Οποιαδήποτε χώρα συνάπτει συμμαχία με το σημερινό Ισραηλινό καθεστώς δεν επιδιώκει την ειρήνη στη Μέση Ανατολή.

Η επιθετική πολιτική του Ισραήλ εκδηλώνεται στην πράξη εντός και εκτός των συνόρων της χώρας, από την πολεμική ρητορική προς το Ιράν, μέχρι τη συστηματικά βίαιη καταπίεση των Παλαιστινίων.

Ενδεικτικά κάποια παραδείγματα:

• Ο εποικισμός της Δυτικής Όχθης με παραπάνω από 50 παράνομους εποικισμούς, πίσω από το καταδικαστέο τείχος της ντροπής που χωρίζει τους Παλαιστίνιους από τα χωράφια, τις δουλειές και τις οικογένειες τους προκειμένου να παραχωρήσει μεγάλα τμήματα της Δυτικής Όχθης στο Ισραήλ
• Ο εμπορικός αποκλεισμός της Λωρίδας της Γάζας, μιας από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές του κόσμου όπου το 50% του πληθυσμού είναι παιδιά και οι άνθρωποι ζουν με μολυσμένο νερό, 4 ώρες ηλεκτρισμό την ημέρα και το 80% του πληθυσμού εξαρτάται από συσσίτια που οργανώνονται από διεθνείς μη κυβερνητικές οργανώσεις
• Η έμμεση προώθηση της ισλαμικής Χαμάς έναντι της κοσμικής Φατάχ, ως τρόπος να δικαιολογεί τον αποκλεισμό και τη σφαγή των Παλαιστινίων στα μάτια της Δύσης
• Η νομοθέτηση του Νόμου του Έθνους, που ορίζει το Ισραήλ ως το κράτος των Εβραίων, με επίσημη γλώσσα τα Εβραϊκά και μετατρέποντας ουσιαστικά τους Παλαιστίνιους σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας

Η υποστήριξη, πόσο μάλλον η συνεργασία της χώρας μας με ένα τέτοιο καθεστώς θα πρέπει να περιμένει μέχρι να αποδειχθεί έμπρακτα η αφοσίωση του προς τις προσπάθειες εξομάλυνσης  των σχέσεων του Ισραήλ με τη Παλαιστίνη. Τι σημαίνει αυτό;

• Να σταματήσει άμεσα η οικοδόμηση περαιτέρω εποικισμών στη Δυτική Όχθη
• Να μπει τέλος σε οποιαδήποτε βία ενάντια σε ειρηνικούς διαδηλωτές
• Άρση του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας
• Κατεδάφιση του τείχους της Δυτικής Όχθης

Συγχρόνως, και αυτή είναι η εξωτερική πολιτική του ΜέΡΑ25, πρέπει να συντονίσουμε μια επίθεση φιλίας προς τους προοδευτικούς ειρηνιστές και δημοκράτες της εκάστοτε απολυταρχικής χώρας, είτε αυτή είναι το Ισραήλ, είτε είναι η Τουρκία. Γνωρίζουμε ότι οποιαδήποτε ανταγωνιστική πράξη μας θα είναι δώρο στους δυνάστες των χωρών αυτών, οι οποίοι πάντα ψάχνουν την αφορμή να παρουσιάσουν τους γείτονες τους ως εχθρούς. Για παράδειγμα, η πρόταση για εξόρυξη ορυκτών καυσίμων με τη Κύπρο και το Ισραήλ, δίπλα στα σύνορα της Τουρκίας αλλά χωρίς τη συμμετοχή της τελευταίας είναι η ιδανική ευκαιρία για να ενισχύσει ο Ερντογάν τη διχαστική του ρητορική.

Ο κεμαλικός εθνικός μύθος είχε ως αφετηρία του την νίκη επί των Ελλήνων «εισβολέων» και την Μικρασιατική καταστροφή, πετώντας στην κάλαθο των αχρήστων το οθωμανικό παρελθόν, εν αντιθέσει με το καθεστώς Ερντογάν που εγκολπώνει το ισλαμικό/οθωμανικό παρελθόν, διεκδικώντας και τον ρόλο που αναλογούσε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία στα τεκταινόμενα της Ανατολικής Μεσογείου.

Η Τουρκία είναι μια διχοτομημένη χώρα, με κοσμικούς κεμαλιστές από τη μια, που είναι στην αντιπολίτευση, και τους ημικοσμικούς ή περισσότερο φανατικούς ισλαμιστές από την άλλη, που δέχονται το νέο μύθευμα που προωθεί το καθεστώς Ερντογάν, ένα μύθευμα το οποίο δέχονται επειδή δικαιώνει τον τρόπο ζωής τους.

Εμείς ως ΜέΡΑ25 οφείλουμε να στηρίξουμε τους τούρκους δημοκράτες που δεν πείθονται ούτε από το κεμαλικό/εθνικιστικό μύθευμα, ούτε από το ισλαμικό/οθωμανικό παρελθοντικό μεγαλείο, αλλά θέλουν μια Τουρκία κοσμική και δημοκρατική, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, στην ελευθερία της έκφρασης, της ισότητας των φύλων και της αυτοδιάθεσης του ατόμου και διεθνώς ειρηνική και συνεργατική.

Η χώρα μας βρίσκεται σε μια ιδιαίτερη θέση, τόσο γεωπολιτικά, όσο και πολιτισμικά. Ως συνδετικός κρίκος της Δύσης με την Ανατολή: ένα ρόλο που έπαιζε κάποτε το Βυζάντιο. Πρέπει να δούμε πέρα από το δικό μας εθνικιστικό αφήγημα το οποίο απορρίπτει την πολυπολιτισμικότητα και να αναλάβουμε τον ρόλο που μας αρμόζει τόσο λόγο της γεωγραφικής μας τοποθεσίας, όσο και της ιστορίας μας, και να γίνουμε μια πηγή σταθερότητας και ειρήνης στη περιοχή μας.

Οι πολλαπλές μας κρίσεις μας προσφέρουν μια ελπίδα για αλλαγή, ή μάλλον μια ευκαιρία για αλλαγή την οποία μπορούμε να μετατρέψουμε σε ελπίδα. Ο Αντόνιο Γκράμσι ήταν αυτός που είχε πει:

Μπορούμε να αποκλείσουμε ότι οι άμεσες οικονομικές κρίσεις από μόνες τους παράγουν κομβικά ιστορικά γεγονότα. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να δημιουργήσουν ένα πιο ευνοϊκό περιβάλλον για τη διάδοση ορισμένων τρόπων σκέψης και συγκεκριμένων τρόπων να θέτουμε και να λύνουμε τα ερωτήματα που συνδέονται με το σύνολο της επακόλουθης ανάπτυξης της εθνικής ζωής.

Από εμάς λοιπόν εξαρτάται. Να πάρουμε τα σωστά μαθήματα από την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και να μην αφήσουμε την απελπισία να μας οδηγήσει σε καταδικαστέες πολιτικά και ηθικά επιλογές.

του Έρικ Έντμαν, υπεύθυνου προεκλογικής εκστρατείας ΜέΡΑ25