Από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα έχουν κατατεθεί δέκα (10) προτάσεις δυσπιστίας. Θυμίζω :
1988 : Μητσοτάκης κατά Παπανδρέου, για την εξωτερική πολιτική και την οικονομία.
1989 : Μητσοτάκης κατά Παπανδρέου, για τα σκάνδαλα.
1993 : Παπανδρέου κατά Μητσοτάκη, για το Μακεδονικό.
1996 : Έβερτ κατά Παπανδρέου, τον καιρό του Ωνασείου.
1999 :Καραμανλής κατά του Υπουργού Παιδείας Γερ. Αρσένη, για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.
2001 : Καραμανλής κατά του Υπουργού Οικονομίας Γιάννου Παπαντωνίου, για το Χρηματιστήριο.
2005 : Γιώργος Παπανδρέου κατά του Υπουργού Οικονομίας Γιώργου Αλογοσκούφη, για την οικονομική πολιτική. Ο Πρωθυπουργός ζήτησε αμέσως ψήφο εμπιστοσύνης και την έλαβε.
2007 : Παπανδρέου κατά της Κυβέρνησης Καραμανλή, για το άρθρο 16 του Συντάγματος και τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια.
2008 : Παπανδρέου κατά της Κυβέρνησης Καραμανλή, για το τότε ασφαλιστικό νομοσχέδιο.
2013 : Τσίπρας κατά της κυβέρνησης Σαμαρά για το κλείσιμο της ΕΡΤ.
Όλες, χωρίς εξαίρεση, απορρίφθηκαν.
Η ιστορία μας, λοιπόν, από μόνη της, αποδεικνύει ότι οι σχετικές διατάξεις του Συντάγματος δεν έχουν ουσιαστική εφαρμογή. Απλώς, χρησιμοποιούνται για κινήσεις πολιτικής τακτικής. Και εκεί εξαντλούν και την ύπαρξή τους.
Αλλεπάλληλες, ατελέσφορες προτάσεις δυσπιστίας : Ο επόμενος στον προηγούμενο, ο προηγούμενος στον επόμενο και ούτω καθεξής…
Σε μια τέτοια διαδικασία βρισκόμαστε και σήμερα. Η παταγώδης, για μία ακόμα φορά, αποτυχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη δίνει την αφορμή για μια θεαματική αντιπολιτευτική κίνηση.
Το θέαμα θα συγκαλύψει την απουσία εναλλακτικής πολιτικής.
Ή μήπως θα δεσμευτεί σήμερα η αξιωματική αντιπολίτευση για αναστροφή της καταλήστευσης της δημόσιας περιουσίας μέσω των ιδιωτικοποιήσεων ;
Μήπως θα δηλώσει σήμερα, στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα και η κοινωνία, ότι θα “ανακρούσει πρύμνα” και είναι αποφασισμένη να μην υποτάσσονται τα πάντα στα συμφέροντα της παρασιτικής ολιγαρχίας και των ισχυρών της διεθνούς σκηνής ;
Μήπως θα δηλώσετε, ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι μετά τη λήξη της τωρινής σύμβασης η Αττική Οδός ή οι εθνικές οδοί, θα επανέλθουν στον δημόσιο έλεγχο ;
Μήπως θα δηλώσετε, σήμερα, ότι καταδικάζετε την πώληση του ΟΣΕ, τον σκόπιμο κατακερματισμό της ΔΕΗ, την ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων, των λιμανιών, τις παραχωρήσεις του εθνικού δικτύου οδικών μεταφορών ;
Μήπως είστε έτοιμοι, ο ΣΥΡΙΖΑ, να ξεστομίσετε κανένα “Mea Culpa” ;
Όχι !
Καμία εναλλακτική, λοιπόν, καμία διέξοδος.
Μια προσομοίωση πολιτικής μάχης, χωρίς πυρομαχικά, με ψεύτικα όπλα, στα χαρακώματα της εξουσίας.
Θα παρακολουθήσουμε το ίδιο, κακόγουστο παιχνίδι. Μία τριήμερη αδιέξοδη συζήτηση που θα εξαντλείται στα γνωστά δήθεν επιχειρήματα : “Εσείς κάνατε αυτό”. “Ναι, αλλά εσείς κάνατε εκείνο”.
Όμως, αυτή η ψευτο-αντιπαράθεση δεν ενδιαφέρει κανέναν. Κανέναν, εκτός από εσάς, τους νομείς της εξουσίας. Και, ίσως, και από τον κόσμο, μόνο αυτούς που έχουν περιορίσει τους εαυτούς τους στο ρόλο του φανατικού οπαδού.
