Πέραν της γενικής πράσινης άποψης ότι η ζωή πρέπει να διαφυλαχθεί στα πλαίσια μιας οικολογικής ισορροπίας, όπως και ότι η κοινωνία της μόλυνσης επηρεάζει αρνητικά την υγεία των ανθρώπων (και όχι μόνο), οι πράσινες απόψεις στήριξαν και πιο συγκεκριμένες πρακτικές, μεταξύ αυτών και την πρόληψη. Την ανθρώπινη υγεία όπως και τους περιβαλλοντικούς πόρους, αντί να την καταστρέφουμε και να ψάχνουμε φάρμακα για να την διορθώνουμε, είναι προτιμότερο να την προφυλάσσουμε μέσω της πρόληψης, όσο βέβαια αυτό είναι δυνατόν.
Το 2016 ο Klenk και οι συνεργάτες του δημοσίευσαν μια μελέτη με στοιχεία από το 1950 έως το 2010 σχετικά με τις αλλαγές του προσδόκιμου ζωής, δηλαδή μέχρι πόσα χρόνια αναμένεται να ζήσουμε ( Changes in life expectancy 1950–2010: contributions from age- and disease-specific mortality in selected countries). Η μελέτη αφορά συγκρίσεις του προσδόκιμου ζωής μεταξύ πολλών χωρών σε σχέση με το ποσοστό δαπανών υγείας επί του ΑΕΠ .
Είναι γεγονός ότι οι σύγχρονες κοινωνίες, που δίνουν το «βήμα» για το πώς θα προχωρήσει ο κόσμος, κατάφεραν να αυξήσουν στην πορεία των χρόνων, με εκρηκτικό τρόπο το προσδόκιμο ζωής.
Ένα επαρκές οικονομικό επίπεδο είναι απαραίτητο για να συντηρεί υποδομές, που προάγουν την υγεία. Στην εν λόγω μελέτη παρατηρούμε ότι οι φτωχές χώρες δεν εμφανίζουν υψηλά προσδόκιμα ζωής όσο οι πλουσιότερες. Η απάλειψη της φτώχειας είναι προϋπόθεση λοιπόν για μια καλή δημόσια υγεία.
Είναι ενδιαφέρον όμως σε αυτήν την μελέτη ότι δεν επιβεβαιώνεται ότι όποια χώρα ξοδεύει τα περισσότερα χρήματα έχει και τα ανάλογα αποτελέσματα, πολίτες δηλαδή, που ζουν περισσότερο. Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό για την διαμόρφωση μιας οικονομικής πολιτικής για την υγεία.
Αν κάνουμε μια σύγκριση ανάμεσα στην Ιαπωνία με τις ΗΠΑ, θα παρατηρήσουμε μια μεγάλη διαφορά στον δείκτη της δαπάνης για την υγεία επί του ΑΕΠ. Πιο συγκεκριμένα οι ΗΠΑ έχουν 17,7 ενώ η Ιαπωνία 9,6 (ξοδεύει περίπου το μισό). Η Ιαπωνία όμως έχει μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής από τις ΗΠΑ και αυτό με λιγότερα χρήματα επί του ΑΕΠ!
Χωρίς να μπαίνω σε λεπτομέρειες μετρήσεων και άλλα παραδείγματα από την μελέτη, που μπορεί να κουράσουν, προσθέτω ότι αυτό το αποτέλεσμα της Ιαπωνίας οφείλεται σε σημαντικό βαθμό, στα προγράμματα των ιαπωνικών πολιτικών για την υγεία, προγράμματα δηλαδή πρόληψης και αλλαγής συνηθειών (διατροφή, άσκηση). Μάλιστα αν και η παραδοσιακή ιαπωνική διατροφή είναι κατά βάση υγιεινή, για το συστατικό, που χαλούσε την καλή εικόνα, το αλάτι, επειδή χρησιμοποιείτο πολύ, έγιναν ιδιαίτερες καμπάνιες για τον περιορισμό του. Αντίθετα στις ΗΠΑ η παχυσαρκία είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα, κάτι, που δείχνει ότι εκεί η πρόληψη δεν ακολουθείται πιστά.
Συνοψίζοντας, για την καλή δημοσία υγεία, εκτός του ότι η φτώχεια βλάπτει- όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο- η εξάπλωση της πρόληψης είναι σημαντικός παράγων εξοικονόμησης οικονομικών πόρων, όπου αυτή η εξοικονόμηση όχι μόνο δεν επιδεινώνει την δημόσια υγεία αλλά αυξάνει το προσδόκιμο ζωής!
ΥΓ: Από την μελέτη επίσης προκύπτει ότι συστήματα υγείας σχεδιασμένα στα πλαίσια της κοινωνικής ισότητας, όπως της Σουηδίας και της Ιαπωνίας, είναι αποτελεσματικότερα στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής. Η δημοκρατία κάνει καλό στην υγεία!
του Γιάννη Χαραλαμπάκη, υπεύθυνου Τομέα Πράσινης Μετάβασης ΜέΡΑ25, υποψήφιου ευρωβουλευτή ΜέΡΑ25
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
