μετάβαση από τον εγχώριο άνθρακα στο πανάκριβο εισαγόμενο φυσικό αέριο, το οποίο κι αυτό είναι φυσικά άνθρακας και προέρχεται, στην περίπτωση του Αμερικανικού LNG, από το καταστροφικό fracking, αποτελεί τη μεγάλη κερδοφορία της Αμερικής από τον πόλεμο στην Ουκρανία και ταυτόχρονα βάζει σε τεράστιο κίνδυνο περιοχές της χώρας όπως ο Βόλος και η Θεσσαλονίκη όπου προετοιμάζουν νέους σταθμούς υγροποιημένου αερίου μέσα σε Παγασητικό και Θερμαϊκό κόλπο αντίστοιχα, “επενδύσεις” που αντιτίθενται στη Συνθήκη του Σεβέζο. Παράλληλα, η χώρα με τους μικρότερους μισθούς γίνεται μία από τις ακριβότερες ενεργειακά ευρωπαϊκές χώρες, λόγω του καρτέλ της ενέργειας.

Την ίδια στιγμή ο αγώνας κατά της επικίνδυνης και παλιομοδίτικης καύσης απορριμμάτων συνεχίζεται, με την Ελλάδα να εξακολουθεί να δέχεται χιλιάδες τόνους ύποπτων αποβλήτων από το εξωτερικό για καύση στις τσιμεντοβιομηχανίες, με αποτέλεσμα περιοχές όπως ο Βόλος να αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα από τη ρύπανση και τα αποτελέσματα της στην ανθρώπινη υγεία και στο περιβάλλον.

Ποιος είναι ο βασικός τομέας με τον οποίο θα ασχοληθείτε σε περίπτωση εκλογής σας στο Ευρωκοινοβούλιο;

Ο κόσμος γνωρίζει τη μαχητική μου, αδιαπραγμάτευτη στάση στον τομέα προάσπισης του φυσικού περιβάλλοντος. Αγωνίζομαι για τον καθαρό αέρα, για το καθαρό, δωρεάν νερό, για τα ανέγγιχτα βουνά μας, για τη σπάνια βιοποικιλότητα της χώρας μας, κόντρα σε κάθε αποικιοκρατική συνθήκη που η κατάντια της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει επιτρέψει να ορίζει τις ζωές μας, την υγεία και το μέλλον των παιδιών μας.

Αυτό είναι το raison d’etre της στάσης μου στη ζωή, βάζω κόκκινες γραμμές και προτάσσω πάντα τα πράσινα πιστεύω μου, πλήρως έτοιμη να παλέψω ακόμα πιο δυναμικά από αυτό το γεμάτο προκλήσεις μετερίζι της Ενωτικής Πρωτοβουλίας ΜέΡΑ25 Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά. Πιστέψτε με, δεν θα είμαι καθόλου εύκολη αντίπαλος όταν πρόκειται να σταθώ ενάντια στα αδηφάγα συμφέροντα τους που καταστρέφουν τη φύση και φτωχοποιούν τους πολίτες.

Πηγή: ROSA.GR

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.