Αντίθετα, όλος αυτός ο φόρτος της πολιτικής ρητορείας αποδεικνύει ένα, μόνο, πράγμα :
Ότι όσο εσείς αυτοεπιβεβαιώνεστε στην αντιπαλότητά σας, η χώρα βαδίζει διαρκώς προς το χειρότερο. Από την αντιπαράθεσή σας, κερδίζει μόνο έναν διαρκή κατήφορο. Και τις συνέπειες, τις πληρώνει ο ελληνικός λαός, κάθε μέρα όλο και περισσότερο.
Το πρόβλημα δεν είναι, βέβαια, ο τρόπος ή η αποτελεσματικότητα της κυβερνητικής διαχείρισης ! Το πραγματικό πρόβλημα για τη χώρα είναι η πολιτική που εφαρμόζεται. Και εκεί, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προβάλλει καμία ουσιαστική ή ριζική διαφοροποίηση.
Επειδή, λοιπόν, το πραγματικό πρόβλημα της χώρας δεν είναι η διαχείριση αλλά ο προσανατολισμός της πολιτικής, η πρόταση δυσπιστίας που καταθέτετε αντανακλάται και σε σας ! Κάνετε πρόταση δυσπιστίας – ή μομφής – και κατά του εαυτού σας !
Εξάλλου, δεν φαντάζομαι να ελπίζει κανείς ότι θα υποχωρήσει η ασφυκτική κομματική πειθαρχία ή ο αυτοσκοπός της κατοχής της εξουσίας και ότι θα υπάρξει ρήγμα στην κυβερνητική πλειοψηφία. Το ξέρετε, ότι αυτό αποκλείεται !
Αυτή η Κυβέρνηση έχει εξαπολύσει έναν νομοθετικό – και όχι μόνο – πόλεμο κατά της κοινωνίας.
Νόμοι που – με βάση είτε σκοπιμότητες εξυπηρετήσεων είτε ιδεοληψίες είτε και τα δύο – διαλύουν Υγεία, Παιδεία, Εργασία, Περιβάλλον, Δικαιώματα… Τίποτε δεν μένει όρθιο. Και όλα αυτά ψηφίζονται σαν να συμφωνούν όλοι με όλα.
Αυτό είναι, απλώς, διαστρέβλωση της κοινοβουλευτικής λειτουργίας : Γιατί η συμπολίτευση γίνεται ένα απλό εργαλείο, για νόμους που κατασκευάζονται “εν κρυπτώ και παραβύστω”, από μία μικρή, κλειστή ομάδα ανέλεγκτης εξουσίας, που λειτουργεί, ουσιαστικά, χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση.
Ο περιορισμένος χρόνος της παρέμβασής μου, δεν μου επιτρέπει να απαριθμήσω ούτε καν τα πιο προκλητικά από αυτά που έχει ψηφίσει η κυβερνητική πλειοψηφία σε αυτήν εδώ τη Βουλή. Όχι μόνο ερήμην της κοινωνίας, αλλά και εναντίον αυτής, και με απόλυτη περιφρόνηση του κοινού αισθήματος.
Δεν μπορώ όμως, να μην αναφερθώ στο θέμα της πανδημίας. Ακριβώς, γιατί αποτελεί ακραία έκφραση του τρόπου που αντιλαμβάνεστε την άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας. Μια πολιτική, που είναι αλλοπρόσαλλη και επιδεικτικά προκλητική.
Να θυμηθούμε τους αριθμούς για τις κλίνες ΜΕΘ που ανακοινώνατε ότι δήθεν εξασφαλίσατε τον πρώτο χρόνο. Για πάνω από 1.300 μιλούσατε, ακόμα και από αυτό εδώ το βήμα, στη Βουλή.
Μετά, ήρθε η πραγματικότητα. Με λιγότερους από τους μισούς διασωληνωμένους το σύστημα είχε φρακάρει. Θύματα του ιού κατέληγαν πρόχειρα διασωληνωμένοι ή και χωρίς καν αυτό, στην αναμονή.
Όταν ήρθε η ώρα των εκατό νεκρών την ημέρα, προσπαθήσατε να μας πείσετε ότι δεν υπάρχουν μελέτες που να αποδεικνύουν ότι η περίθαλψη εκτός ΜΕΘ είναι ελλιπής.
