Πριν «χτυπήσει» η πανδημία ήμασταν μία χώρα σε μια βαθειά τρύπα. Πριν την πανδημία ήμασταν εγκλωβισμένοι σε μία μεγάλη φυλακή χρέους, τόσο οι ιδιώτες όσο και το δημόσιο. Τώρα έχουμε μία αισιοδοξία. Είναι πάρα πολύ ωραίο ότι βγαίνουμε στο δρόμο, ότι αρχίζει και κινείται η οικονομία, ότι θα έρθουν και  τουρίστες και όλοι θα ανέβουμε ψυχολογικά. Αλλά ταυτόχρονα υπάρχει η αγωνία ότι κάποια στιγμή θα εμφανιστεί το πραγματικό κόστος αυτής της πανδημίας, έτσι όπως έρχεται να μεγεθύνει την προϋπάρχουσα κρίση.  Θα δούμε τσουνάμι λουκέτων, ένα τσουνάμι ανεργίας που τώρα είναι κρυμμένο λόγω της αναστολής και –πέραν των κομματικών διαφωνιών που έχουμε εδώ- η μεγάλη αγωνία που έχω εγώ προκύπτει από το Βερολίνο. Με το που θα ισοσκελίσουν τον προϋπολογισμό τους εκεί και με τη διαδοχή της κας Μέρκελ, κάποια στιγμή θα φύγει ένα email για Βρυξέλλες και μετά για την Αθήνα, τη Ρώμη, τη Μαδρίτη το οποίο θα λέει «σφίξτε τα λουριά».

Εγώ το λέω «νέο μνημόνιο», δεν θα το πούνε «νέο μνημόνιο», όπως να θυμάστε τον Αύγουστο του 2018 ο κ. Τσίπρας γιόρτασε την έξοδο από τα μνημόνια με ένα 4ο μνημόνιο.

Θα έχουμε ένα πάρα πολύ μεγάλο κρατικό έλλειμμα, έλλειμμα προϋπολογισμού.  Θα είναι πιο μεγάλο από αυτό που λέει ο κ. Σταϊκούρας. Θα  μιλάμε για ένα έλλειμμα της τάξης του 10%.

Τι είπε για τον φθηνό δανεισμό της χώρας

Ένας χρηματιστής έχει κάθε λόγο να αγοράζει ελληνικό χρέος γνωρίζοντας ότι η χώρα όλο και πτωχεύει.

Θέλεις να μαθαίνεις για τις δράσεις του ΜεΡΑ25; Γράψου εδώ.