Σε μια κοινωνικοπολιτική συνθήκη που η Ριζοσπαστική Αριστερά διανύει μια περίοδο βαθιάς υπαρξιακής αμφισβήτησης, καλείται ταυτόχρονα να διαμορφώσει αποτελεσματικούς μηχανισμούς θωράκισης της κοινωνίας απέναντι στην άνοδο της μισανθρωπικής ακροδεξιάς, να επανακαθορίσει την οργανωτική της δομή και να επανατοποθετηθεί στο πολιτικό πεδίο με όρους διεκδίκησης και κοινωνικής απεύθυνσης. Για να συμβεί όμως αυτό είναι σημαντική η βαθιά καταννόηση της σημερινής κατάστασης σε όλα τα μείζονα πεδία.
Η οικονομική επισφάλεια των νέων εντείνεται, αφού φαίνεται ότι η αγοραστική δύναμη του μέσου νοικοκυριού είναι η μικρότερη πανευρωπαϊκά, ενώ η συνεχής αύξηση των τιμών σε βασικά αγαθά, όπως το ηλεκτρικό ρεύμα, τα είδη πρώτης ανάγκης, το ενοίκιο και το κόστος του διαδικτύου, έχουν καταστήσει αβάσταχτο το κόστος ζωής για την πλειονότητα του πληθυσμού. Και όλα αυτά όταν ο πενιχρός κατώτατος μισθός παραμένει αδύναμος να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες των πολιτών. Αυτή η ανισότητα εντείνεται από την πολιτική της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, η οποία επιτρέπει τη διαρκή επιβάρυνση και αισχροκέρδεια εις βάρος των λαϊκών στρωμάτων για την κερδοφορία των ολιγαρχών, που διαχειρίζονται την αγορά του ηλεκτρικού ρεύματος, τις τηλεπικοινωνίες, τα super market.
Η όξυνση των ταξικών ανισοτήτων, η κρίση αξιών και η σταδιακή κανονικοποίηση της ακροδεξιάς ρητορικής διαμορφώνουν ένα πλαίσιο κοινωνικής και πολιτικής αποσταθεροποίησης. Η συνεχιζόμενη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, ως αποτέλεσμα της στρατιωτικής επιθετικότητας του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ, καθώς και ο πόλεμος που δοκιμάζει τους λαούς της Ρωσίας και της Ουκρανίας, αποτελούν τραγικές επιβεβαιώσεις του τρόπου με τον οποίο το νεοφιλελεύθερο μοντέλο, που υιοθετεί πλήρως το μνημονιακό μπλοκ ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, αναπαράγει τη διαρκή κρίση. Αφενός, επιβάλλει συνθήκες κοινωνικοοικονομικής αστάθειας ακόμα και σε χώρες που βιώνουν μια επίπλαστη ειρήνη· αφετέρου, γεννά πολέμους και αιματοχυσία όπου τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα το επιτάσσουν.
Στη χώρα μας, δύο χρόνια μετά το έγκλημα των Τεμπών, γινόμαστε μάρτυρες της συστηματικής χειραγώγησης της Δικαιοσύνης από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, με σκοπό την προστασία των “δικών” της, καθώς και της Hellenic Train. Η διαχείριση της υπόθεσης αποκαλύπτει τον μηχανισμό συγκάλυψης που επιχειρεί να αποκρύψει το αυτονόητο: ότι η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων όχι μόνο αποδιαρθρώνει κρίσιμες υποδομές, αλλά και οδηγεί σε τραγωδίες όπως αυτή των Τεμπών, καθιστώντας το κέρδος προτεραιότητα εις βάρος της ανθρώπινης ζωής.
Τα τελευταία έξι χρόνια, η κυβέρνηση εντείνει την επίθεση κατά των δημόσιων πανεπιστημίων, με την κατάργηση του ασύλου, τις διαγραφές φοιτητ(ρι)ών και την εισαγωγή της ΕΒΕ, ενώ ταυτόχρονα προωθεί την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, τα οποία λειτουργούν ως κακέκτυπα των δημόσιων ιδρυμάτων. Το γεγονός ότι τα πανεπιστήμια που εκδήλωσαν ενδιαφέρον για τη δημιουργία τέτοιων ιδρυμάτων είναι κυρίως από τα χαμηλότερης ποιότητας, συνεργαζόμενα με ήδη υπάρχοντα κολέγια αμφίβολης αξίας, αποδεικνύει την πραγματική ατζέντα αυτής της πολιτικής. Στόχος δεν είναι η βελτίωση της εκπαίδευσης, αλλά η εξάλειψη του τελευταίου προπυργίου κοινωνικής κινητικότητας που προσφέρει το δημόσιο πανεπιστήμιο, προκειμένου να εδραιωθεί η νεοφιλελεύθερη αντίληψη για την ταξικότητα στις ευκαιρίες και ότι η εκπαίδευση είναι ακόμα ένα προϊόν, όπως προσπαθούν εξάλλου να μας πείσουν και για την υγεία, που συστηματικά υποβαθμίζουν και ιδιωτικοποιούν.
Η παρούσα συγκυρία δεν είναι μη αναστρέψιμη και δύναται να ανατραπεί, με την ανατρεπτική, οικολογική Αριστερά να αναλαμβάνει κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση ενός εναλλακτικού κοινωνικού και οικονομικού υποδείγματος. Η εδραίωσή της στους χώρους εργασίας, στα συνδικάτα, στις εκπαιδευτικές δομές και στη βιομηχανία μπορεί να δημιουργήσει τις αναγκαίες προϋποθέσεις για μια μετάβαση προς ένα σύστημα που δεν αναπαράγει την επισφάλεια και τους καθηλωμένους μισθούς, αλλά προάγει την κοινωνική συνοχή, τη δημιουργικότητα, την αξιοπρέπεια, την προοπτική και την παραγωγή σε όφελος της πλειοψηφίας.
Η ανάγκη για ανασυγκρότηση και οργανωμένη αντεπίθεση είναι επιτακτική, όπως δηλώνει και το σύνθημά μας. Μόνο μέσω του συνδυασμού αυτών των στοιχείων μπορεί να δοθεί μια πειστική και αποτελεσματική απάντηση στον λαό, η οποία όχι μόνο θα ανατρέψει τον ζοφερό χαρακτήρα της σημερινής πραγματικότητας, αλλά και θα οδηγήσει στις κοινωνικές εξελίξεις που είναι απαραίτητες για την ανατροπή του υπάρχοντος καθεστώτος και την οικοδόμηση μιας δικαιότερης κοινωνίας.
Η 3η συνδιάσκεψη της Νεολαίας ΜέΡΑ25 θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 5 Απρίλη. Αν θες να συνδιαμορφώσουμε μαζί το μέλλον, πάρε μέρος!
Αναστοχασμός – Ανασύνταξη – Αντεπίθεση
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
