Ποτέ ξανά έως σήμερα οι Δημόσιοι υπάλληλοι δεν έχουν απολέσει τόσα πολλά από τα εργασιακά τους κεκτημένα των προηγούμενων δεκαετιών.

Ελαστικές και ευέλικτες μορφές εργασίας, εργολάβοι, συμβάσεις ομηρίας ορισμένου χρόνου, απόλυτη εκμετάλλευση εργαζομένων, αλλοίωση των εργασιακών σχέσεων, μισθοί κάτω του επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσης και υπονόμευση του δικαιώματος στην απεργία συνθέτουν τη νέα πραγματικότητα που συνθέτουν το ζοφερό τοπίο στο Δημόσιο τα τελευταία 10 χρόνια των μνημονίων.

Αλλά και ποτέ άλλοτε όπως σήμερα, οι ευθύνες της ΑΔΕΔΥ δεν ήταν περισσότερες για την κατάσταση που έχει περιέλθει το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα.

Η εξαγγελία γραφειοκρατικών 24 απεργιών, χωρίς κανένα σχεδιασμό πραγματικής επικοινωνίας και σύνδεσης με τις διεκδικήσεις των υπολοίπων εργαζόμενων της κοινωνίας και η παντελής έλλειψη προγραμματισμού για την κλιμάκωση τους δεν προσελκύουν τους εργαζόμενους για τους οποίους είναι εξαιρετικά πολύτιμο σήμερα το ημερομίσθιο, ώστε να έχουν πια γυρίσει την πλάτη στην επίσημη συνδικαλιστική τους ηγεσία.

Είναι αναγκαίο λοιπόν, τώρα όσο ποτέ οι δημόσιοι υπάλληλοι μαζί με όλους τους άλλους εργαζόμενους-ες στον ιδιωτικό τομέα να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να χαράξουν μια νέα πορεία στις διεκδικήσεις τους, τολμώντας να μιλήσουν ακόμα και να αμφισβητήσουν την αποτελεσματικότητα στις μουσειακές, άνευρες και δραματικά μη συμμετοχικές, προτεινόμενες μονοήμερες απεργιακές κινητοποιήσεις.

Η διεκδίκηση αξιοπρεπών μισθών, οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, η δημόσια κοινωνική ασφάλιση, η ανατροπή των ευέλικτων μορφών εργασίας και στο δημόσιο, η παρεμπόδιση των ιδιωτικοποιήσεων δημόσιων οργανισμών, είναι τα δίκαια αιτήματα σε έναν αγώνα που μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι-ες μπορούν να δώσουν ώστε να έχει αποτέλεσμα.

Το ΜέΡΑ25 τάσσεται στο πλευρό των εργαζομένων και αντιτίθεται σε οτιδήποτε αποδυναμώνει τον αγώνα τους. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν στα χέρια τους το δικαίωμα της απεργίας και να το κάνουν ουσιαστικό όπλο με μαζικές απεργίες διαρκείας από τη βάση και με αυστηρά τελεσίγραφα, ώστε ο αγώνας τους να έχει πραγματική προοπτική. Παράλληλα, τα τριτοβάθμια σωματεία πρέπει να συντονίσουν ιδίως τους πληττόμενους κλάδους για ακόμα πιο επιτακτικές διεκδικήσεις (όπως φερ’ ειπείν με τους υγειονομικούς των νοσοκομείων μας).

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.