Και στο τέλος, αφού η κοινωνία δεν εθίζονταν στον καθημερινό αριθμό των νεκρών, ήρθε η επικοινωνιακή Ύβρις. Πραγματική Ύβρις προς την ανθρώπινη ζωή – και προς την κοινωνία: Ότι δεν έχει συμμετοχή η Κυβέρνηση, αλλά είναι ευθύνη των γιατρών να διαλέξουν ποιος θα ζήσει. Ότι – ακόμα και αν χάνονται ανθρώπινες ζωές που θα μπορούσαν να σωθούν – η Κυβέρνηση, που είναι εναντίον της πολυτέλειας, ούτε ήθελε ούτε μπορούσε να ενισχύσει το ΕΣΥ, για να αντιμετωπίσει αυτήν την κατάσταση. Και τα Non paper του δημόσιου κυβερνητικού λόγου, ότι, “εν πάση περιπτώσει, όσες ΜΕΘ και να είχαμε φτιάξει, δεν θα έφταναν” ! Αυτή είναι η κυβερνητική απάντηση στους άδικους και αδόκητους θανάτους ! Η φράση «αν μπορώ να σώσω ακόμα και μία ζωή πρέπει να το κάνω», είναι μόνο για τις σχολικές εκθέσεις, στη δική σας Ελλάδα!
Aν μιλήσω για προκλητική και αδιανόητη αναλγησία της κυβερνητικής εξουσίας, θα με κατηγορήσετε αμέσως για λαϊκισμό!
Πίσω από τους μεγάλους τίτλους, πίσω από το περίφημο “επιτελικό κράτος”, υπάρχει μόνο ανεπάρκεια, αποτυχία, αλαζονεία και επικοινωνία.
Όμως, η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο επιτελικό κράτος, κύριε Μητσοτάκη!
Το είδαμε και στις φωτιές – Μεγαλούργησε και τις προηγούμενες ημέρες.
Το αποκορύφωμα της επιτελικότητας του κράτους σας ήταν, μόλις προχθές, ο διανομέας που ρύθμιζε, μέσα στα χιόνια, την κυκλοφορία σε κεντρική λεωφόρο… Και το Πολεμικό Ναυτικό – αν είναι δυνατόν ! – να φτυαρίζει τον πάγο στην Αττική Οδό !
Ο μόνος τομέας επιτυχίας για το επιτελικό σας κράτος, είναι τα κυβερνητικά “deal”, εγχώρια και διεθνή. Εξάλλου, η όλη πολιτεία της Κυβέρνησης, δείχνει ότι αυτή είναι η προτεραιότητά σας. Αυτό, μόνο, σας ενδιαφέρει. Γι’ αυτό επιδιώξατε και για αυτό κατέχετε – και απολαμβάνετε – την εξουσία.
Και όλος ο κόσμος καταλαβαίνει ότι, για να διασώσετε τον σκληρό πυρήνα του συστήματος εξουσίας σας, είστε έτοιμοι, ανά πάσα στιγμή, να θυσιάσετε Ιφιγένειες !
H αποτυχία σας έχει κόστος μεγάλο και, δυστυχώς, μακροπρόθεσμο !
Αν ζούσε σήμερα ο Γεώργιος Σουρής θα έλεγε ξανά – και θα είχε ακόμα δίκιο : “Οι Έλληνες πολιτικοί έχουν μονίμως ως επάγγελμα την “σωτηρία της πατρίδας”. Γι’ αυτό και αποφεύγουν επιμελώς να την σώσουν… (γιατί) Μετά την Σωτηρία δεν θα έχουν επάγγελμα…!”
Οι καιροί είναι κρίσιμοι. Και η κοινωνία ζει αυτές τις πολιτικές, κυριολεκτικά, στο πετσί της – και τις πληρώνει πολύ ακριβά.
Εμείς πιστεύουμε ότι η ίδια η κοινωνία, πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Τα συστήματα εξουσίας δεν παράγουν ούτε Σωτήρες ούτε Ηγέτες. Στην καλύτερη περίπτωση, αν δεν υπήρχαν οι ιδιοτέλειες και τα συμφέροντα, μπορούν να παράγουν μόνο νομείς της εξουσίας και ανεπαρκείς διαχειριστές.
Και στο Κόμμα μας, το Μέρα25, αυτό θεωρούμε ότι είναι ο λόγος και ο σκοπός της ύπαρξής μας : Η ανατροπή αυτής της κατάστασης.
Να βαδίσουμε μαζί με την κοινωνία και μέσα από αυτήν, χωρίς ηγεμονισμούς, για να συμβάλλουμε, με όσες δυνάμεις έχουμε και χωρίς ανέξοδες υποσχέσεις, στην αγωνιώδη μάχη, για να μπει ένα τέλος σε αυτόν τον φαύλο κύκλο της αποτυχίας.
Η παταγώδης αποτυχία σας, να φέρει μια καινούρια αρχή, ένα άλλο μέλλον για τον τόπο και τους ανθρώπους του!
Συζήτηση επί της προτάσεως δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης, που υπέβαλαν ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξης Τσίπρας και 84 Βουλευτές της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, σύμφωνα με τα άρθρα 84 του Συντάγματος και 142 του Κανονισμού της Βουλής.
Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.
